Από το Αριστερά & Πολιτική
Το αίμα χύνεται ποτάμι. Αθώοι σκοτώνονται. Τι γίνεται όμως στη πραγματικότητα; Εμείς έχουμε εδώ μόνο τις ειδήσεις που δίνουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτά δίνουν ειδήσεις που τις φιλτράρουν και τους συμφέρει εκτός και αν κάποιος έχει την αφέλεια να μιλήσει για αντικειμενική πληροφόρηση από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Ένα δικτατορικό καθεστώς της ντόπιας εθνικής αστικής τάξης αιματοκυλάει ένα λαό που ξεσηκώθηκε. Όπως στη Λιβύη. Μάχες γίνονται. Όπως στη Λιβύη. Κυρώσεις Μπαίνουν. Όπως στη Λιβύη. Χρήμα δυτικό και πολυποίκιλες ενισχύσεις των αντικαθεστωτικών γίνονται.
Σε λίγο οι δυτικοί θα καβαλήσουν στο σβέρκο των εξεγερμένων όπως σε όλες σχεδόν τις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου και θα μετατρέψουν την εξέγερση σε διαδικασίας αλλαγής δυνάστη. Μια εξέγερση που θα μετατρέψει τη χώρα σε εξάρτημα και πιόνι στα σχέδια των αμερικανών. Πρώτοι χαμένοι οι εξεγερμένοι και ο λαός. Η χώρα τους θα χάσει πολλά από αυτά που έχει και ο λαός θα μάθει ότι στον παγκόσμιο νεοφιλελευθερισμό όλα πουλιούνται και αγοράζονται ακόμη και η υγεία τους και η παιδεία τους και ο ορυκτός πλούτος τους. Δεύτεροι οι Ρώσοι και Κινέζοι που θα εκτοπιστούν όπως στις άλλες αραβικές χώρες. Τρίτος χαμένος το Ιράν που του ετοιμάζουν επίθεση για να το ελευθερώσουν από τον… εαυτό του! Τέλος όλοι οι λαοί της Μ. Ανατολής θα βγουν χαμένοι γιατί θα ανακαλύψουν ότι γύρισαν σε εποχές 1920 όταν οι πάντες ήταν ελεύθεροι σκλάβοι των αποικιοκρατών.
Τι να υποστηρίξεις; Τον εξεγερμένο λαό κατά ενός δικτατορικού αλλά εθνικού καθεστώτος ή το καθεστώς κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων υποδούλωσης τςη Συρίας όπως πχ στο Αφγανιστάν και Ιράκ;. Ας μη πούμε «δεν μας ενδιαφέρει, το λαό υποστηρίζουμε» γιατί αύριο η χώρα αυτού του λαού μπορεί να γίνει η βάση υποδούλωσης άλλων λαών και αυτό δεν είναι αστείο. Το ίδιο πρόβλημα τέθηκε και με τον Σαντάμ Χοσεΐν, τον Καντάφι, τους Ταλιμπάν. Όσοι έκαναν ότι «δεν ήξεραν» και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν «να πέσει το τυραννικό καθεστώς» θα πρέπει να νοιώθουν μεγάλες ενοχές για τις εξελίξεις και βάρος ευθύνης για τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς που ήταν αποτέλεσμα της… «ελευθερίας»! Κάνω λάθος ή μήπως δεν μας ενδιαφέρει το τι θα ακολουθήσει και στη Συρία;
Τελικά η μόνη σωστή θέση είναι με τον λαό εναντίον των ντόπιων δικτατόρων και των ξένων ιμπεριαλιστών – κατακτητών. Κάθε άλλη θέση μόνο χάσιμο για τον λαό είναι.
Ένα δικτατορικό καθεστώς της ντόπιας εθνικής αστικής τάξης αιματοκυλάει ένα λαό που ξεσηκώθηκε. Όπως στη Λιβύη. Μάχες γίνονται. Όπως στη Λιβύη. Κυρώσεις Μπαίνουν. Όπως στη Λιβύη. Χρήμα δυτικό και πολυποίκιλες ενισχύσεις των αντικαθεστωτικών γίνονται.
