Ο - «μασίστας» - κύριος Σαμαράς

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

«Θα φάω τα σίδερα, θα γυρίσω όλο τον κόσμο, προκειμένου να έρθουν στην Ελλάδα επενδύσεις».
Η δήλωση δεν είναι του... Κουταλιανού. Είναι του κυρίου Σαμαρά («Σκάι», 3/6/2012).
Μάλιστα, ο κ. Σαμαράς, για να γίνει συγκεκριμένος για το είδος εκείνο των «επενδύσεων» που - μασώντας σίδερα - θα φέρει στην Ελλάδα, φρόντισε να πλέξει το εγκώμιο στο «πρότυπο ανάπτυξης» που συντελείται στον Πειραιά από το εργασιακό κάτεργο της «Cosco».

Ας δούμε, συγκεκριμένα, λοιπόν, τι «υπόσχεται» ο πρόεδρος της ΝΔ.
Στο κινέζικο «επενδυτικό υπόδειγμα» του κ. Σαμαρά δουλεύουν περίπου 700 άνθρωποι.

• Από αυτούς, οι μισοί έχουν μηνιαίο μισθό 700 ευρώ.
• Των υπόλοιπων εργαζόμενων που τελούν υπό το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας το μηνιάτικο είναι 300 - 400 ευρώ.
• Η καλή εταιρεία έχει φροντίσει το προσωπικό να προσλαμβάνεται υπό το καθεστώς του «ανειδίκευτου εργάτη» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δικαιώματά τους.
• Εχει φροντίσει, επίσης, οι υπερωρίες να μην πληρώνονται, αφού τις έχει βαφτίσει... οικειοθελή προσφορά των εργαζομένων.
• Ούτε λόγος να γίνεται, φυσικά, για νυχτερινά ή για αργίες ή για επιδόματα εκτός έδρας κ.λπ.

Ολα αυτά, δε θα μπορούσαν παρά να δημιουργούν σε αυτόν τον «επενδυτικό παράδεισο» μια... «υπέροχη ατμόσφαιρα».

Τόσο... υπέροχη, που αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που οι σύγχρονοι είλωτες στο κάτεργο της Cosco δεσμεύονται με εκείνο που η εταιρεία αποκαλεί «υποχρέωση πίστης» του εργαζόμενου απέναντί της. Κάτι σαν «όρκος σιωπής», δηλαδή...

Αλλά αν το «επενδυτικό» και «αναπτυξιακό» όραμα του κ. Σαμαρά είναι τόσο θελκτικό και ανθρώπινο, γιατί θα πρέπει να σιωπούν για όσα περνούν, γιατί θα πρέπει να κάνουν τον «Κινέζο», εκείνοι που το υφίστανται;