Ιδιωτικοποιήσεις / Ετοιμάζεται: ιδιωτικοποίηση νερού. “Οπου το νερό έγινε εµπόρευµα, οι άνθρωποι υποφέρουν”.

Η ιδιωτικοποίηση του νερού φέρνει εκτόξευση τιµών, εξώσεις, χρέη, ανεργία, διακοπές υδροδότησης ακόµη και θανάτους! Διαβάστε το πρώτο μέρος της έρευνας και δείτε τι έγινε σε Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδά, Παρίσι.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που εφαρµόστηκε η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, το αποτέλεσµα ήταν υψηλό κοινωνικό κόστος, που δεν επέλυσε τα προβλήµατα λειτουργίας και υποδοµής, καθώς οι εταιρείες στοχεύουν (και τελικά αποκοµίζουν) τεράστια κέρδη. Ειδικά στο νότο, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης προωθείται ακόµη ως λύση στις επενδυτικές ανάγκες που προβάλλονται ως πρώτη προτεραιότητα. Ακριβώς αυτό που ζούµε στην Ελλάδα δηλαδή.

Όταν άλλοι αποφάσισαν ότι εµείς έχουµε πρόβληµα χρέους, προτάθηκε ως άµεση προτεραιότητα εµείς να πουλήσουµε τα νερά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και αυτό είναι οι… επενδύσεις. Ελάτε να εξετάσουµε πού οδήγησαν τέτοιου τύπου επενδύσεις άλλες χώρες που βιώνουν την εµπειρία της ιδιωτικοποίησης εδώ και χρόνια…
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: 6.000 άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους
Η ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βουλγαρία ήταν µέρος του προγράµµατος λιτότητας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, υποσχόµενο αποτελεσµατικότητα αλλά κυρίως ΕΠΕΝ∆ΥΣΕΙΣ. (Τα ίδια Παντελάκη µου, τα ίδια Παντελή µου).

