Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ...

Ας λύσουμε μια παρεξήγηση, την οποία έχουν καλλιεργήσει στη μικροαστική τάξη διάφοροι επιτήδειοι εδώ και αρκετό καιρό: ο καπιταλισμός δεν "αυτοκαταστρέφεται" επειδή προλεταριοποιεί ένα κομμάτι της μικροαστικής τάξης. Αυτός που "καταστρέφεται" είναι μόνο το κομμάτι αυτό της μικροαστικής τάξης, που έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, και ταυτίζεται τόσο πολύ με τον καπιταλισμό, που είναι πρόθυμο να συγχύσει τη δική του καταστροφή με την καταστροφή του ίδιου του καπιταλισμού.

Και αφού ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα σε ότι αφορά παράτυπες προβολές της καταστροφής ενός ταξικού τμήματος στην δήθεν καταστροφή ενός οικονομικού συστήματος, ας ξεκαθαρίσουμε και πώς έχουν τα πράγματα στην πραγματικότητα:

Με το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας το 2008, το κεφάλαιο έχασε πάρα πολλά επενδύσιμα λεφτά. Φυσικά, τα λεφτά αυτά ήταν τα ίδια φούσκες, στηριγμένες στην τεχνητή υπερτίμηση των αξιών με την οποία το κεφάλαιο συντήρησε τα κέρδη του για περίπου τριάντα χρόνια παραγωγικής στασιμότητας. Αλλά το ότι το κεφάλαιο γνωρίζει ότι τα δις που εξανεμίστηκαν εις αέραν κοπανιστόν μετά το 2008 ήταν επίσης αέρας κοπανιστός δεν μειώνει καθόλου την στενοχώρια του που τα έχασε.

Τα κέρδη αυτά πρέπει να ξανακερδηθούν από το κεφάλαιο, τους "επενδυτές", τις τράπεζες, τις βιομηχανίες. Τα θέλουν πίσω. 

Για να τα πάρουν πίσω, στράφηκαν στα κράτη τα οποία δάνειζαν όλο αυτό το διάστημα με το αζημίωτο και τους τα ζήτησαν πίσω, αφού βέβαια φούσκωσαν (η φούσκα που λέγαμε!) λιγάκι (καμπόσο...) τον λογαριασμό. Νομότυπα, ως συνήθως.

Επειδή τα κράτη δεν έχουν άλλο μηχανισμό για να αντλούν έσοδα από τις έμμεσες και άμεσες μορφές φορολογίας, τα πήραν από τους φορολογούμενους, όχι απλώς με τη μορφή φόρων κάθε λογής αλλά και παύσης φοροαπαλλαγών, χαρατσιών, υπερτιμήσεων των υπηρεσιών τους στους πολίτες, κλπ.

Αυτά όμως δεν φτάνουν στο κεφάλαιο. Θέλει επίσης την νομή δημοσίων επιχειρήσεων, την οποία φυσικά παίρνει χωρίς αντιστάσεις αφού το κράτος για να διατηρήσει την βασική του νομιμότητα, να ταϊσει το πολιτικό του και γραφειοκρατικό προσωπικό και να αποφύγει αχρείαστα ντράβαλα εκ των "ένδον", χρειάζεται τα δανεικά. Άσε που στην Ευρώπη από το έθνος-κράτος έχει ήδη απομείνει μόνο το κράτος-γκλομπ-χημικά-τανκ, και το υπόλοιπο το κατάπιαν οι Βρυξέλλες.

Ούτε όμως αυτό δεν φτάνει στο κεφάλαιο. Θέλει επίσης την διάλυση του εθιμικο-νομικο-συνταγματικού πλαισίου προστασίας της εργασίας, τη διάλυση του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους, και την συντριβή των μισθών.

Γιατί; Γιατί με τους τρόπους αυτούς το κεφάλαιο δεν βγάζει απλώς χρήματα αλλά κάνει κάτι πολύ σπουδαιότερο: δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας κοινωνικής καταστροφής τέτοιας έκτασης που να του δίνει την ελπίδα ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα μπορέσει, πάνω στα ερείπια αυτής της καταστροφής, να φέρει...drumroll...ανάπτυξη. Διότι όταν οι μισθοί, ο συνδικαλισμός και οι κοινωνικές παροχές είναι σε επίπεδα 1740, το να τα φέρεις σε επίπεδα 1830 φαίνεται πάρα μα πάρα πολύ...αναπτυξιακό και είναι και συγκριτικά φτηνό.

