Tροφή για προβληματισμό

Από το Red River

Αν έρθει κάποιος εργαζόμενος αυτές τις μέρες στο σωματείο και πει απολύθηκα ή πως μας έβαλαν εκ περιτροπής ή πως έγινε μείωση μισθών μάλλον θα πρέπει να τον στείλουμε ή στη ΝΔ που είναι η υπεύθυνη κυβερνητική δύναμη ή στον ΣΥΡΙΖΑ που κάνει όπως λένε την καλύτερη αντιπολίτευση. Μάλλον αντιπολίτευση σημαίνει ωραίες ατάκες, εμπόριο ελπίδας και διαχείριση του συστήματος.

Για αυτά τα ασήμαντα προβλήματα που καίνε κάθε εργατική οικογένεια, ίσως δεν έχει αξία να αγωνίζεσαι εφόσον ένας κόσμος που εκτιμά το ΚΚΕ για τους αγώνες τους, για την ηθική  και τη σοβαρότητα του, την ίδια στιγμή το καταψηφίζει στις εκλογές και επιλεγεί τις ψεύτικες ελπίδες από τον καναπέ. Ίσως μια τιμωρία του λαού θα ήταν να ζούσε σε ένα παράλληλο σύμπαν να δει τι θα σημαίνε απουσία του ΚΚΕ από τα εργοστάσια και τους τόπους δουλειάς, από τους αγώνες. 

'Αρα είναι ο κόσμος χαζός;

'Ενα ερώτημα που συχνά-πυκνά έρχεται στο προσκήνιο. Ο κόσμος ποτέ δεν είναι χαζός. Ο λαός πάντα είναι η κυρίαρχη δύναμη, αυτή που θα επιλέγει και θα καθορίζει τους συσχετισμούς. 


Άρα το ΚΚΕ κάνει κάτι λάθος; 

΄Ενας προβληματισμός που έρχεται συχνά-πυκνά στην επικαιρότητα είτε με καλή προαίρεση είτε με κακή στα πλαίσια της βρωμιάς και της αθλιότητας.

Για να δούμε...

Το ΚΚΕ δικαιώνεται στις προβλέψεις του; Δικαιώνεται για το χαρακτήρα της κρίσης; Δικαιώνεται για το ρόλο των άλλων δυνάμεων; Δικαιώνεται για το πεδίο που καλεί το λαό να δράσει; Δικαιώθηκε για τα πραγματικά διλήμματα; Δικαιώθηκε για τη στάση του λαού απέναντι στην κρίση και στους δύο δρόμους που ανοίγονται με βάση αυτή;

Σε όλα τα παραπάνω οι θέσεις παραμένουν στο χαρτί και η ίδια η ζωή δείχνει αν υπάρχει δικαίωση ή οχι. Και με βάση τις εξελίξεις που τρέχουν πιο γρήγορα σε αυτές τις συνθήκες κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πει πως το ΚΚΕ λάθεψε, αστόχησε ή σημάδεψε λάθος.
 
Άρα; Ξαναγυρνάμε στην αρχή. Φταίει ο λαός;

Το ΚΚΕ στο λαό δεν κουνάει το δάχτυλο ούτε τον λέει ηλίθιο. Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ έχουμε την υπομονή ώστε να να μην απογοητευόμαστε και κυρίως  να μην κουραζόμαστε για να του εξηγούμε πως αν δεν κουνηθεί ο ίδιος, αν δεν κάνει βήματα οργάνωσης, αν δεν πάρει τη ζωή του στα χέρια του, λύσεις και απαντήσεις στα προβλήματα του δε θα δει.

Πως ειναί καλό να έχει απαιτήσεις από το ΚΚΕ αλλά θα πρέπει να παίρνει και παραπάνω ευθύνες, που δε θα αρχίζουν και θα τελειώνουν σε μία εκλογική μάχη. Αν οι εργαζόμενοι ήταν οργανωμένοι στα σωματεία τους, θα έβλεπαν με πρώτη ματιά ποια είναι η ΝΔ στους τόπους δουλειάς και ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα είχαν άμεση αντίληψη τι κάνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τους μισθούς, με ποιους συνεργάζονται, τι λένε. Δε θα είχαν ανάγκη από ένα ΚΚΕ που θα τους εξηγούσε τα αυτονόητα αλλά θα είχαν άλλες απαιτήσεις από ένα ΚΚΕ που θα τους πήγαινε και δύο βήματα παραπέρα.

Αν ο εργάτης δε μάθει να αγωνίζεται για τη ζωή του κάθε μέρα και να συγκρούεται με τους εκμεταλλευτές του, θα γίνεται σε τέτοιες συνθήκες φτερό στον άνεμο ανάμεσα στην καλλιέργεια φόβου και στο εμπόριο ελπίδας. Συμπιεσμένη δύναμη που θα αεροβατεί ανάμεσα στο νέο διπολισμό που θα ενισχύεται μέσω της πόλωσης.

Η κρίση που έφερε τα μνημόνια είναι κρίση του συστήματος. Και για την ανάκαμψη της χρειάζεται ένα εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό που θα είναι πρόθυμο για τους εργοδότες να δουλεύει για 300ευρω και τζάμπα δηλαδή τους μεγαλοεργολάβους και τους εφοπλιστές που και οι δυο πόλοι τους θεωρούν αναγκαίους και ευεργέτες. Όπως αναγκαία θεωρούν και την Ευρωπαϊκή Ένωση που όλοι υποκλίνονται στην ύπαρξη και την παρέμβαση της.

Το ΚΚΕ δε θα κουραστεί να αναδεικνύει με ότι δύναμη του δίνει ο λαός, πως αυτός ο δρόμος είναι καταστροφικός.

Το ΚΚΕ δεν κάνει κλάψες ούτε παρακάλεσε ποτέ για ψήφους. Ας μπουν όμως κάποια ερωτήματα.

Θέλει ο λαός ένα ΚΚΕ που σήμερα θα ήταν απόν από τα εργοστάσια; Χρειάζεται ο λαός ένα ΚΚΕ που θα ήταν άφαντο από τα σημερινά του προβλήματα; Χρειάζεται ο λαός ένα ΚΚΕ που σήμερα θα συμφιλιωνόταν με το ρεαλισμό των επιχειρηματιών; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε από σήμερα θα πρέπει να δυναμώσουν οι αγώνες σε κάθε χώρο, πλάι στο κόμμα της εργατικής τάξης που από χθες το βράδυ είναι πιο αποφασισμένο να σταθεί στο ύψος των ιστορικών ευθυνών του.