Κασιδιάρικα κι επώδυνα

Από το Cogito Ergo Sum 

"Η επίθεση του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής σε υποψηφίους άλλων κομμάτων είναι απαράδεκτη, προκλητική και οφείλει να προβληματίσει όλους μας για το πού πάει ο τόπος και η Ελληνική Δημοκρατία. Οι προπηλακισμοί, οι φραστικές και φυσικές επιθέσεις εναντίον δημοσίων προσώπων από ακραία αριστερά και ακροδεξιά στοιχεία νομιμοποιήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια και σε ορισμένες περιπτώσεις ενθαρρύνθηκαν από Μέσα Ενημέρωσης. Από την ώρα που όλες αυτές οι ενέργειες έμειναν ατιμώρητες, όπως συνέβη στην περίπτωση του βουλευτή κ. Χατζηδάκη, η φραστική βία και ο προπηλακισμός έγιναν η ρουτίνα και βοήθησαν στην ενίσχυση των πολιτικών άκρων. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ασφαλώς σε αυτήν την κατεύθυνση η ιδιωτική τηλεόραση, η οποία, τυφλωμένη από το κυνήγι της τηλεθέασης, έφερε στο πολιτικό προσκήνιο γραφικές ή παρανοϊκές προσωπικότητες και βασίσθηκε στη συνταγή των τηλεκαβγάδων χωρίς όρους ή όρια. Η χθεσινή απαράδεκτη συμπεριφορά του υποψηφίου της Χρυσής Αυγής ήταν, συνεπώς, ένα προβλεπτό σημείο σε ένα μακρύ και ολισθηρό κατήφορο προς την ανεξέλεγκτη βία και το ξεκαθάρισμα πολιτικών και άλλων λογαριασμών με κάθε μέσο. Αυτός ο καταστροφικός κατήφορος ή θα σταματήσει άμεσα με την επιβολή του νόμου ή θα έχει απρόβλεπτες και επικίνδυνες συνέπειες για τη Δημοκρατία, τη συνοχή της κοινωνίας και την ίδια την υπόσταση του ελληνικού κράτους."

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το κύριο άρθρο της σημερινής "Καθημερινής". Πρόκειται για ένα κείμενο γραμμένο με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να αποσπάσει την συγκατάβαση και τα ευνοϊκά σχόλια του μέσου μη υποψιασμένου πολίτη και του μέσου φιλήσυχου οικογενειάρχη. Όμως, στην βάση του, πρόκειται για ένα πρόστυχο κείμενο. Και εξηγούμαι:


1) Το "πού πάει ο τόπος και η Ελληνική Δημοκρατία" (προσέξτε ότι δεν μιλάμε γενικά για την δημοκρατία, έτσι;) δεν περιμέναμε την συμπεριφορά τού Κασιδιάρη για να το καταλάβουμε. Το έχουμε εδώ και χρόνια πάρει χαμπάρι (και, μάλιστα, πολύ καθαρά) από το πώς η αστική εξουσία γράφει στα παπάρια της τον απλό πολίτη, φροντίζοντας για τα συμφέροντα των ολίγων κι από το πώς το αστικό καπιταλιστικό σύστημα κόβει και ράβει την έννοια της Δημοκρατίας στα μέτρα του, δημιουργώντας την δική του "δημοκρατία". Και για να τελειώνουμε: όπως δεν φτιάχνει μόνο η νύφη στραβά ψωμιά, έτσι δεν φταίει μόνο η Χρυσή Αυγή για την κατάντια τής δημοκρατίας ΤΟΥΣ.

2) Προσέξτε με πόσο έντεχνο τρόπο ο συντάκτης τού κειμένου βάζει όλα τα αβγά στο ίδιο καλάθι. Οι σφαλιάρες τού Κασιδιάρη εξομοιώνονται ευθέως μεν με την ανώνυμη καταμουτσουνιά που έφαγε ο Χατζηδάκης, εμμέσως δε με τα γιαούρτια τού Πάγκαλου, με τα φάσκελα της "πλατείας" και με τα μπινελίκια προς όλους εκείνους τους καραγκιόζηδες που είχαν (και έχουν) το θράσος να υποστηρίζουν ότι είχαν πατριωτικό καθήκον να ψηφίσουν τα μνημόνια για το καλό τού τόπου. Συνεπώς, καλέ μου αναγνώστη τής "Καθημερινής", αν διαφωνείς με την ενέργεια του Κασιδιάρη, πάψε να βρίζεις τους πολιτικούς γιατί γίνεσαι ένα με δαύτον.

3) Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, στην εμφάνιση και στο θέριεμα τέτοιων "κασιδιάρικων" φαινομένων έχει μεγάλη ευθύνη και "η ιδιωτική τηλεόραση, η οποία, τυφλωμένη από το κυνήγι της τηλεθέασης" κλπ. Συμφωνώ απολύτως. Συμφωνώ αλλά αισθάνομαι ότι ο αρθρογράφος με φτύνει κατάμουτρα, καθώς σκέφτομαι ότι η "Καθημερινή" και ο "Σκάι" αποτελούν το "κίτρινο" και το "καφέ" τού ίδιου λερωμένου σώβρακου.

4) Το σημαντικώτερο σε τούτο το άρθρο είναι η προσπάθεια ταύτισης των "πολιτικών άκρων" και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται κοινή αναφορά σε "ακραία αριστερά και ακροδεξιά στοιχεία". Μπορεί αυτές οι εκφράσεις να φαίνονται ανώδυνες αλλά, αν προσμετρήσουμε την επιμονή των αστών δημοσιογράφων για ταύτιση φασισμού-κομμουνισμού (σύμφωνα με την πάγια πολιτική τής Ευρωπαϊκής Ένωσης), δεν υπάρχει τίποτε ανώδυνο. Εμφανώς, ο αρθρογράφος καταδικάζει τον φασιστικό τραμπουκισμό αλλά υπογείως επιχειρεί ύπουλο πλήγμα και κατά του κομμουνισμού, εφ' όσον για τον "σύγρονο δημοκράτη ευρωπαίο" ο κομμουνισμός πρέπει να συνιστά "άκρο" και "εκτροπή από την νομιμότητα".

5) Σημειώστε τον "κώδωνα κινδύνου" περί "ανεξέλεγκτης βίας". Αλήθεια, τί παναπεί "ανεξέλεγκτη" βία και ποιό είναι το αντίθετό της; Η "ελεγχόμενη" βία; Κι αν ναι, ελεγχόμενη από ποιόν; Θα μου πείτε ότι πρόκειται για μαλακία "εν τη ρύμη τού λόγου". Θα απαντήσω ότι "γλώττα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει". Προφανώς, ο "δημοκράτης" αρθρογράφος νοσταλγεί τα ωραία χρόνια των "φιλοξενιών" στα ασφαλίτικα κρατητήρια και των "διακοπών" στα ξερονήσια, αλλά... "ας όψεται η φυματίωση", που έλεγε κι ο μεγάλος Κατσαντώνης.

6) Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι τι εννοεί ο αρθρογράφος όταν επικαλείται την επιβολή τού νόμου. Το να συλλάβει τον Κασιδιάρη λόγω χειροδικίας, πάει καλά. Αλλά τί άλλο να κάνει ο νόμος; Να θέσει εκτός νόμου την Χρυσή Αυγή (ενδεχομένως δε και το ΚΚΕ, ως το άλλο άκρο); Ή, μήπως, να απαγορεύσει σε κάποιους (έστω φασίστες) να πιστεύουν ό,τι γουστάρουν να πιστεύουν; Μα, δεν είναι αντιδημοκρατικά αυτά τα πράγματα; Από πότε η Δημοκρατία απαγορεύει την ελεύθερη σκέψη και κατευθύνει τα "πιστεύω" οποιουδήποτε ανθρώπου; Και για να τελειώνουμε, την σωστή τοποθέτηση την έκανε χτες βράδυ η Λιάνα, λέγοντας ότι η καταδίκη αυτών των φαινομένων δεν γίνεται ούτε με προσωπικές μηνύσεις ούτε με παρέμβαση του νόμου αλλά με λαϊκή ετυμηγορία. Τόσο απλά.


ΥΓ: Σήμερα απέφυγα οποιαδήποτε αναφορά στον ΣυΡιζΑ. Εσκεμμένα. Θέλω να περάσω ένα ήρεμο σαββατοκύριακο. Έρρωσθε!