Πού στοχεύει η πάταξη του «εξτρεμισμού»;

Του Μιλτιάδη Κόκκινου

Μια ακόμη ενέργεια στοχοποίησης και ποινικοποίησης της λαϊκής πάλης έρχεται να προστεθεί το τελευταίο διάστημα. Ο λόγος για την πρωτοβουλία της Κομισιόν να οργανώσει, στις Βρυξέλλες, «διάσκεψη υψηλού επιπέδου με θέμα την πρόληψη του βίαιου εξτρεμισμού στην Ευρώπη».

Στόχος της συνδιάσκεψης, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι «να προτείνει πολιτικές πρόληψης κατά του βίαιου εξτρεμισμού, με βάση τα συμπεράσματα του "Δικτύου ευαισθητοποίησης για τη ριζοσπαστικοποίηση" (RAN)». Όπως δήλωσε και η αρμόδια επίτροπος για θέματα δικαιοσύνης, Σεσίλια Μάλμστρομ, «στην Ευρώπη υπάρχουν πολιτικές ομάδες και πολιτικές φωνές, ακόμα και μέσα στα κοινοβούλια ή και στις κυβερνήσεις, οι οποίες τροφοδοτούν το μίσος και τον εξτρεμισμό κι αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό».

Στην Ελλάδα το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ χαιρετίζουν τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της ΕΕ, κάνοντας λόγο ότι στοχεύει τις ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις τύπου «Χρυσή Αυγή» και τρομοκρατικές οργανώσεις.

Είναι όμως έτσι και στην πραγματικότητα;

Αν ανατρέξει κανείς στο κείμενο των δηλώσεων της επιτρόπου της ΕΕ, που δόθηκε στη δημοσιότητα για τη συγκεκριμένη διάσκεψη, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη αναφορά σε φασιστικές οργανώσεις. Γίνεται γενικά λόγος για «εξτρεμισμό» και «ριζοσπαστικοποίηση» που «απειλεί την ασφάλεια των πολιτών της ΕΕ», επιχειρώντας ανοιχτά την εξίσωση των κινημάτων και κομμάτων, που αμφισβητούν το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης, με τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ναζιστικές οργανώσεις.

Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει κανείς αβίαστα αν ανατρέξει και στο τι έχει προηγηθεί της τωρινής διάσκεψης:

Τον Οκτώβρη του 2010, υιοθετήθηκε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (συμμετέχουν βουλευτές από 47 χώρες της Ευρώπης), ψήφισμα με «συστάσεις» προς τα όργανα της ΕΕ και τα εθνικά κοινοβούλια. Στο συγκεκριμένο ψήφισμα περιλαμβάνονται, ανάμεσα στα άλλα, ο ορισμός του εξτρεμισμού ως η «απόρριψη των βασικών αξιών και των κανόνων του παιχνιδιού σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου», δηλαδή της αστικής δημοκρατίας και της νομιμότητας που κατοχυρώνει την ταξική εκμετάλλευση, περιορισμοί στην «ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι με άλλους», απαγορεύσεις ακόμα και στη λειτουργία πολιτικών κομμάτων κ.ά.

Στη βάση του παραπάνω ψηφίσματος (το οποίο σημειωτέον, από την Ελλάδα, το ψήφισαν οι εκπρόσωποι της ΝΔ, ενώ οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν «παρών») συγκροτήθηκε, από την Κομισιόν, το «Δίκτυο Ευαισθητοποίησης για τη Ριζοσπαστικοποίηση», για την επεξεργασία πολιτικών που θα υλοποιούν τις κατευθύνσεις του ψηφίσματος.

Το συμπέρασμα δεν μπορεί να είναι διαφορετικό. Ο στόχος τέτοιων ενεργειών δεν είναι η δράση φασιστικών, ναζιστικών και άλλων αντιδραστικών οργανώσεων, που το ίδιο το σύστημα θρέφει, συντηρεί ή αξιοποιεί, για να υπονομεύει, να τρομοκρατεί και να καταστέλλει τη μαζική πολιτική πάλη του λαού. Άλλωστε, τέτοιες οργανώσεις λειτουργούν ανενόχλητα σε πολλές χώρες της ΕΕ, συμμετέχουν σε κυβερνήσεις, ενώ κράτη της ΕΕ ανακηρύσσουν ως εθνικούς ήρωες τους συνεργάτες των Ναζί (π.χ. Βαλτικές χώρες).

Ενώ, την ίδια στιγμή ποινικοποιείται η κομμουνιστική ιδεολογία, τα κομμουνιστικά σύμβολα, μπαίνουν εμπόδια στην λειτουργία και δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι στο κατάπτυστο ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης, επιβραβεύονταν ο αντικομμουνισμός με την αναφορά –ως παράδειγμα- στην αντικομμουνιστική νομοθεσία στην Πολωνία.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η διάσκεψη στις Βρυξέλλες δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία», αλλά μέρος ενός συνολικού σχεδίου που στρέφεται ενάντια στους λαούς, στην ταξική πάλη που είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης.

Αποδεικνύουν ότι και η εγχώρια κυβερνητική επιχείρηση «Νόμος και Τάξη» και «πάταξη των άκρων» δεν είναι ούτε ελληνική πρωτοτυπία, ούτε αποτέλεσμα ιδεοληψίας κάποιων κακών συμβούλων του πρωθυπουργού, όπως είπε πρόσφατα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή του.

Είναι η επίσημη ιδεολογία και η πολιτική της ΕΕ που, εδώ και χρόνια, προσπαθεί να συνδέσει την τρομοκρατία με τις ριζοσπαστικές ιδέες και τη ριζοσπαστική δράση, που είναι ταυτισμένες με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της εκμετάλλευσης, με την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, το σοσιαλισμό.

Το δυνάμωμα της ταξικής πάλης μπορεί να αχρηστεύσει αυτά τα σχέδια και τους εμπνευστές τους.