Η παγκόσμια ανεργία θα μπορούσε να χτυπήσει
επίπεδα ρεκόρ το τρέχον έτος και θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι το 2017,
ανέφερε τη Δευτέρα η υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών. Στην ετήσια παγκόσμια έκθεση
για τις τάσεις απασχόλησης, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) προβλέπει ότι ο
αριθμός των ανέργων σε όλο τον κόσμο θα αυξηθεί κατά 5,1 εκατ. το 2013, με
202.000.000 ανθρώπους, ξεπερνώντας το ρεκόρ του 2009 που ανέρχονταν σε 198 εκατ.
ανέργους.
Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας
οικονομικής κρίσης, η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί και η
ανεργία άρχισε να αυξάνεται και πάλι. Οι τάξεις των φτωχών εργαζομένων
αυξάνονται σε αριθμό, ενώ μεγάλος αριθμός των "αποθαρρυμένων εργαζομένων"
πετιούνται έξω από την αγορά εργασίας.
Οι τάσεις που εξετάζονται στην έκθεση της ΔΟΕ εκθέτουν τη δόλια εκτίμηση στην
εναρκτήρια ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα τη Δευτέρα ότι "η οικονομική ανάκαμψη έχει
ξεκινήσει" - στις Ηνωμένες Πολιτείες ή και αλλού. Αντίθετα, μια συστημική κρίση
της οικονομίας του παγκόσμιου καπιταλισμού καταστρέφει θέσεις εργασίας,
ιδιαίτερα για τους νέους του κόσμου, και βυθίζει τον μεγαλύτερο αριθμό των
ανθρώπων στη φτώχεια. Τα μέτρα λιτότητας των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο
επιδεινώνουν περαιτέρω αυτή τη διαδικασία.
Παρά τις προβλέψεις για μέτρια ανάκαμψη στην αύξηση της οικονομικής παραγωγής την περίοδο 2013-2014, ο αριθμός των ανέργων παγκοσμίως αναμένεται να ανέλθει σε επίπεδα ρεκόρ το 2013, πλήττοντας 205 εκατομμύρια το 2014. Η έκθεση της ΔΟΕ προβλέπει ότι ο δείκτης ανεργίας θα συνεχίσει να αυξάνεται τουλάχιστον μέχρι το 2017. Τα φρικιαστικά αυτά στοιχεία υποτιμούν αναμφίβολα το πραγματικό επίπεδο της ανεργίας, καθώς βασίζονται σε επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης όπου δεν υπολογίζονται όσοι έχουν εξαντλήσει τα επιδόματα ανεργίας ή σταμάτησαν να ψάχνουν για δουλειά.
Από την άνοδο της ανεργίας κατά 4 εκατομμύρια παγκόσμια το 2012, το ένα τέταρτο της αύξησης εντοπίζεται στις προηγμένες οικονομίες, ενώ τα τρία τέταρτα σε άλλες περιοχές, με την Ανατολική Ασία, τη Νότια Ασία και την υποσαχάρια Αφρική, να πλήττονται ιδιαίτερα. Η έκθεση αποδίδει αυτό το "φαινόμενο της διάχυσης της ασθενούς ανάπτυξης στις προηγμένες οικονομίες το 2012, ιδίως
με τις συνθήκες ύφεσης στην Ευρώπη."
Η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε κατά 1,4 τοις εκατό στην Ανατολική Ασία το 2012, που σε μεγάλο βαθμό επηρεάζεται από τη Κινέζικη δραστηριότητα, όπου η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε στο 7,8%, σε βραδύτερο ρυθμό από το 1999. Η ανάπτυξη στην Ινδία επιβραδύνθηκε απότομα στο 4,9%, το βραδύτερο ρυθμό ανάπτυξης σε μια δεκαετία, επηρεάζοντας την επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά 1,6% στην Νότια Ασία. Η Λατινική Αμερική, η Μέση Ανατολή και η Καραϊβική είδαν επίσης μια σημαντική επιβράδυνση.
Η συμμετοχή του εργατικού δυναμικού έχει μειωθεί δραματικά, ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες χώρες και την περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου το ποσοστό μειώθηκε σχεδόν κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Ενώ η επίσημη ανεργία ανέρχεται στο 7,8% στις ΗΠΑ και 11,8% στη ζώνη του ευρώ, ακόμη και αυτά τα υψηλά ποσοστά είναι παραπλανητικά, δεδομένου ότι δεν λαμβάνονται υπόψη τα εκατομμύρια των εργαζομένων που έχουν σταματήσει να ψάχνουν για δουλειά, αποθαρρυμένα από τη μακροχρόνια ανεργία και τις δυσοίωνες προοπτικές απασχόλησης.
