Από το Αριστερά & Πολιτική
Οι τελευταίες παραιτήσεις (απόγευμα 10/2/2012) υπουργών της κυβέρνησης Παπαδήμου, οι παραιτήσεις βουλευτών και οι αρνήσεις ψήφισης του νέου μνημονίου, είναι κατ αρχήν αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και της ισχυρής και καθολικής αντίθεσης του λαού στα μέτρα και το νέο μνημόνιο.
Ωστόσο, το μεγάλο έλλειμμα της εργατικής τάξης, και του εργαζόμενου λαού ευρύτερα, να αντιτάξουν ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αποτελεί εναλλακτικό κέντρο εξουσίας του λαού, στην εξουσία του κεφαλαίου, με ένα ελάχιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατική εξέλιξη για τη χώρα μας.
Η πολιτική αποσταθεροποίηση του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος που άρχισε από τις εκλογές του 2009 και εντάθηκε με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και σε συνέχεια την κυβέρνηση Παπαδήμου, αν δεν μετατραπεί σε ευκαιρία για τον λαό να επιβάλλει νέες δομές δικής του εξουσίας, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει εφαλτήριο άκρως αντιδημοκρατικών εξελίξεων μέχρι και φασιστικής εκδοχής.
Το βαθύ κράτος και η βαθιά εξουσία του κεφαλαίου, βλέπουμε να εξωθούν σχεδιασμένα και σταδιακά σε πολιτική αποσταθεροποίηση έτσι ώστε να γίνεται αποδεκτό διαρκώς και μεγαλύτερο εύρος πολιτικών λύσεων εκτός της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλίου, κάτι σαν κεκαλυμμένο ημιφασισμό.
Το επόμενο βήμα θα είναι η πλήρη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να επιβάλλονται ανεξέλεγκτα και έξω από τους ελάχιστους κανόνες που του έμειναν, αντιλαϊκά μέτρα, ντυμένα με δήθεν «τεχνοκρατικό» και «αποτελεσματικό» μανδύα. Θα πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που αν δεν προλάβει να την αποσοβήσει ο λαός θα την αξιοποιήσει πλήρως η άρχουσα τάξη με την στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου.
Νέα πολιτικά φαινόμενα αυταρχικής διοίκησης θα εμφανιστούν και θα υμνηθούν ως ιδανικά μοντέλα διακυβέρνησης που όμως ευθέως θα νομιμοποιούν τον νέου τύπου φασισμό του κεφαλαίου.
Η επερχόμενη πτώχευση θα είναι απλώς το συνεπακόλουθο της ενεξέλεγκτης κυριαρχίας του κεφαλαίου και της μετατροπής της κρίσης σε κρίση επιβίωσης του λαού.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εξελίξεις τύπου Ελλάδας, συμβαίνουν κατά πανομοιότυπο τρόπο και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα είναι το δοκιμαστήριο νέων μορφών αυταρχικής επιβολής λύσεων σε βάρος των λαών, αποτελεί σημείο όξυνσης των αντιθέσεων της σύγχρονης κρίσης του καπιταλισμού και τον αδύνατο κρίκο του.
Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός έχουν υποχρέωση να εξεγερθούν και να μην αφήσουν αυτά τα σχέδια να πετύχουν και να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο. Έχουν υποχρέωση να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, όποιο κόστος και αν κληθούν να καταβάλουν.
Ωστόσο, το μεγάλο έλλειμμα της εργατικής τάξης, και του εργαζόμενου λαού ευρύτερα, να αντιτάξουν ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αποτελεί εναλλακτικό κέντρο εξουσίας του λαού, στην εξουσία του κεφαλαίου, με ένα ελάχιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατική εξέλιξη για τη χώρα μας.
Η πολιτική αποσταθεροποίηση του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος που άρχισε από τις εκλογές του 2009 και εντάθηκε με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και σε συνέχεια την κυβέρνηση Παπαδήμου, αν δεν μετατραπεί σε ευκαιρία για τον λαό να επιβάλλει νέες δομές δικής του εξουσίας, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει εφαλτήριο άκρως αντιδημοκρατικών εξελίξεων μέχρι και φασιστικής εκδοχής.
Το βαθύ κράτος και η βαθιά εξουσία του κεφαλαίου, βλέπουμε να εξωθούν σχεδιασμένα και σταδιακά σε πολιτική αποσταθεροποίηση έτσι ώστε να γίνεται αποδεκτό διαρκώς και μεγαλύτερο εύρος πολιτικών λύσεων εκτός της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλίου, κάτι σαν κεκαλυμμένο ημιφασισμό.
Το επόμενο βήμα θα είναι η πλήρη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να επιβάλλονται ανεξέλεγκτα και έξω από τους ελάχιστους κανόνες που του έμειναν, αντιλαϊκά μέτρα, ντυμένα με δήθεν «τεχνοκρατικό» και «αποτελεσματικό» μανδύα. Θα πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που αν δεν προλάβει να την αποσοβήσει ο λαός θα την αξιοποιήσει πλήρως η άρχουσα τάξη με την στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου.
Νέα πολιτικά φαινόμενα αυταρχικής διοίκησης θα εμφανιστούν και θα υμνηθούν ως ιδανικά μοντέλα διακυβέρνησης που όμως ευθέως θα νομιμοποιούν τον νέου τύπου φασισμό του κεφαλαίου.
