Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου

Κυβερνούν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου!

Αλλά προς τι η έκπληξις;

 Δεν πρόκειται για μέθοδο που την προβλέπει το δημοκρατικό (τους) Σύνταγμα;
Με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δεν «παγώνουν» μισθούς και συντάξεις, εδώ και δεκαετίες; Με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δεν είναι που επιβάλλουν «σταθεροποιητικά προγράμματα», ήδη από το 1985;
Με τον απόλυτο... σεβασμό που αρμόζει στο είδος της αστικής δημοκρατίας (τους) δεν ήταν που πέρασαν την πρώτη δανειακή σύμβαση, τον Ιούνη του 2010, χωρίς καν να την κυρώσουν από το Κοινοβούλιο;
Με την αναίδεια της κοινοβουλευτικής «τάξης» που υπαγορεύουν τα συμφέροντα της τάξης τους, δεν ήταν που έφτασαν να επιχειρηματολογούν υπέρ της ψήφισης του πρώτου Μνημονίου και να την προωθούν στη Βουλή με βάση όχι την ουσία αλλά την τυπική νομιμότητα - όπως έλεγαν - του Συντάγματος;
Με διατάγματα του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δεν ήταν που αποφάσισαν την πρόσβαση των... εμπειρογνωμόνων σε όλα τα έγγραφα και στοιχεία του ελληνικού κράτους, κατά παρέκκλιση κάθε νομοθεσίας;
*
Κατά το τρέχον διάστημα δεν είναι - από τον Αύγουστο και μετά - που οι τρικομματικοί συγκυβερνώντες έχουν επιβάλει ήδη μια ντουζίνα Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου;

Με τέτοιες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου κινήθηκαν σε μια σειρά θέματα: Από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μέχρι τη στελέχωση του ταμείου αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) και από την κατάργηση του ελάχιστου ποσοστού του Δημοσίου στις δημόσιες επιχειρήσεις μέχρι τη λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες!

Αυτή είναι η δημοκρατία (τους).

Τόσο «δημοκρατική» είναι η δημοκρατία τους, τόσο αντιδραστικά και τόσο αντιλαϊκά αυτά που προωθούν, που ακόμα και το «φύλλο συκής», τους στενεύει. Για παράδειγμα μόλις πριν μια βδομάδα, στη συζήτηση του προϋπολογισμού, αρμόδιος υφυπουργός τάχθηκε υπέρ της κατάργησης ακόμα και του άρθρου 60 του Συντάγματος που αφορά στην ψήφο των βουλευτών κατά συνείδηση.

*


Η τόσο «δημοκρατική» δημοκρατία τους ήταν, είναι και θα είναι σαθρή. Το περιεχόμενό της «στενό». Τα όριά της αυστηρά καθορισμένα να προασπίζουν την ελευθερία και τα δικαιώματα του δυνατού, του ισχυρού.



Η δημοκρατία τους, η «δικτατορία του κεφαλαίου» δηλαδή, αποτυπώνει - και μάλιστα στις συνθήκες του αποκαλυπτικού φακού της κρίσης - τον αντιδραστικό χαρακτήρα μιας τάξης, της αστικής τάξης, που απέχει πολύ από τον προ τριών αιώνων επαναστατικό εαυτό της.

Η δημοκρατία τους είναι οικοδομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει στους πολιτικούς δυνάστες του λαού όλες τις δυνατές ελευθερίες και όλες τις αντίστοιχες σχετικές θεσμικές πρόνοιες, αλλά μόνο για την καταδυνάστευση του λαού.

Και είναι προφανές: στο πλαίσιο αυτής της δημοκρατίας, της αστικής, η ελευθερία του λαού να κατακτήσει την πραγματική λαϊκή κυριαρχία, δεν πρόκειται να του παραχωρηθεί με καμία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.