Τελικά, επενδύσεις δεν έγιναν. Εγιναν όµως τα ακόλουθα, ως συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού:
● Αύξηση της τιµής του νερού τουλάχιστον 12%.
● Σκάνδαλα διαφθοράς από το 2005, για υψηλές αµοιβές. Ο ∆ιευθύνων Σύµβουλος παίρνει 400.000 ευρώ το χρόνο. (Φανταστείτε πόσο θα παίρνει εδώ).
● 100άδες νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν από το δίκτυο ύδρευσης, επειδή δεν είχαν να πληρώσουν.
Συγκεκριµένα, χίλια νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν µόνο το 2011 ενώ εκκρεµούν ακόµη 5.000 δικαστικές υποθέσεις ανθρώπων που δεν µπορούσαν να πληρώσουν.
● Σε 370 οικογένειες στη Σόφια, έγινε έξωση επειδή δεν µπορούσαν να πληρώσουν τις ∆ΕΚΟ.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Εδωσαν σε ιδιώτες ακόµα και τα ποτάµια!Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 υποτίθεται για την ανάπτυξη της βιοµηχανίας νερού. Το 2008 πουλήθηκε η δηµόσια Αquapor, που τότε ήταν ανάδοχος συµβολαίων σε 24 δήµους. Η νοµοθεσία άλλαξε και επέτρεψε στους ιδιώτες αναδόχους να ελέγχουν ολόκληρα υδρογραφικά διαµερίσµατα, κοίτες ποταµών, υδραυλικές υποδοµές, φράγµατα, λιµάνια αλλά και να πάρουν εξουσιοδότηση να δίνουν άδειες, να συλλέγουν φόρους, να εποπτεύουν και φυσικά… να εξασφαλίζουν κέρδη.
Οι δήµοι που είχαν προσχωρήσει στο σύστηµα αυτό και έγιναν πελάτες του group αναγκάστηκαν να αγοράζουν νερό για να διαχειρίζονται τα απόβλητα σε πολύ υψηλές τιµές. Οι αρχές επέβαλαν επίσης «µίνιµουµ κατανάλωση νερού» πολύ µεγαλύτερη από τις πραγµατικές απαιτήσεις µε αποτέλεσµα να χρεώνονται αλόγιστα οι δήµοι.
Οι εργαζόµενοι στους ιδιώτες ήρθαν αντιµέτωποι µε αυξηµένες ώρες και όγκο εργασίας, εκ περιτροπής εργασία και υποβάθµιση των εργασιακών συνθηκών.
Σήµερα, υπάρχει πίεση στις Αρχές για ιδιωτικοποίηση της Aguas de Portugal group.
Τα τρία µεγαλύτερα κόµµατα, το Σοσιαλδηµοκρατικό (PSD), το ∆ηµοκρατικό (CDS) και το Σοσιαλιστικό κόµµα (PS) ενώ το 2004 ήταν εναντίον της παράδοσης της ύδρευσης σε ιδιώτες, σήµερα, κατ’ επιταγή της τρόικας έχουν συµπεριλάβει την πώληση της Aguas de Portugal µέσα στο µνηµόνιο.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Πανταχού παρούσα η γαλλική Σουέζ…Η ιδιωτικοποίηση ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1980. Σήµερα, περίπου το 50% των υπηρεσιών ύδρευσης είναι σε ιδιωτικά χέρια. Το 90% των ιδιωτών ελέγχονται από την Αgbar, θυγατρική της γαλλικής Suez και από την Αqualia του FCC group που συνδέεται µε την άλλη πολυεθνική, τη Veolia.
Αυτό που έγινε απολύτως κατανοητό στους Ισπανούς (από την εµπειρία τους µε το ιδιωτικοποιηµένο νερό) είναι ότι δεν γλιτώνουν τα χρέη ό,τι και να γίνει. ∆ηλαδή, ακόµη και αν µια δηµόσια υπηρεσία πουληθεί σε ιδιώτες, τα χρέη της… τα πληρώνουν φυσικά και πάλι οι πολίτες µιας και καλούνται να καλύψουν τα επιτόκια δανεισµού του νέου αγοραστή – ιδιώτη. Τα χρέη που υπήρχαν, δεν τα πληρώνει ο νέος ιδιώτης. Απλά δεν τα πληρώνει ούτε το κράτος και τα ρίχνει στις πλάτες των πολιτών, του γνωστού υποζυγίου. Αυτό κερδίζει µια κυβέρνηση από µια ιδιωτικοποίηση. Να µετακυλήσει τα χρέη της µε έµµεσο τρόπο και πάλι στους πολίτες.
Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ισπανία επίσης πάσχουν από θέµατα διαφάνειας. Για παράδειγµα τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της εταιρείας ύδρευσης της Μαδρίτης Canal Isabel II, δεν έχουν δει το φως της δηµοσιότητας ούτε έχουν δικαιολογηθεί.

ΙΤΑΛΙΑ: 61,4% ακριβότερο το νερό σε µιά 10ετία!Η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ιταλία ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1990. Μετά από 15 χρόνια, η νοµοθεσία υποχρεώνει όλες τις επιχειρήσεις νερού να κατοχυρώνονται ως SpA (ανώνυµες εταιρείες) αµιγώς ιδιωτικές ή σε συνδυασµό µε δηµόσια ιδιοκτησία. Ετσι την ύδρευση την διαχειρίζονται ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν στόχο το κέρδος.

ΜΑΡΟΚΟ: Και στην Καζαµπλάνκα η Σουέζ…Οσο το Μαρόκο ήταν γαλλικό προτεκτοράτο, το σύστηµα ύδρευσης και αποχέτευσης το διαχειρίζονταν γαλλικές εταιρείες. Το 1956, το Μαρόκο γίνεται ανεξάρτητο κράτος και η παροχή νερού περνά στην ευθύνη δηµοτικών εταιρειών κοινής ωφέλειας. Στα µέσα της δεκαετίας του ‘90, η κυβέρνηση του Μαρόκο αποφασίζει την εκ νέου ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης και της αποχέτευσης και η χρονιά σταθµός είναι το 1997 όταν η κοινοπραξία Lydec (το 35% κατέχει η γαλλική Suez) αναλαµβάνει τα νερά της Καζαµπλάνκα. Ακολούθησε και η πρωτεύουσα Ραµπάτ µε την εταιρεία Redal ενώ, την επόµενη χρονιά, η γαλλική Veolia ανέλαβε τα νερά στις πόλεις Ταγγέρη και Τετουάν. Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση της ιδιωτικοποίησης του νερού στην ιστορία τους, οι Μαροκινοί είδαν την τιµή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω…

