Δημοκρατικοί διάλογοι για τα άκρα

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του παιχνιδιού που παίζεται τις τελευταίες εβδομάδες, με πρόσχημα τον τάχα μου κυβερνητικό πόλεμο στον ναζισμό και την Χρυσή Αυγή, αποτέλεσε η χθεσινοβραδινή εκπομπή του MEGA "Ανατροπή". Επιγραμματικά η εκπομπή είχε ως θέμα, θεωρητικά δηλαδή, ως επικάλυμμα εαν το επιθυμείτε, την Χρυσή Αυγή και την βία, ενώ πρακτικά επικεντρώθηκε στην στοχοποίηση κάθε κοινωνικής έκφρασης αντίδρασης, προσπαθώντας να σκιαγραφήσει το πλαίσιο στο οποίο θα θεωρούνται οι λαϊκές κινητοποιήσεις ως ανεκτές απο το σύστημα. Το οποίο όπως μας θύμισε σωστά και ο Πρετεντέρης, έχει το μονοπώλιο της βίας μέσω του κράτους που ελέγχει.

Είδαμε στο προηγούμενο θέμα, την τοποθέτηση του Νίκου Σοφιανού, ο οποίος μέσα σε έναν χορό απίστευτης φαιδρότητας προσπάθησε στα 6 ολόκληρα λεπτά που του διέθεσαν, να πει 2-3 απλά πράγματα για την Χρυσή Αυγή, την σύνδεσή της με το σύστημα και το πολιτικό θέατρο που παίζεται γύρω απο την ιστορία αυτή, από την κυβέρνηση και το ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια πρόλαβε να ρίξει και μια πολιτική τάπα στον Πάγκαλο.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση στην εκπομπή είναι η στιγμή της 15λεπτης παρέμβασης του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, Γ. Κατρούγκαλου. Μπορεί με τον καθηγητή να μην έχουμε κοινή αφετηρία και κοινούς στόχους, πιθανώς δεν έχουμε καν, κοινές πολιτικές αντιλήψεις καθώς σχετίζεται με τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα. Αλλά δεν μπορούμε παρά να του αναγνωρίσουμε το γεγονός, πως αντιμέτωπος με τον απίστευτο λαϊκισμό του Μιχελάκη, την ακροδεξιά χυδαιότητα της Τριανταφύλλου, τον τραμπουκισμό του Παγκάλου, την δήθεν ηλιθιότητα του Πρετεντέρη και την χρυσαυγίτικη ηλιθιότητα του Γρυσπολάκη , ο καθηγητής προσπάθησε να κάνει μια ιστορική, κοινωνική και πολιτική αν θέλετε, ανάλυση της βίας και της "βίας", είτε συμφωνεί κάποιος, είτε διαφωνεί. Αντι για αντίλογο λοιπόν και αντεπιχειρήματα, δέχτηκε αυτό που καταδίκαζε η εκπομπή ... δηλαδή λεκτική βία.


Παρακολουθήστε το βίντεο.

Αυτοί που επικαλούνται όπου βρεθούν και όπου σταθούν, τον δημοκρατικό διάλογο, όταν φυσικά οι ερωτήσεις και το πλαίσιο της συζήτησης είναι στημένα απο την αρχή, αρχίζουν τους λεκτικούς τραμπουκισμούς όταν δεν τους αρέσει η τροπή που παίρνει μια κουβέντα. Όπως δηλαδή περιόρισαν τον σχολιασμό του Νίκου Σοφιανού σε μόλις 6 λεπτά (4 στην αρχή και 2 στις 01.35 λίγο πριν το κλείσιμο), στα οποία 6 λεπτά δεν προλαβαίνεις ούτε καν τα βασικά να πεις, έτσι και στην περίπτωση του καθηγητή τον αρχίσαν στο βρισίδι. Ο Μιχελάκης ταυτίστηκε με τον Ταμήλο, καταδικάζοντας τις επιστημονικές αναλύσεις απο όπου και εάν προέρχονται προς όφελος του άκρατου λαϊκισμού, παράλληλα ο Πάγκαλος και η ξανθιά αμόρφωτη τσατσά που υποδύεται την συγγραφέα ξεκίνησαν μια χυδαία επίθεση, ο Πρετεντέρης έκανε πως δεν καταλάβαινε πως οι νόμοι είναι κοινωνική εφεύρεση που αλλάζουν ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες και προσπαθούσε να θολώσει τα νερά, ενώ ο Γρυσπολάκης κολλημένος με την 6ωρη "απαγωγή" του, την τούρτα και το αρσενικό, συνεχώς προσπαθούσε να μας δείξει το δέντρο αγνοώντας επιδεικτικά το δάσος.

Σκατά, χυδαιότητα και ηλιθιότητα. Αυτό είναι το επίπεδο πολιτικής ανάλυσης ή πολιτικής ενημέρωσης σε καθημερινή βάση. Ειδικά όταν κάπου κάπου ορισμένοι προσπαθούν να ανεβάσουν την ποιότητα της κουβέντας. Με αυτά "ψεκάζουν" καθημερινά τον ελληνικό λαό ... και δεν χρειάζεται να σηκώσεις για αυτό ούτε μισό αεροπλάνο στον αέρα.