Απεργία, αλητεία και πολιτικές εξελίξεις

Από το Γλόμπινγκ

Η απεργία η σημερινή είχε κάτι διαφορετικό: το νιώθεις στην ατμόσφαιρα, το οσμίζεσαι, διαφορετικά από άλλη φορά. Στη Σαλονίκη η συγκέντρωση είχε πάνω κάτω 10.000 κόσμο, σχεδόν στα επίπεδα της πρωτομαγιάς. Η πορεία συνεκτική και με ένα χαρακτηριστικό καινούριο που το βρήκα πολύ ενδιαφέρον από αγωνιστικής απόψεως: στον κύριο όγκο της δεν υπήρχε ντουντούκα με συνθήματα, ωστόσο το ρόλο του “συνθηματολόγου” παίζαν διάφοροι συναγωνιστές και πολύς κόσμος επαναλάμβανε ορμώμενος μόνο από την προσωπική του οργή (κι εγώ μέσα σ' αυτούς). Η συγκέντρωση και η πορεία είχε κάτι πιο ειλικρινές και λιγότερο επιτηδευμένο. Φάτσες που είχαν αμφιβολίες μέχρι τώρα, σήμερα τους έβλεπες δίπλα, διστακτικούς παλιότερα, σήμερα τους έβλεπες περισσότερο αποφασισμένο κι από σένα, διερευνητικά βλέμματα παλιότερα, σήμερα τους έβλεπες να νιώθουν εμπιστοσύνη.

Οι εναλασσόμενες βροχές δεν πτόησαν κανέναν, άλλο ένα στοιχείο ότι ο κόσμος είναι λιγότερο ντελικάτος πια, λιγότερο μυγιάγγιχτος. Αυτοί που κατεβαίνουν τώρα, εκτός από περισσότεροι, που είναι ποσοτικό στοιχείο, είναι και πιο αποφασισμένοι, ποιοτικό στοιχείο. Ακούσαμε περιπτώσεις αδιανόητης απεργοσπασίας, χώροι που παλιότερα έδειχναν να κάνουν βήματα αγωνιστικά, αλλά κάτω απ' την πίεση των εργοδοτών κατέθεσαν τα όπλα. Δεν θα πούμε ποιοι χώροι, πρώτον γιατί τους καταλαβαίνουμε και δεύτερον γιατί το απεργιακό πλήθος τους σκέπασε. 

Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, σύμφωνα με πληροφορίες ήταν ογκωδέστατη κατ' αναλογίαν, μπορούν να μας ενημερώσουν οι συναγωνιστές.

Τα πάντα όμως στην Αθήνα σκεπάστηκαν από τον δημοσιογραφικό θόρυβο των “μπάχαλων”, λίγων σε αριθμό. Έγιναν εκτεταμένα επεισόδια στο Σύνταγμα στις πολυπληθείς συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων οι οποίοι, λόγω του ετερόκλητου πλήθους, της έλλειψης συνοχής και του χαλαρού, αμεσοδημοκρατικού στιλ, δεν μπορούν αντικειμενικά να περιφρουρήσουν τις συγκεντρώσεις τους επειδή τα “μπάχαλα” (διάβαζε: βαλτοί απ' την ασφάλεια) προκαλούν τις αναταραχές. Ο γνωστός αλητήριος, συστημικός μέντορας της πλάκας, μασκαρεμένο φασιστοειδές, υπαλληλίσκος του Αλαφούζου και αντικομμουνιστής γκαιμπελίσκος Πάσχος Μανδραβέλης, δήλωσε στον εμετικό Σκάι ότι “τόσες μέρες γινόντουσαν ειρηνικές διαδηλώσεις [σημ.γλομπινγκ: γι' αυτό και τους λιβάνιζαν] τώρα που μπήκε η αριστερά, έγιναν τα επεισόδια”. Προφανώς όλοι στην “αριστερά” δεν έχουμε την ίδια πολιτική ταυτότητα από άποψη αρχών, ωστόσο ο γελοίος κοντυλοφόρος είναι προφανές ότι χρησιμοποιεί την οργανωμένη κρατική προβοκάτσια που και οι πέτρες ξέρουν ποιος την οργανώνει, να τα ρίξει στην “αριστερά” και ασφαλώς μέσα σ' αυτήν κυρίως συμπεριλαμβάνει το ΚΚΕ, θέλοντας να αποσπάσει την προσοχή από την ανερχόμενη εκλογική δυναμική του ΚΚΕ (που ποσοτικά μπορεί να εξαχθεί ως συμπέρασμα από τις συμπαγέστατες πορείες του ΠΑΜΕ πέρα απ τις ύποπτες δημοσκοπήσεις) κάτι που ασφαλώς το ξέρει η Αλέκα, δηλαδή η κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ η οποία καλεί τον πρωθυπουργό, αν του βαστάει να πάει σε εκλογές. 

