ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ "ΑΛΥΣΙΔΕΣ";;;

Ή θα διαλέξεις τις «αλυσίδες» ή θα ανατρέψεις την πολιτική που σε εξανδραποδίζει..  

Να σου έχουν λεηλατήσει το μισθό και να λιποθυμάνε τα παιδιά σου από την πείνα. Να σου έχουν στερήσει τη σύνταξη και να σε στέλνουν στα συσσίτια απόρων.

Να έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε συνθήκες ανεργίας χειρότερες από εκείνες που βίωσε ο τόπος τις δεκαετίες του '50 και του '60. 

Να σου λένε ότι η ανεργία σου δεν είναι δυστυχία, αλλά κάτι σαν εκδρομή στην εξοχή της «εργασιακής εφεδρείας». 

Να σου λένε ότι στόχος τους είναι να υπάρξει κάποτε στην οικογένειά σου... ένας  εργαζόμενος.
 

Να σε «αξιολογούν» από τη μια για να γίνει, υποτίθεται, καλύτερη η δημόσια εκπαίδευση και από την άλλη να καταδικάζουν κι εσένα και αυτήν σε οικονομική ασφυξία. 

Να σου δίνουν τα ψίχουλα των 500 ευρώ βασικό για μηνιάτικο και να σου ζητάνε - γι' αυτά τα ψίχουλα - να πληρώσεις φόρο εισοδήματος. 

Να ξυπνάς κάθε πρωί και να έχουν εφεύρει κι άλλους δυο - τρεις λόγους για να σου στήσουν νέα ενέδρα στη ΔΟΥ - μέχρι και τη μετατροπή των παιδιών σου σε τεκμήριο... τρυφηλής ζωής!

Να ξυλιάζεις από το κρύο και να σου λένε ότι δεν αγοράζεις πετρέλαιο θέρμανσης, όχι γιατί τίναξαν την τιμή του στα ύψη, αλλά γιατί έχεις... αποθέματα! 

Να σε έχουν μετατρέψει σε πειραματόζωο της αιθαλομίχλης και να σου κάνουν κι από πάνω μαθήματα περί περιβαλλοντικής... συνείδησης.
 
Να σε καταδικάζουν σε βέβαιο θάνατο, στερώντας σου φάρμακα, γιατρούς, εξετάσεις, νοσοκομείο.

Να έχουν φτάσει καθημερινά πάνω από τις 1.200 οι διακοπές ρεύματος και αυτοί να σου αυξάνουν αλλεπάλληλα το λογαριασμό της ΔΕΗ, εν όψει απελευθέρωσης Ιουλίου.
 

Να σου έχουν «κουρέψει» στο 1/3 τα προς το ζην εισοδήματα και ταυτόχρονα να σου έχουν διπλασιάσει τις τιμές στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα τρόφιμα με απανωτές αυξήσεις στους έμμεσους φόρους.
 

Να έχουν φτάσει - σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία - σε πάνω από 3,4 εκατομμύρια οι άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα σε συνθήκες φτώχειας, όπου ως όριο φτώχειας ορίζονται τα 5.900 ευρώ ετησίως, λες κι όποιος ζει με 10 ή με 15 χιλιάδες... δεν είναι φτωχός.
 

Να πέφτουν πάνω σου ντόπιοι και ξένοι “θεοί και δαίμονες” για να μην αντιδράσεις, να υποταχτείς, να θυσιαστείς για χατήρι τής ανταγωνιστικότητάς τους. 

Να μη σου αναγνωρίζουν το δικαίωμα να απαντήσεις στην επίθεσή τους!

Αυτά είναι ή δεν είναι «βία»; 

Είναι κάτι περισσότερο:  

Είναι «πόλεμος». 

Και σ' αυτόν τον «πόλεμο» υπάρχει μόνο «εσωτερικός εχθρός»: 

ΕΣΥ, Ο ΛΑΟΣ!  

Πρόκειται για το διαρκή, ανελέητο ταξικό πόλεμο ανάμεσα στο λαό και τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους καπιταλιστές, την αστική εκμεταλλευτική τάξη. 

Οξυμένο, μάλιστα, κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης. Αυτόν τον διεξάγουν για λογαριασμό τής πλουτοκρατίας οι πολιτικοί της «σωτήρες».

Ο μονομερής πόλεμός τους και η απρόκλητη βία τους, σε θέτει πλέον μπροστά σε  ιστορικές  ευθύνες:  

Ή θα διαλέξεις τις «αλυσίδες» ή θα ανατρέψεις την πολιτική που σε εξανδραποδίζει...

'Η θα υποκύψεις στη βία που σου ασκούν και θα συμφιλιωθείς με τον αφανισμό σου ή θα πάρεις την υπόθεση στα χέρια σου, ανοίγοντας το δρόμο για μια διαφορετική κοινωνία, όπου θα διαχειρίζονται και θα νέμονται τον πλούτο της αυτοί που τον παράγουν.

Ο δρόμος δεν μπορεί να είναι άλλος από τη μετατροπή της λαϊκής οργής σε λαϊκή συμμαχία.

Σε ηφαίστειο με πυρακτωμένη εκρηκτική λάβα διεκδίκησης του λαϊκού δικαίου.

Δηλαδή, σε μαζικό, σε πειθαρχημένο, σε περιφρουρημένο, σε ταξικά προσανατολισμένο πολιτικό αγώνα, που θα παρασύρει και θα καταργήσει τους εκμεταλλευτές και τους δυνάστες.   

Αυτό το δρόμο τρέμουν! Αυτόν μόνο εννοούν βία! Όχι τη δική τους! Γιαυτό καταδικάζουν τη βία «απ΄ όπου κι αν προέρχεται»! 

Αν συνταχτούμε με τη λογική τους, χαθήκαμε. Τότε θα αναγκαστούμε να καταδικάσουμε τους πολέμους κατά της αποικιοκρατίας, το 1821, τη Γαλλική Επανάσταση, το Σπάρτακο...

Τέλος, προσοχή! Αυτόν το μαζικό, τον παλλαϊκό - και ως εκ τούτου και εξ ορισμού: δημοκρατικό - πολιτικό αγώνα, μόνο κάποιοι τάχα μου «κοινωνικοί αγωνιστές», αλλά στην πραγματικότητα - και εξ αντικειμένου - «φίλοι» των βαρβάρων ή (και) οι μηχανισμοί των βαρβάρων,θα τον ήθελαν να ξεστρατίσει σε ακτιβισμούς της πλάκας, σε «στρακαστρούκες» ή, πολύ περισσότερο, να υπονομευτεί και να συκοφαντηθεί σαν «τρομοκρατία».   

Για κάθε «τρομοκρατικό» χτύπημα, κριτήριο είναι ένα: Ποιος πραγματικά ωφελείται; 

( ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»)

via Revolt