ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ Αλ.Παπαρήγα στον «Τύπο της Κυριακής»: Ζητούμενο για το λαό η αλλαγή τάξης στην εξουσία.

«Το ζητούμενο για το λαό δεν είναι η αλλαγή της κυβέρνησης, που θα έχει το τιμόνι της αστικής διαχείρισης, αλλά η αλλαγή τάξης στην εξουσία, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, η αποδέσμευση από την ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους», τονίζει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής» και το δημοσιογράφο Γ. Κουβαρά.

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη της Αλ.Παπαρήγα:

Η επιστροφή της τρομοκρατίας και μάλιστα με τυφλά χτυπήματα σαν αυτά που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, τι συνέπειες μπορεί να έχει για το λαό και τον τόπο;

«Οι ενέργειες αυτές στρέφονται εναντίον του λαού και των αγώνων του, γιατί διευκολύνουν όσους επιδιώκουν να τον αποπροσανατολίσουν, να τον εκφοβίσουν, να ενισχύσουν τους μηχανισμούς καταστολής. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα, με πιο χαρακτηριστικό τη δολοφονία των 3 εργαζομένων της Μαρφίν, όπου έγινε συγκεκριμένη προσπάθεια να συσχετιστεί με την πάλη του λαϊκού κινήματος και απομάκρυνε λαϊκές δυνάμεις από αυτήν την πάλη. Αυτές οι ενέργειες αξιοποιούνται από αντιδραστικά κέντρα, που θέλουν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στο λαό, σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεπεράσουν φόβους και να αντεπιτεθούν στην αντιλαϊκή πολιτική».

Πιστεύετε ότι το φαινόμενο σχετίζεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την οικονομική και κοινωνική κρίση ή με προσπάθεια αποσταθεροποίησης και πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την Πολιτεία;

«Σε αυτή τη φάση είναι δύσκολο να πει κανείς τι επιδιώκουν αυτές οι ενέργειες. Πολλές φορές ο στόχος δεν αποκαλύπτει και το σκοπό. Παίρνουμε υπόψη μας το γεγονός ότι αυτή την περίοδο "έχουν βγει μαχαίρια" μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων, ιμπεριαλιστικών κρατών, για τη διανομή των αγορών, όπου είναι πολύ πιθανό να εμπλέκονται και μυστικές υπηρεσίες. Είναι απαράδεκτος όμως ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση αξιοποιεί αυτά τα περιστατικά. Μετά από κάθε ενέργεια μιλάει για προσπάθειες αποσταθεροποίησης, για "άκρα", στα οποία τσουβαλιάζει την απεργία, την κινητοποίηση, τις μορφές πάλης του εργατικού–λαϊκού κινήματος, που στρέφεται κατά της βάρβαρης πολιτικής, με τη δράση φασιστικών και αντιδραστικών μηχανισμών, που είναι παιδιά αυτού του συστήματος και με πράξεις ατομικής τρομοκρατίας που έχουν καταδικαστεί εδώ και δεκαετίες από το εργατικό κίνημα».

Η φραστική καταδίκη της βίας και της τρομοκρατίας είναι ένα ζήτημα, η έμπρακτη απομόνωσή της είναι ένα άλλο ζήτημα, για το οποίο, όπως γνωρίζετε, εξελίσσεται μια πολιτική αντιπαράθεση το τελευταίο διάστημα. Πώς τοποθετείται το ΚΚΕ σ’ αυτήν την αντιπαράθεση, με δεδομένο ότι εσείς ουδέποτε κατηγορηθήκατε ότι υποθάλπετε πράξεις βίας ή τρομοκρατίας, ενώ άλλες δυνάμεις της Αριστεράς δέχονται τέτοιες κατηγορίες;

«Έχει καταντήσει γελοία η επιμονή της ΝΔ να ζητάει από το ΣΥΡΙΖΑ δέκα φορές την ημέρα δηλώσεις καταδίκης για την τρομοκρατία.Η αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει μια δικομματικού τύπου αντιπαράθεση από τα παλιά, ενώ οι πολιτικές αυτών των δυνάμεων όλο και περισσότερο συγκλίνουν σε προγραμματική κατεύθυνση, στην οικονομία, ιδιαίτερα στον "μονόδρομο" της ΕΕ . Η δική μας κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην ουσία της πολιτικής του πρότασης, που κινείται εντός των τειχών της διαχείρισης του συστήματος και δεν αποτελεί λύση για τα λαϊκά στρώματα, όπως έδειξε και η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ».

