Στο άρθρο του γλόμπιγκ «περί 902» αναπτύχθηκε ένας πολύ ενδιαφέρον διάλογος ο οποίος μπορεί να ξεκίνησε σχετικά με το αν μπορεί μια επιχείρηση μπορεί να δουλέψει κομμουνιστικά εντός του καπιταλισμού επεκτάθηκε σε θέματα τακτικής-στρατηγικής, στην αντίληψη για το σοσιαλισμό, για το σημερινό εργατικό κίνημα και σε μια γενικότερη αντιπαράθεση μεταξύ του μαρξισμού και της λογικής του αναρχισμού.
Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη συζήτηση αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες που διεξαχθεί σε αυτό το blog για αυτό και αποφάσισα να δημοσιεύσω τα δικά μου σχόλια-συμβολή στη συζήτηση- όσο και τα κυριότερα σχόλια αντιλόγου από διάφορους ανώνυμους χρήστες. Επειδή επίσης η όλη συζήτηση έχει περάσει σε νέα ποιότητα πια, και δεν έχει τόσο σχέση με το αρχικό ποστ, προτείνω τη συνέχεια της συζήτησης εδώ. Για όποιον θέλει καλύτερη εικόνα της κουβέντας μπορεί να δει τα σχόλια. Τα σχόλια των ανώνυμων χρηστών είναι με πλάγια στοιχεία και τα δικά μου με κανονικά στοιχεία. Σε μερικά σημεία έχω επεκτείνει λίγο το συλλογισμό μου σε σχέση με την αρχική απάντηση στο blog.
peri902comments
Είναι πάρα πολλά τα θέματα που θίγεις. Κάποιες πρώτες σκέψεις, για την παγκόσμια επανάσταση κλπ.:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι διατυπωμένο () είναι απλά κάτι αδύνατο, με τα δεδομένα τουλάχιστον της μέχρι τώρα ιστορίας. Η αλήθεια είναι ότι ούτε τα εργαλεία υπάρχουν για ένα τέτοιο πλανητικό "συντονισμό", ούτε οι συνθήκες ανισόμετρης ανάπτυξης μπορούν να προκαλέσουν από μόνες τους αυτό το συντονισμό, παρόλο τον παγκόσμιο χαρακτήρα πολλών προβλημάτων και πολιτικών επιλογών. Ακόμη και αν υπήρχαν μάλιστα τα εργαλεία (π.χ. κάποια διεθνής) παρόλο που θα βοηθούσαν πάρα πολύ, είναι εξαιρετικά απίθανο να μπορούσαν να προκαλέσουν ένα τέτοιο πλανητικό επαναστατικό συντονισμό. Όταν λοιπόν μιλάμε για "παγκόσμια επανάσταση" μιλάμε περισσότερο για ένα προτσές, μια διαδικασία που μπορεί να είναι μακροχρόνια ή όχι, πάντως θα είναι διαδικασία και όχι για μια στιγμή εφόδου στα...παγκόσμια χειμερινά ανάκτορα.
Η διαδικασία λοιπόν αυτή ναι θα ξεκινήσει σύμφωνα με το Λένιν από το σπάσιμο των αδύνατων κρίκων του ιμπεριαλισμού. Όμως (τουλάχιστον εξ όσων εγώ θυμάμαι) αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξεκινήσει στις υπανάπτυκτες χώρες. Ο Λένιν απ' όσο ξέρω αντιτίθεται στις θεωρίες της ωρίμανσης που ουσιαστικά περιορίζουν τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις μόνο στις ανεπτυγμένες χώρες. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο αδύνατος κρίκος θα είναι σίγουρα κάποια χώρα λιγότερο ανεπτυγμένη. Σημαίνει ότι μπορεί να είναι ΚΑΙ τέτοια. Μπορεί λοιπόν η επανάσταση να ξεκινήσει από μία όχι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη χώρα (με την έννοια ότι σε αυτές τις χώρες όντως συσσωρεύονται οι πιο εκρηκτικές αντιθέσεις) όμως δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό που λες, ότι δηλαδή "η επανάσταση θα ξεσπάσει σε ένα ή ομάδα κρατών που δεν θα είναι της υψηλότερης ανάπτυξης". Δεν υπάρχει κάποιος "περιορισμός" στην θεωρία του αδύναμου κρίκου.
Φυσικά εννοείται ότι είναι ευχής έργο μια τέτοια διαδικασία να ξεκινήσει από μία ανεπτυγμένη και ισχυρή χώρα. Θα έδινε μεγάλη αβάντα στο παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα ένα τέτοιο γεγονός, όμως αυτό κατά τη γνώμη μου μπορεί να γίνει μόνο σε εποχές πολύ μεγάλης κρίσης (υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν τέτοιες) όπου οι αντιθέσεις και η ταξική πάλη οξύνεται πολύ και στο εσωτερικό αυτών των χωρών.
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα δεύτερο πολύ πιθανό στοιχείο αυτής της διαδικασίας είναι αυτό που ήδη έγινε μια φορά: Την προσωρινή ΠΑΝΤΑ συνύπαρξη δύο συστημάτων, του ιμπεριαλισμού και του σοσιαλισμού ή των χωρών που οικοδομούν το σοσιαλισμό. Οι σχέσεις αυτών των συστημάτων, όπως απέδειξε και η ίδια η ιστορία είναι πάντα ανταγωνιστικές και η συνύπαρξή τους είναι μία προσωρινή κατάσταση μέχρι η πλάστιγγα να γείρει προς το ένα ή το άλλο μέρος. Με αυτή την έννοια όποιος μίλησε ή μιλά για "ειρηνική συνύπαρξη" ουσιαστικά κοροϊδεύει: Το ποιόν κοροϊδεύει το δείχνει συνήθως η εξέλιξη, όπως και το έδειξε στην περίπτωση της ΕΣΣΔ.
Όμως υπάρχει κάτι που για μένα τουλάχιστον είναι απολύτως προφανές: Ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να κατακτήσει μια χώρα ή ομάδα χωρών τον κομμουνισμό ΟΣΟ μεγάλη κι αν είναι, όσο υπάρχει και δεν έχει ηττηθεί οριστικά ο ιμπεριαλισμός. Και μιλώ για τον ιμπεριαλισμό, όχι για το αν θα υπάρχουν κάποιοι Ελβετοί που δεν θα εγκαταλείπουν τις καπιταλιστικές παραδόσεις...