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Σουέζ και στο Μπουένος Αϊρες
Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 µε το σύστηµα ύδρευσης – αποχέτευσης του Μπουένος Αϊρες να περνά στα χέρια της σηµερινής Suez.
Μετά από 4 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική τηρούσε µόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις. Μετά από 10 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι γινόταν επεξεργασία µόνο στο 12% των λυµάτων, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν στον ποταµό Ρίο Ντε Λα Πλάτα.
Το δίκτυο επανακρατικοποιήθηκε το 2006, µετά από έντονες διαµαρτυρίες των κατοίκων που αρνιόντουσαν να πληρώσουν.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Σουέζ και στο ΣίδνεϋΗ ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του ΄90. Λίγο καιρό αφότου ανέλαβε και εκεί την ύδρευση η γαλλική Suez, το νερό του Σίδνεϊ βρέθηκε µολυσµένο.

ΚΑΝΑ∆ΑΣ: «Απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» το µολυσµένο νερόΤουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού µολύνθηκαν από το βακτήριο E coli στο Walkerton, ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού. Η ιδιωτική εταιρεία χαρακτήρισε τα αποτελέσµατα των ελέγχων «απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.

Παρίσι: Ανέλαβε ο δήµος, µείωσε τις τιµές, αύξησε τα έσοδαΑπό το 1985 τη διαχείριση του συστήµατος ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας είχαν δύο ιδιωτικές εταιρείες (που πρωταγωνιστούν παγκοσµίως), η Veolia και η Suez. Ωστόσο το Νοέµβριο του 2008, το δηµοτικό συµβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας αποφάσισε να δηµιουργήσει τη δηµοτική εταιρεία Eau de Paris η οποία ανέλαβε από το 2010. Αυτή η πρωτοφανής «επανακρατικοποίηση», που αποφασίστηκε από το ∆ήµαρχο Μπετράν Ντελανοέ, απέφερε τελικά εντυπωσιακά αποτελέσµατα. Τα τιµολόγια νερού µειώθηκαν κατά 8% σε σχέση µε το 2009 και παρόλα αυτά, υπήρξε και εξοικονόµηση 35 εκ. ευρώ σ’ ένα χρόνο (µε τα µειωµένα τιµολόγια). Είναι µάλιστα χαρακτηριστικό ότι δεν είχε προηγηθεί κοινωνική αντίδραση, που πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση. Την επανακρατικοποίηση του νερού την αποφάσισε ο ∆ήµαρχος του Παρισιού αποκλειστικά και µόνο µετά από ψύχραιµες αναλύσεις και έλεγχο στα οικονοµικά δεδοµένα. Ο άνθρωπος ερεύνησε και κατέληξε στο συµπέρασµα ότι αν το νερό ξαναπεράσει στον έλεγχο του ∆ήµου, θα είναι και καλύτερο και φθηνότερο. Τόσο απλό. Και τόσο δύσκολο να το καταλάβουν οι δικοί µας. Εκτός και αν δεν θέλουν να το καταλάβουν µε τίποτα και τους αρκεί µόνο να είναι συνεπείς… στις εντολές της τρόικας.
Πηγή: ΤΟ ΧΩΝΙ (Αυγ. 09 2012 9:40)

