ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2013

Φτώχεια και εξαθλίωση για το λαό

 

Το σχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού (ΚΠ) για το 2013 που κατέθεσε η κυβέρνηση μαζί με το επικαιροποιημένο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής για το 2013 - 2016 αποτυπώνει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, τις βασικές της στοχεύσεις σε συνθήκες παρατεταμένης και βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.Αποτελεί το βασικό εργαλείο υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής και το οποίο σηματοδοτεί την κλιμάκωσης της πιο βάρβαρης και αντιλαϊκής επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Παραμένει βαθιά η καπιταλιστική κρίση

Σε αυτόν καταγράφεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά η βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Για το 2012 η κυβέρνηση εκτιμά ότι η μείωση του ΑΕΠ θα φτάσει στο -6,5%, ενώ για το 2013 προβλέπει νέα μεγάλη μείωση του ΑΕΠ ύψους -4,5% εκτιμώντας ότι από το 2014 θα ξεκινήσει αναιμικά η ανάκαμψη. Με αποτέλεσμα η σωρευτική μείωση του ΑΕΠ να ξεπερνάει το 25%, δηλαδή οι συνολικές απώλειες ξεπερνούν το 1/4 του ΑΕΠ.
Οι προβλέψεις αυτές μπορεί να αποδειχθούν, για ακόμη μια φορά, αισιόδοξες, γεγονός το οποίο και η ίδια η κυβέρνηση αναγκάζεται να ομολογήσει ότι αυτές οι μακροοικονομικές της προβλέψεις εμπεριέχουν σημαντικά στοιχεία αβεβαιότητας με κυρίαρχη την ανησυχία για μια περαιτέρω επιβράδυνση και για το 2013 της οικονομίας της Ευρωζώνης.

Ανησυχίες οι οποίες καταγράφονται και στις πρόσφατες προβλέψεις του ΔΝΤ (Οκτώβρης 2012) για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Προβλέψεις που αναθεωρούν προς τα κάτω τις προηγούμενες εκτιμήσεις του, του Ιούλη του 2012. Σε αυτές αποτυπώνεται η ανισόμετρη εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη με τη Γερμανία να καταγράφει μια ασθενική ανάκαμψη, την οικονομία της Γαλλίας να παραμένει ουσιαστικά στάσιμη, ενώ για τις οικονομίες των Ιταλίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας προβλέπει ότι θα βρίσκονται σε κρίση για μια ακόμη χρονιά. Αυτή, άλλωστε, η ανισόμετρη εκδήλωση αποτελεί και το βασικό παράγοντα όξυνσης των αντιθέσεων αλλά και του προσωρινού χαρακτήρα στον κάθε φορά συμβιβασμό που επιτυγχάνεται στα Συμβούλια Κορυφής της ΕΕ.Ιδιαίτερα αισιόδοξη είναι η κυβέρνηση για την πορεία της ανεργίας, εκτιμώντας ότι το ποσοστό της επίσημης ανεργίας θα ανέλθει στο 22,4% για το 2012 και θα παραμείνει σε αυτά τα επίπεδα και για το 2013. Την ίδια στιγμή, η ΕΛΣΤΑΤ εκτιμά ότι η επίσημη ανεργία ανήλθε στο 25,1% τον Ιούλη του 2012.
Παρά το «κούρεμα» του χρέους (PSI) κατά 106 δισ. ευρώ, αυτό εξακολουθεί να παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα και η καθαρή μείωση από το PSI να ανέρχεται μόνο στα 15 δισ. ευρώ, εξαιτίας των νέων δανειακών συμβάσεων που ακολούθησαν το PSI και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η εξέλιξη αυτή είναι αποκαλυπτική των αδιεξόδων της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης, είναι αποκαλυπτική των φρούδων ελπίδων που προσπαθούν να καλλιεργήσουν με την πρόταση για το νέο «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε νέα αύξηση των κρατικών δανειακών αναγκών και σε νέα αντιλαϊκά μνημόνια. Στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή σε νέα δάνεια και νέα αντιλαϊκά μέτρα οδηγεί και η υιοθέτηση της πρότασης για επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αποτελούν και οι δυο αυτές προτάσεις διαχειριστικές επιλογές που μπορεί να απασχολούν επιμέρους τμήματα του κεφαλαίου και οι οποίες όχι μόνο δεν πρόκειται να αναιρέσουν, αλλά αντίθετα προϋποθέτουν την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Κρατικός προϋπολογισμός λαιμητόμος