Η κρίση θέσεων εργασίας που επηρεάζει τους νέους και είναι τρομερή. Υπάρχουν σήμερα περίπου 73,8 εκατομμύρια νέοι άνεργοι σε όλο τον κόσμο και η ΔΟΕ προβλέπει ότι η επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας κατά πάσα πιθανότητα θα προκαλέσει άλλο μισό εκατομμύριο νέους ανέργους έως το 2014. Η παγκόσμια ανεργία των νέων ανήλθε σε 12,6% το 2012 και αναμένεται να αυξηθεί στο 12,9% μέχρι το 2017. Το ποσοστό ανεργίας των νέων είναι ιδιαίτερα έντονο στην Ευρώπη, όπου έχει ξεπεράσει το 50% στην Ελλάδα και την Ισπανία.
Η μακροχρόνια ανεργία των νέων έχει επίσης αυξηθεί δραματικά στον απόηχο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Περίπου το 35% όλων των νέων χωρίς δουλειά στις προηγμένες χώρες είναι άνεργοι για έξι μήνες ή και περισσότερο, από 28,5 % το 2007. Καθώς οι προοπτικές εργασίας είναι αμυδρές, ο αριθμός των νέων που οδηγούνται έξω από την αγορά εργασίας αυξάνεται συνολικά.
Στις ευρωπαϊκές χώρες, το 12,7% όλων των νέων δεν είναι ούτε εργαζόμενοι, ούτε στην εκπαίδευση ή την κατάρτιση, σε ένα ποσοστό 2 ποσοστιαίων μονάδων υψηλότερα από ό, τι πριν από την κρίση. Η έκθεση της ΔΟΕ σημειώνει: «Η κρίση έχει μειώσει δραματικά τις προοπτικές στην αγορά εργασίας για τους νέους, καθώς πολλοί βιώνουν μακροχρόνια ανεργία, παράλληλα με την είσοδό τους στην αγορά εργασίας, μια κατάσταση που ποτέ δεν παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της κυκλικής ύφεσης του καπιταλισμού νωρίτερα."
Οι παγκόσμιες τάξεις των φτωχών εργαζομένων μειώνονται σε αριθμό με βραδύτερο ρυθμό από ό, τι πριν από την κρίση και παραμένουν σε εντυπωσιακά υψηλά επίπεδα. Σύμφωνα με τη ΔΟΕ, υπάρχουν σήμερα περίπου 397 εκατομμύρια εργαζομένων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και επιπλέον 472 εκατομμύρια που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους σε τακτική βάση. Αυτό σημαίνει ότι το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε οικογένειες όπου τουλάχιστον ένα μέλος εργάζεται, αλλά εξακολουθούν να αγωνίζονται για να αποκτήσουν πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή στέγαση, σε τρόφιμα και σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Μια άλλη πρόσφατη έκθεση έδειξε ότι 47,5 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ ζουν σε αυτές τις χαμηλού εισοδήματος οικογένειες, όπου εργάζονται 1 ανα 4. (Βλέπε: "Η τάξη των φτωχών εργαζόμενων στις ΗΠΑ αυξάνεται δραματικά")
Πολλές είναι οι περιοχές του κόσμου όπου ενώ δεν έχουν δει μια σημαντική αύξηση της ανεργίας, έχουν βιώσει μια επιδείνωση στην ποιότητα των διαθέσιμων θέσεων εργασίας, ωθώντας έτσι περισσότερους εργαζομένους σε ευάλωτους όρους εργασίας και σε συνθήκες εκμετάλλευσης. Υπάρχουν συχνά “αναντιστοιχίες” μεταξύ των διαθέσιμων θέσεων εργασίας και των δεξιοτήτων που απαιτούνται για την κάλυψή τους. Ειδικότερα, τα επαγγέλματα που σχετίζονται με εξαγωγικές βιομηχανίες έχουν πληγεί περισσότερο και οι νέες θέσεις εργασίας που είναι διαθέσιμες, συχνά απαιτούν δεξιότητες που οι άνεργοι δεν έχουν.
