Αχ! Αυτό το μνημόνιο (η λεπίδα του Όκκαμ)

Από το Lenin Reloaded
Κείμενο του abatris

 

Αχ! Αυτό το Μνημόνιο… (Η λεπίδα του Όκκαμ)

Pluralitas non est ponenda sine neccesitate

(Ανάμεσα σε πολλές θεωρίες που εξηγούν τα πράγματα προτιμάμε την απλούστερη)

Γουλιέλμος του Όκκαμ (14ος αιώνας)

Για δεκαετίες η εξαθλίωση στην Ελλάδα εκδηλωνόταν σε περιορισμένες περιοχές και τμήματα πληθυσμού, ενώ σήμερα χτυπάει την πόρτα των πολλών. Ακούμε ότι φταίει το Μνημόνιο, οι ξένοι, οι λαθρομετανάστες, η διαφθορά, οι εθνοπροδότες, οι συνδικαλιστές, οι Εβραίοι, οι πολιτικοί. Και ότι πρέπει να στρωθούμε στη δουλειά, να φύγουμε από το (ή να μείνουμε στο) ευρώ, να διώξουμε τους μετανάστες, να χρεοκοπήσουμε (ή μη), να καταργήσουμε το Μνημόνιο. Για να βρούμε άκρη, ας εφαρμόσουμε τη λεπίδα του Όκκαμ: αιτία της τωρινής εξαθλίωσης δεν είναι μια θεομηνία, ούτε μια συνωμοσία, ούτε οι ανθέλληνες ξένοι, ούτε τα λαμόγια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αλλά αυτό που πάντα προκαλεί εξαθλίωση για πολλούς και ευημερία για λίγους: ο καπιταλισμός και δη ο μονοπωλιακός.

Τα φτηνά εργατικά χέρια και ο κρατικός δανεισμός υπήρξαν πυλώνες της ανάπτυξης στον 20ο αιώνα. Η κεφαλαιοκρατική ευημερία θέλει αρκετούς εξαθλιωμένους εργάτες χωρίς απαιτήσεις και κράτη με χαμηλούς φόρους, που δανείζονται για κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική, δηλαδή και δίνουν λεφτά στο κεφάλαιο και του τα χρωστάνε! Στην αναπτυξιακή αυτή πορεία το κεφάλαιο συσσωρεύεται απ’ τους πιο ισχυρούς. Σήμερα έχουν συσσωρεύσει τόσο κεφάλαιο, που αν παράγουν εμπορεύματα, θα είναι τόσα που μόνο οι ίδιοι θα μπορούν να τα αγοράσουν, άρα στρέφονται στα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Κι αυτά όμως φουσκώνουν και «σκάνε»: …Κρίση.

Μια κρίση υποχωρεί μόνο όταν το κεφάλαιο έχει λόγους να ξαναεπενδύσει στην παραγωγή αντί να περιμένει να καταστραφεί ο κόσμος. Αυτό συμβαίνει 1) τεχνητά, αν τροφοδοτηθεί η αγορά με μπόλικο ρευστό και όρεξη για πίστωση ή 2) φυσιολογικά, όταν οι εργαζόμενοι δουλεύουν πλέον για ψίχουλα και η παραγωγή γίνεται τόσο φτηνή που μπορεί κι ο φτωχός κάτι ν’ αγοράσει. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε πρόσκαιρη ανάκαμψη που οδηγεί μαθηματικά σε βαθύτερη κρίση. Στη δεύτερη έχουμε μεν ανάκαμψη, αλλά με άδηλο μέλλον. Η διαφαινόμενη στρατηγική του κεφαλαίου σήμερα είναι να «στεγνώσουμε» ώσπου να γονατίσουμε, να δουλεύουμε χωρίς μισθούς, δικαιώματα, νοσοκομεία και σχολεία. Τότε θα ξαναβάλουν το ρευστό, που τώρα «κοιμάται», σε νέο οικονομικό κύκλο με εργαζόμενους «κουρέλια» και «λάστιχα», αλλά και απίθανα ποσοστά κέρδους, οδηγώντας σύντομα σε βαθύτερη κρίση, από τη οποία πάλι θα κερδίσουν. Τα μεγαλόστομα και απατηλά για «αλλαγή κλίματος στην Ευρώπη» αφορούν διαφορετικές τακτικές των αδύναμων κρίκων της ΕΕ με ίδιο στρατηγικό στόχο: ανάκαμψη με δημοσιονομική δικτατορία, χρεοκοπία των αδύναμων πιστωτών και δανειοληπτών, συσσωμάτωση κρατικών χρεών (ευρωομόλογα), έκδοση ρευστού.

Γνωρίζοντας αυτά, μπορεί ένας Σαμαράς ή Τσίπρας να υπόσχεται ανέξοδα «ανάπτυξη με θυσίες» χρεώνοντας στο ΠΑΣΟΚ τις επτά πληγές του Φαραώ, αφού έτσι κι αλλιώς μετά το πρώτο σοκ της κρίσης (ΠΑΣΟΚ) κάποια ανάκαμψη με τρομερή λιτότητα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) έρχεται ακόμη κι αν δεν κάνεις τίποτε. Το Μνημόνιο ήταν εξαρχής σχεδιασμένο να φτάσει ως εδώ και να «ανατραπεί» με ένα νέο Μνημόνιο, που όμως δε θα λέγεται Μνημόνιο αλλά –τάχα– Εθνικό Σχέδιο Σωτηρίας.

Μόνη λύση είναι να διαγραφτεί μονομερώς το χρέος, να κοινωνικοποιηθεί η παραγωγή, έξω απ’ τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μακριά απ’ αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, σπέρνει αυταπάτες ότι η Ε.Ε. θα γίνει των λαών. Λοιπόν, ας πλημμυρίσουμε τα συνδικάτα, να πάρουμε στα χέρια μας την οικονομία. Τότε θα χρειάζεται λαϊκή κυβέρνηση· να ηγηθεί της δικιάς μας εξουσίας. Αν τολμήσουμε, πρωτοστατώντας και πάλι ως Έλληνες στην παγκόσμια ιστορία, κι άλλοι λαοί με ίδια προβλήματα θα ακολουθήσουν, σε ρήξη με την ΕΕ. Μόνο μια τέτοια νέα Λαϊκή Ένωση της Ευρώπης θα αξίζει. Χρειάζεται λαός ενωμένος, υπομονετικός και αποφασισμένος στη δουλειά και στη γειτονιά. Όχι ανυπόμονος θεατής μιας αριστερόστροφης διαχείρισης από την πλατεία και το διαδίκτυο. Και έμπειρο εργατικό κόμμα να προετοιμάζει το λαό να σωθεί με τις δικές του δυνάμεις.

Στις 17 Ιούνη: ΚΚΕ. Δεν πέφτουμε στη φάκα της «αριστερής κυβέρνησης». Δεν έχει καν τυρί…