Aπάντηση στην Αγγελική Κώττη (ΣΥΡΙΖΑ)-Ανάγκη και καθήκον ο κομματικός Τύπος

Από το πρωί της περασμένης Παρασκευής «ανέβηκε» και λειτουργεί στο διαδίκτυο η ειδησεογραφική πύλη του ΚΚΕ, ο «902.gr». Δίπλα στον «Ριζοσπάστη» και τον ραδιοφωνικό «902», το «πόρταλ» του ΚΚΕ έρχεται να παίξει τον αναντικατάστατο ρόλο του κομματικού επαναστατικού Τύπου στο διαδίκτυο. Απευθύνεται πρωτίστως σε χρήστες του διαδικτύου και αξιοποιεί τις δυνατότητες που δίνει αυτό, για γρήγορη παρουσίαση και σχολιασμό γεγονότων που βρίσκονται σε εξέλιξη, για συνδυασμό κειμένου, εικόνας και βίντεο. Η ιστοσελίδα «στήθηκε» και λειτουργεί με εθελοντική δουλειά μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ και αυτό το χαρακτηριστικό της αποτελεί σημαντικό όπλο και δύναμη καθώς φιλοδοξεί να αποκτήσει σύντομα ανταποκριτές κομμουνιστές, φίλους και οπαδούς του Κόμματος σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά και χωριό, σε κάθε σχολειό και πανεπιστήμιο, εκεί όπου εκδηλώνεται καθημερινά η ασίγαστη ταξική σύγκρουση και πάλη.

Ο «902.gr» αποτελεί λοιπόν τη διαδικτυακή μορφή του κομματικού επαναστατικού Τύπου. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, πριν ακόμα «βγει στον αέρα» δέχτηκε την πρώτη επίθεση. Με άρθρο που - καθόλου τυχαία - δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της «Συσπείρωσης Δημοσιογράφων», της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, καλείται η ΕΣΗΕΑ να παρέμβει απέναντι στο «καινοφανές γεγονός» να λειτουργεί ο «902.gr» με την εθελοντική εργασία μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Το άρθρο, που ταυτόχρονα στάλθηκε και ως επιστολή στην ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ, υπογράφει η Αγγελική Κώττη. «Επειδή θεωρώ πως η δημοσιογραφία εκτός από λειτούργημα είναι και επάγγελμα, πιστεύω πως η ΕΣΗΕΑ έχει υποχρέωση να μην κλείσει τα μάτια σε αυτό το καινοφανές γεγονός», γράφει, προβάλλοντας ως διαπιστευτήριο τα... τόσα «συναπτά έτη» εργασίας της στο «Ριζοσπάστη» και την αποχώρησή της -στη διάσπαση του ΚΚΕ με το ΣΥΝ- για να στηρίξει τον ισχυρισμό της ότι «γνωρίζει καλά τι σημαίνει κομματικός Τύπος και τι εθελοντική εργασία»! Από όσα όμως αραδιάζει στη συνέχεια, είναι φανερό ότι δεν έχει πάρει πρέφα (παρά τα «συναπτά έτη» ή μάλλον και χάρη στα έτη που ακολούθησαν) ούτε τι θα πει κομματικός Τύπος, ούτε τι θα πει εθελοντική προσφορά των μελών του ΚΚΕ προς το Κόμμα τους. Γράφει, λοιπόν, ότι «ειδησεογραφία σημαίνει επαγγελματίες δημοσιογράφοι, σε καμία περίπτωση εθελοντές, δηλαδή μη αμειβόμενοι. Σημαίνει δομές, ιεραρχία, πειθαρχία, σημαίνει ασφάλιση και απόδοση στα ταμεία εισφορών, σημαίνει δικαίωμα στην περίθαλψη και στη σύνταξη μέσω εργασίας. Σαφώς τα μέλη και οι οπαδοί του κόμματος, όπως και κάθε αναγνώστης, πληροφορούν την εφημερίδα ή το ραδιόφωνό τους για γεγονότα και σαφώς θα το κάνουν και τώρα. Αλλά αυτό που λέμε "ύλη", δηλαδή διασταύρωση, επεξεργασία, προέκταση, σχολιασμό, πρέπει να το κάνουν επαγγελματίες που θα έχουν προσληφθεί και θα αμείβονται γι' αυτή τη δουλειά με βάση τις συλλογικές συμβάσεις. Αλλιώς, καταλήγουμε σε απλήρωτη εργασία». Και με βάση αυτά, χαρακτηρίζει τον «902gr» ως «αντιδεοντολογικό ως προς την "επαγγελματική" λειτουργία του πόρταλ».

«Λειτούργημα» και «επάγγελμα», λοιπόν, η δημοσιογραφία, κατ' αυτήν που ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τι σημαίνει κομματικός Τύπος. Που ή δεν έμαθε ποτέ, ή ξέχασε στην πορεία ότι η κομμουνιστική αντίληψη για τον Τύπο και την ενημέρωση εδράζεται στη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, σύμφωνα με την οποία για κάθε πράγμα δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες, αλλά μία αλήθεια, που αντιστοιχεί όμως σε διαφορετικά ταξικά συμφέροντα. Είναι άλλη για τον εργάτη, άλλη για τον αστό. Οτι, η ενημέρωση, η δημοσιογραφία, ο σχολιασμός των γεγονότων δεν είναι έννοιες αταξικές. Οτι ο Τύπος, η ενημέρωση, η δημοσιογραφία δε στέκουν ουδέτεροι παρατηρητές σε αυτήν τη σύγκρουση. Δεν είναι οι τάχα «λειτουργοί» μιας τάχα «αντικειμενικής» αλήθειας, που είναι ίδια, είναι κοινή για εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, αλλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Και ο Τύπος και η δημοσιογραφία είναι πεδίο σκληρής ταξικής πάλης και σύγκρουσης των δύο κόσμων.