Οι άρχουσες τάξεις σε όλο τον κόσμο εκμεταλλεύονται την οικονομική κρίση για να πραγματοποιήσουν μαζικές επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης. Η έκθεση της ΔΟΕ σημειώνει ότι με την αποξήρανση των περιορισμένων κεφαλαίων που δίνουν ενέσεις ρευστότητας στην οικονομία αμέσως μετά το οικονομικό κραχ, τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις - κυρίως στις ΗΠΑ και στη ζώνη του ευρώ - εμβαθύνουν την ύφεση. Αυτό έχει "ενισχύσει τις τάσεις των εταιρειών να αυξήσουν τα ταμειακά τους διαθέσιμα ή να πληρώνουν μερίσματα αντί να επεκτείνουν την παραγωγική ικανότητα και να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους".
Παρά τις προβλέψεις για μέτρια ανάκαμψη στην αύξηση της οικονομικής παραγωγής την περίοδο 2013-2014, ο αριθμός των ανέργων παγκοσμίως αναμένεται να ανέλθει σε επίπεδα ρεκόρ το 2013, πλήττοντας 205 εκατομμύρια το 2014. Η έκθεση της ΔΟΕ προβλέπει ότι ο δείκτης ανεργίας θα συνεχίσει να αυξάνεται τουλάχιστον μέχρι το 2017. Τα φρικιαστικά αυτά στοιχεία υποτιμούν αναμφίβολα το πραγματικό επίπεδο της ανεργίας, καθώς βασίζονται σε επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης όπου δεν υπολογίζονται όσοι έχουν εξαντλήσει τα επιδόματα ανεργίας ή σταμάτησαν να ψάχνουν για δουλειά.
Από την άνοδο της ανεργίας κατά 4 εκατομμύρια παγκόσμια το 2012, το ένα τέταρτο της αύξησης εντοπίζεται στις προηγμένες οικονομίες, ενώ τα τρία τέταρτα σε άλλες περιοχές, με την Ανατολική Ασία, τη Νότια Ασία και την υποσαχάρια Αφρική, να πλήττονται ιδιαίτερα. Η έκθεση αποδίδει αυτό το "φαινόμενο της διάχυσης της ασθενούς ανάπτυξης στις προηγμένες οικονομίες το 2012, ιδίως
με τις συνθήκες ύφεσης στην Ευρώπη."
Η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε κατά 1,4 τοις εκατό στην Ανατολική Ασία το 2012, που σε μεγάλο βαθμό επηρεάζεται από τη Κινέζικη δραστηριότητα, όπου η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε στο 7,8%, σε βραδύτερο ρυθμό από το 1999. Η ανάπτυξη στην Ινδία επιβραδύνθηκε απότομα στο 4,9%, το βραδύτερο ρυθμό ανάπτυξης σε μια δεκαετία, επηρεάζοντας την επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά 1,6% στην Νότια Ασία. Η Λατινική Αμερική, η Μέση Ανατολή και η Καραϊβική είδαν επίσης μια σημαντική επιβράδυνση.
Η συμμετοχή του εργατικού δυναμικού έχει μειωθεί δραματικά, ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες χώρες και την περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου το ποσοστό μειώθηκε σχεδόν κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Ενώ η επίσημη ανεργία ανέρχεται στο 7,8% στις ΗΠΑ και 11,8% στη ζώνη του ευρώ, ακόμη και αυτά τα υψηλά ποσοστά είναι παραπλανητικά, δεδομένου ότι δεν λαμβάνονται υπόψη τα εκατομμύρια των εργαζομένων που έχουν σταματήσει να ψάχνουν για δουλειά, αποθαρρυμένα από τη μακροχρόνια ανεργία και τις δυσοίωνες προοπτικές απασχόλησης.
Η κρίση θέσεων εργασίας που επηρεάζει τους νέους και είναι τρομερή. Υπάρχουν σήμερα περίπου 73,8 εκατομμύρια νέοι άνεργοι σε όλο τον κόσμο και η ΔΟΕ προβλέπει ότι η επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας κατά πάσα πιθανότητα θα προκαλέσει άλλο μισό εκατομμύριο νέους ανέργους έως το 2014. Η παγκόσμια ανεργία των νέων ανήλθε σε 12,6% το 2012 και αναμένεται να αυξηθεί στο 12,9% μέχρι το 2017. Το ποσοστό ανεργίας των νέων είναι ιδιαίτερα έντονο στην Ευρώπη, όπου έχει ξεπεράσει το 50% στην Ελλάδα και την Ισπανία.
Η μακροχρόνια ανεργία των νέων έχει επίσης αυξηθεί δραματικά στον απόηχο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Περίπου το 35% όλων των νέων χωρίς δουλειά στις προηγμένες χώρες είναι άνεργοι για έξι μήνες ή και περισσότερο, από 28,5 % το 2007. Καθώς οι προοπτικές εργασίας είναι αμυδρές, ο αριθμός των νέων που οδηγούνται έξω από την αγορά εργασίας αυξάνεται συνολικά.
