"Έτσι θα μάθουν"!

Με τη σοφία μιας ολόκληρης ζωής πίσω του και απολύτως σίγουρος για το είδος της «τιμωρίας» που θα τους άξιζε,
*
της τιμωρίας που θα άξιζε σε όλους αυτούς που καταδημαγωγούν και κοροϊδεύουν το λαό,
εκείνους που - σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα - μιλούν στον εργάτη για θυσίες την ώρα που του κλέβουν όλα τα γεννήματα,
εκείνους που ρημάζουν την πατρίδα και την ίδια ώρα κάνουν κηρύγματα «πατριωτισμού» και «σύνεσης» προς όσους μοχθούν,
εκείνους που συστήνουν στους πληβείους τη λιτότητα, ενώ την ίδια ώρα οι ίδιοι ζουν ως πατρίκιοι μέσα στη χλιδή και την απάτη,
*
ο γερο - Ανσέλμο
γυρίζει προς τον Ρόμπερτ Τζόρνταν και του λέει με λόγια απλά και φωνή σταθερή:
*

«Θα τους έβαζα να δουλεύουν κάθε μέρα, όπως δουλέψαμε εμείς στα χωράφια κι όπως δουλεύουμε στα βουνά κόβοντας ξύλα, για όλη τους τη ζωή.
Ετσι θα βλέπανε για ποιο σκοπό γεννηθήκανε οι άνθρωποι.
Θα έπρεπε να κοιμούνται εκεί που κοιμόμαστε εμείς.
Να τρώνε όπως τρώμε εμείς.
Πρώτα απ' όλα όμως να δουλεύουν. Ετσι θα μάθουν».
*
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το έργο του Ερνεστ Χεμινγουέι «Για ποιον χτυπά η καμπάνα».
Το αφιερώνουμε ολόψυχα σε όλους
τους σπουδαιοφανείς κυρίους και τις κυρίες της εξουσίας,
τους μπιστικούς των κυρίων και των κυριών της άρχουσας τάξης,
τους ματαιόσπουδους κυρίους και τις κυρίες των τηλεοπτικών υποσταθμών της ολιγαρχίας,
τους απαστράπτοντες κυρίους και τις κυρίες των «φιλανθρωπικών» σωματείων,
τους «ευπατρίδες» κυρίους και τις κυρίες των ντόπιων και ξένων «οίκων»,
τους «επιφανείς» κυρίους και τις κυρίες της «υψηλής» κοινωνίας,
τους «νόμιμους και ηθικούς» εκμεταλλευτές, κηφήνες και σφετεριστές του πλούτου που άλλοι παράγουν.
*
Σε όλους, δηλαδή, αυτούς που εδώ και δυο χρόνια, σε μιαν άνευ προηγουμένου επιχείρηση τρομοκρατίας, εκβιασμού, πατριδεμπορίου και λοβοτομής του λαού, έχουν στρέψει όλες τις πυροβολαρχίες του συστήματος ενάντια στους είλωτες, και που
με αναίδεια καλοζωισμένης Αντουανέτας,
καμουφλαρισμένοι πίσω από την αυθεντία της ασημαντότητάς τους, πλαισιωμένοι από τις «ΥΕΝΕΔ» της «δημοκρατίας» τους, αυτοί, οι χορτάτοι, διατάζουν τους πεινασμένους «να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων»!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