Σας εξέπληξε αυτό το ταξίδι;

«Εμένα όχι. Αλλά είμαι σίγουρη ότι όλοι αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ γιατί προεκλογικά υποστήριζε ότι θα ακυρώσει μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, θα έμειναν άφωνοι με το περιεχόμενο των όσων είπε. Ο θαυμασμός που εξέφρασε για την αμερικανική κυβέρνηση μπροστά στους εκπροσώπους των αμερικανικών μονοπωλίων δεν έχει προηγούμενο. Αφού είπε αυτά δημόσια, σκεφτείτε τι συζητήσεις έγιναν και τι υποσχέσεις έδωσε στις μη δημόσιες συναντήσεις που είχε. Αυτοί που αισθάνονται αριστεροί, οι ριζοσπάστες, όλοι αυτοί που θέλουν να βάλουν τέλος στα μνημόνια και τα μέτρα, δεν πρέπει να επιτρέψουν να τους εξαπατούν άλλο».

Με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ και την αναζήτηση ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων, θεωρήσατε σκόπιμο να επισημάνετε ότι η διαφθορά δεν αποτελεί την αιτία της κρίσης. Γιατί κάνετε αυτή την επισήμανση; Κατά την άποψή σας, δηλαδή, δεν θα έκανε καμιά διαφορά αν είχαμε έντιμους πολιτικούς και δημόσιους λειτουργούς;

«Δεν θα είχε καμία διαφορά, όσον αφορά την εκδήλωση της κρίσης, το βάθος της, τις συνέπειές της στον ελληνικό λαό. Όπως δεν είχε και σε καμία άλλη χώρα. Η κρίση είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, που προέρχονται από την εκμετάλλευση του λαού και που σήμερα λιμνάζουν, απαιτώντας νέα αντιλαϊκά μέτρα για να επενδυθούν. Το ΚΚΕ δεν αδιαφορεί απέναντι σε φαινόμενα διαφθοράς, που τη γεννά σε μαζικό επίπεδο η καπιταλιστική αγορά. Γι’ αυτό και έχουμε προτείνει διάφορα μέτρα, όπως ονομαστικοποίηση των μετοχών, κατάργηση των οφσόρ εταιρειών, άρση των απορρήτων κλπ. Όμως απορρίπτονται, γιατί έρχονται σε αντίθεση με το θεσμικό πλαίσιο και τους βασικούς νόμους λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος και της ΕΕ, που στον πυρήνα έχουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, που τα άλλα κόμματα υπερασπίζονται».

Θεωρείτε ότι πρέπει να επανέλθει η Βουλή σε αναζήτηση ευθυνών για τη λίστα Λαγκάρντ με νέα επιτροπή, είτε εξεταστική είτε προανακριτική;

«Δε θα πούμε όχι στη συγκρότηση μιας επιτροπής, πολύ περισσότερο αν προκύψουν ευθύνες και άλλων προσώπων. Δεν έχουμε όμως αυταπάτες ότι μέσα από τη βουλή ή τη δικαιοσύνη θα έλθει η αλήθεια στο φως. Το σύστημα έχει δυνατότητες να την κρύβει. Ακόμη και αν κάποια στιγμή, κυρίως εξαιτίας των αντιθέσεων, βγει στην επιφάνεια κάτι, θα γεννηθούν νέα σκάνδαλα. Γιατί το κεφάλαιο είναι αδηφάγο και επιδιώκει το μέγιστο κέρδος. Και με τους πολλούς και νόμιμους τρόπους, που έχει στη διάθεση του, και με τους παράνομους. Τα υπόλοιπα κόμματα εμφανίζοντας ένα υπαρκτό σύμπτωμα του συστήματος, ως βασική αιτία της κρίσης και των μέτρων, το ξελασπώνουν».

Η ανεργία θερίζει, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι το μεγάλο ζητούμενο. Το ΚΚΕ υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπίσει θετικά επενδύσεις ή ιδιωτικοποιήσεις που θα δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας ή για σας είναι ιδεολογικό ζήτημα που δεν επιδέχεται συζήτηση;

«Η αντίθεσή μας με τις ιδιωτικοποιήσεις αφορά το ίδιο το περιεχόμενο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που είναι εχθρική για το λαό είτε γίνονται επενδύσεις από το κράτος, είτε από ιδιώτες. Οι όποιες επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων θα έχουν ως κριτήριο την ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία τους, που επιτυγχάνεται με φτηνή εργατική δύναμη, πτώχευση αυτοαπασχολουμένων, προκλητικές φοροαπαλλαγές. Οι νέες θέσεις εργασίας θα είναι σε συνθήκες γαλέρας και λιγότερες από αυτές που χάνονται εξαιτίας της κρίσης. Άλλωστε ιδιωτικοποιήσεις έγιναν αυτά τα χρόνια, όμως δεν απέτρεψαν την εκδήλωση της κρίσης, ούτε αντιμετώπισαν την ανεργία. Για να γίνει αυτό χρειάζεται τα μονοπώλια να γίνουν λαϊκή περιουσία, χρειάζεται κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Να φύγει από τη μέση το κέρδος ως κριτήριο της ανάπτυξης και να μπουν οι λαϊκές ανάγκες».

