Γκουαντάναμο: Μια τραυματική δεκαετία για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα αφότου άρχισε να λειτουργεί η φυλακή στη βάση του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού στην Ακτή Γκουαντάναμο, την 11η Ιανουαρίου 2002. Το κέντρο κράτησης του Γουαντάναμο, το οποίο βρίσκεται στην αμερικανική ναυτική βάση στην Κούβα, έγινε σύμβολο βασανιστηρίων και άλλων μορφών κακομεταχείρισης από την έναρξη της λειτουργίας του, τέσσερις μήνες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
«Η αποτυχία της κυβέρνησης των ΗΠΑ να κλείσει το κέντρο κράτησης στον Κόλπο του Γουαντάναμο αφήνει μια τοξική κληρονομιά για τα ανθρώπινα δικαιώματα» επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή τη 10η επέτειο της μεταφοράς των πρώτων κρατουμένων στη διαβόητη φυλακή των ΗΠΑ.
Σε έκθεση που δημοσιεύθηκε πριν την επέτειο, με τίτλο «Γουαντάναμο: Μια Τραυματική Δεκαετία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει την έκνομη μεταχείριση των κρατουμένων του Γουαντάναμο και περιγράφει τους λόγους για τους οποίους το κέντρο κράτησης εξακολουθεί να αποτελεί επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα.

«Το Γουαντάναμο συμβολίζει τη 10ετή συστηματική αποτυχία των ΗΠΑ να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την αντίδρασή τους στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αγνόησε τα ανθρώπινα δικαιώματα από την πρώτη μέρα που ξεκίνησαν οι κρατήσεις στο Γουαντάναμο. Καθώς προχωρούμε στο 11ο έτος λειτουργίας του κέντρου κράτησης, η αποτυχία συνεχίζεται» δήλωσε ο Ρομπ Φρίερ, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας για τις ΗΠΑ.
«Η αποτυχία της κυβέρνησης των ΗΠΑ να κλείσει το κέντρο κράτησης στον Κόλπο του Γουαντάναμο αφήνει μια τοξική κληρονομιά για τα ανθρώπινα δικαιώματα» επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή τη 10η επέτειο της μεταφοράς των πρώτων κρατουμένων στη διαβόητη φυλακή των ΗΠΑ.

Σε έκθεση που δημοσιεύθηκε πριν την επέτειο, με τίτλο «Γουαντάναμο: Μια Τραυματική Δεκαετία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει την έκνομη μεταχείριση των κρατουμένων του Γουαντάναμο και περιγράφει τους λόγους για τους οποίους το κέντρο κράτησης εξακολουθεί να αποτελεί επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα.

«Το Γουαντάναμο συμβολίζει τη 10ετή συστηματική αποτυχία των ΗΠΑ να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την αντίδρασή τους στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αγνόησε τα ανθρώπινα δικαιώματα από την πρώτη μέρα που ξεκίνησαν οι κρατήσεις στο Γουαντάναμο. Καθώς προχωρούμε στο 11ο έτος λειτουργίας του κέντρου κράτησης, η αποτυχία συνεχίζεται» δήλωσε ο Ρομπ Φρίερ, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας για τις ΗΠΑ.
Παρά την δέσμευση του Προέδρου Ομπάμα να κλείσει το κέντρο κράτησης του Γουαντάναμο μέχρι τις 22 Ιανουαρίου 2010, στα μέσα Δεκεμβρίου 2011 κρατούνταν εκεί 171 άνδρες. Τουλάχιστον 12 από αυτούς που μεταφέρθηκαν στο Γουαντάναμο στις 11 Ιανουαρίου 2002 εξακολουθούν να κρατούνται εκεί. Ένας από αυτούς εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης μετά την καταδίκη του από στρατιωτική επιτροπή το 2008. Σε κανέναν από τους υπόλοιπους 11 δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.

Η κυβέρνηση Ομπάμα -και μάλιστα μεγάλα τμήματα και των τριών κλάδων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης- έχουν υιοθετήσει το παγκόσμιο πλαίσιο δράσης «πολέμου» που επινόησε η κυβέρνηση Μπους. Τον Ιανουάριο του 2010 η διοίκηση υποστήριξε ότι 48 από τους κρατούμενους του Γουαντάναμο δεν ήταν δυνατό ούτε να αφεθούν ελεύθεροι, ούτε να τους απαγγελθούν κατηγορίες, αλλά έπρεπε να παραμείνουν επ’αόριστον υπό στρατιωτική κράτηση χωρίς απαγγελία κατηγορίας ή δίκη, σύμφωνα με τη μονομερή ερμηνεία των ΗΠΑ περί του δικαίου του πολέμου.