Δεν μπορώ προσωπικά να φανταστώ την απονέκρωση ενός οποιουδήποτε κράτους ενόσω πύραυλοι, δορυφορικά συστήματα, κανόνια, στρατηγικά βομβαρδιστικά κλπ. θα το σημαδεύουν. Κι ας αφήσουμε το στρατιωτικό κομμάτι: Είναι αδύνατον το πέρασμα από τον την στυγνή εκμετάλλευση στην αταξική κοινωνία να γίνει με ένα απλό...πέρασμα κάποιου ποταμού που θα λειτουργεί ως πιθανό "φυσικό σύνορο". Δεν είναι μόνο οι οικονομικές και εμπορικές σχέσεις που αναπαράγουν την ταξική πάλη. Η αστική τάξη στο εσωτερικό μιας χώρας είναι αδύνατον να πεθάνει ως τάξη όσο θα βρίσκει φυσικό, οικονομικό, πολιτικό κλπ. καταφύγιο στον ιμπεριαλισμό. Όσο θα βρίσκει οικονομικές ή και πολιτικές διεξόδους και ερείσματα να αναπαράξει ακόμη και σε κυτταρικό επίπεδο την μικροϊδιοκτησία, το μικροσυμφέρον τις μικροεπιδιώξεις κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν και ιδιαίτερη αίσθηση της συλλογικότητας ή του κοινού συμφέροντος. Αυτά δεν είναι πράγματα που οικοδομούνται έτσι απλά και κυρίως για ΟΛΟΥΣ, ειδικά κάτω από την συνεχή οικονομική αλλά και στρατιωτική πίεση του ιμπεριαλισμού.
Γνώμη μου λοιπόν είναι ότι η αταξική κοινωνία, η απονέκρωση του κράτους, ο κομμουνισμός θα έρθει μόνο ΜΕΤΑ την ήττα του ιμπεριαλισμού. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η διαδικασία μέχρι την ήττα του ιμπεριαλισμού θα είναι απλά ένας συνεχής πόνος, δάκρυ και δυστυχία. Θυμηθείτε άλλωστε ότι την ώρα που στην Αμερική και παγκοσμίως χτυπούσε η κρίση του 1929, στην Σοβιετική Ένωση κατακτούσαν το 7ωρο εργασίας...
Είναι κάτι κι αυτό, δεν νομίζετε;
Γενικότερα συμφωνώ με τον τρόπο που θίγεις το θέμα. Για τον παγκόμσιο συντονισμό του κομμουνιστικού κινήματος δείχνει πόσο απαραίτητη είναι η ύπαρξη της διεθνούς, όσο αφορά τον συσντονισμό. Η ύπαρξή της προφανώς έχει να κάνει με την υιθότεση κοινής στρατηγικής αντίληψης από τα ΚΚ παγκοσμίως, η τακτική τους μπορεί να έχει μια σχετική αυτονομία (όχι τεράστια αφού η τακτική είναι μέρος της στρατηγικής, απλά υπάρχει η ενότητα μέσα στη διαφορά για να εκφραστώ πιο φιλοσοφικά). Σωστά καταλήγεις στο ότι η παγκόσμια διαδικασία θα είναι χρονοβόρα, το πόσο θα παρει δεν μπορούμε να ξέρουμε. Πάντως με τίποτα δεν θα είναι προϊόν της ίδιας επαναστατικής πράξης (όπως πχ το φαντάζονταν οι Τροτσκιστές-με μια τύπου Ναπολέοντα εξαγωγή της επανάστασης).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον αδύναμο κρίκο τώρα. Φυσικά δεν είναι απαραίτητο να είναι μια χαμηλότερης ανάπτυξης χώρα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Απλά όπως λες εκεί συσσωρεύονται ΣΥΝΗΘΩΣ οι περισσότερες αντιθέσεις που με αυτές έχει να κάνει και η συγκεκριμένη θεωρία. όπως βλέπεις πχ όταν μιλώ για την πιθανότητα επανάστασης στις ΗΠΑ, λέω όχι αυτή τη στιγμή επειδή ακόμα έχει κάποια θέση στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό που μπορεί να παραπλανά τους εργάτες της. Η συγκεκριμένη χώρα είναι πολύ πιθανό να μη μπορεί να το κάνει σύντομα (παροτι υπάρχουν εκεί άλλες δυσκολίες στη συγκρότηση και επικράτηση της επαναστατικής ιδεολογίας). Επίσης ο Λένιν σκεφτόταν και την εμπειρία της αστικής τάξης,τις διεθνείς διασυνδέσεις της,γενικότερη μελέτη του συσχετισμού δυνάμεων. Σε όσο δεν αναφέρεται μόνο σε υποανάπτυκτες χώρες είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο Λένιν, περίμενε με σιγουριά της επανάστασης στην Γερμανία (αλλά και σε άλλες ηττημένες χώρες του Α ΠΠ, που εμφανιζόταν καθαρά οι αντιθέσεις και πολλαπλασιαζόταν) η οποία εκείνη την εποχή ήταν από τις ισχυρότερες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού (και ανερχόμενη). Πίστευε ότι η ήττα και η "υποταγή" στους άλλους ιμπεριαλιστές μπορούσε στους ηττημένους να να δημιουργήσει πρόσθετες αντιθέσεις λόγω της εξάρτησης και το βιαίο κατρακύλισμα στην πυραμίδα.
Στα υπόλοιπα περί ειρηνικής συνύπαρξης και κράτους συμφωνώ απόλυτα. Το πρώτο θέμα αν δεις πως το πραγματεύεται ο Λένιν δεν έχει καμμία σχέση με το πως το παραφράσανε οι οπορτουνιστές στην ΕΣΣΔ. Ο Λένιν έλεγε ότι παργαματική ειρηνική συνύπαρξη είναι η πτώση του ιμπεριαλισμού, δεν μιλούσε δηλάδή για παραίτηση από τον αγώνα, αντιθέτως και ποτέ δεν έβλεπε ότι η ΕΣΣΔ είναι και η χώρα που μπορεί να τελειώσει με τον κομμουνισμό μόνη της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαι το κράτος έτσι είναι, το θέμα είναι πάντα το εσωτερικό. Πχ θα μπορούσε θεωρητικά να μην υπάρχει κράτος, αλλά σε μια επίθεση του ιμπεριαλισμού να επιστρευτεί το σύνολο του πληθυσμού να υπερασπίσει την κοινωνία του, κάτι ανάλογο με την κοινωνία των γενών, στην παρακμή της έστω πριν ακόμα όμως δημιουργηθεί η κρατική μηχανή. Αυτό βέβαια είναι ανέφικτο στην πράξη για τους λόγους που θέτεις και κριτήριο για την αλήθεια κάθε θεωρίας για τους υλιστές είναι η ίδια η πράξη.