*
*Η ακόλουθη φόρμουλα κυκλοφορεί στο ίντερνετ εδώ και αρκετό καιρό.
>>>

ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-μάζεμα υπογραφών

http://www.avaaz.org/en/petition/SAVE_GREEK_WATER_FROM_PRIVATIZATION_SOSTE_TO_NERO_APO_TEN_IDIOTIKOPOIESE/
Έχει ενδιαφέροντα στοιχεία.Why this is importantExperience from other countries has shown that water privatization has led to skyrocketing of prices and in some cases to dangers in the public health and well being of societies. Access to water is a human right as UN voted in 2010.
Εμπειρία από άλλες χώρες έχει καταδείξει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει σε εκτίναξη των τιμών και σε ορισμένες περιπτώσεις σε κίνδυνο της δημόσιας υγείας και ευημερίας. Η πρόσβαση στο νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα (ΟΗΕ 2010)
Προς την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Δικαιοσύνη
Εμείς οι Έλληνες πολίτες που υπογράφουμε την παρούσα επιστολή, είμαστε αντίθετοι στην πώληση σε ιδιώτες των εταιριών Ύδρευσης σε όλη την ελληνική Επικράτεια.
Θεωρούμε ότι μια τέτοια εξέλιξη είναι εις βάρος του κοινωνικού συμφέροντος και επιφυλασσόμαστε για το δικαίωμα μιας ιδιωτικής εταιρίας αλλά και οποιασδήποτε νομικής μορφής να έχει στην ιδιοκτησία της αποκλειστικά ή μερικά δικαιώματα χρήσης των υδάτινων πόρων που αποτελούν φυσικό αγαθό και μάλιστα απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση ανθρώπων, φυτών και ζώων, αγαθό που προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγία πλαίσιο 2000/60) (1) αλλά και τον ΟΗΕ που στις 28 Ιουλίου 2010 ενέκρινε ψήφισμα, για να προσθέσει την πρόσβαση σε καθαρό νερό στη διακήρυξη του για τα ανθρώπινα δικαιώματα (AG/10967) (2).
Σχετικά με την ΕΥΔΑΠ, που επί ιδρύσεως της (Ν.1068-1980) ανήκε αποκλειστικά στο κράτος, παρακολουθήσαμε ήδη την σταδιακή αλλαγή του θεσμικού της πλαισίου κατά την μετοχοποίηση της επί πρωθυπουργίας Κ.Σημίτη (Ν.2794-1999) και αμφισβητούμε καταφανώς την ορθότητα της πιο πρόσφατης εξέλιξης εκείνης του να συμπεριληφθεί η ΕΥΔΑΠ καθώς και η κερδοφόρα ΕΥΑΘ (4) στην ανώνυμη εταιρία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (Ν3986-2011) (3) που όπως αναφέρεται στο άρθρο 1.2 «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας».(5) Εκτός της ΕΥΔΑΠ, άμεση σχέση με τους υδάτινους πόρους έχει και η ΔΕΗ. Οι τεχνητές λίμνες, οι ταμιευτήρες και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι βασικά στην ύδρευση και άρδευση μέσω των δημοτικών σχετικών επιχειρήσεων. Η πώληση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ είναι το ίδιο κατακριτέα. (6)(7)
Η νομοθεσία στις Η.Π.Α, που απαγορεύει ή περιορίζει τη συλλογή βρόχινου νερού υπό τη μονότονη ρητορική της «προστασίας» των πόρων, δείχνει την τάση που επικρατεί. Αν οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα αφορούν υπηρεσίες και υποδομές αύριο έχουν ως στόχο τους ίδιους τους φυσικούς πόρους που αποτελούν συλλογικό αγαθό. Ενώ κρύβουν επιμελώς το μόνο πραγματικό ενδιαφέρον των ιδιωτών επενδυτών στον τομέα της ύδρευσης, δηλαδή το κέρδος.
Ίσως η Ελληνική κυβέρνηση αγνοεί περιστατικά όπως τα ακόλουθα:
Χιλή: η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλε σαν δανειοδοτικό όρο στη χώρα εγγύηση κέρδους 33% στη γαλλική εταιρία ύδρευσης Suez Lyonnaise des Eaux
Αυστραλία: Το 1998 λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την ύδρευση η γαλλική Suez Lyonnaise des Eaux το νερό στο Σύδνεϋ βρέθηκε μολυσμένο από παράσιτα και κρυπτοσπορίδια.
