Πόσο πάει το ψηφαλάκι;

Γραφει η
Λιανα Κανελλη

Απ' όλες τις παθογένειες και τα εκφυλιστικά συμπτώματα της τρέχουσας «αντιπροσωπευτικής» αστικής δημοκρατίας, το βαρύτερο και ανθυγιεινότερο είναι ο εμπορευματοποιημένος μικροκομματικός αντιφασισμός. Σε χρόνο ρεκόρ, μετά το σφάξιμο του αντιφασίστα μουσικού, του καλού καγαθού Παύλου όπως εκ του αποτελέσματος των επιπτώσεων του χαμού του αποδεικνύεται, αφού κατάφερε να πεθάνει όπως έζησε, εργάτης, ποιητής και αντιναζιστής, άρχισε η τιμολόγηση του κοπαδιού των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής.

Αμέσως από αγέλη του αγκυλωτού σταυρού έγιναν μισο-ένοχο, μισο-αθώο, υπερτιμημένο-υποτιμημένο σύνολο ψηφαλακίων. Πόσο πάει το κουκί, σε ποιο σακούλι μπαίνει, τι οφέλη προσπορίζεται και ποιος σχηματισμός από τους κλασικούς ιδιοκτήτες πολιτικών καταστημάτων που πουλάνε ψευδαισθήσεις εξουσίας σε συσκευασία κάλπης.
Μόλις οι γιατροί δούνε μόρφωμα με τα ακτινοδιαγνωστικά τους μηχανήματα στο μέσα του ασθενούς υποψιάζονται το χειρότερο, συνήθως καρκίνο. Μόλις οι καιροσκόποι δούνε το μόρφωμα στο σώμα της κοινωνίας - και το 'χουν ήδη δει από τις εκλογές, όταν η προϊούσα αντιλαϊκή κακοήθεια τινάχτηκε απ' το παρά κάτι ένα στο κρίσιμο 7% - πανηγυρίζουν για τον όγκο. Τον μεγαλώνουν με έντεχνες αντιφασιστικές ακτινοβολίες, άλλοτε τον τεμαχίζουν με δημοσκοπικές αναλύσεις - ξυράφια και εντέλει βγαίνουν ξεδιάντροπα στην πιάτσα και κορφολογούν ψηφαλάκια.
Χρυσαυγίτικα μεν, χρήσιμα δε. Αλλοι θέλουν να τα ξαναβάλουν στο βάζο με τις ακροδεξιές μπίλιες που φυλάνε ως κόρη οφθαλμού στα ενδότερα των εξουσιαστικών τους ονείρων. Οι ευρωαριστεροί εξωραΐζουν τις ψήφους - βόλια, αφού η φτώχεια τα 'κανε πήλινα, στραβοβαμμένα και σχετικώς ακίνδυνα και τους τάζουν παιχνίδια εξουσίας σε δημοκρατικές αλάνες, εγκεκριμένες από τ' αφεντικά. Οι ψεκασμένοι υπόσχονται πως πρόκειται για μπαλόνια που απλώς κοσμούν τα δεξιά πάρτι που αντέχουν αριστερούς ντιτζέι.
Κοντολογίς, η Χρυσή Αυγή παίρνει σιγά - σιγά μορφή, παύει να 'ναι μόρφωμα και μετατρέπεται με τη διάλυσή της σε στοκ ψήφων που εκποιείται εδώ και τώρα, καθώς το μαγαζί βαράει διάλυση επειδή δε συμφέρει ως εγκληματική οργάνωση τους επί δεκαετίες πιστωτές της.
Αυτός ο «αντιφασισμός», αυτή η «έκρηξη» δημοκρατικής ευαισθησίας, αυτό το υπαίθριο παγκάρι που στήθηκε μετά το φόνο στα παζάρια της ψηφοθηρίας είναι που θα κοστίσει στην «ασφαλιστική εταιρεία» των καπιταλιστών κάτι παραπάνω από την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, αλλά θα αποδώσει στο άμεσο μέλλον πολύ περισσότερα απ' το καρκίνωμα. Οπως και να το κάνουμε όλα δείχνουν πως αυτό το μόρφωμα αποδεικνύεται μια χρήσιμη «αρρώστια» για το ταμείο υγείας του καπιταλισμού...