Η αστική προπαγάνδα του εμφυλίου

Απο τον Κόκκινο Φάκελο

Με εφαλτήριο πολλά σχόλια και δημοσιεύματα που οι συγγραφείς του Κόκκινου Φάκελου έχουν εντοπίσει στο διαδίκτυο αλλά και σε αρκετά βιβλία, κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε μια ανάλυση της αστικής προπαγάνδας του εμφυλίου. Ο λόγος για την απόφασή μας αυτή είναι να στοιχειοθετηθεί ένα φίλτρο επεξεργασίας των διάφορων απόψεων που κυκλοφορούν έτσι ώστε να γίνεται εύκολος ο εντοπισμός των ψευδών προπαγανδιστικών στοιχείων με τα οποία λερώθηκε η αριστερά και το ΚΚΕ κατά την περίοδο του εμφυλίου. 

Πατέρας της αντικομουνιστικής προπαγάνδας στην Ελλάδα υπήρξε πέραν κάθε αμφιβολίας ο Ιωάννης Μεταξάς. Η εδραιωμένη στην κατάρρευση του αστικού κοινοβουλευτισμού μεταξική δικτατορία, χρειάζονταν από την αρχή μια δέσμη επιχειρημάτων κατά των κομμουνιστών, ιδιαίτερα μετά τον Μάη του 1936, που το μεταξικό καθεστώς έρχεται στην πρώτη μετωπική σύγκρουσή του με τον αγανακτισμένο λαό. Η απάντηση έρχεται από έναν άλλο κύριο με γνωστό στην ανθρώπινη ιστορία επίθετο. Τον Γιόζεφ Γκέμπελς. Μια από τις αρχές που πρότεινε ο Γκέμπελς για την προπαγάνδα του τρίτου Ράιχ, πρέσβευε το παρακάτω: «Ρίξε λάσπη στον πολιτικό σου αντίπαλο». Έτσι λοιπόν για την μεταξική δικτατορία εφευρέθηκε το Μακεδονικό Ζήτημα. Εκεί γεννιέται η άποψη ότι οι κομμουνιστές επιθυμούν την παραχώρηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία επιχείρημα καθαρά αίολο και επίπλαστο. Με το επιχείρημα αυτό το οποίο πλασάρεται με την σωστή τεχνική στον λαό, οι κομμουνιστές, συλλαμβάνονταν, εκτελούνταν και εξορίζονταν. Αργότερα, όταν ο Μανιαδάκης καταφέρνει να εισχωρήσει στον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ εκδίδεται και ασφαλίτικος Ριζοσπάστης με διάφορα ανάλογα δημοσιεύματα για το Μακεδονικό. Το στοιχειό αυτής ακριβώς της μεταξικής προπαγάνδας υιοθετήθηκε αναφανδόν και από την αστική τάξη και τους εκφραστές της στον εμφύλιο.

Η αστική προπαγάνδα του ελληνικού εμφυλίου κινείται πάνω σε τρία από τα Γκεμπελσίστικα δόγματα.

1)      Η αρχή «Πέταξε λάσπη στον πολιτικό σου αντίπαλο»

2)      Η αρχή « Πες πες, κάτι θα μείνει»

3)      Η αρχή «Αγιοποίησε τις πράξεις σου»

Η ελληνική αστική τάξη κατά την εμφυλιακή περίοδο έχει εξυφάνει καλά τον ιστό της. Ο τύπος και το ραδιόφωνο ελέγχονται και λογοκρίνονται. Σε κάθε σχεδόν φύλλο των αστικών εφημερίδων της εποχής υπάρχει ένα άρθρο που μιλά με τα πιο μελανά χρώματα  για τον ΔΣΕ ή το ΚΚΕ. Σε πρώτο επίπεδο ξεθάβεται η μεταξική προπαγάνδα περί μακεδονικού. Παράλληλα ο ΕΣ διενεργεί εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εξελληνισμού στα σλαβόφωνα χωριά της Μακεδονίας. Η σλαβόφωνη μειονότητα που ουδέποτε θεώρησε τον εαυτό της κάτι άλλο από Έλληνα, δέχεται βαρύ το χέρι του μοναρχοφασισμού. Η αυτοάμυνα των σλαβόφωνων Ελλήνων χαρακτηρίζεται ως απόπειρα κατάκτησης της Μακεδονίας. Η ευθύνη ρίχνεται στο ΚΚΕ. Πάνω στον ίδιο άξονα εφευρίσκονται οι λέξεις «συμμοριτισμός», «εαμοβούλγαροι» και «βουλγαροκομμουνιστές», λέξεις που θα ακολουθήσουν το ελληνικό λεξιλόγιο μέχρι και την Χούντα. Με την λέξη συμμορίτες, επιχειρείται η απαξίωση του καθόλα οργανωμένου στρατού ΔΣΕ και η λέξη Βούλγαρος παραπέμπει στην διάθεση του ΚΚΕ να χαρίσει, για κάποιο λόγο την Μακεδονία στου ς γείτονές μας. Το τελευταίο στάδιο του δόγματος «Πέταξε λάσπη στον πολιτικό σου αντίπαλο», είναι ο χαρακτηρισμός των ηγετών του ΔΣΕ ως αιμοσταγείς δολοφόνους. Ο Διαμαντής χαρακτηρίζεται ως Κόκκινος Λύκος, ο Πέρδικας ως μακελάρης και οι μαχήτριες του ΔΣΕ ως φθηνές πόρνες και ο κατάλογος είναι μεγάλος….

