Η αξία των ευρωπαϊκών προβλέψεων

Πηγή : Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Η Κομισιόν βγάζει κάθε εξάμηνο μια έκδοση που ονομάζεται European Economic Forecast, στην οποία υποτίθεται πως προβλέπει βάσει των οικονομικών στοιχείων και του σχεδιασμού της, την κατάσταση των βασικών οικονομικών δεικτών, των κρατών μελών της ΕΕ, μετά από 1 και 2 χρόνια. Τα παραπάνω αποτελούν τα στοιχεία για την Ελλάδα στην νέα έκδοση για το φθινόπωρο του 2013.

Όπως βλέπετε προβλέπει ύφεση 4% για το τρέχον έτος, ανάπτυξη 0,6% για το 2014 και ανάπτυξη 2,9% για το 2015. Αντίστοιχα, υπολογίζει στο 27% την ανεργία για το 2013, 26% το 2014 και 24% το 2015. Θα λέγαμε πως είναι ακόμα πιο αισιόδοξοι απο τον Ρομπόλη του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, καθώς με ανάπτυξη 2,9% το 2015, βλέπουν απορρόφηση 100.000 εργαζομένων (ο Ρομπόλης μιλά για 50.000).

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτές οι εκθέσεις συντάσσονται απο τα πιο λαμπρά οικονομικά μυαλά της Ευρώπης και απευθύνονται κυρίως στην ευρωπαϊκή αστική τάξη ώστε να την ενημερώσουν για το οικονομικό μέλλον, την επιτυχία των αντιλαϊκών παρεμβάσεων και τις επενδυτικές ευκαιρίες της Ευρώπης. Άρα υποθέτουμε, πως δεν προσπαθούν να παραπλανήσουν εσκεμμένα.

Τι έγινε όμως με τις προβλέψεις των προηγούμενων 2 ετών, όπως επίσης με τις προγενέστερες προβλέψεις για το 2013?

Ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2009, προβλέποντας ανάπτυξη για το 2011, 0,7% και ανεργία περίπου στο 11%. Την άνοιξη του 2010, την ίδια εποχή δηλαδή που δημιουργούσαν τον μπαμπούλα του μνημονίου, ώστε να προχωρήσουν στην εργασιακή κατεδάφιση του ελληνικού λαού, προέβλεπαν ελαφριά ύφεση για το 2011 στο 0,5% και την ανεργία να φτάνει στο 13,2%. Ενάμισι χρόνο αργότερα και αφού υποβάθμισαν τις προβλέψεις τους ακόμα 3 φορές, το ΑΕΠ του 2011 μειώθηκε κατα 7,1% σε σχέση με το 2010, ενώ η ανεργία έφτασε το 17,7%.

Το φθινόπωρο του 2010, βλέπουμε την πρώτη πρόβλεψη για το 2012, στην οποία -τι έκπληξη- προβλέπουν ανάπτυξη 1,1% και την ανεργία να φτάνει μόλις στο 15,2%. Μέχρι την άνοιξη του 2011 δεν αλλάζει ουσιαστικά κάτι αλλά ξαφνικά με την δημιουργία του μπαμπούλα νο2 (λέγε με και μεσοπρόθεσμο), οι προβλέψεις εκ νέου πάνε κατα διαόλου με τα αποτελέσματα του 2012 να δείχνουν πως οι αποδόσεις, παρά τον σφαγιασμό της εργατικής δύναμης, δεν έχουν γίνει περισσότερο ελκυστικές για το εγχώριο και ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η ύφεση φτάνει στο 6,4% και η ανεργία σκαρφαλώνει στο 24,3%, σχεδον 10 μονάδες υψηλότερα απο τις αρχικές προβλέψεις.

Το φθινόπωρο του 2011, η Κομισιόν δημοσιεύει την πρώτη της πρόβλεψη για το 2013, στην οποία -Ω ΤΙ ΕΚΠΛΗΞΗ- προβλέπει ανάπτυξη 0,7% και την ανεργία στο 18,4%. Στην εαρινή έκθεση οι διαφορές είναι πολύ μικρές, αλλά εκ νέου μετά το καλοκαίρι οι θετικές προβλέψεις πάνε στον αγύριστο, με αποτέλεσμα να φτάσουμε 2 μήνες πριν από το τέλος του 2013, με πρόβλεψη -4% για τον ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ και 27% για το ποσοστό της ανεργίας. Σύμφωνα με την εμπειρία των προηγούμενων ετών, τα τελικά ποσοστά θα είναι ελαφρώς χειρότερα σε σχέση με τις τελευταίες προβλέψεις.

Γιατί άραγε η Ευρωπαική Επιτροπή, ενώ έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι, δεν μπορεί να πετύχει με τίποτα τα αποτελέσματα που η ίδια επιθυμεί ? Μήπως επειδή η κρίση είναι πολύ πιο βαθιά απο ότι και οι ίδιοι νομίζουν ? Μήπως επειδή τα εργαλεία αντιμετώπισης της πτώσης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, δεν μπορούν πλεον να αποδώσουν όπως σε παλαιότερες κρίσεις ? Μήπως επειδή απλά ο καπιταλισμός με οικονομικούς και μαθηματικούς όρους, δεν τσουλάει πλεον ?

Η Κομισιον όμως δεν πτοείται. Για το 2014 προδιαγράφουν ανάπτυξη 0,6%. Είμαστε σίγουροι πως αυτήν την φορά η Επιτροπή θα δικαιωθεί. :-)

Θέλω όμως να επισημάνω με την ευκαιρία ξανά, πως η αύξηση του ΑΕΠ δεν σημαίνει τίποτα απολύτως, όσον αφορά την ευημερία των λαϊκών μαζών. Αύξηση του ΑΕΠ σημαίνει πως το κεφάλαιο, θεωρεί τις αποδόσεις πλέον ικανοποιητικές, ώστε να αρχίσει εκ νέου να επενδύει τα συσσωρευμένα του κεφάλαια. Με τον ρυθμό που πέφτουν οι μισθοί και γκρεμίζονται τα εργασιακά δικαιώματα, θεωρώ δεδομένο πως κάποια στιγμή θα ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις-και οι ανάγκες για υψηλές αποδόσεις- των επιχειρήσεων και η ανάπτυξη θα επιστρέψει στην οικονομική ατζέντα της χώρας. Αναιμικά μεν, αλλά θα επιστρέψει (ώστε πολύ γρήγορα να χαθεί ξανά σε μια νέα κρισιακή άβυσσος). Σίγουρα δεν θα είναι το 2014, αλλά από το 2015 το συζητάμε.

Όμως οι απολογητές του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, απο τα δεξιά μέχρι τα αριστερά του πολιτικού φάσματος, οι οποίοι προπαγανδίζουν νυχθημερόν την αναγκαιότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ώστε να υπάρξει και αντίστοιχη ευημερία των εργαζομένων, δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να μας εξηγήσουν το πως ακριβώς η πρωταρχική συνθήκη της ανάπτυξης, δηλαδή η μείωση του εργατικού κόστους και η αύξηση των αποδόσεων, θα ξεπεραστεί όταν αυτή (η ανάπτυξη) θα επιτευχθεί !

Πως ρε διάολε θα διατηρηθεί "ανταγωνιστική" η χώρα, ώστε να διατηρήσει έναν κάποιον ρυθμό ανάπτυξης, όταν αρχίσουν να αυξάνουν πάλι το κόστος παραγωγής (με αύξηση μισθών όπως μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) ?