Καναδας: Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού μολύνθηκαν από το βακτηριο E coli στο Walkerton, Ontario ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού που πέρασε στον έλεγχο της A&L Labs. Η εταιρία χαρακτήρισε τα αποτελέσματα των ελέγχων «απόρρητη πνευματική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.
Μαρόκο: Οι καταναλωτές είδαν την τιμή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω αφότου ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρία ύδρευσης στην Casablanca.
Αργεντινή: Όταν θυγατρική της Suez Lyonnaise des Eaux αγόρασε την κρατική επιχείρηση νερού Obras Sanitarias de la Nacion, οι τιμές διπλασιάστηκαν και η ποιότητα του νερού χειροτέρευσε. Η εταιρίας αναγκάστηκε να αποχωρήσει όταν οι κάτοικοι μαζικά αρνήθηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
Μ.Βρετανία Οι λογαριασμοί ύδρευσης και αποχέτευσης αυξήθηκαν κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%
Ν.Ζηλανδία: Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εμπορευματοποίηση του νερού.
Ν.Αφρική: Το νερό έγινε απροσπέλαστο, πανάκριβο και μη ασφαλές όταν η εταιρίαSuez Lyonnaise des Eaux ανέλαβε την ύδρευση στο Johannesburg. Υπήρξαν εκτεταμένες μολύνσεις και χιλιάδες άνθρωποι είδαν την παροχή τους να διακόπτεται.
Βολιβία: Το 1999 η Παγκόσμια Τράπεζα συστήνει ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρίας ύδρευσης της Cochabamba, Servicio Municipal del Agua Potable y Alcantarillado (SENIAPA). Αξιωματούχοι της τράπεζας απείλησαν ανοιχτά να παρακρατήσουν 600 εκατομμύρια $ από την δανειακή σύμβαση αν η Βολιβία δεν αποδεχόταν.
Εκπρόσωποι της εταιρίας Suez Lyonnaise des Eaux, κατόχου του 5,46% του μετοχικού κεφαλαίου της εισηγμένης ΕΥΑΘ (8) σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη αφού εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για την ιδιωτικοποίηση, γνωστοποίησαν ότι θα έχουν συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), Κώστα Μητρόπουλο, προκειμένου να κοινοποιήσουν και επισήμως την πρόθεση συμμετοχής στον σχετικό διαγωνισμό Στην πρώτη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, η Suez είχε συγκροτήσει κοινοπραξία με την ΑΚΤΩΡ. .(6-6-2012 Καθημερινή) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_06/06/2012_484426
Γι αυτούς τους λόγους αλλά και για τον λόγο ότι δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν αιρετό ή μη προσωρινό διαχειριστή της δημόσιας περιουσίας, σε εθνικό, περιφερειακό ή δημοτικό επίπεδο, το ηθικό δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις σε θέματα που υπερβαίνουν το πεδίο δράσης ακόμη και της αρχής του κράτους, που δεν είναι αέναο, ζητούμε να αποσυρθούν οι εταιρίες ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αλλά και όποιες άλλες δημοτικές εταιρίες ύδρευσης από το μενού των αποκρατικοποιήσεων και να προστατευθούν οι πηγές σε όλη την επικράτεια. Δηλώνουμε ως πολίτες επαρκώς ευχαριστημένοι από την λειτουργία των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. και εκφράζουμε δημόσια τη βούλησή μας να αντισταθούμε με κάθε νόμιμο μέσο και με συλλογικές δράσεις διαμαρτυρίας σε περίπτωση που δεν εισακουστούμε.
Σε μια εποχή που η δημόσια παιδεία και υγεία, συρρικνώνονται ως πολυτέλειες που δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Αν το βασικό κοινωνικό συμβόλαιο, εκείνο της ανταποδοτικότητας καταρρεύσει, κανείς πολίτης δεν θα υποχρεούται να πληρώνει έμμεσους και άμεσους φόρους. Ακόμη κι αν προχωρήσετε ερήμην μας, εμείς οι Έλληνες πολίτες θα αγωνιστούμε να ακυρώσουμε αυτήν σας την ενέργεια όπως συνέβη στο Παρίσι την 1/1//2010. (9)
Όπως έχει δείξει η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων, το νερό πάντα γυρνάει στην πηγή του.
Ειλικρινώς

