Συριζα και εργολαβικοί υπάλληλοι ΑΠΘ

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο

Πρακτικές και συμπεράσματα από το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στον αγώνα των εργολαβικών του ΑΠΘ

Η επίθεση της αστικής τάξης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού, μέσω της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, συνεχίζεται με ιδιαίτερη ένταση. Στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας αυτό λαμβάνει τη μορφή εκτεταμένων περικοπών στις κρατικές επιχορηγήσεις, απολύσεις προσωπικού (ΙΔΑΧ και εργολαβικών), σχέδια για συγχωνεύσεις τμημάτων/σχολών μέσω του σχεδίου «ΑΘΗΝΑ», μειώσεις μισθών κ.λπ.
Το διάστημα που προηγήθηκε, στο ΑΠΘ, οι υπάλληλοι στις εργολαβίες καθαρισμού προχώρησαν σε δίμηνη και πλέον απεργιακή κινητοποίηση, με αφορμή την παρατεταμένη καθυστέρηση στην καταβολή των δεδουλευμένων Ιούλη, Αυγούστου και Σεπτέμβρη. Μέσα από αλλεπάλληλες συνελεύσεις και κάτω από την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων, οργάνωσαν την πάλη τους και πέρα από την απλή καταβολή των δεδουλευμένων τους, απαίτησαν την απευθείας πρόσληψή τους στο ΑΠΘ, με συνθήκες μόνιμης και σταθερής εργασίας, προϋπόθεση απαραίτητη για μια αξιοπρεπή ζωή για αυτούς και τις οικογένειές τους, αίτημα που πρέπει να αποτελεί μόνιμο στόχο όλης της εργατικής τάξης.

H μάχη αυτή των εργαζόμενων δεν ήταν εύκολη. Είχαν απέναντί τους την Πρυτανεία του ΑΠΘ, που πρωτοστατεί στην προώθηση των αντιδραστικών μέτρων
(μείωσε πρώτη τον προϋπολογισμό του ιδρύματος κατά 20%, λειτουργεί επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται φοιτητές με τους χειρότερους όρους εργασίας όπως μερική απασχόληση, μειωμένους μισθούς) και στόχευε στο να υλοποιήσει και μέσα στο ΑΠΘ το σύγχρονο αντεργατικό νομικό πλαίσιο με μειώσεις μισθών, κατάργηση δικαιωμάτων. Ετσι, στην αρχή προσπάθησε να αξιοποιήσει τους εργαζόμενους και τον αγώνα τους για να πιέσει το υπουργείο για χρηματοδότηση μισθών δύο μηνών, δε σταμάτησε λεπτό να δουλεύει, έτσι ώστε να παραμείνουν οι εργολαβίες μέσα στο ΑΠΘ, ενώ έφτασε σε σημείο να απαιτεί την υπογραφή, από την πλευρά των εργαζόμενων, της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας αντί της κλαδικής που ίσχυε μέχρι τότε, κάτι που σημαίνει μείωση των μισθών τους κατά τουλάχιστον 200 ευρώ και τελικά απέλυσε όλους τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, προσλαμβάνοντας σήμερα μόνο 80, από τους 350 που δούλευαν πριν, με νέες συμβάσεις, με μειωμένους μισθούς και δικαιώματα.
Είχαν απέναντί τους εργολάβους που την κρίσιμη στιγμή στήριξαν την Πρυτανεία, στέλνοντας εργαζόμενους (απεργοσπαστικό μηχανισμό) από άλλους χώρους για να καθαρίσουν τους χώρους του ιδρύματος.
Είχαν απέναντί τους την εργοδοτική διοίκηση του σωματείου που, παρά τα μεγάλα και παχιά λόγια, χέρι χέρι με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, ξεπούλησαν τον αγώνα (εξαφανίστηκαν χωρίς καν να κάνουν Γενική Συνέλευση για τη λήξη της απεργίας, ενώ σήμερα δεν κάνουν τίποτα για την επανασυσπείρωση των εργαζομένων, ώστε να διεκδικήσουν πρόσληψη των απολυμένων, την πληρωμή των δεδουλευμένων κ.λπ.).
Είχαν απέναντί τους και ομάδα καθηγητών, στήριγμα των αντιδραστικών αλλαγών στα πανεπιστήμια, που ιδρώνουν και μόνο με το άκουσμα των λέξεων «αγώνας» και «διεκδίκηση». Ολους αυτούς που το προηγούμενο διάστημα έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να περάσει ο νέος νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια για να γίνουν οι εκλογές του Συμβουλίου Διοίκησης του ΑΠΘ.
Είχαν απέναντί τους τα αστικά κόμματα όπως το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής που με Ερώτησή της στη Βουλή ζητούσε να μπούνε τα ΜΑΤ στο ΑΠΘ, ζητούσε «να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι μηχανισμοί του κράτους ώστε να πάψει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο να θυμίζει χωματερή και να προστατευθεί η υγεία των ανθρώπων», καθώς επίσης και «να προβεί άμεσα στη σύλληψη των ατόμων που διαπράττουν καθημερινά σωρεία ποινικών αδικημάτων»!
Είχαν απέναντί τους τα αστικά ΜΜΕ που έσταζαν καθημερινά χολή, τονίζοντας μόνο το σοβαρό και μεγάλο πρόβλημα της καθαριότητας του ΑΠΘ, χωρίς να κάνουν καμία αναφορά για την αιτία του προβλήματος που ήταν η μη πληρωμή των δεδουλευμένων, η απαίτηση για μειώσεις μισθών, οι απολύσεις. Τα αστικά ΜΜΕ που ζητωκραύγαζαν με την είσοδο των ΜΑΤ και χαιρόντουσαν για την επαναφορά της νομιμότητας στη λειτουργία του ΑΠΘ!