«Επάγγελμα» η δημοσιογραφία, το οποίο δεν έχει κανείς άλλος το δικαίωμα να το εξασκεί, γιατί προφανώς κατά την ίδια, η ενημέρωση δεν είναι στοιχειώδες λαϊκό δικαίωμα, αλλά μόνο «επιχείρηση» που «πουλάει εμπόρευμα». Ξέχασε ή δεν έμαθε ποτέ ότι τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, ανήκουν στο εποικοδόμημα και είναι επιχειρήσεις μόνο ως προς τη συγκρότησή τους, για να μπορούν να λειτουργούν. Οτι οι καπιταλιστές τα στήνουν, όχι κυρίως για να βγάλουν κέρδος, αλλά για να στηρίξουν πρώτα απ' όλα το αστικό πολιτικό σύστημα, δηλαδή την εξουσία του κεφαλαίου και ταυτόχρονα τα γενικά τους συμφέροντα ως καπιταλιστές, αναπαράγοντας την αστική ιδεολογία και πολιτική και για να τα λειτουργήσουν έχουν την ανάγκη να χρησιμοποιήσουν «επαγγελματίες» δημοσιογράφους. Είναι προφανές ότι η Κώττη ασπάζεται πλήρως τον τρόπο και τις μεθόδους λειτουργίας του αστικού Τύπου, γι' αυτό και τα περί «δομών», «ιεραρχίας», και«πειθαρχίας» που έχει ανάγκη αυτός ο Τύπος, προκειμένου ο καπιταλιστής - ιδιοκτήτης να επιβάλλει στους «επαγγελματίες» τι και πώς θα γράψουν. Εξ ου και τα περί ανάγκης, την «ύλη», την «επεξεργασία», το «σχολιασμό» κ.λπ., να τα κάνουν «επαγγελματίες» δημοσιογράφοι και κατά συνέπεια τα περί αντίστοιχης δημοσιογραφικής ΣΣΕ και ασφάλισης. Κατά την Κώττη απαγορεύεται σε έναν εργάτη να γράψει στον «Ριζοσπάστη» ή στον «902. gr». «Ξεχνάει» ότι ο κομματικός Τύπος βασίζεται σε μέλη του Κόμματος που έχουν ενταχθεί εθελοντικά σε αυτό, έχοντας σχέση ζωής με αυτό, με βάση τη συνείδησή τους, την πίστη τους στις αρχές, στα ιδανικά και τους στόχους του. Που, έχοντας κατανοήσει τη μεγάλη αλήθεια ότι ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητας, δεν έχουν ανάγκη «ιεραρχία» και «πειθαρχία», γιατί απλούστατα γράφοντας, εκφράζουν αυτό που πιστεύουν και σε καμιά περίπτωση δεν είναι «επαγγελματίες» δημοσιογράφοι.

Για τους κομμουνιστές ο ρόλος του κομματικού Τύπου, ως πολιτικός προπαγανδιστής, ιδεολογικός διαφωτιστής και οργανωτής της δράσης του Κόμματος, είναι αναντικατάστατος. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, έκαναν και θα κάνουν τα πάντα για να υπάρχει, να λειτουργεί και να διαδίδεται μαζικά. Πρωτίστως και κυρίως του «Ριζοσπάστη», αλλά και σε όλες του τις άλλες μορφές. Οι κομμουνιστές δεν παραιτήθηκαν ποτέ από αυτήν την ανάγκη και ταυτόχρονα καθήκον, ακόμη και κάτω από τις πιο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, κάτω από τρομακτικές δυσκολίες, όπως ήταν τα χρόνια της σκληρής παρανομίας, της κατοχής και της δικτατορίας. Με πιο τρανή απόδειξη, τα πολλά έντυπα που έγραφαν και κυκλοφορούσαν οι κομμουνιστές - δεσμώτες μέσα στα κολαστήρια των φυλακών και στους τόπους εξορίας. Συνέλεγαν πληροφορίες, έγραφαν, τύπωναν και διακινούσαν τα έντυπα, με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, επειδή ήταν κομμουνιστές και όχι επειδή ήταν επαγγελματίες δημοσιογράφοι.
Στον κομματικό Τύπο, σε όλες του τις μορφές, αποτυπώνεται η συλλογική δράση και λειτουργία του Κόμματος, το περιεχόμενό του είναι οι καθημερινοί αγώνες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, δημοσιογράφοι του είναι όλοι όσοι στρατεύονται σ' αυτήν την υπόθεση.
Ας το καταλάβουν μια και καλή: Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ προσφέρουν στο Κόμμα τους εθελοντικά και δε θα δώσουν λογαριασμό σε κανέναν γι' αυτό, όπως και για τη σχέση τους με το Κόμμα τους και από ποιο μετερίζι παλεύουν. Το ΚΚΕ έχει παρακαταθήκες και πλούσια πείρα, που εμπλουτίζεται καθημερινά με την αγωνιστική του δράση, η οποία αποτελεί καρφί στο μάτι όσων θέλησαν ή θέλουν ακόμα να ξεμπερδεύουν μαζί του, όσων ψάχνουν να βρουν κάτι για να προσάψουν στο ΚΚΕ, για να συντηρούν συζητήσεις πολύ μακριά από την ουσία, που πρέπει να απασχολεί τους εργαζόμενους.

Πηγη