Επιπλέον, βγήκαν οι Βελόπουλοι και οι Βορίδηδες και “κατήγγειλαν” κι αυτοί με τη σειρά τους στο mega ότι "το σύστημα έχει αμορτισέρ", "οι σωστοί αναρχικοί (!!!) δεν χτυπούν ανθρώπους" και τέτοια. Πολύ ύποπτες δηλώσεις, στάχτη στα μάτια από ένα κόμμα που είναι μέχρι στιγμής δεξί χέρι του ΠΑΣΟΚ.

Οι πολιτικές εξελίξεις εν μέσω στημένων επεισοδίων, υπό το πρίσμα της συνάντησης του Γιωργάκη με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι ότι προσπαθεί να πάει είτε σε έναν ευρύ ανασχηματισμό, είτε σε ένα κυβερνητικό σχήμα κοινής αποδοχής από τα αστικά κόμματα, πάντα υπό τις ασφυκτικές πιέσεις της τρόικας για “συναίνεση”, σενάριο που παίζει πολύ τις τελευταίες ώρες. Το σκηνικό στήνονταν επιμελώς τους τελευταίους μήνες και εδώ, πρέπει να δούμε τελικά το ρόλο που έπαιξε το παιχνιδάκι με τους αγανακτισμένους: ανοιχτές, ακομμάτιστες συγκεντρώσεις, επιρρεπείς σε μπάχαλα και ασφαλίτες, προκειμένου να εντείνουν τα μέτρα καταστολής, να προκαλέσουν σύγχιση στους πάντες, να εκθρέψουν φασιστικές/εθνικιστικές αντιλήψεις, να συκοφαντήσουν την αριστερά και το ΚΚΕ ειδικότερα, μιας και δεν μπόρεσαν τόσα χρόνια να μας βάλουν στο χέρι και να μας αλώσουν. Το ίδιο σκηνικό ζήσαμε και το Δεκέμβρη του 2008, που βαλτοί, πληρωμένοι ταραξίες επιτέθηκαν στα γραφεία του ΚΚΕ στη Σαλονίκη, βγαίνοντας μέσα από τα σπλάχνα των “μαζικών” συγκεντρώσεων οργής τότε. 

Τι συμπέρασμα βγαίνει απ' όλ' αυτά;

Η οργή του πλήθους έρχεται. Το σύστημα θα τη στρέψει κατα δικαίων και αδίκων, αλλά κανείς να μην μπορέσει να την κουμαντάρει, να τη στρέψει πολιτικά προς το ίδιο το σύστημα. Πάμε ολοταχώς για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με προσωπικότητες κοινής αποδοχής (κάτι μου λέει για κάτι γελοίους μέντορες που φέρουν και τον τίτλο του “Σερ” - που επίσης φέρουν και ονόματα που συνδέθηκαν με τη χούντα). Αρχίζει και εκπληρώνεται το 2ο κριτήριο του Λένιν περί “πολιτικής αστάθειας”, που οι “κάτω δεν θέλουν, και οι πάνω δεν μπορούν”. Αλλά ας είμαστε υπομονετικοί ακόμα, από ανθρώπους που εκτιμούν σωστότερα τις συγκυρίες απ' ότι εμείς.

Εμείς καλούμε όλους όσους μας διαβάζουν, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν μαζί μας και τις θέσεις του ΚΚΕ, να ακούσουν το κάλεσμα του ΚΚΕ αντικειμενικά και ψύχραιμα. Το σύστημα δείχνει σημάδια κόπωσης. Έχουμε όλοι συμφέρον να βασιστούμε στην πολιτική και αγωνιστική πείρα του ΚΚΕ και των κομμουνιστών. Οι μέρες από δω και μπρος θα' χουν πολύ ενδιαφέρον.