«Έως ότου οι ΗΠΑ αναγνωρίσουν αυτές τις κρατήσεις ως ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κληρονομιά του Γουαντάναμο θα συνεχίσει να υπάρχει, είτε κλείσει το κέντρο κράτησης, είτε όχι» δήλωσε ο Ρομπ Φρίερ.

«Μεταξύ των κρατουμένων που εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί σήμερα υπάρχουν άτομα που, πριν τη μεταφορά τους στο Γουαντάναμο, είχαν υποβληθεί από τις ΗΠΑ σε βασανιστήρια και αναγκαστική εξαφάνιση. Για αυτά τα εγκλήματα του διεθνούς δικαίου, που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο προγράμματος μυστικών κρατήσεων το οποίο υπόκειται στην προεδρική εξουσία, η λογοδοσία ήταν περιορισμένη ή ανύπαρκτη. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει εμποδίσει συστηματικά τις προσπάθειες των πρώην κρατουμένων να ζητήσουν αποκατάσταση για τις εν λόγω παραβιάσεις» αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία.

«Στα 10 αυτά χρόνια, μία μόνο από τις 779 περιπτώσεις κρατουμένων στη βάση του Γουαντάναμο έχει μεταφερθεί στις ΗΠΑ για την άσκηση δίωξης σε κανονικό ομοσπονδιακό δικαστήριο. Λοιποί κρατούμενοι αντιμετώπισαν άδικες δίκες από στρατιωτικές επιτροπές. Η διοίκηση τώρα σκοπεύει να ζητήσει την επιβολή της θανατικής ποινής σε έξι από τους κρατουμένους που παρευρέθηκαν σε τέτοιες δίκες» επισημαίνει η οργάνωση.

Υπενθυμίζεται ότι όταν διεκδικούσε την προεδρία των ΗΠΑ, το 2008, ο Μπαράκ Ομπάμα υποσχόταν να κλείσει τη φυλακή στο Γκουαντάναμο ώστε να αποκατασταθεί η εικόνα της χώρας σε ό,τι αφορά την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διεθνές επίπεδο. Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει επιρρίψει την ευθύνη για την αποτυχία της να κλείσει το κέντρο κράτησης του Γουαντάναμο στο Κογκρέσο, το οποίο έχει πράγματι αποτύχει να διασφαλίσει τη συμμόρφωση των ΗΠΑ με τις διεθνείς αρχές για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο αυτό.

Ο Ομπάμα όχι μόνο υπαναχώρησε αλλά τον Δεκέμβριο επικύρωσε έναν αμφιλεγόμενο νόμο που προβλέπει ότι ο στρατός θα μπορεί να φυλακίζει οποιονδήποτε κρίνει ότι είναι μέλος της αλ Κάιντα ή «δυνάμεων που σχετίζονται με αυτή». Ο νόμος απαγορεύει την μεταφορά κρατουμένων από το Γκουαντάναμο στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών για να δικαστούν.

Οι σχετικές διατάξεις, οι οποίες συμπεριλήφθηκαν σε νομοσχέδιο για τις αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ, μειώνει την δυνατότητα των πολιτικών αρχών να ανακρίνουν και να διώκουν υπόπτους ως τρομοκράτες, ενώ λόγω της αμφισημίας του μπορεί να οδηγήσει σε φυλακίσεις χωρίς χρονικό περιορισμό, τόνισε η Μελίνα Μιλάτσο, νομικός της οργάνωσης Human Rights First. «Οι διατάξεις αυτές είναι σχεδιασμένες κατά τρόπο ώστε το Γκουαντάναμο να μείνει ανοιχτό» τόνισε.

«Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το εθνικό δίκαιο και οι πολιτικές πρακτικές δεν μπορεί να προβάλλονται ως δικαιολογίες για τη μη συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις Συνθήκες. Δεν αρκεί ο ένας κλάδος της κυβέρνησης να κατηγορεί έναν άλλο για την αποτυχία μιας χώρας να διαφυλάξει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το Διεθνές Δίκαιο απαιτεί να βρεθούν λύσεις, όχι δικαιολογίες» δήλωσε ο Ρομπ Φρίερ από τη Διεθνή Αμνηστία.




Πηγη