Με το ΚΠ για το 2013, η συγκυβέρνηση επιδιώκει να υλοποιήσει τη δημοσιονομική της στρατηγική, η οποία βασίζεται στους παρακάτω πυλώνες:

• Στην εφαρμογή του νέου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 - 2016.
• Στην υλοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών.
• Στη δημιουργία ενός απλού, δίκαιου και σταθερού φορολογικού συστήματος, όπως ισχυρίζεται.
• Στην επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων αλλά και της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.
• Στην περαιτέρω αναδιάρθρωση και συγχώνευση των φορέων του δημόσιου τομέα.

Πρόκειται, δηλαδή, για τη δημοσιονομική στρατηγική που ενσωματώνει το σύνολο των επιδιώξεων της αστικής τάξης για την ικανοποίηση σημερινών αναγκών του κεφαλαίου συνολικά, όπως αυτές αποτυπώνονται στις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ.
Πιο συγκεκριμένα επιδιώκεται:
α) Τα βάρη της δημοσιονομικής εξυγίανσης να τα πληρώσουν αποκλειστικά τα λαϊκά στρώματα.
Στον ΚΠ περιλαμβάνεται το νέο πακέτο της λεγόμενης δημοσιονομικής προσαρμογής, το οποίο, παρά τις προβλέψεις του προσχεδίου (αρχές Οκτώβρη) για μέτρα ύψους 7,8 δισ. ευρώ για το 2013, περιλαμβάνει τελικά μέτρα ύψους 9,3 δισ. ευρώ, των οποίων όμως η ακαθόριστη επίδραση όπως προσχηματικά αποκαλείται από την κυβέρνηση θα ανέλθει στα 11 δισ. ευρώ.
Από το σκέλος της μείωσης των δαπανών, η κυβέρνηση φιλοδοξεί να εξοικονομήσει περίπου 9 δισ. ευρώ, με κύρια πηγή εξοικονόμησης τις δραστικές περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, των οποίων οι περικοπές θα ανέλθουν στα 7,1 δισ. ευρώ, ενώ από τις περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα θα εξοικονομήσει 211 εκατ. ευρώ, από τις νέες μειώσεις στην υγειονομική περίθαλψη 491 εκατ. ευρώ και από την εκπαίδευση 123 εκατ. ευρώ. Στο, δε, σκέλος των εσόδων περιλαμβάνει μέτρα που θα αποδώσουν 2 δισ. ευρώ. Τα 379 εκατ. θα προέλθουν από τις περικοπές στα οικογενειακά επιδόματα, 231 εκατ. από τις μειώσεις των επιστροφών στους αγρότες, 398 από τη φορολόγηση τυχερών παιχνιδιών του ΟΠΑΠ και από την εξίσωση ως προς τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών 317 εκατ. ευρώ.
Το συνολικό πακέτο των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής για το διάστημα 2013 - 2016 προβλέπεται από τη συγκυβέρνηση ότι θα ανέλθει στα 17 δισ. ευρώ, μια πρόβλεψη που έχει προσωρινό χαρακτήρα εξαιτίας των δημοσιονομικών κενών που θα προκύψουν και για τα οποία θα χρειαστούν νέα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα. Η σωρευτική επίδραση των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής από το 2010 ξεπερνάει δηλαδή τα 68 δισ. ευρώ (τα 49 δισ. αποτελούν τα δημοσιονομικά μέτρα που ελήφθησαν από το 2010 μέχρι το 2012).
β) Τη διευκόλυνση της αναπαραγωγής του συσσωρευμένου κεφαλαίου και την επέκταση της δράσης του σε νέους τομείς, μέσα από την απελευθέρωση των αγορών, το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων, τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Στην ενίσχυση της επενδυτικής δραστηριότητας μέσα από τις νέες φοροαπαλλαγές και τα νέα κρατικά και κοινοτικά πακέτα στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου.
Από τις ιδιωτικοποιήσεις, η κυβέρνηση προβλέπει για το 2013 έσοδα ύψους 2,6 δισ. ευρώ. Αυτά θα προέλθουν από την ιδιωτικοποίηση των ΟΠΑΠ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΛΑΡΚΟ, ΕΛΤΑ και από την παραχώρηση των κρατικών λαχείων και την αξιοποίηση από ιδιώτες του Αστέρα Βουλιαγμένης, των ακινήτων στο Αφαντο και την Κασσιόπη αλλά και των περιφερειακών αεροδρομίων και του αποθηκευτικού χώρου της «Νότιας Καβάλας». Συνολικά από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων μέχρι το 2016, το ΜΠΔΣ προβλέπει έσοδα ύψους 9,5 δισ. ευρώ.
γ) Στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσα από την ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και της κατάργησης ουσιαστικά των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Η εκτέλεση του ΚΠ του 2013 θα αποτελέσει ένα συντριπτικό πλήγμα στα λαϊκά συμφέροντα, οδηγώντας ευρύτερα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, στο όνομα της σωτηρίας των μονοπωλίων.

