Μάρκετινγκ και σοσιαλδημοκρατία στην Γερμανία

Το πολιτικό θέατρο των 2 τελευταίων μηνών που παρακολουθούμε στην Γερμανία, την δήθεν δηλαδή διαπραγμάτευσης μεταξύ του CDU και του SPD ώστε να δημιουργηθεί η νέα κυβέρνηση συνασπισμού, θα κορυφωθεί την εβδομάδα μεταξύ 6 και 12 Δεκεμβρίου, όταν και τα στελέχη του SPD θα κληθούν να σφραγίσουν σε εσωτερικό δημοψήφισμα, την συμφωνία των δυο κομμάτων. Και όταν γράφω δήθεν διαπραγμάτευση, εννοώ δήθεν όσον αφορά τα λαϊκά συμφέροντα, καθώς διαπραγμάτευση σε αστικό επίπεδο, διαπραγμάτευση μεταξύ επιχείρησεων και της πολιτικής τους εκπροσώπησης γίνεται πάντα. Μόνο που αυτή δεν χρειάζεται 2 μήνες και τόνους προπαγανδιστικών δημοσιευμάτων και ρεπορτάζ, ώστε να πειστεί ο γερμανός εργαζόμενος και ψηφοφόρος.

Βλέπετε, το πάθημα προ κρίσης του προηγούμενου συνασπιμού του 2005-09, όταν το SPD, ο σοσιαλδημοκρατικός πυλώνας του γερμανικού δικομματισμού, έφτασε από το 34% στο 23% μπαίνοντας μάλιστα σε σοβαρή κομματική κρίση, το πάθημα εντός κρίσης του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού πόλου μετά την συνεργασία με Νέα Δημοκρατία και ΛΑΟΣ το 2011-12, που έφτασε το ΠΑΣΟΚ από το 44% στο 12%, όπως επίσης και το πάθημα μιας σειράς από σοσιαλδημοκρατικά σχήματα και κόμματα, που μπαίνοντας σε κυβερνήσεις είτε μόνα τους είτε μέσω συνασπισμών κομμάτων καταποντίστηκαν εκλογικά, γίνεται μάθημα για τις μελλοντικές κυβερνήσεις συνεργασίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Μάθημα, όχι φυσικά, ως προς τις αιτίες που οδηγούν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην καταστροφή, αλλά ως προς το μάρκετινγκ της σοσιαλδημοκρατίας γενικότερα.


Η γερμανική αστική πολιτική σκηνή, δεν αντέχει ή μάλλον δεν επιθυμεί άλλη μια καταστροφική πτώση της εκλογικής επιρροής του SPD, οταν μάλιστα μετα κόπων και βασάνων (και μπόλικου σπρωξίματος από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης) στις εκλογές του Οκτωβρίου πήρε μόλις 25,7%. Εαν λάβουμε υπ'οψιν μας τα στοιχεία των τελευταίων ετών, και με την προϋπόθεση πως η πολιτική προπαγάνδα όσον αφορά την υπεράσπιση των αντιλαϊκών επιλογών της σοσιαλδημοκρατίας, παραμένει η ίδια, αυτός ο συνασπισμός θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος του SPD, με μόνη εναλλακτική για την αστική τάξη της γερμανίας το πολιτικό καρναβάλι του ΣΥΡΙΖΑ Γερμανίας, δηλαδή το "Die Linke".

Για αυτόν τον λόγο 2 μήνες τώρα γίνονται "διαπραγματεύσεις" με συνεχή κάλυψη απο τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, με συνεχή προβολή των "φιλολαϊκών" απαιτήσεων του SPD απέναντι στα αιμοβόρα νεοφιλελεύθερα ένστικτα της Μέρκελ. Προμετωπίδα φυσικά σε αυτήν την τιτάνια διαμάχη ως προς τα συμφέροντα των γερμανών εργαζομένων, είναι η ... προσέξτε, ... η θέσπιση κατώτατου μισθού. Καπιταλιστές της Γερμανίας τρέμετε ... μπουάχαχαχα

Φυσικά απο την στιγμή που επινοήθηκαν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, οι μαθητείες, η επιδότηση του εργατικού κόστους, παράλληλα με την αύξηση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας (ναι και στην Γερμανία συμβαίνουν αυτά), και μια σειρά άλλες μεθόδους μείωσης των μισθών, δεν έχει ουδεμία επίπτωση για τις επιλογές του γερμανικού κεφαλαίου, η θέσπιση ενός κατώτατου μισθού. Πυροτέχνημα, ανάλογο με το συριζαϊκό πυροτέχνημα της επαναφοράς του ελληνικού κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2009.

Αλλά ένα πυροτέχνημα που ακόμα πιάνει στον κόσμο. Και μάλιστα ως εργαλείο μιας διαπραγμάτευσης (αυτό και εαν πιάνει ... ακόμα). Και εαν σε αυτό προσθέσεις και το δημοψήφισμα των στελεχών, μιλάμε για πραγματικό έπος εκ μέρους του SPD. Δηλαδή τι άλλο να κάνουν, πόσες ακόμα μάχες να δώσουν, πόση ακόμα δημοκρατία να μας προσφέρουν ...