Ολυμπιακά παραμύθια - 10. Η σύγχρονη εμποροπανήγυρη

*Σημείωση: Τα προηγούμενα μέρη της σειράς:

Ολυμπιακά παραμύθια - 1 Ο Κότινος
Ολυμπιακά παραμύθια - 2 Οι μεταγραφές
Ολυμπιακά παραμύθια - 3 Οι δωροδοκίες των αθλητών
Ολυμπιακά παραμύθια - 4...και οι δωροληψίες των πάντων
Ολυμπιακά παραμύθια - 5 Η φάμπρικα των αρματοδρομιών
Ολυμπιακά παραμύθια - 6 Η ξεφτίλα των διανοούμενων
Ολυμπιακά παραμύθια - 7 Ευ αγωνίζεσθαι
Ολυμπιακά παραμύθια - 8 Η ολυμπιακή ειρήνη
Ολυμπιακά παραμύθια - 9 Η πολιτική εκμετάλλευση

Από Cogito Ergo Sum

Παρά τα όσα "εξ αμάξης" είπαμε για τους αγώνες κατά την αρχαιότητα, η σύγχρονη ξεφτίλα των ολυμπιακών αγώνων ξεπερνάει κάθε σύγκριση προς εκείνους. Όλα όσα είπαμε μέχρι τώρα, είχαν σκοπό να καταδείξουν ότι η αρχαιοελληνική ολυμπιακή πραγματικότητα πόρρω απέχει από τα ωραιοποιημένα παραμύθια με τα οποία γαλουχούμαστε είτε από ανιστόρητους ηλίθιους είτε από άσχετους πουλημένους δασκάλους, ιστορικούς, δημοσιογράφους κλπ. Αλλά αυτά που συμβαίνουν σήμερα "προς ολυμπιακήν δόξαν" είναι απείρως τρισχειρότερα.

Οι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώνες δεν έχουν καμμιά σχέση με τον αθλητισμό. Δυστυχώς, οι ολυμπιακοί κύκλοι έχουν καταντήσει ένα πανάκριβο εμπορικό σήμα, σαν το αστέρι τής Mercedes ή το κροκοδειλάκι τής Lacoste. Πρόσφατη αποτίμηση κατέταξε το ολυμπιακό σήμα δεύτερο σε αξία, πίσω από το "μήλο" τής Apple και μπροστά από το λογότυπο της Coca-Cola (απίστευτο;). Δεν είναι τυχαίο που οι "αθάνατοι" της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής δεν ξέρουν πού και πώς να επενδύσουν κάπου μισό δισεκατομμύριο δολλάρια που περισσεύουν στο ταμείο τους! Πάντως, σε σχετική συνεδρίαση αποφάσισαν να επενδύσουν σε ακίνητα, μιας κι αυτή την εποχή τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου είναι για τον διάολο καβάλα...

Η ολοκληρωτική μεταμόρφωση των σύγχρονων ολυμπιακών αγώνων σε κερδοφόρα επιχείρηση έγινε με τους αγώνες τής Ατλάντας, το 1996. "Ήταν πολύ δύσκολη και εξόφθαλμα προκλητική η απόφαση να στερήσουμε από την Αθήνα το δικαίωμα να διοργανώσει την εκατονταετηρίδα των αγώνων", δήλωσε ένα από τα μέλη τής ΔΟΕ, "αλλά το αποτέλεσμα (ενν.: το οικονομικό αποτέλεσμα) δικαίωσε την επιλογή μας". Σε επίδειξη κυνικής προστυχιάς, ο κρετίνος γερμανός πρόεδρος Βαϊτσέκερ δεν δίστασε να δηλώσει: "αφήστε να κερδίσει η Coca-Cola, όχι η Αθήνα"!