Τι είναι αυτό που σας κρατά σε τόσο μεγάλη απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μη συζητάτε καν την πιθανότητα της δημιουργίας ενός μετώπου για τη δημιουργία μιας αριστερής κυβέρνησης;

«Το ερώτημα είναι αν η λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Αυτό δείχνει η πείρα από άλλες χώρες. Μια τέτοια κυβέρνηση θα διαχειριστεί τους νόμους του καπιταλιστικού συστήματος, της ΕΕ, θα υπηρετήσει την καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία. Συνύπαρξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ευημερίας του λαού δε μπορεί να υπάρξει, όποιο μείγμα διαχείρισης κι αν εφαρμοστεί. Ούτε επιστροφή στο καπιταλιστικό παρελθόν μπορεί να υπάρξει, που εξασφάλιζε ένα σχετικά καλύτερο επίπεδο διαβίωσης για μέρος των εργαζομένων. Υπάρχει πείρα από τέτοιες κυβερνήσεις στη Γαλλία, Ιταλία κλπ.

Άρα το ζητούμενο για το λαό δεν είναι η αλλαγή της κυβέρνησης, που θα έχει το τιμόνι της αστικής διαχείρισης, αλλά η αλλαγή τάξης στην εξουσία, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, η αποδέσμευση από την ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους».

Ούτε καν στην αντιπολίτευση, για παράδειγμα στο χώρο του συνδικαλισμού, δε βρίσκετε κοινό τόπο με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διεκδίκηση κοινών αιτημάτων από κοινού;

«Η καθημερινή δράση κάθε κόμματος δεν είναι ανεξάρτητη από το πώς αντιλαμβάνεται την έξοδο από την κρίση. Όταν π.χ. αποδέχεσαι την ανταγωνιστικότητα, την υγιή επιχειρηματικότητα ως κριτήριο της ανάπτυξης, τότε και τα αιτήματα – μισθοί, συλλογικές συμβάσεις κλπ – θα προσαρμοστούν αντίστοιχα. Όταν έχεις ως πολιτικό στόχο μια αριστερή κυβέρνηση, τότε θα μετατρέπεις και το κίνημα σε στήριγμα μιας τέτοιας κυβέρνησης.

Με βάση αυτό οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλλαν για να περάσουν οι λογικές της ανταγωνιστικότητας, της ταξικής συνεργασίας. Ενώ σήμερα πολλές από τις δυνάμεις της εργατικής αριστοκρατίας, που ως ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησαν στα αντεργατικά μέτρα, βρίσκουν καταφύγιο στο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στο κίνημα απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους».

Ο μοναχικός δρόμος του ΚΚΕ θεωρείτε ότι σας έχει ωφελήσει πολιτικά ή μήπως έχει συμβάλει στην πτώση των ποσοστών του ΚΚΕ σε μια περίοδο κρίσης, που λογικά θα μπορούσε να το ευνοήσει;

«Σε καμία περίπτωση δε νιώθουμε ότι βαδίζουμε μοναχικό δρόμο. Η πρόταση του ΚΚΕ ανταποκρίνεται στο συμφέρον της πλειοψηφίας του λαού και επιβεβαιώνεται καθημερινά από τη ζωή. Με αυτόν τον κόσμο βρισκόμαστε καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και συμβάλλοντας στην οργάνωση της πάλης του, την οικοδόμηση μιας πλατιάς Λαϊκής Συμμαχίας των εργατών, των φτωχών αυτοαπασχολουμένων και αγροτών, των νέων και γυναικών, όχι μόνο για να μην πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της κρίσης, αλλά και για να ανατρέψει τη σημερινή εξουσία των μονοπωλίων, να διεκδικήσει την εργατική-λαϊκή εξουσία. Έχουμε πολύ δρόμο, όμως είμαστε σίγουροι ότι ακόμη περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου θα βαδίσουν σε αυτήν την προοπτική, η ορθότητα της οποίας δεν κρίνεται πάντα στην κάλπη».

Η ταξική διάσταση υπήρξε πάντοτε κεντρική στην πολιτική, αγωνιστική προσέγγιση του ΚΚΕ. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι την εποχή που διαλύεται η μεσαία τάξη και πολλαπλασιάζονται οι μη προνομιούχοι, δε δημιουργείται καμιά πολιτική δυναμική υπέρ του ΚΚΕ;

«Η πτώχευση μικρομεσαίων στρωμάτων δε συνεπάγεται αυτόματα απόκτηση ταξικής πολιτικής συνείδησης. Τις περισσότερες φορές τα στρώματα αυτά κουβαλάνε την αυταπάτη για επιστροφή στο προηγούμενο επίπεδο διαβίωσης, για άμεση λύση χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο. Αυτές οι αυταπάτες επιδρούν και στην εργατική τάξη. Ιδιαίτερα στις προηγούμενες εκλογές εκφράστηκαν τέτοιες λογικές. Η αντίθεση προς τις επιλογές της ΕΕ, του ΔΝΤ, τα Μνημόνια, δε συνοδεύτηκε με τη συνειδητοποίηση ότι αυτά εκφράζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Αναγορεύτηκαν σε ζητήματα υποτελούς ή ανίκανης διαπραγμάτευσης από το πολιτικό προσωπικό. Για αυτό και σε μεγάλο βαθμό παγιδεύτηκε ανάμεσα στα διάφορα μίγματα αστικής διαχείρισης.

