Οι ευεργέτες εφοπλιστές

Ευεργέτες λοιπόν, αποτελούν ορισμένοι απο τους Έλληνες εφοπλιστές σύμφωνα με δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στην χθεσινοβραδινή συνέντευξη του στον Νίκο Χαντζηνικολάου. Ευεργέτες οι εκμεταλλευτές της εργασίας των ναυτεργατών, αυτοί που κατέκλεβαν τα δημόσια ταμεία μέσω παροχών, επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών, αυτοί που θησαύριζαν με κάθε ναυάγιο πάνω απο τα πτώματα των ελλήνων ναυτεργατών, αυτοί που δεν έχουν δουλέψει ούτε μισό λεπτό στην ζωή τους ...

Να φανταστώ πως ανάμεσα στους ευεργέτες της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας τοποθετεί τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον Σταύρο Νιάρχο και τον Σταύρο Λιβανό ?

Ο άνθρωπος είναι ξεκάθαρα απατεώνας. Μιλάει για πατριώτες αστούς και μη πατριώτες αστούς, όταν είναι γνωστό σε όλους πως το "Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα", παρά μόνο εκεί που η αναπαραγωγή του θα γίνει με υψηλές αποδόσεις κερδοφορίας. Οι μύθοι του, περι υγιείς επιχειρηματίες και πατριώτες αστούς, δεν διαφέρει σε τίποτα απο τα φληναφήματα της Νέας Δημοκρατίας, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να αθωώσει ένα κοινωνικό σύστημα που παράγει και τελικώς ανταμείβει, μόνο κερδοσκόπους.

 Για το ίδιο απόσπασμα, βρήκα δημοσίευμα σήμερα και στον Ριζοσπάστη.

Παρακάλια στους αστούς

Βροχή τα μαργαριτάρια σε χτεσινή διαδικτυακή συνέντευξη

Χτες, ο Αλ. Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στο διαδικτυακό «enikos.gr». Σε ερώτηση για το αν θα καταργήσει μια «κυβέρνηση της αριστεράς» την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, για να μη φεύγουν κεφάλαια και επιχειρήσεις στο εξωτερικό, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «δεν μπορούμε». Ποιος τους δεσμεύει; Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία ψήφισαν και τώρα υπερασπίζονται, αφού είναι υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ. Για τους εφοπλιστές είπε ότι με δική τους πρωτοβουλία θα έπρεπε να δώσουν χρήμα στη χώρα. Αρα, αέρας κοπανιστός τα περί φορολόγησης των εφοπλιστών.

Κατηγόρησε, μάλιστα, την αστική τάξη ότι δεν είναι τόσο πατριωτική όσο η ιταλική, επειδή εκεί οι αστοί αγόρασαν ομόλογα του κράτους, ενώ εδώ δε βάζουν το χέρι στην τσέπη, παρά το γεγονός ότι «σε κρίσιμες στιγμές, οι εφοπλιστές υπήρξαν ευεργέτες». Αρα, παρακάλια στους καπιταλιστές να γίνουν ευεργέτες! Ετσι, προφανώς, θα τους παρακαλάει μεθαύριο και για να δώσουν αυξήσεις στους μισθούς, να μην επιβάλουν ατομικές συμβάσεις και πάει λέγοντας. Κοροϊδία στο τετράγωνο για τους εργαζόμενους, χάδια και κλείσιμο του ματιού στο κεφάλαιο. Εξ ου και η δέσμευση σχετικά με το ΝΑΤΟ και το ενδεχόμενο της αποδέσμευσης, ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς «δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες». Αρα, μέσα στο ΝΑΤΟ και στους σχεδιασμούς του, τώρα μάλιστα που ζεσταίνει τις μηχανές για επιθέσεις στη γειτονιά μας.

Η αποθέωση του κομπογιαννιτισμού ήρθε όταν μίλησε για το ΚΚΕ. Είπε ότι τον λυπεί (!) η δημοσκοπική του πτώση και η «ακατανόητη από το λαό στάση του», ότι θα απευθυνθεί στο ΚΚΕ για κυβερνητική συνεργασία, παρά τις ξεκάθαρες θέσεις του Κόμματος, και κατέληξε λέγοντας ότι η στάση του ΚΚΕ θα του επιφυλάξει την τύχη που είχαν άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα, σε χώρες όπου το λαϊκό κίνημα τράβηξε μπροστά και τα ΚΚ έμειναν πίσω. Εφερε, μάλιστα, σαν παράδειγμα την Κούβα, «όπου το ΚΚ διαλύθηκε και σχηματίστηκε νέο», και τη Βενεζουέλα, «όπου το ΚΚ δεν παίζει σοβαρό ρόλο»!

Ο Τσίπρας διαστρεβλώνει την ιστορία της Κουβανικής Επανάστασης και το ρόλο του τότε ΚΚ στην κοινή πάλη με το «Κίνημα 26 Ιούλη» για τη νίκη του λαού, που οδήγησε στη συνέχεια στην ενοποίηση των δύο κομμάτων και στη δημιουργία του σημερινού ΚΚ. Αλλά και το ρόλο που παίζει σήμερα το ΚΚ Βενεζουέλας, μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες και εχθρικές συνθήκες. Οσο για το σοσιαλισμό - σοσιαλιστική είναι η Κούβα - τον εχθρεύεται σαν τους αστούς. Ας αφήσει, λοιπόν, τις λαθροχειρίες.

Αν ήθελε να μιλήσει για την τύχη ΚΚ που έμειναν στα χαρτιά, αν δε χάθηκαν, ας κοιτάξει αυτά που συμμετείχαν σε κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατίας και άλλα διαχειριστικά σχήματα και να δείξει τους Γάλλους και Ιταλούς εταίρους του στο ΚΕΑ. Οπου πρώην κραταιά ΚΚ ενσωματώθηκαν, χαντάκωσαν το κίνημα, συνέβαλαν στη συντηρητική στροφή των κοινωνιών (στη Γαλλία κάποτε έφτασαν να ψηφίσουν μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες τον «δεξιό» Σιράκ για να μην εκλεγεί ο Λεπέν) και σήμερα λειτουργούν ως δυνάμεις του συστήματος.