Οι υπογράφοντες
(1) οδηγία πλαίσιο 2000/60: η διαχείριση των υδάτων θα πρέπει να διέπεται από την αρχή της αειφορίας*, δηλαδή της προώθησης της βιώσιμης χρήσης του νερού και της δημιουργίας μιας πολιτικής, η οποία σέβεται τα ύδατα και τα προστατεύει από τις οικονομικές δραστηριότητες του ανθρώπου)
(2) Υπογράφτηκε από 122 χώρες, ενώ 41 χώρες δεν συμμετείχαν στη ψηφοφορία, ανάμεσα τους οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία και η Αυστραλία. Η Κίνα, η Ρωσία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Βραζιλία χαιρέτισαν την εν λόγω απόφαση, ενώ ο Καναδάς προσπάθησε να την αποτρέψει. UN AG/10967
http://www.un.org/News/fr-press/docs/2010/AG10967.doc.htm
(3) Συγκεκριμένα Η ΕΥΔΑΠ Α.Ε. ανακοινώνει, σύμφωνα με το Ν. 3556/2007 και την από 27.1.2012 σχετική γνωστοποίηση, τη μεταβίβαση από το Ελληνικό Δημόσιο 29.074.500 μετοχών της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., και ισάριθμων δικαιωμάτων ψήφου, ήτοι ποσοστό 27,30% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας στο «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ». Η μεταβίβαση έγινε κατόπιν εκτέλεσης εξωχρηματιστηριακής συναλλαγής, σε εφαρμογή των παραγράφων 4 & 5 του άρθρου 2 του Ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 152/Α’) και της υπ’ αριθμ. 195/2011 (ΦΕΚ 2501/Β’) Απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ)).
(4) Η ΕΥΑΘ Α.Ε. ανακοινώνει, σύμφωνα με το Ν. 3556/2007 και την από 11.5.2012 σχετική γνωστοποίηση, τη μεταβίβαση από το Ελληνικό Δημόσιο 12.348.000 μετοχών της ΕΥΑΘ Α.Ε., και ισάριθμων δικαιωμάτων ψήφου, ήτοι ποσοστό 34,017% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας στο “Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ”. Αποτέλεσμα της ως άνω πράξης ήταν η μεταβολή του ποσοστού συμμετοχής του ΤΑΙΠΕΔ στο μετοχικό κεφάλαιο της Εταιρείας από 40% σε 74,017%. Η μεταβίβαση έγινε κατόπιν εκτέλεσης εξωχρηματιστηριακής συναλλαγής, σε εφαρμογή των παραγράφων 4 & 5 του άρθρου 2 του Ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 152/Α’) και της υπ’ αριθμ. 206/2012 (ΦΕΚ 1363) Απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ).
Αύξηση 92,3% παρουσίασαν τα καθαρά κέρδη της εισηγμένης ΕΥΑΘ Α.Ε. το πρώτο 6μηνο του 2011, ανερχόμενα σε 12 εκατ. ευρώ έναντι 6,2 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Ο τζίρος ανήλθε στο ποσό των 38,89 εκατ. ευρώ έναντι 37,73 εκατ. την αντίστοιχη περσινή περίοδο σημειώνοντας αύξηση 3%, ενώ τα προ φόρων κέρδη έφτασαν το ποσό των 15 εκατ. ευρώ έναντι 12,94 εκατ. πέρυσι παρουσιάζοντας αύξηση 16%. Η εντυπωσιακή αύξηση των κερδών οφείλεται κυρίως στη μείωση και τον εξορθολογισμό των δαπανών κάθε είδους (διοίκησης και διάθεσης), στην αύξηση των εσόδων και στη μείωση των φορολογικών βαρών. Σημειωτέον ότι την προηγούμενη περίοδο η εταιρεία είχε επιβαρυνθεί επιπλέον με την έκτακτη εισφορά του νόμου 3845/2010 και τον πρόσθετο φόρο από διαφορές φορολογικού ελέγχου προηγούμενης πενταετίας (2004-2008).
(5) σύμφωνα με το άρθρο 2.8 «Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων μπορεί να κηρύσσονται αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, για λόγους μείζονος σημασίας δημοσίου συμφέροντος, αν κρίνονται αναγκαία για την αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο ή αν κρίνονται αναγκαία για την πραγματοποίηση επενδυτικού σχεδίου ειδικού διαδόχου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο.», άρθρο εξίσου αμφισβητήσιμου με το α.14 περί παραχώρησης χρήσης αιγιαλού και παραλίας