Αυτό βέβαια δεν αναιρεί τις αδυναμίες του ΚΚΕ για την ανασύνταξη του κινήματος, τη διαμόρφωση στέρεων και αγωνιστικών δεσμών με τέτοιο κόσμο. Δεν αφορά όμως τη στρατηγική του ΚΚΕ, η οποία αποτελεί τη μόνη εναλλακτική και ρεαλιστική λύση υπέρ του λαού».

Σε πρόσφατη συνέντευξή σας στη δημόσια τηλεόραση δηλώσατε ότι η ΚΕ θα κριθεί στο συνέδριο και μαζί της και η ηγεσία. Είστε η μακροβιότερη ηγέτης στην ελληνική πολιτική σκηνή που ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί μαζί σας έχετε κερδίσει το σεβασμό των πολιτικών σας αντιπάλων. Θα ήσασταν έτοιμη να εγκαταλείψετε την ηγεσία του ΚΚΕ ή θεωρείτε ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να έχει και αρνητικές συνέπειες για το κόμμα στην παρούσα συγκυρία;

«Σε αυτήν την ερώτηση έχουμε απαντήσει και δε θα θέλαμε το επίκεντρο της προσοχής για το Συνέδριο να πέσει πάνω σε τέτοια ερωτήματα, αλλά στα ζητήματα που αφορούν την πορεία του Κόμματος και τη συμβολή στην ισχυροποίηση και προοπτική της λαϊκής πάλης. Το Κόμμα έχει συλλογικές διαδικασίες μέσα από τις οποίες αναδεικνύονται όλα τα όργανα και γίνεται καταμερισμός δουλειάς σε ατομικό επίπεδο».

Αν σας ζητούσα να κοιτάξετε πίσω, τα χρόνια της Μεταπολίτευσης και να μου πείτε πότε συντελέστηκε κατά την άποψή σας η μεγαλύτερη ζημιά στη χώρα, ώστε να φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, πού θα σταματούσατε; Σε ποια πρόσωπα, σε ποια γεγονότα, σε ποιες πολιτικές αποφάσεις; Το ΚΚΕ , σ’ αυτή την πορεία, έκανε λάθη και ποια θεωρείτε ως τα πιο σημαντικά;

«Όλα αυτά τα χρόνια υλοποιείται ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, είτε με τη μορφή της διαχείρισης του '80, είτε με τη μορφή των αναδιαρθρώσεων. Σημείο αναφοράς ήταν το Μάαστριχτ το 1992 και η ΟΝΕ, η νέα δομή του ΝΑΤΟ, οι τοπικοί ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι. Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε στις προβλέψεις του και για την ΕΕ και για την καπιταλιστική κρίση, σε μια περίοδο που όλα τα υπόλοιπα κόμματα στήριξαν αυτήν την πορεία, μιλώντας για «χρυσά κουτάλια», «σύγκλιση» κ.α. Αυτός ο δρόμος οδήγησε και στη σημερινή βαρβαρότητα. Δεν είναι επομένως ζήτημα προσώπων. Όσον αφορά το ΚΚΕ πρέπει να βελτιωθούμε για να οργανωθεί καλύτερα η λαϊκή πάλη. Επιστροφή στο παρελθόν δε μπορεί να υπάρξει. Σήμερα προβάλει η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού».

Βλέπετε σύντομα εκλογές ή θεωρείτε ότι αυτή η τρικομματική κυβέρνηση έχει λάβει πίστωση χρόνου μετά την εκταμίευση της δόσης;

«Ο χρόνος των εκλογών εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το ζητούμενο είναι να μη δώσει ο λαός πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση προσδοκώντας ανακούφιση από τη δόση, που άλλωστε δεν πάει στην τσέπη του ή από μια ενδεχόμενη ανάκαμψη. Τα μέτρα θα συνεχιστούν και πρέπει να βρουν απέναντί τους ένα ρωμαλέο και μαζικό εργατικό-λαϊκό κίνημα, που δεν θα έχει αυταπάτες για εύκολες λύσεις από τα πάνω. Σε αυτό θα συμβάλλει το ΚΚΕ».