Γραφει ο Θυμιος Κ
Η ηλιθιότητα ξεχειλίζει από παντού. Στην πιο κρίσιμη εποχή της χώρας και των ζωών μας, η βλακεία πολλών, αισθάνομαι ότι φρενάρει την τελευταία δυνατότητα να είσαι ψύχραιμος. Η αμηχανία που προκαλεί η «λειτουργία» του ανθρώπινου εγκεφάλου, κάνει τα οικονομικά προβλήματα, την γενική ανασφάλεια, την ατομική αγωνία για την επιβίωση να μοιάζουν τείχος από αλουμινόχαρτο.
Αφορμή η φασιστική επίθεση του Η. Κασιδιάρη κατά της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλη, χτες στο πρωινό του Γ. Παπαδάκη. Η ερώτηση που έθεταν αρκετοί ακροατές, αναγνώστες και άλλοι, με απομόνωνε από την λογική: «Ποιος άρχισε πρώτος». Σαν να επρόκειτο για δύο ζωηρά παιδάκια του νηπιαγωγείου, που αρπάχτηκαν για το αρκουδάκι τους, γνωρίζοντας όλοι εμείς οι ενήλικες ότι σε λίγο θα το έχουν ξεχάσει, ή στην χειρότερη με μια αυστηρή επίπληξη θα ηρεμήσουν και τα δυο. Συγγνώμη αλλά εδώ δεν τσακώθηκαν δυο.
Επιτέθηκε ο ένας σε δύο. Δεν ήταν καβγάς δύο μερών, ήταν επίθεση του ενός μέρους στο άλλο, με εκρηκτικό και βίαιο τρόπο. Επίσης δεν ήταν ένας συνηθισμένος καυγάς, μεταξύ βουλευτών. Ήταν μια φασιστική επίθεση κατά εκπροσώπων της Αριστεράς. Ήταν μια κολοσσιαία πολιτική πράξη. Και μάλιστα πολιτική πράξη βίας. Ξεκίνησε από έναν, με βεβαρημένο κακό ιδεολογικό παρελθόν και παρόν και στράφηκε κατά εκπροσώπων ενός χώρου με βαρύ παρελθόν και μέλλον…
Η προσέγγιση του θέματος μόνο από την πλευρά του καυγά, είναι εντελώς απολιτική, επιφανειακή και κατά τη γνώμη μου ηλίθια. Πολλοί μου λένε δεν είναι ηλίθιος ο κόσμος, δεν φταίει που σκέφτεται αποιδεολογικοποιημένα, δεν έχει εμπειρία. Τρίχες κατσαρές. Όποιος σκέφτεται έτσι είναι ηλίθιος. Όποιος μετά από 5 χρόνια ΝΔ στην κυβέρνηση, 2 χρόνια ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, όποιος μετά από 2,5 χρόνια μνημονίων, μεσοπρόθεσμών και όλων όσων έχουν γίνει στην χώρα, δεν μπορεί να κάνει δυο συνδυασμένες σκέψεις, να δει τι κρύβεται κάτω από ένα εξόφθαλμο γεγονός, ζει στο συννεφάκι της μαλακίας του και επιμένω είναι ηλίθιος. Αρκετά το κανάκεμα στον ανυποψίαστο λαό. Αρκετή ανοχή έχουμε δείξει σε εγκληματικές επιλογές του, στην ωφελιμιστική λογική, στην κακογουστιά του, στην ακούραστη διάθεσή του για υποταγή, στο κιτσαριό του και στο λάστιχο που έχει για συνείδηση.
Όποιος δεν ξέρει τι είναι φασισμός είναι ηλίθιος. Όποιος συνεχίζει να παγιδεύεται, όποιος γοητεύεται από παραπλανητικά λόγια, όποιος δεν βλέπει ποιος είναι ο συγκαλυμμένος φασίστας, ποιο μέσο ενημέρωσης και με ποιόν τρόπο προβάλει και ωραιοποιεί τον φασισμό. Όποιος έχει ακόμη άγνοια ή συγκεχυμένη εικόνα για θέματα που αιματοκύλησαν τις προηγούμενες γενιές, είναι ηλίθιος και επικίνδυνος. Είναι επικίνδυνος για όλους εμάς αλλά κυρίως για τον εαυτό του, διότι θα είναι από τους πρώτους που θα γίνουν κιμάς σε κάποιο ξεκαθάρισμα φυλής, έθνους, θρησκείας, αίματος κλπ. (άλλωστε είναι ήδη κιμάς στο οικονομικό ξεκαθάρισμα που λαμβάνει χώρα τα τελευταία 2 χρόνια).
