Αναγκαία απάντηση και σήμερα και πάντα

Της Κικής Αλεξάνδρου

Η στάση της Δέσποινας Βανδή είναι θετική και αναγκαία.

Ο «αντισυστημικός φελλός» Ν. Σφακιανάκης, πρόσφατα επιδόθηκε σ' ένα ντελίριο υπεράσπισης των φασιστών της ΧΑ. Με εκφράσεις τύπου «Ο Παπαδόπουλος την έβλαψε την Ελλάδα; Όχι» ή «Βεβαίως και δεν είναι φασίστες η Χρυσή Αυγή. Και έχουν κλείσει κάποιον μέσα που είναι αρχηγός πολιτικού κόμματος. Κανένα δικαίωμα δεν έχεις, ρε» και άλλες τέτοιες με παρόμοια φρασεολογία, που παραπέμπουν αβίαστα στην τακτική, αλλά και το λεξιλόγιο, που μας έχει συνηθίσει η ΧΑ, ο «λαϊκός» τραγουδιστής επανέλαβε δημόσια τη στήριξή του υπέρ των φασιστών.

Στην ίδια συνέντευξη μάλιστα είπε με καμάρι: «Είμαι πολιτικό ον και έχω δημόσιο λόγο και σκέπτομαι μονίμως πολιτικά. Είμαι πολίτης, όχι πελάτης. Και όλα αυτά τα κοπρόσκυλα που σας κυβερνάνε δεν τα έχω αξιολογήσει όπως εσείς, διότι δεν τους έχω σε καμία απολύτως δύναμη». Εκμεταλλευόμενος το θυμικό του λαού, που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει βίαια τη γη κάτω απ' τα πόδια του, έρχεται μια χαρά να «αξιολογήσει» τους φασίστες και παροτρύνει να τους στηρίξει ο κόσμος, γιατί, κατά τα λεγόμενά του, «μόνο η ΧΑ μπορεί να μας σώσει». Για τα «κατορθώματα» της ΧΑ όμως δεν έχει να πει τίποτα. Τίποτα για τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, τίποτα για τις επιθέσεις κατά εργαζομένων που παλεύουν και αντιστέκονται, τίποτα για τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον εκατοντάδων μεταναστών. Και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού γι' αυτόν οι μετανάστες «ενοχλούν την αισθητική του»!


Σε κρεσέντο «μεγαλοψυχίας» μάλιστα είπε σε δημοσιογράφο: «εγώ για σας το λέω, εγώ είμαι μια χαρά». Μα και βέβαια κύριε Σφακιανάκη εσύ είσαι μια χαρά γι' αυτό άλλωστε είσαι με τη μεριά τους. Ξεχνάς όμως κάτι βασικό: Ο λαός παλεύει καθημερινά για το μεροκάματο, για να σπουδάσει το παιδί του, για να μπορεί να ζήσει την οικογένειά του και αυτό δεν θα του το εξασφαλίσουν οι φασίστες της ΧΑ που υποστηρίζεις και θαυμάζεις. Ο ναζισμός και τα εγκλήματά του σε βάρος των λαών δεν έχουν καμία σχέση με τον πολιτισμό και τη ζωή του λαού.

Τέτοιου είδους απόψεις και συμπεριφορές πρέπει να απομονώνονται όπου κι αν εκφράζονται είτε στο χώρο εργασίας, είτε στο σχολείο, είτε στη γειτονιά, με όποιο τρόπο. Ο καθένας έχει ευθύνη και να τις απομονώσει, αλλά και να μη τις νομιμοποιήσει με τη στάση του.