Υποκρισία και δολώματα

Γέμισε η χώρα τις τελευταίες εβδομάδες, από δημοκράτες και αντιφασίστες. Ανθρώπους που αγαπούν την ειρήνη, την κοινωνική γαλήνη και τον διάλογο. Ανθρώπους που τάσσονται απέναντι σε κάθε μορφή ρατσισμού, εκμετάλλευσης και φυσικά ... βίας. Το αντιφασιστικό μέτωπο που ζητούσαν με αγωνία, σύριζας και λοιποί σαλαμέμποροι, είναι επιτέλους γεγονός. Σαμαράς, Τσίπρας, Μπόμπολας και Βαρδινογιάννης, ακόμα και ο καναλάρχης εφοπλιστής που παρεσυρμένος απο τις κακές γλώσσες θεωρούσα ως έναν εκ των βασικών χρηματοδοτών της Χρυσής Αυγής, έβαναν τελικά τον Μιχαλολιάκο πίσω απο τις μπάρες και η δικαιοσύνη έδειξε τον ακέραιο και ανεξάρτητο ρόλο της. Έστω και με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση.

Μάλιστα αυτή η δημοκρατική επιφοίτηση άρχισε να μεταδίδεται και στην Ευρώπη, όπουν πληθαίνουν οι φωνές ώστε να πιάσουμε τους εγχώριες ναζήδες, την ίδια στιγμή που στις χώρες τους τα ακροδεξιά καθάρματα τοποθετούνται σε κυβερνητικές θέσεις. Βέβαια τα αυστριακά, τα νορβηγικά, τα φινλανδικά, τα ουγγρικά, τα γαλλικά (και άλλα) φασισταριά, είναι πιο πονηρά, ή πιο ... σοβαρά όπως θα έλεγε ο δικός μας Μπάμπης. Δεν αφήνουν (ακόμα) τα δολοφονικά τους ένστικτα να κυριαρχήσουν απέναντι στον πραγματικό ρόλο που έχουν στην ιστορία. Τον έλεγχο, δια της βίας, των κοινωνικών αντιδράσεων.

Τελικά, έχει όρια η υποκρισία ? Ας αφήσουμε τις κοινωνικές επιστήμες να ασχοληθούν με αυτό το ερώτημα, διότι ο σκοπός του άρθρου είναι άλλος. Η προσγείωση δηλαδή, στον πραγματικό κόσμο, στον καπιταλιστικό μας κόσμο, γρανάζια του οποίου είναι οι κοινωνικοί διαχωρισμοί, η εκμετάλλευση, η βία, ο πόλεμος, ο φασισμός.


Η Χρυσή Αυγή ήταν ένα χαρτί του συστήματος. Κυβερνητικός "άσσος στο μανίκι" που λέμε, με σκοπό να το ρίξει στο τραπέζι όταν τελειώσει η επίδραση του καρότου της ανάκαμψης, της ανάπτυξης, των καλύτερων ημερών που θα ρθούνε. Αλλά και ένα ενδιάμεσο μπαλαντέρ που το χρησιμοποιείς σε κάθε περίπτωση λαϊκής ανυπακοής και δυσαρέσκειας, ώστε να συνεφέρεις στην τάξη τους κοινωνικούς πρωτοπόρους, να τους συκοφαντήσεις, να τους τρομοκρατήσεις και να καθοδηγήσεις τον λαό σε πιο "δημοκρατικά" μονοπάτια. Μακριά απο τα "άκρα".

Ένα τέτοιο χαρτί λοιπόν, δεν το καίς τόσο εύκολα, χωρίς να έχει δεύτερο σκέλος η κίνησή σου αυτή. Ένα σκέλος για την επικοινωνία και ένα σκέλος για την ουσία. Άσχετα εαν τα αρχικά κίνητρά σου για την δίωξη της Χρυσής Αυγής, έχουν ή δεν έχουν να κάνουν με την "έλλειψη σοβαρότητας". Διότι μπορεί οι χρυσαυγίτες να ήταν άγνωστοι στο ευρύ κοινό, αλλά αυτοί που τους επέλεξαν, γνώριζαν και τον βαθμό σοβαρότητας τους.

