Δύο Ελλάδες, δύο τάξεις, μία λύση

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

«Πρώτοι οι Ελληνες εφοπλιστές -

Διατηρούν τα σκήπτρα στην παγκόσμια ναυτιλία αλλά και στις παραγγελίες νέων πλοίων», πανηγύριζε η εφημερίδα «Τα Νέα» την περασμένη βδομάδα.

Η εφημερίδα προσθέτει μάλιστα ότι
«ιδιαίτερη αίσθηση στην παγκόσμια εφοπλιστική κοινότητα έχει κάνει το γεγονός ότι παρά τη διεθνή κρίση, οι Ελληνες πλοιοκτήτες προχώρησαν σε παραγγελίες - μαμούθ νεότευκτων πλοίων, αποσπώντας και στο "κομμάτι" αυτό την πρώτη θέση στην παγκόσμια αγορά».

Η παραπάνω εικόνα απο το άρθρο των Νέων

Και τώρα η «απορία»:

• Πώς γίνεται μια χώρα με τόσο σπουδαίους «καραβοκύρηδες» να βρίσκεται σε τέτοια «χάλια» - κατά την πεπατημένη ορολογία των κυβερνώντων;
• Πώς γίνεται ο λαός της χώρας να υφίσταται τέτοια δεινά και την ίδια ώρα οι εφοπλιστές της να ελέγχουν όλα τα περάσματα της παγκόσμιας ναυτιλίας;
• Πώς γίνεται οι εφοπλιστές να πλουτίζουν, να έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ διεθνούς κερδοφορίας, να αποσπούν τη μια «πρωτιά» μετά την άλλη και την ίδια ώρα οι Ελληνες ναυτεργάτες να φυτοζωούν;

Οι λόγοι είναι ακριβώς οι ίδιοι με εκείνους που οδηγούν τα λαϊκά εισοδήματα στα Τάρταρα, αλλά την ίδια ώρα τις καταθέσεις των «εχόντων» στην Ελβετία στα ουράνια.
Οι λόγοι είναι ακριβώς οι ίδιοι με εκείνους που οδηγούν τους εργαζόμενους στην ανεργία και τα μικρομάγαζα στα λουκέτα, αλλά την ίδια ώρα τα μονοπώλια να αυξάνουν τα κέρδη τους στο α' τρίμηνο του 2011 έναντι του αντίστοιχου περσινού κατά 500% (π.χ. «Μότορ Οϊλ»).

Ο λόγος τελικά είναι ένας: Δεν έχουμε να κάνουμε με μία Ελλάδα, αλλά με δύο Ελλάδες.
Η μία είναι η Ελλάδα των λίγων, η άλλη είναι η Ελλάδα των πολλών.
Η μία είναι η Ελλάδα των εκμεταλλευτών και η άλλη είναι η Ελλάδα των καταπιεζόμενων.
Ο αμύθητος πλούτος της Ελλάδας των λίγων προϋποθέτει τις στερήσεις της Ελλάδας των πολλών.
Ο αμύθητος πλούτος της Ελλάδας των λίγων προέρχεται από την καταδυνάστευση της Ελλάδας των πολλών.
Η φτώχεια των πολλών αποτελεί το λίπασμα για τον πλούτο των λίγων.
Ο πλούτος της ολιγάριθμης τάξης της Ελλάδας των λίγων είναι ακριβώς εκείνος ο πλούτος που έχει κλαπεί από την πολυάριθμη τάξη της Ελλάδας των πολλών.

Οι πολλοί είναι αυτοί που δουλεύουν, που παράγουν, που δημιουργούν, που το δικαίωμά τους για δουλειά γίνεται εμπόρευμα και που η αποστέρηση του δικαιώματός τους για δουλειά γίνεται κέρδος. Για τους λίγους.
Οι λίγοι είναι αυτοί που σφετερίζονται, που ιδιοποιούνται, που εισπράττουν το αποτέλεσμα της δουλειάς των άλλων, που εκμεταλλεύονται το δικαίωμα για δουλειά των άλλων. Των πολλών.

Αυτή η «ετεροβαρής» σχέση είναι που καθιστά τους Ελληνες εφοπλιστές πάμπλουτους παγκοσμίως, αλλά τους Ελληνες ναυτεργάτες πάμφτωχους παγκοσμίως.

Τους Ελληνες βιομήχανους να πλαισιώνουν τις λίστες των παγκόσμιων «Κροίσων», αλλά τους Ελληνες μισθωτούς να πλαισιώνουν τις λίστες των παγκόσμιων πειραματόζωων των μνημονίων.

Τους Ελληνες τραπεζίτες να αναρριχώνται στους πλέον επιχορηγούμενους παγκοσμίως, αλλά τον ελληνικό λαό εκ των πλέον γδαρμένων από τους τοκογλύφους παγκοσμίως.

Αυτή η «ετεροβαρής» σχέση δεν πρόκειται να «βελτιωθεί» αν στη θέση του ΠΑΣΟΚ έρθει η ΝΔ, όπως δε «βελτιώθηκε» ποτέ όποτε στη θέση του ενός ήρθε ο άλλος.

(Παρεμπιπτόντως:Οσοι μιλούν και τάζουν «βελτίωση» της θέσης των κολασμένων εννοούν την παραμονή των κολασμένων στην Κόλαση για μια ζωή. Αλλά το θέμα δεν είναι μια «βελτιωμένη» θέση στην Κόλαση. Το θέμα είναι η έξοδος από την Κόλαση).

Δεν πρόκειται να αλλάξει αν το ΠΑΣΟΚ παραμείνει στη θέση του με τους φίλους του, ή αν έρθει η ΝΔ στη θέση του ΠΑΣΟΚ με τους δικούς της φίλους, ή αν όλοι μαζί «ομόψυχα» και «συναινετικά» μοιράσουν από κοινού τις καρέκλες με τους φίλους τους.

Αυτή η σχέση μεταξύ πλούτου - φτώχειας δεν είναι προϊόν της θέσης που καταλαμβάνει το κάθε κόμμα γύρω από το τραπέζι της εξουσίας. Είναι προϊόν της εξουσίας και του χαρακτήρα της εξουσίας που υπηρετεί το κάθε κόμμα ή πολλά κόμματα μαζί.

Η σχέση αυτή, που φέρνει στο κεφάλαιο πλούτο και στην εργασία φτώχεια, είναι προϊόν της ανειρήνευτης, της αγεφύρωτης αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο, από τη μια μεριά, και την εργασία, από την άλλη.

Αν αυτή η αντίθεση δεν επιλυθεί προς όφελος της εργασίας και εις βάρος του κεφαλαίου, τότε ο πλούτος των λίγων θα συνεχίσει να αυξάνεται ευθέως αναλόγως της δυστυχίας των πολλών.

Για να αλλάξει και να ανατραπεί εκ βάθρων αυτή η σχέση, την πολιτική εξουσία που σήμερα κατέχει το κεφάλαιο και την διαχειρίζεται μέσω των κομμάτων του, πρέπει να την πάρουν οι εργάτες και όλα τα καταπιεζόμενα στρώματα της κοινωνίας. Και να την διαχειριστούν προς όφελός τους μέσω του δικού τους Κόμματος.

Αλλη λύση δεν υπάρχει.