Μιας και το βάζεις σαν ιδέα θα ήθελα να σου πω εξαρχής ότι προσωπικά διαφωνώ με την έννοια της "ιμπεριαλιστικής πυραμίδας". Σαν σχήμα αυτό που υπονοεί είναι η ύπαρξη διαφόρων ταχυτήτων και επιπέδων ιμπεριαλισμών. Αυτό κατά την δική μου οπτική είναι λάθος. Τα ιμπεριαλιστικά κράτη δεν είναι χωρισμένα σε επίπεδα "ιμπεριαλιστικότητας". Ο Λένιν -πέρα από τα 5 βασικά γνωρίσματα του ιμπεριαλισμού- είχε γράψει καθαρά ότι το βασικό στον ιμπεριαλισμό είναι η πάλη για παγκόσμια κυριαρχία. Όταν ο άλλος λοιπόν διεκδικεί τον κόσμο ολόκληρο, δεν μπορούμε να μιλάμε για διαφορετικά "επίπεδα" ιμπεριαλιστών: Όλοι διεκδικούν τα πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά ανάλογα την ιστορική συγκυρία άλλοι είναι ευνοημένοι και άλλοι ριγμένοι σε αυτό τον αγώνα, άλλοι έχουν πλεονέκτημα (οικονομικό, στρατιωτικό κλπ.) και άλλοι όχι, άλλοι έχουν υποστεί ήττες και άλλοι έχουν κερδίσει πόντους, όμως δεν μιλάμε για διαφορετικά επίπεδα ιμπεριαλισμού. Η έννοια της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας κρύβει πίσω της κατά τη γνώμη μου την άποψη ότι όλα τα κράτη είναι στον ένα ή τον άλλο βαθμό ιμπεριαλιστικά. Όμως μια τέτοια αντίληψη μόνο σύγχυση μπορεί να φέρει κατά τη γνώμη μου και εν τέλει ακύρωση της ίδιας της έννοιας του ιμπεριαλισμού: Αν όλοι (ή σχεδόν όλοι, ας μην παίζουμε με τις λέξεις) είναι μικροί-μεσαίοι-μεγάλοι ιμπεριαλιστές τότε κανείς δεν είναι ιμπεριαλιστής και άρα δεν υφίσταται ιμπεριαλισμός.
(συνεχίζεται, αν και παιδιά είναι σπαστικό αυτό, δεν διορθώνεται?)
Σαφώς και συμφωνούμε στο θέμα των αντιθέσεων: Οι οξυμμένες αντιθέσεις (κάθε τύπου) στην περιφέρεια μπορούν πολύ πιο εύκολα να φέρουν ιστορικές ανατροπές....όμως από την άλλη είναι πιο δύσκολο να τις κρατήσουν! Εγώ δεν είμαι της άποψης ότι η υπεραξία δεν μεταφέρεται από κράτος σε κράτος ούτε βαφτίζω την ληστεία "άνιση ανταλλαγή". Σαφώς και τα ιμπεριαλιστικά κράτη καταληστεύουν με διάφορους τρόπους και κυριολεκτικά εξανδραποδίζουν σε βάθος χρόνου τα εξαρτημένα, όμως δεν μπορούν πάντα να κρατήσουν τις καπιταλιστικές κρίσεις εκτός των συνόρων τους, ούτε εσαεί να τις "εξάγουν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρδές οικονομολόγων του συστήματος προέβλεψαν (και κυρίως εξόρκισαν...) τις κρίσεις, όμως δεν κατάφεραν τίποτε άλλο πέραν της αυτογελοιοποίησής τους. Η κρίση στον καπιταλισμό αποδεικνύεται μια νομοτέλεια που μάλιστα κάποια στιγμή θα περάσει (και έχει περάσει ήδη) και στις δικές τους κοινωνίες. Και τότε τα πράγματα δεν θα είναι απλά για κανένα.
Βέβαια αυτή η αναμονή για τις εσωτερικές εξελίξεις σε μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες από ένα κομμάτι της Ελληνικής αριστεράς, μόνο κακό μπορεί να κάνει. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην μοιρολατρία του "μικρού" και εν τέλει την ήττα. Γιατί ο ιμπεριαλισμός (ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού) δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει μόνος του και (όπως και η ιστορία έδειξε) ακόμη κι αν σε μια μεγάλη χώρα τα πράγματα έρθουν ευνοϊκά για το εργατικό κίνημα, μόνη της δεν μπορεί να εξασφαλίσει τίποτε σ' αυτούς που με περισσή μιζέρια περιμένουν την κοινωνική απελευθέρωση ως εισαγόμενο προϊόν σε φτηνή τιμή...
Δυστυχώς "αναγνώστη", το μέγεθος των σχολίων είναι προκαθορισμένο απο τον Blogger και δεν μπορούμε να επέμβουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως αυτά είναι με κάποιο τρόπο παραμετροποιήσιμα κι επειδή είναι η πρώτη φορά που το βλέπω σε σχόλια, γι αυτό το (ξανα)λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο να μη ξεχαστώ και χάσω κανένα μεγάλο κείμενο γιατί πραγματικά είναι ό,τι πιο εκνευριστικό υπάρχει στο internet. Ακόμη και τα άρθρα της Σώτης Τριανταφύλλου είναι λιγότερο εκνευριστικά απ' το να γράφεις μισή ώρα και τελικά να το χάνεις.
Υγ: Γνωρίζω τις μεθόδους για να μην το χάσεις αλλά όπως έλεγε και η πολιτική οικονομία "δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει"...
Για την ιμπεριαλιστική πυραμίδα που λες τώρα. Προφανώς όμως δεν έχουν όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις την ίδια δυναμική, παλιότερα μιλούσαμε για τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα, σήμερα για αυτά συν το BRIC, στο οποίο όμως δυνάμεις σαν την Ινδία ή τη Βραζιλία, δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τις ΗΠΑ ή και την Κίνα. Η κάθε αστική τάξη προσπαθεί να πλασαριστεί όσο το δυνατόν ψηλότερα ώστε να μπορεί να αποκτά αυτή τη δυναμική κυριαρχίας σε μεγαλύτερα τμήματα του κόσμου. Για αυτό υπάρχουν μικρότερες περιφερειακές δυνάμεις, που μπορεί να εξελιχτούν σε μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες στο μέλλον ή και να πέσουν στο επίπεδο των μικρών εξαρτημένων χωρών (πια είναι δύσκολο να υπάρχουν χώρες αποικιακού τύπου δηλαδή που όλη η παραγώμενη υπεραξία εξάγεται στη χώρα προέλευσης του κεφαλαίου, αντιθέτως νομίζω εξάγεται ένα μέρος της).
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και ένα άλλο στοιχείο που έχει να κάνει με την εξαγωγή κεφαλαίου, χαρακτηριστικό του ιμπεριαλισμού και αυτό. Πχ η Ελλάδα κάνει εξαγωγή 3% του ΑΕΠ, σε χώρες των Βαλκανίων, γίνεται χώρα ιμπεριαλιστική απέναντι σε αυτές ή όχι, πόσο περισσότερο που αυτές ακόμα δεν εξάγουν κεφάλαια στην Ελλάδα και τι θέση έχει στο παγκόσμιο σύστημα. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την Τουρκία μια περιφερειακή δύναμη που επεκτείνετε προς ανατολάς αλλά παράλληλα κάνει υποχωρήσεις μπροστά σε απαιτήσεις των ΗΠΑ πχ, τουλάχιστον για την ώρα, όσο ανεβαίνει όμως θα κάνει;
Από την άλλη τα πράγματα στο σύγχρονο ιμπεριαλισμό δεν είναι πέρα από την ουσία του ίδια με τις αρχές του 20ου αι. Το αποικιακό σύστημα δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει ο νεοιμπεριαλισμός που συμφέρει περισσότερο τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αναδεικνύονται περισσότερες δυνάμεις που θέλουν να μπουν στο μοίρασμα του κόσμου, ενώ τότε υπήρχαν λίγες Ευρωπϊκές χώρες (ούτε καν οι ΗΠΑ που μάλλον αποτελούσε μια περιφερειακή δύναμη, με πολέμους ενάντια στο Μεξικό ή απόσπαση από την Ισπανία της ΚΟύβας και των Φιλιππινών).