Σε αυτόν το δύσκολο αγώνα, οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες του ΑΠΘ δεν ήταν μόνοι τους. Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε το κλαδικό σωματείο των εργαζομένων στις εργολαβίες, το ΠΑΜΕ, άλλα σωματεία από το ΑΠΘ όπως το σωματείο των διοικητικών υπαλλήλων, τον Σύλλογο του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού. Τους στήριξαν οι φοιτητές, το ΜΑΣ. Εγιναν πολλές συγκεντρώσεις, πορείες στις οποίες έμπαιναν συνολικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια, μέρος των οποίων είναι και η κατάσταση των εργολαβικών.

Ο αγώνας τον 75 περίπου ημερών έβγαλε πλούσια συμπεράσματα τόσο για το ρόλο των εργοδοτικών σωματείων, της συμβιβασμένης ηγεσίας του ΕΚΘ, το ξεπούλημα των αγώνων από τέτοιες δυνάμεις. Πλούσια όμως ήταν και η πείρα από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλον αυτόν τον αγώνα.
Σε «συμπαράσταση» προς τους εργαζόμενους προσέτρεξαν, για άλλη μια φορά, στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια στιγμή που συμμετέχουν και στην Πρυτανεία του ΑΠΘ, με αντιπρύτανη γνωστό στέλεχός τους καθηγητή του ΑΠΘ*.
Οι διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του, ως εκκολαπτόμενα κυβερνητικά στελέχη, έγιναν σαφείς από τις πρώτες κιόλας μέρες των κινητοποιήσεων. Συγκεκριμένα, στις διερευνητικές συναντήσεις που είχαν οι πρυτανικές αρχές με τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων για το συγκεκριμένο θέμα, στις αρχές Οκτώβρη, η στάση των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ/ ΕΚΜ ήταν αποκαλυπτική: έθεσαν θέμα αξιολόγησης των εργολαβικών υπαλλήλων και μοριοδότησής τους κατά τα πρότυπα του ΑΣΕΠ. Ουσιαστικά αυτό που πρότειναν θα οδηγούσε στην ομαδική τους απόλυση (κάτι που πλέον έχει υλοποιηθεί στο ακέραιο από τη διοίκηση του ΑΠΘ).
Στην πορεία των κινητοποιήσεων, ανάλογα με το ακροατήριο και την πολιτική πίεση που δέχονταν, αναπροσάρμοζαν τη φρασεολογία τους, χωρίς ωστόσο να παραιτηθούν από αυτή την τοποθέτησή τους.
Στελέχη τους στο ΕΚΘ παρουσιάζονταν ότι στηρίζουν τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, από την άλλη μέλη ΔΕΠ που είναι ενεργά μέλη ή συσπειρώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ, στεκόντουσαν εχθρικά απέναντί τους, σε σημείο που (πρόεδροι και κοσμήτορες) να συνυπογράφουν την κλήση του εισαγγελέα. Ηταν πολλά τα ονόματα γνωστών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που μαζί με άλλους της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καλούσαν την αστυνομία να παρέμβει, κάτι που τελικά έγινε, για