(6) Το γεγονός ότι η ΔΕΗ έχει άμεση σχέση με τη διαχείριση των υδάτινων πόρων αποδεικνύεται από το παρακάτω απόσπασμα από τον ιστιότοπο της εταιρίας: « Η ΔΕΗ Α.Ε. αναγνωρίζοντας το ζήτημα του νερού, όχι απλώς ως ένα τεχνικό θέμα αλλά σε συνδυασμό με άλλες ευρύτερες επιλογές, υλοποιεί μια σειρά μέτρων και δράσεων που χαρακτηρίζονται για τον προληπτικό τους χαρακτήρα ως προς την προστασία και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτων, με υπευθυνότητα και με γνώμονα τη μεγιστοποίηση του συνολικού κοινωνικού, περιφερειακού, χωροταξικού και περιβαλλοντικού οφέλους από τις συνδυασμένες αυτές χρήσεις των έργων της.
Η Επιχείρηση, εκμεταλλευόμενη το έντονο φυσικό ανάγλυφο της χώρας μας, κατασκευάζει φράγματα κατά τη ροή των ποταμών και δημιουργεί τεχνητές λίμνες ή αλλιώς ταμιευτήρες, αξιοποιώντας το υδροδυναμικό της χώρας, σύμφωνα πάντα με τις αρχές της αειφορίας, δηλαδή το σεβασμό στο ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης σε επίπεδο λεκάνης απορροής του κάθε υδατικού διαμερίσματος. Η ΔΕΗ Α.Ε. με τα φράγματα που κατασκεύασε στα κυριότερα ποτάμια της Ελλάδας, συμβάλλει σημαντικά στη διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας και στην εξυπηρέτηση των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Με τα μεγάλα ΥΗΕ που λειτουργούν σήμερα, αξιοποιείται το 30-35% περίπου του τεχνικά εκμεταλλεύσιμου υδροδυναμικού της χώρας, καλύπτοντας το 10% της συνολικής ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας και διαθέτοντας το 30% περίπου της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος του διασυνδεδεμένου συστήματος. Συγχρόνως, αξιοποιώντας τους εγχώριους πόρους της χώρας, τα έργα αυτά, μειώνουν την ενεργειακή εξάρτηση από το εξωτερικό και παράλληλα υποκαθιστούν ορυκτά καύσιμα, συμβάλλοντας στον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου. Δεδομένου δε, ότι οι απαιτήσεις σε νερό (δυνάμει ανανεούμενο αγαθό) συνεχώς αυξάνονται, η αποθήκευση αυτού του αγαθού γίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη» πιο αναλυτικές πληροφορίες : http://www.dei.gr/Documents/imera.nerou.pdf
(7) «Λίστα με τους προς πώληση υδροηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ δεν υπάρχει, αλλά σταθμοί θα πουληθούν», ήταν η απάντηση του υφυπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη στην Ηρώ Διώτη στις 9/3/2012
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=674670
(8) 1. Το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει δικαιώματα ψήφου 26.868.000 ήτοι ποσοστό 74,02%
2. Η «SUEZ ENVIRONEMENT» κατέχει δικαιώματα ψήφου 1.982.870 ήτοι ποσοστό 5,462%
3. Η HMG GLOBETROTTER κατείχε δικαιώματα ψήφου 384.062 ποσοστό 1,06%
9. Από την 1/1/201ο οι υπηρεσίες νερού στο Παρίσι επέστρεψαν σε δημόσιο έλεγχο
περισσότερα εδώ.
http://www.tni.org/article/paris-local-authorities-regain-control-water-management
* Στη Συνθήκη του Άμστερνταμ θεσμοθετήθηκε η έννοια της «αειφόρου ανάπτυξης» που ενεγράφη στο προοίμιο της ΣΕΕ και στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα άρθρα Β ΣΕΕ και 2 ΣΕΚ.1794 Ο όρος αειφόρος ανάπτυξη καθιερώθηκε από την Διεθνή Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη1795 το 1987 στην Έκθεση της το «Κοινό μας Μέλλον» γνωστή και ως Έκθεση Brundtland. Στην έκθεση αυτή έθεσε την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης ως βασική για την προστασία του περιβάλλοντος και έδωσε το εξής ορισμό: «η ανάπτυξη η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να διακυβεύει την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες». Ο ορισμός αυτός περιέχει δύο βασικές επιταγές, την ικανοποίηση κατά προτεραιότητα των αναγκών των φτωχών κατοίκων και την ιδέα της ορθολογικής χρήσης και της επιβολής περιορισμών, ώστε να ικανοποιηθούν και οι ανάγκες των μελλοντικών γενεών. Η έννοια της αειφόρου ανάπτυξης, επαναπροσδιορίστηκε με την απόφαση 55/199 της 5ης Φεβρουαρίου 2001 της Επιτροπής Αειφόρου Ανάπτυξης, η οποία προέβλεψε ότι συστατικά μέρη της είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η κοινωνική ανάπτυξη και η οικονομική ανάπτυξη.

Πηγη