Στην πραγματικότητα, η Ατλάντα ήταν τελείως ακατάλληλη για διοργανώτρια πόλη. Ο μισός της πληθυσμός ήταν βυθισμένος στην ανεργία, το εμπόριο ναρκωτικών γνώριζε πιέννες και η εν γένει εγκληματικότητα ήταν από τις υψηλότερες στις ΗΠΑ. Αλλά ο Σάμαρνακ είχε άλλα πλάνα: λίγο πριν αποχωρήσει από την προεδρία τής ΔΟΕ, έβγαλε στο σφυρί ό,τι μπορούσε να πουληθεί. Έτσι, όλες οι μεγάλες εταιρείες έσπευσαν να αγοράσουν δικαιώματα χρήσης τού ολυμπιακού σήματος, με σκοπό την αύξηση τόσο της φήμης τους όσο και των πωλήσεών τους. Ο ίδιος ο Σάμαρανκ, όταν ταξίδεψε στην Ατλάντα, πήγε κατ' ευθείαν από το αεροδρόμιο στα γραφεία τής Coca-Cola και ύστερα ξαναπήρε το αεροπλάνο για να πάει στην Ουάσινγκτον προκειμένου να συναντήσει τον Κλίντον. Πρώτα οι μπίζνες και μετά ο πρόεδρος των ΗΠΑ!

Η Coca-Cola ήταν σύμβολο του αμερικανικού τρόπου ζωής αλλά η ΔΟΕ τής επέτρεψε να γίνει και "ιδιοκτήτρια" των ολυμπιακών αγώνων. Με 40 εκατομμυριάκια απέκτησε το δικαίωμα να στολίσει τα μουκάλια της με τους ολυμπιακούς κύκλους. Μ' αυτά τα μπουκάλια επέστρεψε δριμύτερη στην γερμανική αγορά, απ' όπου είχε εκδιωχθεί το 1945 ως εταιρεία εβραϊκών συμφερόντων (μέχρι τότε, οι γερμανοί έπιναν Pepsi)! Κι ο πρόεδρος των ολυμπιακών αγώνων τής Ατλάντας Άντριου Γιανγκ δεν δίστασε να δηλώσει περιχαρώς ότι "η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού οδηγεί στην εκδημοκρατισή του"(!!) Φυσικά, ο φασίστας φρανκόφιλος Σάμαρανκ δεν παρέλειψε να καλέσει στην Λωζάννη (έδρα τής ΔΟΕ) τον πρόεδρο της Coca-Cola για να του απονείμει το ολυμπιακό παράσημο...

Κλείνουμε εδώ αυτή την σειρά κειμένων. Βέβαια, το κλείσιμο γίνεται κάπως βίαια αλλά μεσ' στο κατακαλόκαιρο δεν έχω καμμιά διάθεση να αναλωθώ περισσότερο σε τούτο το θέμα. Εκείνο που εύχομαι είναι να βρεθεί κάποια στιγμή ένας έλληνας πολιτικός αρκετά έλληνας ώστε να απαιτήσει τον αποχαρακτηρισμό του ποιήματος του Παλαμά ως "ολυμπιακού ύμνου". Διάβολε, το "αθάνατο αρχαίο πνεύμα" δεν μπορεί να έχει καμμία σχέση με όλο τούτη την πρόστυχη εμποροπανήγυρη...


Πηγές
- Κυριάκος Σιμόπουλος, "Μύθος, απάτη και βαρβαρότητα οι ολυμπιάδες", εκδόσεις Στάχυ, 1998.
- Πάνος Βαλαβάνης, "Διπλωματία και πολιτική στους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες".
- Ξενοφών, "Ελληνικά"
- Παυσανίας, "Ελλάδος Περιήγησις"
- Πίνδαρος, "Νεμεονίκαι"
- Πίνδαρος, "Ολυμπιονίκαι"
- Πλάτων, "Απολογία Σωκράτους"
- Πλάτων, "Πολιτεία"
- Πλάτων, "Νόμοι"
- Πλούταρχος, "Βίοι Παράλληλοι"
- Πολύβιος, "Ιστορίαι"
- Φιλόστρατος, "Γυμναστικός"
- Άρθρα τής ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας "Wikipedia"
- Δημοσιεύματα των εφημερίδων "Ελευθεροτυπία" και "Ριζοσπάστης"