Ουσιαστικά η πυραμίδα εκφράζει αυτή τη διαφορα δυναμικής, με τις περισσότερες χώρες βέβαια να βρίσκονται κοντύτερα στη βαση, παρά στην κορυφή...
Συμφωνώ στο δεύτερο σκέλος. Σωστό και αυτό που λες για το ότι χρειάζεται και πολιτική δουλειά σχετικά, αλλιώς πέφτουμε στις αυατπάτες του ρεφορμισμού. Επίσης μπορεί μια μεγάλη χώρα να είναι χρήσιμη, αλλά και μια μικρή δύναται να ανοίξει το δρόμο, ειδικά αν έχουν συσσωρευτεί αντιθέσεις και στη "γειτονιά" της όπως γίνεται συνήθως. Είναι όπως και να το κάνουμε μια συμβολή, μια στιγμή, στο παγκόμσιο προτσές της ανατροπής.
Καταρχάς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Κάποτε η Βρετανική αυτοκρατορία δέσποζε στον κόσμο, σήμερα φαίνονται σαν σκιά του παλιού εαυτού τους. Είπα κι εγώ πιο πριν ότι μέσα σε αυτή την πάλη άλλοι αναβαθμίζονται, άλλοι υποχωρούν προσωρινά ή πιο μόνιμα, πιθανά να έχουμε ακόμη και είσοδο νέων "μελών ", όπως η Κίνα με το ιδιότυπο καθεστώς της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάμε όμως πάντα με δεδομένα του παρόντος.
Και με αυτά τα δεδομένα σήμερα στην Ινδία αυτοκτονούν 200.000 αγρότες εξαιτίας των πρακτικών της Monsanto, την γνωστή πολυεθνική των ΗΠΑ (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_oiko1_1_11/03/2010_1291222) Με τα δεδομένα τα σημερινά η Ινδία δεν μπορεί να λύσει ούτε το ζήτημα του Κασμίρ, όχι να ηγεμονεύσει στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό! Με τα σημερινά δεδομένα η Βραζιλία είναι ο βασικός πάροχος βιοκαυσίμων των ΗΠΑ καταστρέφοντας τον Αμαζόνιο! Και φυσικά δεν είναι οι μόνες πολυεθνικές που κάνουν πάρτι στον πνεύμονα του πλανήτη: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13816&subid=2&pubid=10555102
Νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί στο πως και γιατί χαρακτηρίζουμε μια χώρα ιμπεριαλιστική. Όπως είχα διαβάσει κάποτε, το να χαρακτηρίζεις την Βραζιλία ιμπεριαλιστική χώρα είναι σαν να χαρακτηρίζεις μια καφετέρια στην Αθήνα πολυεθνική επειδή άνοιξε άλλα 2 καφέ εκεί γύρω...
Όμως ο ιμπεριαλισμός του Λένιν δεν ήταν μια θεωρία για την αποικιοκρατία.
"...στον αγώνα των μεγάλων δυνάμεων για οικονομικό και πολιτικό μοίρασμα του κόσμου, δημιουργούν ολόκληρη σειρά από μεταβατικές μορφές εξάρτησης. Χαρακτηριστικές γι αυτή την εποχή δεν είναι μόνο οι δύο βασικές ομάδες χωρών: οι χώρες που κατέχουν αποικίες και οι αποικίες, μα και οι ποικίλες μορφές των εξαρτημένων χωρών που είναι τυπικά ανεξάρτητες, στην πράξη όμως είναι μπλεγμένες στα δίχτυα της χρηματιστικής και διπλωματικής εξάρτησης." γράφει στον "Ιμπεριαλισμό"
Μάλιστα ο Λένιν θεωρεί ότι ακόμη και χώρες που έχουν αποικίες μπορεί να είναι εξαρτημένες:
"Η Πορτογαλία είναι αυτοτελές, κυρίαρχο κράτος, ουσιαστικά όμως εδώ και πάνω από 200 χρόνια, από τον καιρό του πολέμου της διαδοχής της Ισπανίας βρίσκεται κάτω από την κηδεμονία της Αγγλίας. Η Αγγλία υπεράσπισε την Πορτογαλλία και τις αποικιακές κτήσεις της για να στερεώσει την δικής της θέση στον αγώνα εναντίον στους αντιπάλους της, την Ισπανία και τη Γαλλία..."
Βλέπουμε λοιπόν ότι όχι απλά οι αποικίες, αλλά και χώρες που ΕΙΧΑΝ αποικίες μπορεί να ήταν εξαρτημένες χώρες, σύμφωνα πάντα με το Λένιν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη παραπέρα: "...για τη Γερμανία το Βέλγιο έχει ιδιαίτερη σημασία σαν σημείο στήριξης κατά της Αγγλίας. Για την Αγγλία η Βαγδάτη σαν σημείο στήριξης κατά της Γερμανίας."
Το Βέλγιο λοιπόν, μια χώρα ανεπτυγμένη, με αποικίες, στο κέντρο της Ευρώπης κλπ. κλπ., ο Λένιν την θεωρεί ένα απλό "σημείο στήριξης", όπως την...Βαγδάτη!
Από όλα αυτά φαίνεται ολοκάθαρα ότι η θεωρία του ιμπεριαλισμού δεν ήταν απλά μία καταγγελία της αποικιοκρατίας που επειδή δεν υπάρχει σήμερα ακυρώνεται και η αξία της θεωρίας. Ο ιμπεριαλισμός για τον Λένιν είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που ΤΕΛΙΚΑ συνοψίζονταν σε αυτή την φράση που σου ανέφερα και πιο πριν:
"...το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ για τον ιμπεριαλισμό είναι ο ανταγωνισμός μερικών μεγάλων δυνάμεων που τείνουν στην ηγεμονία"
"που τείνουν στην ηγεμονία": Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος.