Σε δεύτερο επίπεδο, ο Γκέμπελς ακολουθείτε πιστά. «Πες πες κάτι θα μείνει». Είναι χιλιάδες τα άρθρα που γράφηκαν για τα εγκλήματα του ΔΣΕ σε όλη την διάρκεια του εμφυλίου, χιλιάδες τα ψέματα για το έπος του Γράμμου, τις θυσίες των χωροφυλάκων και τις νικηφόρες μάχες που 5 χωροφύλακες σκότωναν 200 κομμουνιστές. Σημαντικότατες νίκες του ΔΣΕ που κάναν καρέκλες των υπουργείων να τρίζουν (Καρπενήσι, Μάλι Μάδι, Νάουσα, Καρδίτσα κτλ) ούτε καν αναφέρονται στις εφημερίδες, ενώ ο έντυπος τύπος γεμίζει και με βιβλία περιπτέρων με τίτλους «Ατιμάσθηκε από συμμορίτη» και «Ο κόκκινος δράκος». Τελικά το όργιο παραφιλολογίας και σκοταδισμού σε συνεργασία με τον καλά στημένο τρόμο απέδωσε. Πόσες και πόσες φορές έχουμε ακούσει από διάφορα στόματα «Κάνανε κι οι κομμουνιστές» χωρίς να ακολουθεί τίποτα υπαρκτό ή χειροπιαστό ή ακούμε «Και οι δύο πλευρές κάνανε εγκλήματα» αλλά αναρωτιέται κανείς: ΠΟΥ; Πού έγιναν όλα αυτά τα εγκλήματα του ΔΣΕ στον εμφύλιο; Που υπάρχουν οι μαζικοί τάφοι; Πως γίνεται να μην έχει βρεθεί έστω μια φωτογραφία, έστω ένα ντοκουμέντο, έστω ένα οστό ;  

Τέλος η αυλαία του αίσχους πέφτει με την εφαρμογή του τρίτου δόγματος. «Αγιοποίησε τα όσα κάνεις». Στον τύπο της εποχής η δράση του αστικού κράτους, του παρακράτους και της χωροφυλακής παρουσιάζεται μέσα σε δάφνες. Ο ΕΣ είναι ο στρατός που περιέθαλπε όλους τους αιχμάλωτους συμμορίτες (ουδεμία αναφορά για τις εκτελέσεις άνευ δίκης και όσους απωλέσθηκαν στην πορεία). Οι παρακρατικοί κατσαπλιάδες και τα ΜΑΥ με τα κομμένα κεφάλια στις νταμιτζάνες παρουσιάζονται σαν αγανακτισμένοι πολίτες και ήρωες της υπαίθρου. Η Μακρόνησος και οι άλλοι τόποι εξορίας ως παράδεισοι αναμόρφωσης, κάτι σαν παιδικούς σταθμούς ελληνισμού… Και όλα αυτά κάτω από την σκέπη αγάπης των Αμερικανών φίλων μας. Των Αμερικανών που μας έκαναν ανθρώπους, μας έστειλαν (με το αζημίωτο φυσικά) πακέτα βοήθειας και στρατό για να σφάξουμε τους δικούς μας.

Αυτές είναι οι διαστάσεις της αστικής προπαγάνδας της εποχής. Αυτά ακριβώς τα στεγανά μας τα ρίζωσαν καλά στο συλλογικό μας συνειδητό, μας τα έγραψαν στα σχολικά μας βιβλία μας τα έκαναν ταινίες όπου κάτι βρώμικοι μαλλιάδες ουρλιάζουν με μπλαζέ ύφος «Ψυχή Βαθιά». Χρέος μας λοιπόν είναι να πάμε κόντρα στην λήθη και την διαστρέβλωση και να μάθουμε την αλήθεια πίσω από τον Γράμμο και το Βίτσι αλλά και την αλήθεια πίσω από τα δομημένα ομόλογα, τον Γερμανό και την Ζίμενς…

Τα ντοκουμέντα του ψεύδους

Βιβλία περιπτέρου και γελοιογραφίες

Οι ήρωες ... 

Ο ταξίαρχος Χωροφυλακής Δόβας

Ο ταξίαρχος Ραίσης

Ο ανανήψας από την Μακρόνησο στρατιώτης Τζίμα

Θέρετρο τουρισμού - Μακρόνησος

Οι φίλοι Αμερικάνοι και οι κομμένες κεφαλές

Αμερικανικό πλοίο εισέρχεται στον Πειραιά με τον σχηματισμό Χαίρε Ελλάς

Φωτογραφίες σαν κι αυτή των 12 μαχητών της Σπάρτης δημοσιεύονταν στον τύπο φέροντας σχόλια όπως "Το θέαμα μπορέι να είναι αποκρουστικό αλλά είναι αναγκαίο να δείξουμε ποιοί έιναι οι κομμουνιστές"