ΧΙΤΛΕΡΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΜΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΜΑΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»

Με το σύνθημα να «επανακτήσουμε την πόλη μας» η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) του κ. Σαμαρά έχει επιδοθεί σε ένα απάνθρωπο πογκρομ - κυνηγητό μεταναστών με παράλληλη εκδίωξη αλλοδαπών μικροπωλητών στο όνομα της πάταξης του λαθρεμπορίου, προσπαθώντας να πείσει ότι για όλα τα κακά που βιώνει ο ελληνικός λαός φταίνε οι ξένοι. Η πολιτική αυτή, βολική για το σύστημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και των πολιτικών της υποκειμένων τροφοδοτεί το ρατσιστικό μίσος, τη μισαλλοδοξία και δίνει έδαφος για τη δράση νεοναζιστικών γκρούπων όπως της «Χρυσής Αυγής». 

Η «Χρυσή Αυγή», τέκνο του συστήματος, δηλώνει και αυτή με τη σειρά της παρόν στη διάσωση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και αποτελεί το πιο σκληρό μηχανισμό ενσωμάτωσης της λαϊκής οργής και θυμού. Έχει αξία να θυμηθούμε το ιστορικό προηγούμενο της ανόδου φασιστικών κινημάτων - κομμάτων που πραγματοποιήθηκε στην περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης του 1929 - 32. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε τον Φράνκο στην Ισπανία, τον Μουσολίνι στην Ιταλία, τον Χίτλερ στη Γερμανία, αλλά και στην χώρα μας με την άνοδο του αγγλόφιλου φασίστα - δικτάτορα Μεταξά.

Τον ρατσισμό, τη ξενοφοβία, τα γεννά το ίδιο το σύστημα και τα αξιοποιεί με βάση τα δικά του συμφέροντα. Φορείς αυτών των ιδεολογημάτων είναι οι φασιστικές οργανώσεις τύπου «Χρυσής Αυγής», η οποία μέχρι πρότινος δρούσε στο σκοτάδι και ήρθε η ώρα να αναβαθμιστεί ο ρόλος της στα πλαίσια της αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού.

Η «Χρυσή Αυγή» σε ρόλο διατεταγμένης υπηρεσίας αξιοποιεί όλες τις δυνάμεις της για να συγκαλύψει το ταξικό περιεχόμενο της αστικής πολιτικής, τον χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης, αθωώνοντας τη στρατηγική της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που αντιμετωπίζει ενιαία την εργατική δύναμη σαν εμπόρευμα που η τιμή της πρέπει να πέσει ακόμα περισσότερο για να διασωθούν τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών. Ο «αντιμνημονιακός» της λόγος είναι ρηχός, ανεδαφικός, είναι το όχημα για να αποπροσανατολίσει εργατικές - λαϊκές δυνάμεις και να βρεθεί στο προσκήνιο της πολιτικής - κοινωνικής ζωής.

Το φασιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής» βρίσκεται δίπλα στη μεγαλοεργοδοσία, στα μεγάλα αφεντικά, στους οικονομικά ισχυρούς. Ενδεικτική η θέση τους για τη μεγάλη απεργία των Χαλυβουργών, που στο εργοστάσιο του Βόλου καλούσαν τους εργάτες να μην αγωνιστούν, να μην απεργήσουν και να αποδεχτούν τις αξιώσεις του εργοδότη - καπιταλιστή Μάνεση να δουλέψουν με 400 ευρώ, με εκ περιτροπής εργασία. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν συγκρούονται με την μεγάλη καπιταλιστική εργοδοσία, δεν αμφισβητούν την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής και υποστηρίζουν την πολιτική του κεφαλαίου που θέλει την εργατική τάξη ανοργάνωτη και να δουλεύει με όρους σύγχρονης γαλέρας. Από αυτήν την άποψη, βρίσκονται απέναντι από το μαζικό εργατικό λαϊκό κίνημα που το εχθρεύονται και βρίσκονται σε ετοιμότητα για να το προβοκάρουν, να το καταστείλουν σε συνεργασία με κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς.

Η δράση της «Χρυσής Αυγής» εξαντλείται σε τάγματα εφόδου ναζιστικής έμπνευσης με λινσταρίσματα ξένων εργατών. Μάλιστα, ο αρχηγός τους Μιχαλολιάκος σε ομιλία του σε εκδήλωση της «Χρυσής Αυγής» στις Θερμοπύλες τόνισε ότι περιμένει «η Χρυσή Αυγή να γίνει αρκετά δυνατή για να διεκδικήσει το δίκιο των Ελλήνων και τότε θα δούμε τι σημαίνει τάγματα εφόδου». Στο δίκιο των Ελλήνων ταυτίζει τα συμφέροντα των βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών με αυτά των εργατών, την ώρα που η πρώτη ζουν στη χλιδή με φορτωμένες καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες και συσσωρευμένο πλούτο από την κλεμμένη υπεραξία της εργατικής δύναμης. Ταυτίζουν δηλαδή τον εκμεταλλευτή με τον εκμεταλλευόμενο. Βολική ταύτιση για το σύστημα, που συσκοτίζει τις ταξικές αντιθέσεις στον καπιταλισμό, το ρόλο του αστικού κράτους, που είναι κράτος της εργοδοσίας και των κεφαλαιοκρατών, κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα στην εννιάμηνη απεργία των Χαλυβουρών στη Ελευσίνα, που η απεργία καταστάλθηκε με την βία των ΜΑΤ και της Αστυνομίας, ύστερα από εντολή του ίδιου του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά.

Ο ελληνικός λαός έχει την πείρα και την εμπειρία να αναγνωρίσει τους φίλους και τους εχθρούς του ή αυτούς που έρχονται με τη μάσκα του φίλου. Δεν πρέπει να παραπλανηθεί από τις δημαγωγίες και τους λαϊκισμούς (συσσίτια, συνοδείες γερόντων ή άλλες ψευτοαγαθοεργίες) μορφωμάτων τύπου «Χρυσής Αυγής», ούτε φυσικά από αυτούς που του πουλάνε φρούδες ελπίδες ότι χωρίς κλιμακούμενη λαϊκή πάλη μπορεί να μπει τέλος στα βάσανά του. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι ο ίδιος ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να ανέβει ο βαθμός της λαϊκής οργάνωσης, στα σωματεία, στους συλλόγους, στις γειτονιές, στις συνοικίες στα χωριά. Να μαζικοποιηθούν οι μαζικές λαϊκές διεργασίες, το ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, με συμμετοχή και δράση για να σπάσει η λογική της μοιρολατρίας της ηττοπάθειας, της αδράνειας και της απάθειας που θέλει σήμερα το λαό για να μπορούν να τον χειραγωγούν, να τον ελέγχουν, να τον κάνουν να αποδεχτεί κάθε βάρβαρο αντιλαϊκό μέτρο.

Οι κομμουνιστές, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα παλεύουν στην παραπάνω κατεύθυνση με όξυνση της ταξικής πάλης αναδεικνύοντας τα ιστορικά όρια του σάπιου ξεπερασμένου καπιταλισμού και την ιστορική ανάγκη να το αντικαταστήσει ο λαός με την πάλη του με ένα ανώτερο, με εργατική λαϊκή εξουσία, με την πάλη του για το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

 

 ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