Όμως ειδικά σήμερα θα μπορούσαμε άνετα να μιλήσουμε όχι μόνο για νέα αποικιοκρατία (εκτός κι αν αυτό που γίνεται στην Λιβύη είναι...επανάσταση), αλλά ακόμη και για επιστροφή της ΠΑΛΙΑΣ αποικιοκρατίας. Δεν ξέρω αν το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά ΚΑΙ η Ελλάδα μετατρέπεται γοργά σε ένα προτεκτοράτο που θα παρέχει δωρεάν ρεύμα και θα φιλοξενεί σε "ειδικές οικονομικές ζώνες" τις πολυεθνικές, ενώ θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα των ΗΠΑ-Ισραήλ έναντι της Τουρκίας!
Αυτά προς το παρόν, ας μην το συνεχίσω κι άλλο, γιατί έχουμε και το πρόβλημα με το μέγεθος...
Σε αυτό που διαφωνώ ως προς την άποψη σου για τον ιμπεριαλισμό είναι ότι χρησιμοποιείς την λογική άσπρο -μαύρο, δηλαδή ότι υπάρχουν χώρες ιμπεριαλιστικές και από εκεί και πέρα οι υπόλοιπες είναι εξαρτώμενες. Ως γνωστόν όμως από τη διαλεκτική γνωρίζουμε ότι εκτός από τις δύο ακραίες μορφές υπάρχουν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ και διάφορες ενδιάμεσες μορφές έκφρασης ενός φαινομένου. Αυτό εμμέσως στο ΕΠΙΒΑΛΕΙ να το παραδεχτείς, το απόσπασμα που παραθέτεις από τον Λένιν για την Πορτογαλία. Η Πορτογαλία είναι εξαρτημένη χώρα από την Αγγλία, αλλά οι Αγκόλα και Μονζαβίκη είναι ή όχι εξαρτημένες χώρες από την Πορτογαλία; Φτάνουμε έτσι ή όχι στο μοντέλο της πυραμίδας, στο οποίο και βεβαίως στην κορυφή υπάρχουν οι χώρες που ΤΕΙΝΟΥΝ στην παγκόσμια κυριαρχία. Τπάρχει ή όχι ανταγωνισμός σε όλους τους ορόφους που είναι αυτός που σε συγκεκριμένες περιόδους (οικονομικές κρίσεις), ανεβάζει και κατεβάζει χώρες στην πυραμίδα; Επίσης ακόμα και μια χώρα εξαρτώμενη σήμερα διαθέτει αστική τάξη, είπα ότι δεν μιλάμε πια για την εποχή που δεν υπήρχε διαμορφωμένη αστική τάξη στις τότε αποικίες. Αυτή η αστική τάξη στην πραγματικότητα συμμαχεί ή όχι με την χώρα που είναι "παραπάνω"; Η Πορτογαλική αστική τάξη είχε ή όχι συμφέρον να συμμαχεί με την Αγγλική, όταν αν δεν το έκανε θα την καταβρώχθιζε η Γαλλική ή Ισπανική αστική τάξη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Λένιν έβλεπε αυτό το προτσες, για αυτό και έλεγε ότι θα διαλυθεί η αποικιοκρατία, επειδή θα αναπτυχθούν αστικές τάξεις στις αποικίες και αυτές θα κάνουν αγώνα ανεξαρτησίας, άσχετα που δεν ηταν οι περισσότερες επαρκώς δυνατές και εξαρτώνται σήμερα ακόμα από τις παλιές δυνάμεις που τις είχαν σαν αποικία, συμμαχούν δηλαδή με εκέινες τις αστικές τάξεις. Αυτή είναι και νέα μεταξέλιξη του ιμπεριαλισμού που λέω παραπάνω, δεν ταυτίζω προφανώς τον ιμπεριαλσιμό με την αποικιοκρατία επειδή κάτι τέτοιο θα σήμανε άρνηση του στο σήμερα.
Η δική σου αντίληψη έχει τον εξής κίνδυνο σήμερα να προσανατολιστούμε όπως παλιά να παλεύουμε ενάντια στη νέα Κατοχή και να επιδιώκουμε τη συμμαχία της "εθνικής αστικής τάξης" (όπως με το σύνθημα της "αμερικανοκρατίας"), ενάντια στην "ξενόδουλη". Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει τίποτα άλλο από συμμαχία της ντόπιας αστικής τάξης με ξένα μονοπώλια που ορισμένα τμήματα των αστών θα πληγούν αντικειμενικά (ίδια ήταν τα πράγματα και το 1961 όταν συνδέθηκε η Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ κάποιοι αστο'ι επλήγησαν, αλά όπως έδειξε η ιστορία η αστική τάξη της χώρας ωφελήθηκε, επρόκειτο για σταρτηγική συμμαχία της ντόπιας αστικής τάξης).Αντιθέτως και η τότε λογική λάθος ήταν αλλα και σήμερα πρέπει ταυτόχρονα να χτυπάμε τις πολιτικές επιλογές των ντόπιων αστών αλλά και των πατρόνων τους-ξαναλέω η συμμαχία είναι συνειδητή γιατί αλλιώς χάνουν ανατγωνιστικά...
Δυστυχώς ο Λένιν δεν μπορεί να μου επιβάλλει τίποτε πια. Ο λόγος που έβαλα τα αποσπάσματα από το γνωστό έργο του είναι γιατί πιστεύω ότι πολλές φορές σήμερα ο καθένας δημιουργεί ένα δικό του ιμπεριαλισμό και τοποθετείται απέναντι σε αυτόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν διάφορες ιδέες και "ιδέες" bookhunter πάνω στον ιμπεριαλισμό:
Από αυτούς που τον θεωρούν...βρισιά, μέχρι αυτούς που τον ταυτίζουν με το μιλιταρισμό, την επιθετικότητα κλπ.. Ένα τέτοιο μπέρδεμα μου προκάλεσες κι εσύ όταν έγραψες "...τα πράγματα στο σύγχρονο ιμπεριαλισμό δεν είναι πέρα από την ουσία του ίδια με τις αρχές του 20ου αι. Το αποικιακό σύστημα δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει ο νεοιμπεριαλισμός".
Με αυτή την διατύπωση θεώρησα ότι τον ταυτίζεις με την αποικιοκρατία.
Καταρχήν λοιπόν θα πρέπει να πούμε σε ποιόν ιμπεριαλισμό αναφερόμαστε. Άλλωστε, πέρα από τις κάθε τύπου παρεξηγήσεις, η έννοια του ιμπεριαλισμού υπήρξε πολύ πριν από το Λένιν, η συνεισφορά του οποίου έγκειται στην περιγραφή των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που απέκτησε ο ιμπεριαλισμός ως στάδιο του ανεπτυγμένου καπιταλισμού.
Σήμερα λοιπόν, με την τροπή που έχει πάρει η ιστορία, δεν υπάρχει χώρα που να μην είναι ενταγμένη σε αυτό το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Εκείνο που τίθεται στην κουβέντα είναι η θέση της. Εσύ λοιπόν υποστηρίζεις ότι ο κόσμος περιγράφεται καλύτερα αν βάλεις διαβαθμίσεις "ιμπεριαλιστικότητας".