Οι τελευταίες εβδομάδες που ζούμε θα καταγραφούν στην ιστορία. Όχι επειδή μπήκαν και θα μπουν στην φυλακή κάποια στελέχη της Χρυσής Αυγής, όχι επειδή τα αστικά μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να εξαφανίσουν κοινοβουλευτικά, το ναζιστικό κόμμα, όχι επειδή ο Αντώνης Σαμαράς, κήρυξε τάχα μου τον πόλεμο στον φασισμό. Εξάλλου ο φασισμός καλλιεργείται και κομματικά ακηδεμόνευτος. 70 χρόνια εμπειρίας έχουμε στην Ελλάδα.

Θα καταγραφούν λοιπόν, ως μια ακόμα ζαριά της αστικής τάξης, στην μεγάλη μας ταξική παρτίδα, με σκοπό να ισχυροποιήσει την θέση της, συντηρητικοποιώντας την ελληνική κοινωνία και ποινικοποιώντας την όποια κοινωνική αντίδραση. Ότι ακριβώς θα έκανε και η Χρυσή Αυγή, απλά με μερικά λίτρα λιγότερο αίμα. Διότι όσο και να θέλουν ορισμένοι να μας πείσουν πως σε αυτήν την χώρα παίρνουμε βραβεία πρωτοτυπίας σε κάθε τι αρνητικό, η πραγματικότητα είναι πως όλες οι οικονομικές και πολιτικές τακτικές είναι εισαγόμενες. Όπως φυσικά και τα απολεσματα αυτών. Και για αυτό τον λόγο αρκεί τις περισσότερες φορές, εν προκειμένω να κατανοήσουμε μια θολή πολιτική κίνηση στην Ελλάδα, να παρατηρήσουμε τις εξελίξεις των ιμπεριαλιστικών ενώσεων στις οποίες η αστική μας τάξη συμμετέχει και αντλεί τις ιδέες της.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει ήδη χαράξει γραμμή απέναντι σε κάθε είδους βίας που δεν προδιαγράφεται απο το αστικό κρατικό μονοπώλιο. Κάθε άλλο είδους "βίας" ή αντιβίας ή αντίδρασης στην κρατική βία, στην ταξική βία, κάθε διεκδίκηση δικαιώματος που θα ενοχλεί τους κατέχοντες την εξουσία και το κράτος, θεωρείται εξτρεμισμός, θεωρείται άκρο, θεωρείται εγκληματική ενέργεια. Και στην ρίζα του δηλαδή, ποινικοποιείται η κοινωνική εξέλιξη, κινητήρας της οποίας είναι η πάλη των τάξεων.

Και επειδή στην περίπτωση των ναζήδων, η υπόθεση βία είναι ψιλοκομμένος μεζές για εύκολη χώνεψη, το δόλωμα για τους λαούς της Ευρώπης με πρόσχημα το εγκληματικό πρόσωπο του ναζισμού, μπήκε θα λέγαμε σχετικά άνετα. Ειδικά απο την στιγμή που έχουν πείσει τον κόσμο πως ο ναζισμός είναι ένα κατασκεύασμα άρρωστων εγκεφάλων, βγαλμένων απο κόμικ της Marvel.

Όπως δείχνουν τα πράγματα (ενώ την ίδια ώρα που γράφω το άρθρο, διαβάζω πως ζητούν την άρση της ασυλίας του Μπούκουρα για υπόθεση του 2012, και της Ζαρούλια για την μαλακία της να ξεχάσει σφαίρα στα ρούχα του φύρερ !!!), ο φασισμός μένει και η Χρυσή Αυγή καίγεται κοινοβουλευτικά, με σκοπό η φωτιά να εξαπλωθεί στο λαϊκό κίνημα.

Κατα την γνώμη μου, οι λαοί της Ευρώπης δεν είναι ακόμα έτοιμοι να καταπιούν το δόλωμα, αλλα εν τέλει θα το κάνουν. Διότι πολύ απλά δεν έχουν μάθει ακόμα να ρίχουν οι ίδιοι τις ζαριές.