Δε «διαρρέουν» τα παιδιά, τα θέλουν αμόρφωτα

Οι «ανησυχίες» της ΕΕ για τη «διαρροή» μαθητών και οι πραγματικές λαϊκές μορφωτικές ανάγκες

Η απόσταση μεταξύ των πραγματικών αναγκών των μαθητών για μόρφωση δεν είναι κάτι καινούριο στην εκπαίδευση. Στην περίοδο που διανύουμε, όμως, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, αφού οι λαϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν ακόμα περισσότερα προβλήματα, που πέφτουν και στις πλάτες των παιδιών.

Οι μαθητές που εργάζονται, παράλληλα με το σχολείο, αυξάνονται, ανεξάρτητα αν καταγράφονται στα επίσημα στοιχεία. Η ανάγκη για βοήθεια στην οικογένεια, με λίγα ή περισσότερα μεροκάματα, είναι πραγματικότητα για πολλές λαϊκές οικογένειες. Η πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζεται στοχεύει στην «εκπαίδευση» μισοκαταρτισμένων απασχολήσιμων αυριανών εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, που θα αλλάζουν 6 και 7 δουλειές στη διάρκεια της ζωής τους και θα είναι φθηνοί και ευέλικτοι για το κεφάλαιο.

Διαπιστώσεις για τη συμμετοχή των παιδιών στην Εκπαίδευση

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε πρόσφατα (Ιούνης 2012) έκθεση για την πρόωρη αποχώρηση από το σχολείο. Η έκθεση μετρά το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 18-24 ετών που έχουν ολοκληρώσει μόνο την κατώτερη βαθμίδα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το πολύ και δεν παρακολουθούν πλέον προγράμματα εκπαίδευσης ή κατάρτισης. Ως γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων των μονοπωλίων που δυναστεύουν, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει θέσει το δικό τους «πήχη» για το πόσο και πώς πρέπει να μορφώνονται τα παιδιά, ώστε να αποκτούν ένα μίνιμουμ δεξιοτήτων γι' αυτό και πολλές φορές δείχνει να εκφράζει «ανησυχία» για το ζήτημα της πρόωρης εγκατάλειψης «δομών εκπαίδευσης και κατάρτισης».

Στη συγκεκριμένη έκθεση διαπιστώνει ότι 11 κράτη - μέλη ξεπέρασαν το όριο του 10% στη μαθητική «διαρροή». Η Μάλτα (33,5%), η Ισπανία (26,5%) και η Πορτογαλία (23,2%) παρουσιάζουν τα υψηλότερα ποσοστά πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου. Για την Ελλάδα, το ποσοστό είναι 13.1% ενώ ως στόχος έχει τεθεί για το 2020 το ποσοστό αυτό να πέσει στο 10%.

Σύμφωνα με την έκθεση «Η Κατάσταση των Παιδιών στην Ελλάδα 2012», που συντάχθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, η σχολική διαρροή μειώνεται διαχρονικά και υπολογίζεται σε 13,7 το 2010 με 14,1 μέσο όρο στην ΕΕ. Σε ό,τι αφορά στη συσχέτιση σχολικής διαρροής και παιδικής εργασίας, στην έκθεση παρατηρείται: «Λαμβάνοντας όμως υπόψη τον αριθμό της σχολικής διαρροής σε συνάρτηση με τις εκτιμήσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ότι 70% των μαθητών που διακόπτουν το σχολείο εισέρχονται στην αγορά εργασίας, ο Συνήγορος του Παιδιού υπολογίζει ότι στην πραγματικότητα οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 100.000».

Αξίζει να θυμηθούμε ότι ήδη υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο για την επέκταση της παιδικής εργασίας μετά την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος του 2010, το οποίο παρέχει δυνατότητα απασχόλησης παιδιών από 15 έως 18 χρόνων που πηγαίνουν στο Γυμνάσιο ή το Λύκειο, παράλληλα με το σχολείο, ως μαθητευόμενοι στις πιο άγριες εργασιακές σχέσεις.

Μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες

Για το εκμεταλλευτικό σύστημα, στην παρούσα φάση του, δεν αποτελεί ζητούμενο να μένουν τα παιδιά στην Εκπαίδευση, να μορφώνονται πραγματικά, να μπορούν βγαίνοντας να λειτουργούν εφοδιασμένα ως αυτόνομες προσωπικότητες. Γι' αυτό και σταθερός στόχος, όπως εκφράζεται από τις αξιώσεις ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είναι η ενίσχυση της τεχνικής εκπαίδευσης, όπως οι ίδιοι την έχουν προσδιορίσει: Καταρτίσεις, πρόωρη επαγγελματική επιλογή, χώρος απόθεσης των μαθητών που δε θα καταφέρουν να προχωρήσουν στη βαθμίδα του λυκείου. Οι παρεμβάσεις που έγιναν τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια στην επαγγελματική εκπαίδευση έδειξαν ότι στόχος είναι η μαζικοποίηση και όχι η αναβάθμισή της. Ούτε μόρφωση, ούτε επαγγελματικά εφόδια ικανοποιητικά ώστε να μπορεί ο απόφοιτος να καθορίσει την επαγγελματική του πορεία. Την ίδια στιγμή η λαϊκή οικογένεια πιέζεται για απόκτηση προσόντων - εφοδίων από νωρίς προκειμένου τα παιδιά της να ανταγωνιστούν από καλύτερες θέσεις για μια δουλειά.

Λαϊκή ανάγκη η Εκπαίδευση

Από τη σκοπιά των λαϊκών μορφωτικών αναγκών το ζήτημα δεν είναι η προσαρμογή του εκπαιδευτικού συστήματος στις απαιτήσεις που κάθε φορά θέτει το κεφάλαιο. Είναι να γίνει κτήμα του κάθε ανθρώπου η επιστημονική σκέψη, οι νομοτέλειες της φύσης και της κοινωνίας και ένα σχολείο το οποίο θα μορφώνει πραγματικά τους νέους μέχρι τα 18 τους χρόνια μπορεί να το προσφέρει αυτό.

Ο λαός θέλει να μορφωθεί. Το αποδεικνύουν και τα παιδιά που επιμένουν να παλεύουν καθημερινά πηγαίνοντας και γυρίζοντας από το σχολείο νηστικά, οι γονείς που στερούνται για να παρέχουν στα παιδιά τους την Παιδεία, η οποία γίνεται όλο και περισσότερο εμπόρευμα, που διανύουν χιλιόμετρα για να φτάσουν στην τάξη. Επίσης, ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με μία από τις τεράστιες αντιφάσεις του εκμεταλλευτικού συστήματος καθώς όσο γεννιούνται επιτεύγματα τόσο πιο μακριά κρατιούνται από το λαό. Ο πλούτος που παράγεται φτάνει και περισσεύει για να υπάρχουν σύγχρονα και ασφαλή σχολεία για όλα τα παιδιά, για να αρθεί κάθε εμπόδιο στην εκπαίδευσή τους. Αντίθετα, σήμερα νέα εμπόδια εγείρονται στη μόρφωση των παιδιών.

Η παροχή σύγχρονης πραγματικής Παιδείας σε όλα τα παιδιά, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις, μέχρι τα 18 τους χρόνια, μέσα από ένα ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο με περιεχόμενο την ουσιαστική μόρφωση δεμένη με την κοινωνική πραγματικότητα, είναι στόχος και αφετηρία μιας άλλης κοινωνίας, που θα θέτει ψηλά το αγαθό της Παιδείας. Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να αρθούν άμεσα όσα εμπόδια αντιμετωπίζουν τα παιδιά στη μόρφωσή τους.

Αμεσα μέτρα για να κρατηθούν τα παιδιά μέσα στα σχολεία έχουν αναδείξει μια σειρά από φορείς γονέων, εργαζομένων, εκπαιδευτικών, που συγκρούονται με τη σημερινή πολιτική ζητώντας: Αμεση γενίκευση των δομών της ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης σε όλα τα σχολεία. Τμήματα ένταξης σε κάθε σχολείο. Κατάργηση του ΠΔ του 2010 που νομιμοποιεί την παιδική εργασία. Αμεση αντιμετώπιση των κρουσμάτων υποσιτισμού των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, που ήδη εντάθηκαν την προηγούμενη σχολική χρονιά και θα ενταθούν ακόμα περισσότερο. Να μην υπάρξει ούτε ένα παιδί που θα χάσει έστω και μια μέρα φοίτησης στο σχολείο από τα εμπόδια στη μετακίνησή του, να μείνει στα χαρτιά η εγκύκλιος για τις μετακινήσεις των μαθητών που αρνείται ουσιαστικά το δικαίωμα δωρεάν μετακίνησης σε μεγαλύτερους μαθητές.

Πηγή: Ριζοσπάστης via Lenin Reloaded