Ξέρεις όμως μερικές φορές κοιτώντας το δέντρο χάνεις το δάσος. Κοιτώντας να βαθμολογήσεις "ακριβοδίκαια" χάνεις την ουσία του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Και τι σημαίνει "χάνω την ουσία"; Πολύ απλά σημαίνει ότι για σένα οι ΗΠΑ είναι ένας μεγάλος ιμπεριαλισμός και το ΙΡΑΚ π.χ. ένας...μεσαίος! Οπότε ο πόλεμος στο ΙΡΑΚ για σένα ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι "δύο ιμπεριαλισμοί που πλακώνονται": ένας "μεσαίος" κι ένας...μεγάλος.
Γράφει λοιπόν ο Λένιν για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο:
"...ο πόλεμος ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές μεγάλες δυνάμεις (δηλαδή σε δυνάμεις που καταπιέζουν μια ολόκληρη σειρά ξένους λαούς, που τους τυλίγουν με τα δίχτυα της εξάρτησης από το χρηματιστικό κεφάλαιο κ.τ.λ.) ή σε συμμαχία μ’ αυτές, είναι ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Τέτοιος είναι ο πόλεμος του 1914-1916. Η "υπεράσπιση της πατρίδας" σ’ αυτό τον πόλεμο είναι απάτη, είναι δικαίωσή του. Ο πόλεμος από μέρους των καταπιεζόμενων (λ.χ. των αποικιακών λαών) ενάντια στις ιμπεριαλιστικές, δηλαδή στις καταπιεστικές δυνάμεις, είναι πραγματικά εθνικός πόλεμος. Αυτός είναι δυνατός και τώρα. Η "υπεράσπιση της πατρίδας" από μέρους της εθνικά καταπιεζόμενης χώρας ενάντια στην καταπιέζουσα δεν είναι απάτη και οι σοσιαλιστές δεν είναι διόλου ενάντια στην «υπεράσπιση της πατρίδας» σ’ ένα τέτοιο πόλεμο."
Λένιν, "Σχετικά με την γελοιογραφία του Μαρξισμού και τον ιμπεριαλιστικό οικονομισμό"
Και σε ρωτώ φυσικά: Γιατί δεν είπες στους Ιρακινούς ότι η υπεράσπιση της πατρίδας είναι μια απάτη;
Γιατί δεν διαδήλωσες έξω από την πρεσβεία του (ΟΝΤΩΣ) δικτάτορα και καθάρματος Σαντάμ;
Να σου πω εγώ γιατί δεν το έκανες: Γιατί ήξερες πολύ καλά ότι ο "ιμπεριαλισμός" των Ιρακινών είναι ένα κούφιο αυγό, ακόμη κι αν εισέβαλαν στο Κουβέιτ.
Γιατί ήξερες ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για τον αγώνα ενός καταπιεζόμενου ΛΑΟΥ απέναντι στον ιμπεριαλισμό. Τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ιμπεριαλισμό.
(δεύτερο μέρος)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταξε, πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν περιφερειακές δυνάμεις. Μια τέτοια ήταν και το ΙΡΑΚ, μέχρι την στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν την χρειάζονται με αυτή την μορφή. Τους πήρε περίπου μια δεκαετία (κατά βάση για λόγους πολιτικού σχεδιασμού), αλλά η περιφερειακή δύναμη "ΙΡΑΚ" εξαφανίστηκε από το χάρτη, με τον αρχηγό της κρεμασμένο στο σκοινί σα σφαχτάρι.
Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο εξαφανίστηκε η περιφερειακή δύναμη που λεγόταν "Γιουγκοσλαβία". Σε τίποτε δεν τις προστάτευσε η..."αναβαθμισμένη" θέση τους στην "πυραμίδα".
Όργανο του ιμπεριαλισμού αν το θες είμαστε και εμείς. Βλέπεις πως πάμε να πλασαριστούμε αυτή την στιγμή ως σύμμαχος του Ισραήλ, του τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής. ΔΕΝ είμαστε όμως ιμπεριαλιστές, όπως δεν είναι ιμπεριαλιστική χώρα ούτε η Τουρκία που είναι πολύ πιο ισχυρή από εμάς, μη κοροϊδευόμαστε.
Όμως, όπως έλεγε και κάποιος πρώην ΚΚΕς, άλλο το αφεντικό και άλλο ο σκύλος του. Ακόμη λοιπόν κι αν ο σκύλος δαγκώσει κάποιον πιο αδύναμο, όπως π.χ. την Αγκόλα που αναφέρεις σε σχέση με την Πορτογαλία, δεν γίνεται αφεντικό. Επίσης ο σκύλος έχει συμφέροντα στο αφεντικό του που του προσφέρει βόλτες, στέγη, τροφή και πιθανά...πουλοβεράκια για το χειμώνα., αλλά αυτό δεν αλλάζει την σχέση τους. Και αυτό είναι το σημαντικό για σήμερα:
Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.
Κάθε άλλος ανταγωνισμός, διεκδίκηση, συμφέρον κλπ. είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένο να υποταχθεί σε αυτούς. Να υποταχθεί ή...να βρεθεί στο δικαστήριο της Χάγης!
Αυτός είναι ο "νέος" ιμπεριαλισμός, που αποκτά πλέον φασιστικά χαρακτηριστικά, γι αυτό άλλωστε χαίρεται και ο κάθε μπουμπούκος. Σε αυτόν θα πρέπει να υψώσουν ανάστημα οι λαοί με ΚΑΘΕ κόστος.
Εκτός φυσικά κι αν θέλουν αυτοί, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους να ζουν σαν σκλάβοι μέχρι να τους καλέσουν κάποια στιγμή να πολεμήσουν και να γίνουν θηράματα των Απάτσι, απέναντι στον "εχθρό" που επιβουλεύεται τα συμφέροντα......του αφεντικού τους.
Υγ: Υπάρχει προοδευτικό κομμάτι της αστικής τάξης στην Ελλάδα; Δείξτη μου σε παρακαλώ γιατί θα ήθελα πριν προβληματιστώ για τις...συνεργασίες μου μαζί της, να την δω πρώτα. Προς το παρόν όμως δεν βλέπω τίποτε, ούτε τώρα ούτε παλιότερα. Εκτός κι αν εννοείς ότι ήταν λάθος π.χ. το κάλεσμα του Ζαχαριάδη στους κομμουνιστές να πολεμήσουν στο μέτωπο ενάντια στους Ιταλούς, γιατί έγιναν..."σύμμαχοι" με τους νεολαίους της ΕΟΝ!
Όμως αυτά ακόμη και οι Τροτσκιστές κωλώνουν να τα πουν... ;)
Υγ2: Ένα τελευταίο από Λένιν:
"Θα ήταν βασικό λάθος να νομιστεί ότι ο αγώνας για τη δημοκρατία μπορεί να αποσπάσει το προλεταριάτο από τη σοσιαλιστική επανάσταση ή να τη φέρει σε δεύτερη μοίρα, να την επισκάσει κτλ."