Έχω άποψη για αρκετά θέματα, την οποία τσεκάρω, ελέγχω, προβοκάρω μόνος μου ή με άλλους, καθημερινά. Δεν λέω ότι όσα πιστεύω σήμερα θα αποδειχτούν σωστά αύριο. Θεωρώ βλακώδες όμως να παίξω μπουνιές με αυτόν που έχει διαφορετική. Το ακριβώς αντίθετο. Τρελαίνομαι να συζητώ, να διαφωνώ να πωρώνομαι, πάνω σε μια βάση. Αυτή των επιχειρημάτων, ή ακόμη και των επιθυμιών, ή ακόμη και των λειψών δεδομένων. Ακόμη και των ψευδαισθήσεων. Ακόμη και εμπαθειών. Όχι όμως χουλιγκάνικων αντιλήψεων και πρακτικών. Και αυτό το απεχθάνομαι επειδή είναι πολύ εύκολο, άρα προβλέψιμο, άρα περιττό. Προσωπικώς δεν βρίσκω καμία γοητεία να μιλώ με έναν δίμετρο τσιμεντόλιθο.
ΥΓ. Φανταστείτε πως νιώθω, όταν ακούω απόψεις όπως:
1. Ο Σαμαράς έχει την δυνατότητα να πείσει τους Ευρωπαίους.
2. Ο ΓΑΠ έκανε ότι μπορούσε για να μην χρεοκοπήσουμε.
3. Ο Άκης να επιστρέψει τα κλεμμένα για να ανέβουν οι μισθοί μας.
4. Μας ψεκάζουν.
5. Η Χρυσή Αυγή είναι κατά του συστήματος.
6. Χωρίς ανάπτυξη δεν θα βγούμε από το τούνελ...
(τελειώνουν και τα ψυχοφάρμακα…)
Η ηλιθιότητα ξεχειλίζει από παντού. Στην πιο κρίσιμη εποχή της χώρας και των ζωών μας, η βλακεία πολλών, αισθάνομαι ότι φρενάρει την τελευταία δυνατότητα να είσαι ψύχραιμος. Η αμηχανία που προκαλεί η «λειτουργία» του ανθρώπινου εγκεφάλου, κάνει τα οικονομικά προβλήματα, την γενική ανασφάλεια, την ατομική αγωνία για την επιβίωση να μοιάζουν τείχος από αλουμινόχαρτο.
Αφορμή η φασιστική επίθεση του Η. Κασιδιάρη κατά της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλη, χτες στο πρωινό του Γ. Παπαδάκη. Η ερώτηση που έθεταν αρκετοί ακροατές, αναγνώστες και άλλοι, με απομόνωνε από την λογική: «Ποιος άρχισε πρώτος». Σαν να επρόκειτο για δύο ζωηρά παιδάκια του νηπιαγωγείου, που αρπάχτηκαν για το αρκουδάκι τους, γνωρίζοντας όλοι εμείς οι ενήλικες ότι σε λίγο θα το έχουν ξεχάσει, ή στην χειρότερη με μια αυστηρή επίπληξη θα ηρεμήσουν και τα δυο. Συγγνώμη αλλά εδώ δεν τσακώθηκαν δυο.
Επιτέθηκε ο ένας σε δύο. Δεν ήταν καβγάς δύο μερών, ήταν επίθεση του ενός μέρους στο άλλο, με εκρηκτικό και βίαιο τρόπο. Επίσης δεν ήταν ένας συνηθισμένος καυγάς, μεταξύ βουλευτών. Ήταν μια φασιστική επίθεση κατά εκπροσώπων της Αριστεράς. Ήταν μια κολοσσιαία πολιτική πράξη. Και μάλιστα πολιτική πράξη βίας. Ξεκίνησε από έναν, με βεβαρημένο κακό ιδεολογικό παρελθόν και παρόν και στράφηκε κατά εκπροσώπων ενός χώρου με βαρύ παρελθόν και μέλλον…
Η προσέγγιση του θέματος μόνο από την πλευρά του καυγά, είναι εντελώς απολιτική, επιφανειακή και κατά τη γνώμη μου ηλίθια. Πολλοί μου λένε δεν είναι ηλίθιος ο κόσμος, δεν φταίει που σκέφτεται αποιδεολογικοποιημένα, δεν έχει εμπειρία. Τρίχες κατσαρές. Όποιος σκέφτεται έτσι είναι ηλίθιος. Όποιος μετά από 5 χρόνια ΝΔ στην κυβέρνηση, 2 χρόνια ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, όποιος μετά από 2,5 χρόνια μνημονίων, μεσοπρόθεσμών και όλων όσων έχουν γίνει στην χώρα, δεν μπορεί να κάνει δυο συνδυασμένες σκέψεις, να δει τι κρύβεται κάτω από ένα εξόφθαλμο γεγονός, ζει στο συννεφάκι της μαλακίας του και επιμένω είναι ηλίθιος. Αρκετά το κανάκεμα στον ανυποψίαστο λαό. Αρκετή ανοχή έχουμε δείξει σε εγκληματικές επιλογές του, στην ωφελιμιστική λογική, στην κακογουστιά του, στην ακούραστη διάθεσή του για υποταγή, στο κιτσαριό του και στο λάστιχο που έχει για συνείδηση.
