Ιστορίες Αγάπης

 Την είδηση την διάβασα εδώ αλλά φυσικά αφορά όλη τη χώρα:

Χωρίς στέγη και φροντίδα θα μείνουν 2500 βρέφη και νήπια εργαζόμενων γονέων τα οποία φιλοξενούσαν οι 25 βρεφονηπιακοί σταθμοί της Εργατικής Εστίας.


Στον αέρα θα βρεθούν και οι δανειολήπτες της Εργατικής κατοικίας μετά την εφαρμογή της διάταξης του μνημονίου που απαιτεί να μπει λουκέτο στους δύο οργανισμούς. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει πρόβλεψη για τους 83.000 δανειολήπτες στεγαστικών δανείων που οφείλουν στον ΟΕΚ και στις τράπεζες σχεδόν 1,2 δισ. ευρώ.
Μετέωρες μένουν και οι αιτήσεις 58.000 οικονομικά ασθενών πολιτών που κατάφεραν να ενταχθούν στο πρόγραμμα επιδότησης ενοικίου ενώ στον αέρα βρίσκεται και το κατασκευαστικό πρόγραμμα του οργανισμού ο οποίος ετοιμαζόταν να παραδώσει 20 οικισμούς σε όλη τη χώρα με 1300 κατοικίες.


Μάλιστα ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας είχε σχεδιάσει και το πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού το οποίο θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν 380.000 δικαιούχοι (λιγότεροι πάντως από πέρυσι) ενώ συγχρόνως θα μπορούσαν να ωφεληθούν και 2700 ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων που είχαν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα.
Από την προηγούμενη εβδομάδα οι 1400 εργαζόμενοι στους δύο οργανισμούς που μένουν στον αέρα με προορισμό την εφεδρεία βρίσκονται σε απεργία ζητώντας να αναζητηθούν εναλλακτικές λύσεις.

 Μίλαγα τις προάλλες με κάποιο στενό συγγενικό μου πρόσωπο που απέκτησε πρόσφατα το πρώτο της παιδί, αμείβεται με 600 κάτι ευρώ και λαμβάνει το ιλιγγιώδες επίδομα των 50 ευρώ (και θα λάβει άλλα 20 αν κάνει και δεύτερο). Ο σύζυγος είναι άνεργος.


Νομίζω 70 ευρώ για δύο ανήλικα φτάνουν (αν ανήκεις στην κοινότητα των Αμις). Επίσης όλο αυτό με τους παιδικούς σταθμούς είναι και άκρως αντιπαιδαγωγικό και κάνει ανεπανόρθωτο κακό στην ψυχολογία του παιδιού, το οποίο ως γνωστόν χρειάζεται και τους δυο γονείς δίπλα του για να μεγαλώσει φυσιολογικά. Όλο και κάποια πεφωτισμένη έρευνα έγκριτων πανεπιστημιακών θα υπάρχει που να τα δικαιολογεί όλα αυτά. Επομένως το σύστημα προνοεί. Δεν θα υπάρχουν πλέον παιδικοί σταθμοί. Να τα πάρετε σπίτια σας!!!

Τώρα αν οι γονείς δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα (δεν έχουν λεφτά για ιδιωτικό σταθμό ή παραμάνα)  τόσο το χειρότερο γι αυτούς. Στην τελική ας έδενε η μαμά τις σάλπιγγες της φιόγκο. Άσε που τα νέα ζευγάρια έχουν καλομάθει και έχουν γίνει μαλθακά από την  καλοπέραση. Ας ρωτήσουν τη γιαγιά και τον παππού πως μεγάλωσαν τα δικά τους παιδιά μέσα στον πόλεμο!
Ή ας πάν και λίγο πιο πίσω, στην εποχή του Καρόλου (Ντίκενς) που στις δεκαπέντε γέννες ζήτημα είναι να επιζούσαν τα μισά. Πφφφτ...

'H ας ρίξουν και μία ματιά στο Καπιταλιστικό Ιδεώδες τον χωρών της ανατολής, όπου οι ανήλικοι δεν είναι άχρηστοι όπως στην δύση, αλλά συμμετέχουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό ποικιλοτρόπως.

Τι? Το να κάνεις την τεκνοποίηση στα νέα ζευγάρια ευσεβή πόθο είναι οπισθοδρόμηση? Και ποιος σου είπε ότι ο καπιταλισμός συνάδει με την πρόοδο? Καταρχάς ποιος σου είπε ότι είμαστε εδώ (αι καπιταλισται) για να κάνουμε τη δική σου ζωή καλύτερη και ευκολότερη. Το πιο συνηθισμένο κλισέ (που μου ανακατεύει το στομάχι) είναι ότι η κοινωνία των ανθρώπων είναι μια ζούγκλα (ποιος την έκανε τέτοια και ποιον συμφέρει να παραμείνει έτσι?). Πολλοί αρέσκονται να κάνουν τέτοιους παραλληλισμούς λες και αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει, λες και οι κοινωνίες των ανθρώπων έχουν παραμείνει στάσιμες τα τελευταία πολλές χιλιάδες χρόνια, από τότε δηλαδή που το ανθρώπινο είδος έκανε τραμπάλα στα κλαδιά των δέντρων και ο ερωτικός χορός (μέρα που είναι) μεταξύ των δύο φύλων περιλάμβανε ροπαλιές στο κεφάλι, τράβηγμα μαλλιών και μία ερωτική σπηλιά (αντί φωλιά).