Ερώτηση: Θεωρείς ότι σήμερα δεν υπάρχει θέμα δημοκρατίας στην Ελλάδα π.χ.;
Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Για αυτό "...τα πράγματα στο σύγχρονο ιμπεριαλισμό δεν είναι πέρα από την ΟΥΣΙΑ του ίδια με τις αρχές του 20ου αι. Το αποικιακό σύστημα δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει ο νεοιμπεριαλισμός". Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι ακριβώς η ΟΥΣΙΑ του, που προφανώς είναι τα γνωστά χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού για αυτό και η εποχή είναι εποχή του ιμπεριαλισμού του σαπίσματος του καπιταλισμού. Προφανώς και το αποικιακό σύστημα δεν υπάρχει, εννοώ χώρες που δεν διαθέτουν δική τους αστική τάξη ακόμα, έστω τυπική ανεξαρτησία (ακόμα και σε χώρες τύπου Ιρακ και Αφγανιστάν), που όλη η παραγόμενη υπεραξία μεταφέρεται στην μητρόπολη. Αντιθέτως ενώ στη ουσία του ο ιμπεριαλισμός δεν έχει αλλάξει έχει μικρές διαφοροποιήσεις που όμως είχε προβλέψει ο Λένιν, συμφωνούμε;
2.Για τον ιμπεριαλισμό είπα για τις ενδιάμεσες μεταβατικές μορφές. Το ίδιο ισχύει πχ εντός συνόρων με ,μεσαίους επιχειρηματίες, ας πούμε της αγροτικής οικονομίας. Ο Λένιν ήταν υπέρ στο να υποστηρίξουμε μεσαίους αγρότες όταν τους χτυπούν οι καπιταλιστές (farmers) και οι γεωκτήμονες που καρπώνονται τη γαιοπρόσοδο, ως εισόδημα, παρότι μπορεί αυτοί (οι μεσαίοι αγρότες) εν δυνάμει-κάποιοι να γίνουν μεγάλοι. Για αυτό στηρίζεις κάθε χώρα που τη χτυπάν οι ιμπεριαλιστές, οι παραπάνω στην πυραμίδα. Φυσικά αν πρόκειται για δυο ιμπεριαλιστικές χώρες εμπόλεμες ο πόλεμος είναι ληστρικός και από τις δυο πλευρές.Πάλι όμως και αυτό είναι κατά περίπτωση. Υπερασπίστηκε κανείς τη Γεωργία από το ρωσικό ιμπεριαλισμό; όχι γιατί ξέραμε ότι πίσω από τη Γεωργία ήταν ο αμερικάνικος.
Για τα υστερόγραφα, πότέ δεν υπήρξε σύμμαχο τμήμα της αστικής τάξης, ούτε καν κάποια στοιχεία στο ΕΑΜ. Και ούτε πρόκειται να το δεις στο μέλλον κιόλας. Τώρα για το γράμμα Ζαχαριάδη, πιο πολύ είχε την έννοια της αντίστασης στο φασισμό νομίζω, που δες τα ντικουμέντα της εποχής πως τον παρουσίαζαν. Φυσικά και δεν ήταν λάθος. Αλλά σε αυτό πρέπει να κολλήσουμε μια ρήση του Στάλιν ότι αν τα ταξικά και τα εθνικά συμφέροντα έρχονται σε σύγκρουση, τα ταξικά συμφέροντα είναι αυτά που ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ (νομίζω είναι στο Λενινισμός στη θεωρία και στην Πράξη, χωρίς να θυμάμαι σίγουρα). Σχετικά δες και αυτό http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6259141&textCriteriaClause=%2B%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A4%CE%A3%CE%9A%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3+%2B%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3+%2B1934
Για το δεύτερο υστερόγραφο είναι προϊόν εκλεκτικισμού. Ο Λένιν όταν μιλούσε για δημοκρατία μιλούσε ενάντια στην ρωσική φεουδαρχία, άρα τα αστικοδημοκρατικά αιτήματα μπορούσαν πια να εκπληρωθούν από το προλεταριάτο στην εποχή του ιμπεριαλισμού, από αυτό σαν ηγεμονική δύναμη της επανάστασης. Πιστεύεις δηλαδή ότι δεν έχει ολοκληρωθεί ο αστικόδημοκρατικός εκσυγχρονισμός στην Ελλάδα; Βέβαια ιμπεριαλσιμός είναι αντιδραση σε όλη τη γραμμή και σίγουρα θα έχουμε ένταση στο επόμενο διάστημα αλλά θα πρέπει και εκεί να μπει "τι δημοκρατία;" Αστική ή εργατική; Ποια θα είναι η πάλη για τη δημοκρατία δηλαδή, για τι είδους δημοκρατία.
Για το φασισμό που λες. έχω την εντύπωση ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο, πιθανή επανεμφανιση του φασισμού θα έχει άλλη μορφή. Εκείνη ήταν η μορφη που εκείνη τη στιγμή φαινόταν η κατάλληλη.(σε μια εποχή εργατικώ συμβουλίων, προλεταριακών επαναστάσεων, παρουσίας της ΕΣΣΔ κ.α.) Η ΟΥΣΙΑ του είναι πάντα, μικροαστικό, αντιδραστικό ρεύμα που μπορεί να περνά τα συμφέροντα της αστικής τάξης και να τα στηρίζει με κάθε τρόπο-ακόμα και με την ένοπλη βία. Για αυτό και είχε πάντα στενή σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία. Αποτελούσε το ένα το καρότο , το άλλο το μαστίγιο. Σήμερα πιο κοντά σε αυτό το προτυπο, που η αστική τάξη κρατά δέσμια τα μικροαστικά στρώματα και τα καλύτερα αμειβόμενα στρώματα της εργατικής τάξης είναι το δήθεν αυθόρμητο, μέσω κοινωνικών δικτύων "κίνημα", με βασικά αιτήματα, κάθαρση, όλοι είναι ίδιο, έξω τα κόμματα κτλ. Το ότι στηρίζεται από ΣΚΑΙ και ΛΑΟΣ, μόνο τυχαίο δεν είναι. Αυτός είναι ο πυρήνας οι μορφές διάφορες, από αγανακτισμένοι, μέχρι φοιτητές που κατεβαίνουν να σπάσουν καταλήψεις, στόχος πάντα να μη ριζοσπαστικοποιηθούν συνειδήσεις. Φορείς του συνήθως κλασικοί φασίστες, ΣΥΡΙΖΑιοι και αναρχικοί (ανάλογα και τη μορφή που πέρνει). Αυτός θα είναι ο νέος τύπου φασισμος που μπορεί να έχει και ένοπλη μορφή αν χρειαστεί και γιατί μου φαίνεσαι ΚΚΕ(μ-λ), είδες τι έγινε μόλις έβγαλε το συγκεκριμένο κόμμα τραπεζάκι στο Σύνταγμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, δεν είμαι στο ΚΚΕ(μ-λ), παρόλο που καταλαβαίνω γιατί με τοποθετείς εκεί. Μάλιστα να σου πω την αλήθεια με την συγκεκριμένη ενέργεια (να βγάλει τραπεζάκι στο σύνταγμα) δεν πολυσυμφωνώ. Όχι φυσικά γιατί πιστεύω στο...ακομμάτιστο, αλλά γιατί από την στιγμή που ο άλλος σε αποκλείει στο (έστω και υποτυπώδες) πολιτικό του πλαίσιο, βρίσκω λάθος να προσπαθείς να του "σπάσεις" την (εντελώς αντιδραστική κατά τα άλλα) απόφασή του με αυτό τον τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ μαζί σου σε μεγάλο βαθμό γι αυτό που λες για τον τύπο του κοινωνικού ρεύματος που πάνε να δημιουργήσουν σήμερα, παρόλο που δεν το παραλληλίζω με το φασισμό (περισσότερη σχέση με το φασισμό είχαν οι "αγανακτισμένους πολίτες" της δεκαετίας του 1980). Άλλωστε όπως θα είδες μίλησα και για "φασιστικά χαρακτηριστικά", όχι για φασισμό. Γνώμη μου είναι ότι το σύστημα είναι σε μια μεταβατική φάση κι ότι στο τέλος αυτής της βάρβαρης επίθεσης το σύστημα θα έχει πολύ πιο απόλυτα και εν τέλει φασιστικά χαρακτηριστικά. Ναι, έχει διαφορά σε σχέση με το '40, σήμερα δεν χρειάζονται και δεν θα χρησιμοποιήσουν το "σοσιαλιστικό" κομμάτι αυτών των ιδεολογιών, όμως για την ένοπλη βία ΟΝΤΩΣ, είναι ένα ενδεχόμενο πάρα πολύ πιθανό.
