Για την «επαναδιαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

O κ. Τσίπρας είπε σε συνέντευξή του («Αυγή», 10/6/2012):
«Εμείς ξεκινάμε από μια βάση εκτίμησης. Οτι κανέναν δε συμφέρει και άρα κανένας εταίρος δεν θέλει ούτε χρεοκοπία ούτε διατάραξη της συνοχής στην Ευρωζώνη. Αυτό δημιουργεί σημαντικές δυνατότητες για διαπραγμάτευση. Επιπλέον, ας θυμόμαστε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι των χρημάτων της δανειακής σύμβασης επιστρέφει στους ίδιους τους δανειστές μας για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων ομολόγων. Επομένως, μια αρνητική στάση τους στο ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης θα είχε άμεσες συνέπειες σε ένα σύστημα που ήδη δοκιμάζεται από την εξάπλωση της κρίσης. Γι' αυτό πιστεύουμε ότι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης είναι η επωφελέστερη στρατηγική και για τις δύο πλευρές».

Καταρχάς, η παραπάνω θέση του κ. Τσίπρα για τον «επωφελή χαρακτήρα της επαναδιαπραγμάτευσης» βασίζεται, όπως εξαρχής ξεκαθαρίζει στην - τουλάχιστον - επιπόλαιη εκτίμηση ότι «κανένας εταίρος δεν θέλει» και ότι στην Ευρωζώνη «κανέναν δε συμφέρει» η χρεοκοπία κ.λπ.

Προφανώς, δεν έχουν ενημερωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ για τις ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ. Ούτε φαίνεται να έχουν διδαχτεί από το γεγονός ότι τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών δεν ταυτίζονται πάντα με τη «συνοχή» στις μεταξύ τους σχέσεις. Αλλά, ενίοτε, όπως αποδεικνύεται ιστορικά και πολιτικά, τα συμφέροντά τους περνούν μέσα από εκείνον ακριβώς το δρόμο που ο ΣΥΡΙΖΑ τον ξορκίζει ως περίπου φανταστικό (!) σενάριο. 


Δηλαδή, τα συμφέροντά τους - καθόλου σπάνια - επιτάσσουν όχι τη διατήρηση, αλλά τη «διατάραξη της συνοχής» τους.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα βατράχια που θέλουν να «διαπραγματεύονται» εντός του βάλτου και μάλιστα την ώρα που τσακώνονται τα βουβάλια...

Πέρα από αυτό, όμως, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το σκεπτικό που αναπτύσσει ο κ. Τσίπρας όσον αφορά στην ίδια την «επαναδιαπραγμάτευση».
Διότι από το σκεπτικό αυτό προκύπτουν συμπεράσματα, τόσο για το πλαίσιο όσο και για την πραγματική στόχευση και την τελική κατάληξη αυτής της «επαναδιαπραγμάτευσης».

Συγκεκριμένα:
Ο κ. Τσίπρας λέει ότι οι εταίροι θα διαπραγματευτούν ώστε να διασφαλίσουν αυτό που προβλέπει η σύμβαση: Οτι, δηλαδή, τα δάνεια της δανειακής σύμβασης θα επιστρέψουν στους ίδιους, αφού όπως - σωστά - αναφέρει, «ας θυμόμαστε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι των χρημάτων της δανειακής σύμβασης επιστρέφει στους ίδιους τους δανειστές μας για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων ομολόγων».
Μα, όμως,

• αν η βάση και ταυτόχρονα το «ατού» της «επαναδιαπραγμάτευσης» με το οποίο θα... σαγηνέψει τους δανειστές ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι δανειστές, οι τοκογλύφοι και οι κερδοσκόποι «θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους»,
• αν ο «φιλολαϊκός άσος στο μανίκι» δεν είναι άλλος από την πεμπτουσία της δανειακής σύμβασης (την οποία, υποτίθεται, «επαναδιαπραγματεύεσαι»), που προβλέπει τοκογλυφικό παιχνίδι με το ελληνικό δημόσιο χρέος
• αν, τελικά, αναγνωρίζεις ότι αυτή η ληστεία, το περίφημο χρέος - στο όνομα του οποίου έχει επέλθει η λεηλασία μισθών, συντάξεων και δικαιωμάτων - είναι χρέος του λαού και της χώρας, που θα πληρωθεί από το λαό μέσω της «επιστροφής» των δανείων στους πιστωτές,

τότε, επί της ουσίας, σε τι διαφέρει αυτή η «αντιμνημονιακή επαναδιαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ από τις «μνημονιακές διαπραγματεύσεις» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;