Οι επιτήδειοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτε από όλα αυτά και απαιτούν "ανάπτυξη" για να μην "αυτοκαταστραφεί" η "κοινωνία", με την οποία εννούν την τάξη που εκπροσωπούν (με την έννοια ότι μιλούν εκ μέρους της, όχι με την έννοια ότι είναι φορείς των πραγματικών της συμφερόντων!). Οι επιτήδειοι νομίζουν --πιθανόν στ' αλήθεια-- ότι ξέρουν καλύτερα από το κεφάλαιο τι συμφέρει το κεφάλαιο. Αλλά είτε δεν έχουν ιδέα είτε κάνουν τους χαζούς για το τι συμφέρει στ' αλήθεια το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο το συμφέρει αυτό ακριβώς που κάνει: α) τοκογλυφία β) υφαρπαγή και "αξιοποίηση" της δημόσιας περιουσίας και των υπηρεσιών του κράτους που έχουν μονοπωλιακά εξασφαλισμένη πελατεία, όπως η υγεία και η εκπαίδευση και γ) διάλυση του συνδικαλισμού και συντριβή των μισθών έτσι ώστε στο...μέλλον, όταν το κεφάλαιο θα αισθάνεται μια άλφα επενδυτική αυτοπεποίθηση, να μπορεί να χαρίσει στα κορόιδα (πιθανώς στα παιδιά των κορόιδων, γιατί τα κορόιδα θα έχουν αποδημήσει), την πολυπόθητη ανάπτυξη.

Μα, δεν γίνεται να έρθει τώρα η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι επιτήδειοι;

Γίνεται. Αν έρθει επίσης τώρα ένας ωραίος και γερός παγκόσμιος πόλεμος που θα κάνει τις υποδομές στάχτη και μπούρμπερη, θα καταστρέψει ένα ακόμα μεγάλο μέρος υπερτιμημένου κεφαλαίου, και θα "αδειάσει" τον οικονομικό χώρο για συμφέρουσες επενδύσεις. Με τον πόλεμο, δεν χρειάζεται να περιμένεις να πεθάνεις για να έρθει ανάπτυξη. Πεθαίνεις πιο γρήγορα, και η ανάπτυξη έρχεται επίσης πιο γρήγορα. Ενδιαφέρεται κανείς; Πιθανώς. Αλλιώς γιατί γέμισε ο τόπος φασίστες;

Ωραίος, μεγάλος μέντορας της "ριζοσπαστικής αριστεράς" ο Κέινς, δυστυχώς όμως ανέπτυξε τη σκέψη του στη βάση ενός Παγκοσμίου Πολέμου που προηγήθηκε και έγινε μέρος της κρατικής πολιτικής μετά από έναν δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που αποτελείωσε την αναγκαία "εκκαθάριση" για να έρθει η "ανάπτυξη."

Τώρα βέβαια είναι πιθανό οι επιτήδειοι που μας πουλάνε Κέινς σε συσκευασία Λένιν (τώρα, με 99% περισσότερο Ομπάμα!) να μην έχουν ξεχάσει την σημασία για τον κεϊνσανισμό ενός καλού και υγιεινού πολέμου που, ανάμεσα σε άλλα, θα σκοτώσει τόσους πολλούς που θα συρρικνώσει τον "εφεδρικό στρατό" ανέργων που κοντεύει να ξεπεράσει τον "τακτικό" των εργαζομένων και θα ξανακάνει την εργασία να αξίζει, βρε αδερφέ, κάτι! Μπορεί για αυτό οι ντροπαλοί Κεϊνσανιστές της "ριζοσπαστικής αριστεράς" να αγαπούν τόσο όσο οι καλοί τους σοσιαλδημοκράτες πρόγονοι τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Αλλά κι αυτοί οι αιμοσταγείς δικτάτορες της Μέσης Ανατολής βρε παιδί μου, να μην αφήνουν έναν τίμιο μεταμοντέρνο σοσιαλδημοκράτη ν' αγιάσει! Στο κάτω-κάτω, τόσες ηθικές ευαισθησίες, πώς να τις διαχεριστεί κανείς χωρίς πόλεμο!

Πηγη