Βαφτίζει «εθνικά» τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ο ΑΛΕΞΗΣ...

Αλήθεια, σε ποιόν απευθύνεται πραγματικά ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, όταν κάνει λόγο για «πρωθυπουργό, που αδυνατεί να διεκδικήσει τα εθνικά συμφέροντα» και καταγγέλλει, ότι «η κυβέρνηση επιμένει στη στρατηγική της υποτέλειας», σχολιάζοντας το Σάββατο την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ; Στους βιομηχάνους και την αστική τάξη της χώρας ή στους εργαζόμενους και το λαό; Προφανώς, στους πρώτους, λέμε εμείς. Μόνο ψηφοθηρική είναι η αναφορά στους δεύτερους. Βοηθούμενη, βέβαια κι από βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς, περί υποτέλειας.

Κι αν κάποιοι σπεύσουν να διαμαρτυρηθούν, παραθέτουμε και την συνέχεια της δήλωσης του Αλ. Τσίπρα: «Όλοι θέτουν τους όρους τους, διεκδικούν, διαπραγματεύονται και μόνο ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν θέτει όρους, δεν διαπραγματεύεται, δεν διεκδικεί».
Δηλαδή, ποιους όρους και ποιες διεκδικήσεις, που αφορούσαν στα συμφέροντα των εργαζομένων, έστω των χωρών τους, έθεσαν οι υπόλοιποι, η Μέρκελ, ο Ολάντ, ο Μόντι, ο Ραχόϊή ο Κάμερον; Απ' όσα ξέρουμε, όχι μόνο δεν έθεσαν κανέναν τέτοιο όρο ή διεκδίκηση, αλλά και έχουν όλοι τους προθύμως συμφωνήσει, πάμπολλες φορές, στις γνωστές σε όλους αντεργατικές ντιρεκτίβες, οδηγίες και λοιπές αποφάσεις της ευρωένωσης και της ευρωζώνης.
Οι μεταξύ τους διαφωνίες και τσακωμοί οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στα ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους συμφέροντα των αστικών τάξεων, που εκπροσωπούν και υπερασπίζονται. Γι' αυτά έβαλαν όρους και διεκδικήσεις και όχι για τους λαούς των χωρών τους. Χάριν αυτών των συμφερόντων και των ενδομονοπωλιακών αντιθέσεων κατέληξε σε φιάσκο η Σύνοδος Κορυφής.
Γυρίζοντας, βέβαια, στις χώρες τους, θα κάνουν κι αυτοί λόγο (όπως και ο Αλ. Τσίπρας) για εθνικά συμφέροντα. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Πάντα η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έντυναν τα ταξικά τους συμφέροντα με εθνική φορεσιά. Για να ξεγελούν την εργατική τάξη και να την υποτάσσουν στις επιδιώξεις και τους σκοπούς τους.

902.gr