Σε λίγο οι δυτικοί θα καβαλήσουν στο σβέρκο των εξεγερμένων όπως σε όλες σχεδόν τις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου και θα μετατρέψουν την εξέγερση σε διαδικασίας αλλαγής δυνάστη. Μια εξέγερση που θα μετατρέψει τη χώρα σε εξάρτημα και πιόνι στα σχέδια των αμερικανών. Πρώτοι χαμένοι οι εξεγερμένοι και ο λαός. Η χώρα τους θα χάσει πολλά από αυτά που έχει και ο λαός θα μάθει ότι στον παγκόσμιο νεοφιλελευθερισμό όλα πουλιούνται και αγοράζονται ακόμη και η υγεία τους και η παιδεία τους και ο ορυκτός πλούτος τους. Δεύτεροι οι Ρώσοι και Κινέζοι που θα εκτοπιστούν όπως στις άλλες αραβικές χώρες. Τρίτος χαμένος το Ιράν που του ετοιμάζουν επίθεση για να το ελευθερώσουν από τον… εαυτό του! Τέλος όλοι οι λαοί της Μ. Ανατολής θα βγουν χαμένοι γιατί θα ανακαλύψουν ότι γύρισαν σε εποχές 1920 όταν οι πάντες ήταν ελεύθεροι σκλάβοι των αποικιοκρατών.
Τι να υποστηρίξεις; Τον εξεγερμένο λαό κατά ενός δικτατορικού αλλά εθνικού καθεστώτος ή το καθεστώς κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων υποδούλωσης τςη Συρίας όπως πχ στο Αφγανιστάν και Ιράκ;. Ας μη πούμε «δεν μας ενδιαφέρει, το λαό υποστηρίζουμε» γιατί αύριο η χώρα αυτού του λαού μπορεί να γίνει η βάση υποδούλωσης άλλων λαών και αυτό δεν είναι αστείο. Το ίδιο πρόβλημα τέθηκε και με τον Σαντάμ Χοσεΐν, τον Καντάφι, τους Ταλιμπάν. Όσοι έκαναν ότι «δεν ήξεραν» και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν «να πέσει το τυραννικό καθεστώς» θα πρέπει να νοιώθουν μεγάλες ενοχές για τις εξελίξεις και βάρος ευθύνης για τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς που ήταν αποτέλεσμα της… «ελευθερίας»! Κάνω λάθος ή μήπως δεν μας ενδιαφέρει το τι θα ακολουθήσει και στη Συρία;
Τελικά η μόνη σωστή θέση είναι με τον λαό εναντίον των ντόπιων δικτατόρων και των ξένων ιμπεριαλιστών – κατακτητών. Κάθε άλλη θέση μόνο χάσιμο για τον λαό είναι.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΝΑΙ ΜΕΝ Ο ΛΑΟΣ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ(ΚΚΕ) ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΑ ΠΙΣΤΗ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΑ ΜΑΣ(ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ), ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ
http://www.youtube.com/watch?v=yz6Z1hJ_PK0&feature=g-all-u&context=G293c5a7FAAAAAAAAAAA
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Οι εξελίξεις σε όλες αυτές τις χώρες για μένα δείχνει ότι τίθεται και σήμερα ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας. Αν προσέξουμε όλες αυτές τις χώρες, θα δούμε ότι καμία τους δεν είχε ένα έστω και στοιχειωδώς προοδευτικό χαρακτήρα, τουλάχιστον σήμερα. Το ιδιαίτερο που έχουν/είχαν είναι ότι σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό οι ηγεσίες τους προσπαθούν να κάνουν παιχνίδι "για τον εαυτό τους", εκμεταλλευόμενοι τις γνωστές ή άγνωστες αντιθέσεις άλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, φυσικά και ο Καντάφι είχε βάλει μέσα στην Λιβύη την κάθε πολυεθνική. Φυσικά και το καθεστώς είχε εκφυλιστεί πλήρως με τον γιό του να μιλά για σαφάρι στην ζούγκλα ακόμη κι όταν το ΝΑΤΟ τους βομβάρδιζε! Θεωρητικά λοιπόν οι δυτικοί δεν είχαν κανένα λόγο να επέμβουν! Είχαν απέναντί τους ένα εκφυλισμένο και διεφθαρμένο καθεστώς, το οποίο προσκαλούσε τις πολυεθνικές τους να εκμεταλλευτούν το πετρέλαιό του!