Ο μονόδρομος για το κεφάλαιο

Οι γενικότερες οικονομικές εξελίξεις, ο βαθμός και η επέκταση της καπιταλιστικής κρίσης, η ανισόμετρη επίδρασή της και η αδυναμία διαχείρισης από μεριάς της αστικής πολιτικής καθορίζουν τις δύο επιλογές της πλουτοκρατίας, ή τη συνέχιση της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης ή την ασύντακτη χρεοκοπία. Επιλογές καταστροφικές για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος ανεξαρτήτως των μιγμάτων στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης.
Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται άσφαιρη. Καταγγέλλει τη συγκυβέρνηση για ψευδεπίγραφη διαπραγμάτευση με την τρόικα, ότι έχει μετατραπεί σε συνομιλητή της Μέρκελ αντί να συμμετέχει στο διαπραγματευτικό μέτωπο των «Νοτίων». Πρόκειται για ένα μέτωπο που στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται για λογαριασμό των μονοπωλιακών τους ομίλων και το οποίο, όπως άλλωστε δείχνουν οι πράξεις του, δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης.
Στην Ισπανία, ψηφίζεται το τέταρτο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων ύψους 40 δισ. ευρώ για το 2013, το οποίο έρχεται να προστεθεί σε αυτό των 27,5 δισ. ευρώ για το 2012. Στη Γαλλία, τα νέα μέτρα είναι ύψους 36,3 δισ. ευρώ, στην Ιταλία 11 δισ. ευρώ και στην Πορτογαλία 5,3 δισ. ευρώ.
Προβάλλει τον απατηλό στόχο ότι στα πλαίσια της κυριαρχίας του κεφαλαίου και ευρωμονόδρομου μπορεί να υπάρξει ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του λαού. Οι αντιφατικές προτάσεις που κατά καιρούς προβάλλει αντανακλούν προβληματισμούς που αναπτύσσονται στα πλαίσια της αστικής τάξης. Προτείνει την ανάγκη της οικονομικής ανασυγκρότησης, για να επιταχυνθούν οι ρυθμοί της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μια ανάπτυξη που θα βασίζεται στη φτηνή εργατική δύναμη για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και θα έχει αβέβαιο και προσωρινό χαρακτήρα, αποτελώντας το στάδιο προετοιμασίας της νέας καπιταλιστικής κρίσης.
Η «κυβερνώσα αριστερά» αποτελεί τη «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος. Αυτές οι επιλογές εντάσσονται στο μονόδρομο που υπηρετεί τα μονοπώλια.

Ο μονόδρομος για το λαό

Απέναντι στο λαό ανοίγονται δύο επιλογές: Ο δρόμος που υπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου και ο δρόμος που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Το ΚΚΕ με συνέπεια προβάλλει όχι μόνο την αναγκαιότητα, αλλά και τη ρεαλιστικότητα της επιλογής της ανατροπής σε επίπεδο εξουσίας, τη λαϊκή εξουσία, για την αποδέσμευση απ' τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

Του
Νίκου ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