Συνεχίζουμε τις επετειακές αναρτήσεις για τον ΔΣΕ, όχι μόνο για την μπούμε την μύτη των ξεσαλωμένων "νικητών" (οι πραγματικοί νικητές διέμεναν πέραν του Ατλαντικού), όσο και για να υπενθυμίσουμε ορισμένες ξεχασμένες αλήθειες. Επετειακή αναδημοσίευση νο2 λοιπόν:
30 Μάρτη 1946 -η «ξεχασμένη» ελληνική επανάσταση
το "εθνόσημο" του ΔΣΕ |
Γιατί την αναφέρω σαν «ξεχασμένη»;
Γιατί τουλάχιστον 40 χρόνια μετά την λήξη της, οι αναφορές σε αυτήν ήταν μετρημένες με το σταγονόμετρο,
ακόμη και από τον ίδιο τον οργανωτή και φορέα της, το ΚΚΕ. Επιπλέον γιατί ακόμη
και σήμερα, ο χαρακτηρισμός του ένοπλου αγώνα του ’46-’49 σαν «επανάστασης»,
προκαλεί διχογνωμίες, πιο πολύ γιατί δεν άρχισε σαν συνειδητή πράξη ένοπλης
ανατροπής, αλλά περισσότερο σαν αναγκαστική επιλογή αυτοάμυνας από την πλευρά
των καταδιωκόμενων πλέον ΕΑΜιτών, από τους Εγγλέζους και τους πρώην συνεργάτες των
Γερμανών που βρήκαν νέο αφέντη.
Φάλαγγα του ΔΣΕ |
Αυτό βέβαια καθόλου
δεν έχει να κάνει με το γεγονός, πως αυτός ο αγώνας εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε
μία γνήσια λαϊκή-δημοκρατική επανάσταση, που δημιούργησε εκτός από τον στρατό
της, τον ΔΣΕ, πρωτόγνωρες μορφές λαϊκής εξουσίας στα εδάφη της, ένα υγειονομικό
σύστημα που θα το ζηλεύαμε και σήμερα, την οργάνωση της παιδείας για την εξάλειψη
του αναλφαβητισμού, και πολλά ακόμη στρατιωτικά, πολιτικά και πολιτισμικά «θαύματα»,
μέσα στις δυσχερέστερες συνθήκες που θα μπορούσαν να υπάρξουν ποτέ.
Ακολουθεί ένα
καταπληκτικό βίντεο-ντοκουμέντο, που παρά κάποια προβλήματα στον ήχο σε ένα μικρό σημείο
του, αξίζει οπωσδήποτε τον κόπο να
παρακολουθήσει κάποιος, μια και περιλαμβάνει, εκτός από τα πλήρη ιστορικά
στοιχεία για την σύγκρουση των λαϊκών δυνάμεων με την αντίδραση από τον Δεκέμβρη
του ’44 μέχρι και τον Αύγουστο του ’49, πολύ σπάνια κινηματογραφικά ντοκουμέντα
από την μάχη της Αθήνας τον Δεκέμβρη, την επίσκεψη, και την ανακήρυξη του σε «επίτιμο»
μέλος του ΔΣΕ του Γάλλου ποιητή Πωλ
Ελυάρ, συνεντεύξεις ανδρών και γυναικών που πήραν μέρος στο έπος, αιχμαλωσίες
των «επίλεκτων» ΛΟΚατζήδων (ξεχωρίζουν γιατί ήταν οι μόνοι με αμερικάνικο
εξοπλισμό και εξαρτήσεις, από τον στρατό της Φρειδερίκης, -οι άλλοι είχαν εγγλέζικα)
από τους παρτιζάνους του ΔΣΕ, και πολλά άλλα για μία ιστορία, τον επίλογο της οποίας δεν έχουμε γράψει ακόμη...
εχθες το βραδυ συμπτωματικα (ξανα)ξεφυλλιζα το βιβλιο του Μαργαριτη για τον εμφυλιο και σταματησα πανω στο σημειο οπου εξηγει αναλυτικα ο συγγραφεας την αναγκαιοτητα ενος τετοιου εγχειρηματος-επιθεση στο Λιτοχωρο- σε συνδυασμο με την αποχη και την πιεση της βασης της επαρχιας. Αξιζει πραγματικα να διαβαστει το βιβλιο του Μαργαριτη
ΑπάντησηΔιαγραφή@Salot sor:
ΔιαγραφήMεγάλο ενδιαφέρον έχουν και οι απόψεις του Χαρίλαου Φλωράκη, όπως εκφράζονται μέσα από το βιβλίο του Θεοχαράτου.
Πάντως οι έντιμες κριτικές εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι μάλλον θα έπρεπε το δεύτερο αντάρτικο να ξεκινήσει νωρίτερα. Ολοι παραδέχονται πως μετά το δολοφονικό όργιο της δεξιάς ήταν αναπόφεκτο...
το νωριτερα κατ' εμε τοποθετειται ακριβως στις 31 Μαρτη του 46 και οχι τον Οκτωβριο του 46.
ΔιαγραφήΒεβαια το ΚΚΕ παλευε για την αποφυγη της συρραξης, πρεπει να ληφθει υπ' οψιν και αυτος ο παραγοντας.