Για να καταλάβεις την "τάση", θα σου βάλω ένα απόσπασμα που διάβασα επίσης στην Cynical και είναι από το συντηρητικό American Thinker:
"«Δίνοντας ψήφο στους φτωχούς αντιστοιχεί στο να δίνεις διαρρηκτικά εργαλεία σε εγκληματία. Είναι βαθιά αντικοινωνικό και αντι-αμερικανικό να δίνεις τη δυνατότητα σε μη-παραγωγικά κομμάτια του πληθυσμού να καταστρέφουν τη χώρα. Ενθαρρύνοντας αυτούς που επιβαρύνουν την κοινωνία να συμμετέχουν στις εκλογές δεν σημαίνει ότι βοηθάς τους φτωχούς. Σημαίνει ότι βοηθάς τους φτωχούς να βοηθήσουν τον εαυτό τους με τα λεφτά των άλλων. Και αυτό δεν είναι κοινωνική δικαιοσύνη»"
http://www.americanthinker.com/2011/09/registering_the_poor_to_vote_is_un-american.html
Νομίζω ότι αυτές οι ιδέες δεν είναι πλέον ένα "γραφικό περιθώριο" κάποιων ευαγγελιστών. Δείχνουν περισσότερο προς το μέλλον παρά προς το παρελθόν. Το σύστημα στην κρίση και το σάπισμά του αντιδραστικοποιείται στο έπακρο και πιστεύω ότι οι ΜΚΟ, οι "ακομμάτιστοι", οι "ανεξάρτητοι" κλπ. δεν θα του αρκούν σε κάποια φάση.
Με αυτή την έννοια (κι εδώ δεν ξέρω αν συμφωνεί και πολύ το ΚΚΕ(μ-λ)) για μένα ναι, υπάρχει θέμα δημοκρατικών δικαιωμάτων και δεν πρόκειται για τη γνωστή "θεσμολαγνεία". Ο ίδιος ο Λοβέρδος είπε πριν λίγες μέρες ότι "το βασικότερο πρόβλημά μας είναι το σύνταγμα". Απλά η δήλωσή του αυτή επισκιάστηκε από την κλάκα προς τους δημόσιους υπαλλήλους.
Για να ξαναγυρίσω τέλος στο θέμα του ιμπεριαλισμού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το Αφγανιστάν θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω κατά πολύ για το αν υπάρχει έστω και υποτυπώδης αστική τάξη, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημά μου: Πες ότι στην μεγάλη πλειοψηφία των χωρών υπάρχει. Όμως κοίταξε γύρω σου και κυρίως κοίταξε μια ΠΟΡΕΙΑ: Πριν λίγα χρόνια όλες οι χώρες φάνταζαν πολιτικά ανεξάρτητες. Σήμερα υπάρχει κανονικός αποικιακός στρατός σε μια ΣΕΙΡΑ από χώρες και θ' ακολουθήσουν κι άλλες!
Λες δεν υπάρχει μεταφορά όλης της υπεραξίας. Μα ΤΙ άλλο είναι οι ειδικές οικονομικές ζώνες στο Μεξικό, στην Πολωνία και σε λίγο ΚΑΙ στην Ελλάδα; Δεν είναι ΠΛΗΡΗΣ απομύζηση της υπεραξίας; Οι άνθρωποι δουλεύουν 12 και 14 ώρες στις μακιλαδόρες και δεν μπορούν να έχουν ούτε μια στοιχειώδη ανθρώπινη, αξιοπρεπή διαβίωση!!! Τα ΠΑΝΤΑ πηγαίνουν στις ΗΠΑ, Γερμανία ή αλλού! Δεν υπάρχει πλήρης απομύζηση του ορυκτού κλπ. πλούτου της Αφρικής; Γκούκλισέ το λίγο να δεις! Ρίξε και μια ματιά εδώ: tvxs.gr/node/707
Ίσα-ίσα που μιλάμε για σταδιακή ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ της παλιάς αποικιοκρατίας που δεν κρατά ούτε τα προσχήματα πλέον!
Αλλά το σημαντικό δεν είναι αν η βιτρίνα της αποικιοκρατίας έχει αυτή ή την άλλη μορφή. Είναι λογικό ότι σε περιόδους κρίσης πέφτουν οι μάσκες. Το σημαντικό στον ιμπεριαλισμό είναι το θέμα της εξάρτησης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Κι εκεί πιστεύω αυτά που σου ανέπτυξα πριν.
Τέλος για το Ζαχαριάδη: Κάποιος κακοπροαίρετος ή απλά ακραίος θα μπορούσε να σου πει ότι ο Ζαχαριάδης "συμμάχησε". Το ίδιο θα μπορούσε να πει και για την "συμμαχία" του Μάο με τον Τσαγκ Κάι Σεκ ενάντια στους Γιαπωνέζους.
Όμως δεν ήταν έτσι.
Αντίθετα (θα το πω γιατί δεν αντέχω...) η συγκυβέρνηση του ΚΚΕ το 1989 ήταν έτσι.... :)