Ψεύτες ή ηλίθιοι;

Από το Cogito Ergo Sum

Χτες στην παρέα κόντεψα να τις φάω, καθώς υποστήριζα ότι όσα λέει ο ΣυΡιζΑ περί ακύρωσης (;) παύλα καταγγελίας (;) παύλα πολιτικής καταγγελίας (;) παύλα επαναδιαπραγμάτευσης (;) παύλα ξαναμαναεπαναδιαπραγμάτευσης παύλα απαγκίστρωσης (συγγνώμη, αυτό δεν το λέει ο ΣυΡιζΑ, το λέει η ΔημΑρ) αποτελούν φούμαρα. Αφού κατηγορήθηκα ότι είμαι κολλημένος και προκατειλημμένος δίχως να έχω διαβάσει το πρόγραμμα του ΣυΡιζΑ, φρόντισε να με διαφωτίσει ένας από τα φιλαράκια ότι η θέση τού ΣυΡιζΑ είναι απλή: καταγγελία τού μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Τώρα, λοιπόν, που είμαι καλύτερα ενημερωμένος, θέλω να διατυπώσω μερικές ερωτήσεις προς όλους όσους ελπίζουν πως θα έρθουν καλύτερες μέρες με τον ΣυΡιζΑ στην εξουσία:

α) Αν δεν κάνω λάθος, η δανειακή σύμβαση εξαρτάται απόλυτα από την συμμόρφωσή μας προς τις επιταγές τού μνημονίου. Κι αν θυμάμαι καλά, πάνω σ' αυτή την δανειακή σύμβαση ήρθε και "κούμπωσε" ο σχετικός εφαρμοστικός νόμος. Πώς διάβολο γίνεται, λοιπόν, να καταγγέλω το μείζον και να διαπραγματεύομαι το έλασσον; Είναι σαν να θέλω να φύγω από το σπίτι που έχω νοικιάσει και να διαπραγματεύομαι με τον ιδιοκτήτη την αντικατάσταση των διαλυμένων ντουλαπιών τής κουζίνας.


β) Αν δεν έχω πάθει ακόμη αλτσχάιμερ, θα στοιχημάτιζα πως κάπου στην δανειακή σύμβαση αναφέρεται ότι η Ελλάδα παραιτείται "ανεκκλήτως και ανεπιφυλάκτως" (όπως λένε οι δικηγόροι) από κάθε δικαίωμα του ελληνικού δημοσίου επί των περιουσιακών στοιχείων τής χώρας. Με απλά λόγια: αν δεν πληρώσουμε όσα αποδεχτήκαμε να πληρώσουμε, οι δανειστές μας μπορούν να κατασχέσουν ό,τι γουστάρουν (λιμάνια, αεροδρόμια, κτήρια, σώβρακα κλπ) δίχως το ελληνικό κράτος να έχει δικαίωμα ανακοπής, έφεσης, αναίρεσης κλπ. Άρα, γαμώ το χοντροκέφαλό μου γαμώ, πώς διάβολο θα διαπραγματευτώ κάτι για το οποίο έχω ήδη υπογράψει την παραίτησή μου από οποιαδήποτε αναδιαπραγμάτευση (*); 

γ) Εδώ δεν έχω αμφιβολίες, είμαι σίγουρος: οι συμφωνίες τόσο του μνημονίου όσο και της δανειακής σύμβασης διέπονται από το αγγλικό δίκαιο και για την επίλυση οποιασδήποτε διαφωνίας αρμόδια είναι τα δικαστήρια του...Λουξεμβούργου(!). Ερώτημα πρώτο: πού θα την στείλει την καταγγελία του ο Τσίπρας; Ερώτημα δεύτερο: γιατί πρέπει να αισοδοξώ ότι (1) οι άγγλοι δικαστές θα εισηγηθούν θετικά επί των (απ)αιτήσεων του ΣυΡιζΑ και (2) τα λουξεμβουργιανά δικαστήρια θα γράψουν στα παπάρια τους τις απόψεις (για να μη πω "πιέσεις") των Μέρκελ, Μπαρόζο, Ρομπάι, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΠΟΕ κλπ κλπ κλπ;

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ΣυΡιζΑ παραπλανά εκουσίως τον κοσμάκη, προκειμένου να αποσπάσουν την ψήφο του στις ερχόμενες εκλογές. Εγώ, παρά την ευθεία κατηγορία που δέχτηκα, δεν είμαι τόσο προκατειλημμένος ώστε να αποκαλώ την ηγεσία του ΣυΡιζΑ "ψεύτες". Περιορίζομαι να τους χαρακτηρίζω ως ηλίθιους. Τουλάχιστον μέχρι να πάρω απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.


(*) Για να μη ξεχνάμε τα ελληνικά μας: πρώτα γίνεται η διαπραγμάτευση, μετά έρχεται η αναδιαπραγμάτευση και κατόπιν η επαναδιαπραγμάτευση. Συνεπώς, όσο κι αν χτυπιούνται οι ΣυΡιζΑίοι, επαναδιαπραγμάτευση δεν μπορούν να κάνουν προτού κάνουν αναδιαπραγμάτευση. Ευτυχώς, εγώ πήγα σχολείο πριν ξετσουτσουνίσει η Αννούλα και τα λοιπά εκπαιδευτικά τζιμάνια.

ΥΓ (άσχετο): Ήταν αναμενόμενο ότι μετά το "εγέρθητω" θα ερχόταν το "σκάσε". Ελπίζω ότι πολλοί απ' αυτούς που στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν Χρυσή Αυγή, έχουν ήδη συνειδητοποιήσει το λάθος τους. Προσωπικά, πληροφορώ τους λογής-λογής κουραδόμαγκες κασιδιάρηδες ότι, εδώ και χρόνια, στην πίσω βεράντα τού σπιτιού μου έχω αφήσει ένα κονσερβοκούτι εκτεθειμένο στην βροχή, για να σκουριάσει καλά...