να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Ενδεικτικό, μάλιστα, για τη στάση τους είναι το γεγονός ότι στις 16/11/2012, από το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Θεσσαλονίκης διατυπώνεται επί λέξει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Θεσσαλονίκης στηρίζει την πρυτανεία του ΑΠΘ στον αγώνα της για το δημόσιο πανεπιστήμιο και αγωνίζεται στο πλευρό των εργαζομένων στις εργολαβίες οι οποίοι διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία». Στηρίζει δηλαδή την πρυτανεία που την ίδια περίοδο θεωρούσε ως αποκλειστικά υπεύθυνη για την κατάσταση με τους εργαζόμενους στις εργολαβίες. Ενώ στις 28.11.2012, ο ΣΥΡΙΖΑ Πανεπιστημίων, ΤΕΙ και Ερευνητικών Κέντρων, ως ειδικός στην ισορροπία σε δύο βάρκες αναφέρει σε ανακοίνωσή του: «Στηρίζουμε τον αγώνα των εργολαβικών υπαλλήλων για την επιβίωσή τους και θεωρούμε ότι η τακτική που ακολουθεί η συνδικαλιστική τους ηγεσία οδηγεί σε αδιέξοδα».
Τα έγραφε αυτά ενώ την ίδια ώρα περιφέρονταν από υπουργείο σε υπουργείο μαζί με αυτήν την ηγεσία, για να συζητήσουν και να βρουν «λύση στο πρόβλημα». Αντιγράφουμε από το http://www.alterthess.gr (13.10.2012) την αντίστοιχη δημοσιογραφική κάλυψη: «Συνάντηση με τον Υπουργό Εργασίας κ. Γιάννη Βρούτση και υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου για το ζήτημα των εργολαβικών εργαζομένων του ΑΠΘ πραγματοποίησε αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτελούμενη από τους: Γιάννη Αμανατίδη και Δέσποινα Χαραλαμπίδου βουλευτές Α΄ Θεσσαλονίκης, Θεανώ Φωτίου βουλευτή Επικρατείας και τον Γιώργο Γαβρίλη μέλος διοίκησης της ΓΣΕΕ. Στη συνάντηση παρέστησαν και παρουσίασαν τις θέσεις τους εκ μέρους του Σωματείου Εργολαβικών Εργαζομένων ΑΠΘ ο πρόεδρος του Δ.Σ. Σιδέρης Κωνσταντινίδης...». Δηλαδή, η ηγεσία που ακολουθούσε κατά τον ΣΥΡΙΖΑ «αδιέξοδη τακτική».
Μάλιστα, η συνάντηση αυτή ήταν μία από τις δύο που πραγματοποιήθηκαν με πρωτοβουλία των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη (τριμερής συνάντηση με τους υπουργούς Εργασίας, Παιδείας και Οικονομικών) κατέληξε σε φιάσκο, δημιουργώντας αρνητική εντύπωση στους εργαζόμενους ότι «παίζονται παιχνίδια στην πλάτη τους».
Χαρακτηριστική στάση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η «θεσμολαγνεία». Ετσι αποπροσανατόλιζαν τους εργαζόμενους από τον αγώνα, την σύγκρουση με την εργοδοσία για να ψάξουν «λύσεις» με συζητήσεις στα υπουργικά γραφεία, Με τον τρόπο τους, εγκλώβισαν τους εργαζόμενους στη λογική της «άνωθεν σωτηρίας» και τους έκαναν πιο ευάλωτους στους σχεδιασμούς και τις επιθέσεις εργολάβου και πρύτανη.

