Μπροστά στην κάλπη

Tης Κάλι Καρά

Έφτασε η ώρα που εργατοϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, μαγαζάτορες με το λουκέτο στο χέρι, ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, ξεκληρισμένοι αγρότες και αγρότισσες, απελπισμένοι συνταξιούχοι, νέοι και νέες των 200 και 300 ευρώ ή στις ουρές του ΟΑΕΔ, θα σταθούν μπροστά στην κάλπη, όπου θα αποφασίσουν για την επόμενη μέρα γι' αυτούς και τα παιδιά αυτής της χώρας.

Θα αποφασίσουν και για τις 686.000 παιδιά στη χώρα μας, που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, όπως αποκάλυψε τον Απρίλη η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF κατά την παρουσίαση της Ετήσιας  Έκθεσης: «Η Κατάσταση των Παιδιών στην Ελλάδα 2014 - Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα παιδιά».

Θα αποφασίσουν:

- Για τα παιδιά που ζουν σε νοικοκυριά όπου κανένας ενήλικας δεν εργάζεται και  ανέρχονταν σε 292.000 ή 13,2% το 2012, έχοντας αυξηθεί κατά 204.000 από το 2008.

- Για τα παιδιά του 62,3% των φτωχών νοικοκυριών που δηλώνουν μεγάλη δυσκολία να αντιμετωπίσουν τις συνήθεις ανάγκες του νοικοκυριού.


- Για τα παιδιά του 52,6% των φτωχών νοικοκυριών  που δήλωσαν οικονομική αδυναμία για διατροφή που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, με τα τρίτεκνα - πολύτεκνα (65,8%) της αντίστοιχης ομάδας να πλήττονται περισσότερο, θέτοντας επιτακτικά το ζήτημα του κινδύνου υποσιτισμού για ορισμένα παιδιά στην Ελλάδα.

- Για τον  σημαντικό αριθμό παιδιών στην Ελλάδα που δεν έχει ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, λόγω απώλειας ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γονέων τους, ενώ οι εναλλακτικές μορφές παροχής ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης δεν καλύπτουν το σύνολο του πληθυσμού.

- Για τα παιδιά που έχουν μείνει έξω από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, με ποσοστό σταθερά μικρότερο σε σχέση με τις χώρες της ΕΕ. Αλήθεια, ποιος ευθύνεται για την κατάσταση αυτή των παιδιών του Ελληνικού λαού, αν όχι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης στον οποίο έχουν το θράσος να ορκίζονται οι τωρινοί και οι αυριανοί σωτήρες;

Από πού χρωστούν αυτά τα παιδιά το περιβόητο χρέος, γύρω από το οποίο πλέκεται το γαϊτανάκι της κινδυνολογίας και των εκβιασμών, με στόχο να αποσπάσουν τη «σταθερότητα», δηλαδή τη συναίνεση στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, με εργαλεία τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις που «πρέπει να συνεχιστούν, ακόμη και αν δεν μας τις ζητήσουν;».

Στις εκλογές στις 25 Γενάρη ο λαός να απορρίψει τον  «φόβο» από τους μεν,  και το «εμπόριο ελπίδας» από τους «αριστερούς» δε.

Να μην μπλοκαριστεί στην επιλογή τού «μικρότερου κακού», αφού οι νεόκοποι σωτήρες διαβεβαιώνουν ότι θα πορευτούν στις ράγες της ΕΕ και στον στόχο τής όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας των μονοπωλίων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Να μη συμβιβαστούν με ψίχουλα. Κριτήριο της στάσης μπροστά στην κάλπη και της πάλης την επόμενη μέρα, πρέπει να είναι οι σύγχρονες ανάγκες του, και των παιδιών του.

Δυνατό ΚΚΕ παντού, και στην κάλπη, γιατί αποτελεί τον πραγματικό αντίπαλο στα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ των μνημονίων διαρκείας, τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Δυνατό ΚΚΕ για τον λαό και τα παιδιά του, σημαίνει να είναι ο ίδιος ο λαός δυνατός, αυτός που παράγει τον υλικό και πνευματικό πλούτο αυτής της χώρας.