Η επερχόμενη πτώχευση θα είναι απλώς το συνεπακόλουθο της ενεξέλεγκτης κυριαρχίας του κεφαλαίου και της μετατροπής της κρίσης σε κρίση επιβίωσης του λαού.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εξελίξεις τύπου Ελλάδας, συμβαίνουν κατά πανομοιότυπο τρόπο και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα είναι το δοκιμαστήριο νέων μορφών αυταρχικής επιβολής λύσεων σε βάρος των λαών, αποτελεί σημείο όξυνσης των αντιθέσεων της σύγχρονης κρίσης του καπιταλισμού και τον αδύνατο κρίκο του.
Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός έχουν υποχρέωση να εξεγερθούν και να μην αφήσουν αυτά τα σχέδια να πετύχουν και να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο. Έχουν υποχρέωση να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, όποιο κόστος και αν κληθούν να καταβάλουν.
Τι να σου πω ρε φίλε μου. Ήμουν και στις δύο τελευταίες πορείες στην πόλη μου τα Γιάννενα, τα ίδια άτομα ήμασταν με μια μικρή αύξηση του κόσμου. Τόσος άνεργος κόσμος γιατί δεν κατεβαίνει στις πορείες; Προσπαθώ να πείσω φίλους μου να κατέβουν στις πορείες οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να κατέβουν χωρίς να φοβούνται κάποια απόλυση (π.χ.εργαζόμενοι δημοσίου και ελευθ.επαγγελματίες) και ενώ οι συζυγοί τους είναι άνεργες.Ε, δεν ξεκουνάνε με τίποτα!! Προσπαθώ να εξηγήσω αυτό φαινόμενο και δεν μπορώ. Μήπως τελικά ο Γιωργάκης έχει δίκιο όταν λέει ότι λεφτά υπάρχουν; Μήπως τελικά οι πιο πολλοί Έλληνες έχουν ένα αρκετά καλό κομπόδεμα στην άκρη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι πολλοί είναι επίδοξοι "αστοί" και παρ΄ότι το όνειρο καταρρέει είναι δεμένοι σφιχτά με την αυταπάτη της επιστροφής στην πρότερη κατάσταση. Ακόμη και χωρίς χρήματα η ένταση της αυταπάτης είναι εμπεδωμένη από χρόνια προπαγάνδας και δε θα φύγει πριν την οριστική κατάρρευση. Φαίδρα.
ΔιαγραφήΌχι, απλά έχουν πειστεί ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ άλλη λύση, άλλος δρόμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ!
BILL είχε δίκιο κάποιος οταν στηρίζοταν στα επαγγελματικά στελέχη και ξεκίνησε με αυτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν τον ρωτούσαν για τους υπόλοιπους(συσχετισμούς δύναμης και τα λοιπά)έλεγε αν περιμέναμε να μορφωθούν οι πλατιές λαικές μάζες για να αποκτήσουν ταξική συνείδηση,ούτε σε 1000 χρόνια δεν θα κάναμε σοσιαλιστική επανάσταση...
Φυσικά εν τέλει είχε δίκιο τις 900 χιλιάδες προλετάριους που ξεκίνησαν τις ακολούθησαν όλοι.
Ξεκινάμε και βλέπουμε έλεγε ο ίδιος άνθρωπος
Γιοζεφ Κ
ποιοι το εκαναν αυτο? απο κινα μερια εννοεις? γιατι ηταν τελειως διαφορετικές οι συνθήκες..
ΔιαγραφήΕκει που λες για ελαχιστο προγραμμα βαζεις κ κομματια του Συριζα 'η την Ανταρσυα μεσα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρόταση στα δικά σου μάτια σταματάει στο "ελάχιστο πρόγραμμα" ?
ΔιαγραφήΔεν βλέπεις ότι ακολουθεί το "...εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις" ?
Ξέρεις εσύ κάποιον ΣΥΡΙΖΑ ή έστω την Ανταρσύα, να βάζουν ως άμεσο πολιτικό τους στόχο τον Σοσιαλισμό ?
Μάλλον είσαι καινούργιος στο μπλογκ, αλλιώς δεν θα έκανες τέτοιου είδους ερωτήσεις. Και για αυτό σε συγχωρούμε.
Το άρθρο είναι εξαιρετικό, και ως προς την ανάπτυξή του και, κυρίως, ως προς την ουσία, με την εύστοχη εστίαση σε μια ελλοχεύουσα επικίνδυνη εξέλιξη. Συμπληρώνω με δύο παρατηρήσεις-διευκρινήσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) «Νέα πολιτικά φαινόμενα αυταρχικής διοίκησης θα εμφανιστούν και θα υμνηθούν ως ιδανικά μοντέλα διακυβέρνησης που όμως ευθέως θα νομιμοποιούν τον νέου τύπου φασισμό του κεφαλαίου.»
Σήμερα έχουμε ήδη στη χώρα μας μια πρώτη γεύση τέτοιου μοντέλου διακυβέρνησης, το οποίο παντοιοτρόπως υμνείται από πλειάδα δημοσιογράφων και άλλων υμνογράφων. Μια ματιά στην «Καθημερινή», αίφνης, αρκεί για να μπουχτίσει κανείς από υμνολογίες. Αλλά το μοντέλο αυτό διακυβέρνησης δεν είναι καθόλου πρωτόγνωρο. Επιβλήθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αρχικά ως σύστημα διακυβέρνησης της ΕΟΚ, ήδη από τη σύστασή της, και παραμένει ακλόνητο μέχρι σήμερα ως σύστημα διακυβέρνησης της ΕΕ.
2) «Η Ελλάδα είναι το δοκιμαστήριο νέων μορφών αυταρχικής επιβολής λύσεων σε βάρος των λαών»
Σύμφωνα με τα προηγούμενα, ναι η Ελλάδα είναι το δοκιμαστήριο τέτοιων μορφών διακυβέρνησης, σε επίπεδο (κλίμακα) χώρας, να διευκρινήσω.