Γιατί να επέμβουν;
Γιατί να επέμβουν στο ΙΡΑΚ που είχε παίξει τόσο σημαντικό ρόλο στον δεκαετή πόλεμο που είχε κηρύξει στο ΙΡΑΝ, ουσιαστικά εκ μέρους των δυτικών;
Μα για ΕΝΑ πολύ απλό λόγο:
Ότι οι όποιες αποφάσεις περνούσαν μέσα από τα ντόπια καθεστώτα. Αν τους συνέφερε έκαναν αυτό που ήθελαν οι δυτικοί, αν δεν τους συνέφερε πίεζαν, διεκδικούσαν, απειλούσαν. Και η δύση δεν θέλει πλέον τέτοια καθεστώτα, απομεινάρια μιας άλλης εποχής όπου η ισορροπία του τρόμου με την ΕΣΣΔ είχε δημιουργήσει μια σειρά από "ενδιάμεσες" χώρες που εκμεταλλεύονταν ουσιαστικά για ίδιον όφελος την αντιπαράθεση. Δεν θέλει άλλους "παίκτες" πέραν των ιμπεριαλιστών.
Σήμερα επί της ουσίας αναδύεται μια νέα αποικιοκρατία. Πετά από πάνω της το κάλυμμα του ΟΗΕ, των διεθνών συνθηκών, του σεβασμού των συνόρων κλπ. κλπ. και διεκδικεί ωμά την δήλωση υποταγής των ασθενέστερων. Ξαναμοιράζει τον κόσμο προς το παρόν "ειρηνικά" (στις επεμβάσεις δεν υπάρχει ένοπλη αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστών), αύριο σίγουρα με βία. "Μοίρασμα και ΞΑΝΑμοίρασμα" του κόσμου: Αυτή είναι η..."μοίρα" του ιμπεριαλισμού, μέχρι τουλάχιστον να τον πάρει ο διάολος να ησυχάσουμε.
Το θέμα είναι redfly ότι η γραμμή "κάτω οι ντόπιοι δικτάτορες και οι ιμπεριαλιστές" δεν δείχνει την βασική αντίθεση στον ιμπεριαλισμό (μετά φυσικά από την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας που είναι ΠΑΝΤΑ η βάση). Αντίθεση που όλοι γνωρίζουμε, αλλά ντρεπόμαστε μάλλον να την πούμε γιατί για κάποιο λόγο θα θεωρηθούμε σύμμαχοι των αστών και των δικτατόρων. Καταλαβαίνω τα προβλήματα (κατά βάση στην προπαγάνδα), όμως δεν παύει να είναι μια μορφή ουδετερότητας, που στην πραγματικότητα δεν ισχύει. Να ξέρουμε ότι το λεγόμενο "εθνικό" πρόβλημα δεν έχει τελειώσει. Έχουμε δει ήδη έθνη να κομματιάζονται κυριολεκτικά σε προτεκτοράτα, έθνη να κατακτιώνται ειρηνικά (βλ. Αφρική όπου η γη αγοράζεται μαζικά από τους ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους, σε λίγο δεν είναι καθόλου απίθανο να εγκατασταθεί και στρατός να φυλά τα χωράφια από τους ντόπιους...) ή βίαια.
Το εθνικό πρόβλημα δεν είναι απλά ένα θέμα του πρώϊμου καπιταλισμού, κατά τον σχηματισμό εθνικών κρατών. Ανακινείται συνέχεια από τον ιμπεριαλισμό, κατά την διάρκεια της μοιρασιάς και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
Αυτό καλό είναι να μην το ξεχνάμε.