Όποιος δεν ξέρει τι είναι φασισμός είναι ηλίθιος. Όποιος συνεχίζει να παγιδεύεται, όποιος γοητεύεται από παραπλανητικά λόγια, όποιος δεν βλέπει ποιος είναι ο συγκαλυμμένος φασίστας, ποιο μέσο ενημέρωσης και με ποιόν τρόπο προβάλει και ωραιοποιεί τον φασισμό. Όποιος έχει ακόμη άγνοια ή συγκεχυμένη εικόνα για θέματα που αιματοκύλησαν τις προηγούμενες γενιές, είναι ηλίθιος και επικίνδυνος. Είναι επικίνδυνος για όλους εμάς αλλά κυρίως για τον εαυτό του, διότι θα είναι από τους πρώτους που θα γίνουν κιμάς σε κάποιο ξεκαθάρισμα φυλής, έθνους, θρησκείας, αίματος κλπ. (άλλωστε είναι ήδη κιμάς στο οικονομικό ξεκαθάρισμα που λαμβάνει χώρα τα τελευταία 2 χρόνια).
Έχω άποψη για αρκετά θέματα, την οποία τσεκάρω, ελέγχω, προβοκάρω μόνος μου ή με άλλους, καθημερινά. Δεν λέω ότι όσα πιστεύω σήμερα θα αποδειχτούν σωστά αύριο. Θεωρώ βλακώδες όμως να παίξω μπουνιές με αυτόν που έχει διαφορετική. Το ακριβώς αντίθετο. Τρελαίνομαι να συζητώ, να διαφωνώ να πωρώνομαι, πάνω σε μια βάση. Αυτή των επιχειρημάτων, ή ακόμη και των επιθυμιών, ή ακόμη και των λειψών δεδομένων. Ακόμη και των ψευδαισθήσεων. Ακόμη και εμπαθειών. Όχι όμως χουλιγκάνικων αντιλήψεων και πρακτικών. Και αυτό το απεχθάνομαι επειδή είναι πολύ εύκολο, άρα προβλέψιμο, άρα περιττό. Προσωπικώς δεν βρίσκω καμία γοητεία να μιλώ με έναν δίμετρο τσιμεντόλιθο.
ΥΓ. Φανταστείτε πως νιώθω, όταν ακούω απόψεις όπως:
1. Ο Σαμαράς έχει την δυνατότητα να πείσει τους Ευρωπαίους.
2. Ο ΓΑΠ έκανε ότι μπορούσε για να μην χρεοκοπήσουμε.
3. Ο Άκης να επιστρέψει τα κλεμμένα για να ανέβουν οι μισθοί μας.
4. Μας ψεκάζουν.
5. Η Χρυσή Αυγή είναι κατά του συστήματος.
6. Χωρίς ανάπτυξη δεν θα βγούμε από το τούνελ...
(τελειώνουν και τα ψυχοφάρμακα…)
Δυστυχώς κατοικώ εργασιακά σε ένα χώρο που είναι ΓΕΜΑΤΟΣ από τέτοιους ανθρώπους με τέτοιες απόψεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθώ και γω να δικαιολογήσω στον εαυτό μου τα αδικαιολόγητα λέγοντας ότι φταίει ο ταξικός πόλεμος στην παιδεία (αφήνουν τον κόσμο αμόρφωτο επίτηδες), η προπαγάνδα, ο έλεγχος της τηλεόρασης, η διατήρηση της πρόσβασης στο διαδίκτυο σε υψηλό κόστος, το ότι η χώρα πάει από πόλεμο σε εμφύλιο μετά σε δικτατορία και δε συμμαζεύεται (που να προλάβει να ηρεμήσει αυτός ο λαός) κλπ κλπ κλπ, πάραυτα πολλές φορές σκέφτομαι ότι μάλλον υπάρχει και αυτό που λες και συ.
Πολλές φορές αισθάνομαι απίστευτα μόνος εκει μέσα!