Στις ευρωπαϊκές χώρες, το 12,7% όλων των νέων δεν είναι ούτε εργαζόμενοι, ούτε στην εκπαίδευση ή την κατάρτιση, σε ένα ποσοστό 2 ποσοστιαίων μονάδων υψηλότερα από ό, τι πριν από την κρίση. Η έκθεση της ΔΟΕ σημειώνει: «Η κρίση έχει μειώσει δραματικά τις προοπτικές στην αγορά εργασίας για τους νέους, καθώς πολλοί βιώνουν μακροχρόνια ανεργία, παράλληλα με την είσοδό τους στην αγορά εργασίας, μια κατάσταση που ποτέ δεν παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της κυκλικής ύφεσης του καπιταλισμού νωρίτερα."
Οι παγκόσμιες τάξεις των φτωχών εργαζομένων μειώνονται σε αριθμό με βραδύτερο ρυθμό από ό, τι πριν από την κρίση και παραμένουν σε εντυπωσιακά υψηλά επίπεδα. Σύμφωνα με τη ΔΟΕ, υπάρχουν σήμερα περίπου 397 εκατομμύρια εργαζομένων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και επιπλέον 472 εκατομμύρια που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους σε τακτική βάση. Αυτό σημαίνει ότι το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε οικογένειες όπου τουλάχιστον ένα μέλος εργάζεται, αλλά εξακολουθούν να αγωνίζονται για να αποκτήσουν πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή στέγαση, σε τρόφιμα και σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Μια άλλη πρόσφατη έκθεση έδειξε ότι 47,5 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ ζουν σε αυτές τις χαμηλού εισοδήματος οικογένειες, όπου εργάζονται 1 ανα 4. (Βλέπε: "Η τάξη των φτωχών εργαζόμενων στις ΗΠΑ αυξάνεται δραματικά")
Πολλές είναι οι περιοχές του κόσμου όπου ενώ δεν έχουν δει μια σημαντική αύξηση της ανεργίας, έχουν βιώσει μια επιδείνωση στην ποιότητα των διαθέσιμων θέσεων εργασίας, ωθώντας έτσι περισσότερους εργαζομένους σε ευάλωτους όρους εργασίας και σε συνθήκες εκμετάλλευσης. Υπάρχουν συχνά “αναντιστοιχίες” μεταξύ των διαθέσιμων θέσεων εργασίας και των δεξιοτήτων που απαιτούνται για την κάλυψή τους. Ειδικότερα, τα επαγγέλματα που σχετίζονται με εξαγωγικές βιομηχανίες έχουν πληγεί περισσότερο και οι νέες θέσεις εργασίας που είναι διαθέσιμες, συχνά απαιτούν δεξιότητες που οι άνεργοι δεν έχουν.
Οι άρχουσες τάξεις σε όλο τον κόσμο εκμεταλλεύονται την οικονομική κρίση για να πραγματοποιήσουν μαζικές επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης. Η έκθεση της ΔΟΕ σημειώνει ότι με την αποξήρανση των περιορισμένων κεφαλαίων που δίνουν ενέσεις ρευστότητας στην οικονομία αμέσως μετά το οικονομικό κραχ, τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις - κυρίως στις ΗΠΑ και στη ζώνη του ευρώ - εμβαθύνουν την ύφεση. Αυτό έχει "ενισχύσει τις τάσεις των εταιρειών να αυξήσουν τα ταμειακά τους διαθέσιμα ή να πληρώνουν μερίσματα αντί να επεκτείνουν την παραγωγική ικανότητα και να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους".
Πηγη: gekoudi
Lol για τον τιτλο:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην υπεραξία της δουλειάς πως τη χρησιμοποιεί ο καπιταλίστας ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα είναι ,που δεν έχουμε όλοι δουλειά ?
Δουλεύοντας περισσότερο ΖΟΥΜΕ καλύτερα ή περισσότερα χρόνια ?
Ο Λαφάργκ γιατί δε “διδάσκεται” ?