Όποιος ορθώνει το ανάστημά του στον ιμπεριαλισμό βαφτίζεται δικτάτορας, έμπορος, ναρκωτικών, ανθρωποφάγος. Στάλιν, Τσαουσέσκου, Κάστρο, Τσάβες, Μιλόσεβιτς, Καντάφι, Σαντάμ... Μόνο να δούμε το πριν και το μετά. ΟΗΕ και άλλοι οργανισμοί είναι το πρόσχημα και όπου δεν εξασφαλίζεται φτιάχνουν ένα θίασο και επεμβαίνουν. Δεν είναι ώρα όταν ένας λαός έχει την ανάγκη και ετοιμάζεται για σφαγή να κάνουμε πολεμική. Σύμμαχός μας είναι αυτός που πολεμά τον ιμπεριαλισμό. Όταν το περιστέρι της ειρήνης Τσαουσέσκου ρεφάρισε από το τελευταίο δάνειο και η Ρουμανία είχε μηδενίσει το χρέος της τότε δολοφονήθηκε με τη γυναίκα του η συνέχεια γνωστή. Τις ίδιες μέρες ο φυτευτός στον Παναμά ζήτησε το αυτονόητο να τηρηθεί το συμβόλαιο των ιμπεριαλιστών για την διώρυγα και η εκμετάλλευσή της να περιέλθει στη χώρα του τότε έγινε έμπορος ναρκωτικών και ο Παναμάς δέχτηκε δολοφονική επίθεση με 35000 θύματα. Όσοι νταραβερίστηκαν με τον ιμπεριαλιστή για να την γλυτώσουν είχαν την ίδια τύχη. Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές ξανά και ξανά. Τα Μπάαθ δεν είναι σοσιαλιστικά καθεστώτα αλλά είναι πολύ δημοκρατικότερα από τα εμιράτα και τις δημοκρατίες τύπου Βρετανίας Ηπα Ελλάδας. Η δημοκρατία τους είναι "το σος για να γλιστράει" η σαβούρα που μας ταΐζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι είναι σωστό να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι ο Στάλιν με τον Τσαουσέσκου, ο Κάστρο με το Μιλόσεβιτς ή ο Τσάβες με τον Σαντάμ.
ΔιαγραφήΚάποιοι από αυτούς που αναφέρεις δεν ήταν καν αντιϊμπεριαλιστές. Καλοδέχθηκαν τον ιμπεριαλισμό, ο Νοριέγκα μάλιστα του Παναμά ήταν και πράκτορας της CIA(!) -το έχει παραδεχθεί-, απλά διεκδίκησαν να έχουν τον τελευταίο και καθοριστικό λόγο για την χώρα τους. (Τόσο..."θράσος" δηλαδή!!)
Όμως η στοιχειώδης αυτή δυνατότητα (μια χώρα να έχει λόγο στα του οίκου της) αν δεν διεκδικηθεί, τότε περνάμε σε άλλες εποχές, όπου η παλιά αποικιοκρατία ξαναέρχεται με ανανεωμένη γκαρνταρόμπα.
Με ό,τι σημαίνει αυτό φυσικά για τους λαούς...
Δεν είπα εγώ ότι οι παραπάνω είναι το ίδιο είπα ότι οι ιμπεριαλιστές ονομάζουν κατά το δοκούν δικτάτορες ηγέτες λαών. Όταν μάλιστα τους εξυπηρετεί κάποιους τους επαινούν όπως τον Καντάφι και όταν τα συμφέροντα τους δεν εξυπηρετούνται τους ονομάζουν δικτάτορες και τους δολοφονούν. Και ο Στάλιν συνεργάστηκε με τον Τσόρτσιλ και ο Ελάς με τους Εγγλέζους. Πρωτίστως είμαστε με τους λαούς μετά με αυτούς που εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό.
ΔιαγραφήΟ Νοριέγκα, ήταν ο εκλεκτός για τις ΗΠΑ μέχρι που ζήτησε την εκμετάλλευση της διώρυγας. Για την σύλληψή του οι Αμερικανοί απέστειλαν χιλιάδες στρατιώτες στον Παναμά, ήταν όμως ο άνθρωπος που μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 ακόμα ενισχυόταν οικονομικά από τον τότε πρόεδρο Ρήγκαν για να χτυπήσει τους Σαντινίστας στη Νικαράγουα.
Μετά από μάχες στις 3 Ιανουαρίου, όμως, ο ηγέτης του Παναμά παραδόθηκε στους Αμερικανούς, οι οποίοι των μετέφεραν στις ΗΠΑ.
Ο Αντόνιο Νοριέγκα καταδικάστηκε από την αμερικανική δικαιοσύνη σε 40 χρόνια φυλάκιση. Μετά από 17 χρόνια αποφυλακίστηκε. Σήμερα εκκρεμεί ακόμα εναντίον του ένα γαλλικό αίτημα έκδοσης για ξέπλυμα χρήματος. Τυχαίο που οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές είναι από τους συνεταίρους στην διώρυγα;
Στο προκείμενο όταν ο λαός της Συρίας κινδυνεύει από την "σωτηρία" των ιμπεριαλιστών πια πρέπει να είναι η θέση μας για την ηγεσία της, που εναντιώνεται.