Συμπερασματικά: Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, από διαλόγους και υποχωρήσεις. Είναι ανάγκη σήμερα η πάλη, ο αγώνας σε ταξική γραμμή ρήξης και ανατροπής της πολιτικής που γεννά τα προβλήματα. Της πολιτικής που στηρίζουν με όλα τα μέσα Πρυτανείες, μεγαλοκαθηγητάδες, εργατοπατέρες, ΜΜΕ. Της πολιτικής που στοχεύει στην είσοδο και εδραίωση των επιχειρήσεων (με όλες τις μορφές: χορηγοί, εργολαβίες κ.ά.) μέσα στα πανεπιστήμια, στη λειτουργία τους με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια και τελικά στην εμπορευματοποίηση των πτυχίων και της έρευνας και την αξιοποίησή τους για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.
Τα προβλήματα από αυτήν την πολιτική είναι ενιαία για τους φοιτητές, για τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια, για τα μέλη ΔΕΠ που δε λειτουργούν ως επιχειρηματίες.
Ο ρόλος των δυνάμεων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποπροσανατολιστικός και τελικά επικίνδυνος για τους εργαζόμενους. Πρέπει να βγουν συμπεράσματα για το τι σημαίνει διαχείριση του καπιταλισμού. Οτι δεν μπορείς να είσαι με τους εργαζόμενους (τους εργολαβικούς στη δική μας περίπτωση) και τον εργοδότη (εργολάβους και Πρυτανεία του ΑΠΘ) και να αγωνίζεσαι για τα συμφέροντα και των δύο. Και στην περίπτωση του ΑΠΘ έγινε καθαρό πως τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ αποπροσανατόλισε, αποδυνάμωσε και υπονόμευσε τον αγώνα των εργαζομένων. Δούλεψε, δηλαδή, παρά το αντίθετο των λόγων του, για τα συμφέροντα της Πρυτανείας και του εργολάβου.
«ΗΡΘΑΝ ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου...»
Οδυσσέας Ελύτης, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Αχτιδική Επιτροπή ΑΕΙ-ΤΕΙ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ

*Ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ που έβαλε και την υπογραφή του στο κείμενο που καλούσε τα ΜΑΤ να επέμβουν είναι ο Παντής, ο οποίος έχει επίσης παραπεμφθεί σε δίκη με την κατηγορία ότι έκανε δώρα στο εαυτό του και σε άλλους και τα περνούσε στα λειτουργικά έξοδα του ΑΠΘ. Στις εκλογές για την πρυτανεία το 2010, Πασοκ και Συριζα είχαν επί της ουσίας κοινό ψηφοδέλτιο.


Για τις εργολαβίες η παράταξη έλεγε:

11. Εργολαβίες

Το ΑΠΘ οφείλει να αντιμετωπίζει ισότιμα όλους τους εργαζόμενους που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του ιδρύματος. Το εργολαβικό καθεστώς δεν είναι συμβατό με τις αρχές του δικαίου που το ΑΠΘ οφείλει να υπηρετεί. Κύριο μέλημα των νέων πρυτανικών άρχων θα πρέπει να είναι η επίλυση του προβλήματος σε συνεννόηση με την πολιτεία και η κάλυψη των πάγιων αναγκών του ΑΠΘ με μόνιμο προσωπικό, γεγονός το οποίο έκτος των άλλων θα ανακουφίσει και οικονομικά το Πανεπιστήμιο.