Buenas noches
δεν προκειται για "υπεραξια της δουλειας" αλλα γενικα υπεραξια, και αντιστοιχει στο παραγομενο προιον απο τον εργατη στην μοναδα του χρονου και την αντικειμενικη αξια που αυτο εχει σαν τετοιο.Καθε προιον που παραγεται εμπρεριεχει στην αξια του τα εξης:το κοστος παραγωγης που και αυτο με τη σειρα του εφοσον προκειται για πρωτη υλη, εμπεριεχει απληρωτη υπεραξια, το κοστος εργασιας οπως αρεσκονται να το ονομαζουν οι αστοι, που αντιστοιχει στο κοστος ασφαλισης, και στο κοστος ανταμοιβης του εργατη.Ας το δουμε πιο αναλυτικα με το παραδειγμα ενος μαχαιριου που παραγεται σε ενα εργοστασιο παραγωγης ειδων σπιτιου ας πουμε.
ΔιαγραφήΕχουμε λοιπον, κοστος μεταλου που μπορει να ειναι 1 ευρω και το οποιο εμπεριεχει απληρωτη παραγομενη υπεραξια η οποια προκυπτει οταν απο το ποσο αυτο, το ενα ευρω αφιαρεσουμε το πρωτογενες παραγομενο μεταλλο που και αυτο περιεχει υπεραξια αφου ο μεταλορυχος δεν πληρωνεται για το συνολο της εργασιας που παρεχει, αλλα μονο για ενα μερος τους, συνηθως πολυ χαμηλοτερο απο οτι παραγει.Δηλαδη, ενας μεταλορυχος μπορει αν εξαγαγει την μερα 100 κιλα μεταλο που παει για μαχαιρια και το οποιο αξιζει 100χ10 ευρω ας πουμε=1000 ευρω, απο αυτο το ποσο ο μεταλορυχος μας αμοιβετια με 40 ευρω τη μερα, αρα εχουμε 960 ευρω που τα βαζει στην τσεπη ο ιδιοκτητης του μεταλειου, αν απο αυτα αφαιρεθουν ας πουμε τα 200 για ασφαλιση, αλλα εξοδα εξορυξης κλπ, του μενει ενα ποσο 500 ευρω, αυτο λεγεται απληρωτη υπεραξια η οποια "περνα" και στον επομενο κυκλο παραγωγης, του μαχαιριου, αφου ο επομενος καπιταλιστης μετρα ως κοστος την αγορα του μεταλου απο τον ιδιοκτητη μεταλειου, την ασφαλιση του εργαζομενου του, και αλλα εξοδα, και πρεπει και αυτος να ιδιοποιηθει υπεραξια ωστε να συνεχισει να κερδιζει και να επενδυει.Πως γινεται τωρα αυτο, καθε παραγωγη μαχαιριου που λεγαμε αρχικα "κρυβει" υπεραξια, και να πως:το καθε μαχαιρι κοστιζει σε "πρωτη υλη
" ας πουμε 1 ευρω, και πουλιεται στο χονδρεμποριο 2 ευρω, αρα εχουμε ενα καθαρο κερδος 1 ευρω, μεσα εδω ειναι κρυμενη η υπεραξια που εχει ενσωματωθει κατα την διαρκεια παραγωγης του μαχαιριου και την οποια δεν πληρωνεται ο εργατης κατα το εξης:καθε εργατης παραγει ας πουμε καθε μερα 200 μαχαιρια, και το καθενα εχει κοστος παραγωγης συνολικο 1 ευρω-μερος του κοστους ειναι τμημα της υπεραξιας που επιστρεφει στον εργατη με την μορφη κοινωνικου προιοντος, αλλα πολυ μικροτερου σε αξια απο οτι οι αναγκες του εργατη-το υπολοιπο 1 ευρω μεχρι τον χονδρεμπορα ειναι απληρωτη στον εργατη υπεραξια που μπαινει στην τσεπη του εργοδοτη με την μορφη κερδους.Με λιγα λογια καθε παραγομενο προιον εμπεριεχει παραγομενη υπεραξια σε πολλα επιπεδα απο την οποια-αφου κερδισουν το μεγαλυτερο μερος της διαφοροι εργοδοτες-το μεγαλυτερο μερος εμφανιζεται με την μορφη "τιμης" στον αγοραστη που ειναι ο εργατης ο οποιος εχει ηδη υποστει κλοπη σε ενα,δυο η περισσοτερα επιπεδα, και ξαναπληρωνει το κερδος που τωρα μοιραζεται στον λιανεμπορα, τον χονδρεμπορα, το αστικο κρατος με την μορφη φορων για να επιστρεψει στον καπιταλιστη με την μορφη παροχων, φοροαπαλαγων κλπ.Ελπιζω να βοηθησα λιγο αν και η ολη διαδικασια μπορει να ειναι πιο πολυπλοκη αναλογα το προιον που παραγεται, τις σχεσεις παραγωγης και αλλους παραγοντες.