H.Π.Α: Νέα “εργασιακά ήθη” στην παιδική εργασία

Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που της μηχανές της αμερικανικής βιομηχανίας χειριζόταν μικροσκοπικά δάχτυλα. Έτσι, όταν ο Newt Gingrich (Σ.τ.Μ πολιτικός, υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων) πρόσφατα δήλωσε ότι “Οι νέοι άνθρωποι οφείλουν να μάθουν πώς να εργάζονται” και πρότεινε ότι τα παιδιά θα μπορούσαν να αναπτύξουν μια ισχυρή εργασιακή ηθική δουλεύοντας στον καθαρισμό των σχολείων τους, πολλοί Αμερικανοί πιθανότατα δεν είδαν το πισωγύρισμα στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μοχθούσαν στα εργοστάσια. Αλλά μετά από δεκαετίες εκστρατειών κατά της εκμετάλλευσης των ανηλίκων, η δεξιά  αναζωπυρώνειτα απομεινάρια της εποχής των κάτεργων, στοχεύοντας την προστατευτική νομοθεσία για την παιδική εργασία.

Αν και δεν προχώρησαν τόσο πολύ ώστε να στρατολογήσουν πιτσιρίκια πίσω στα εργοστάσια, κατά τη διάρκεια του 2011 οι νομοθέτες των Πολιτειών προώθησαν νομοθεσίες απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων των νέων. Οι Ρεπουμπλικάνοι στο Μέιν προσπάθησαν να χαλαρώσουν τα μέτρα προστασίας για τους νέους με ένα νομοθέτημα με τον κατ’ ευφημισμό τίτλο “Ενίσχυση της πρόσβασης στο χώρο εργασίας για τους ανηλίκους.” Το αρχικό νομοσχέδιο, το οποίο εισήχθη από τον Βουλευτή της Βουλής των Αντιπροσώπων David Burns, αφαιρούσε κάποια όρια στις ώρες εργασίας για τους εφήβους και επέκτεινε τον αριθμό των ημερών τις όποιες ένας νέος κάτω των 20 θα μπορούσε να δουλεύει για 5,25 δολάρια/ώρα, σε περίπου ένα εξάμηνο, χρυσή ευκαιρία για τους εργοδότες οι οποίοι πληρώνουν τους ενήλικες με μισθό τουλάχιστον 7,50 δολάρια/ώρα. Το περασμένο καλοκαίρι πέρασε ένα πιο περιορισμένο νομοσχέδιο, το οποίο χαλάρωσε μόνο τους περιορισμούς στις ώρες εργασίας.

Απαντώντας στους επικριτές του νομοσχεδίου, ο Burns υποστήριξε ότι ο σκοπός του ήταν απλά να παρέχει στους νέους που βρίσκονται σε αναζήτηση εργασίας πολύτιμες ευκαιρίες, δεδομένου ότι πολλοί “δεν έχουν καμία εμπειρία, ίσως και καμία εργασιακή ηθική, και δεν αξίζουν τον κατώτατο μισθό μέχρι να μάθουν τη δουλειά.” Όσον αφορά τις κυβερνητικές διασφαλίσεις έναντι των αυθαιρεσιών πρόσθεσε, “Έχουμε αναλάβει την ευθύνη έναντι των οικογενειών να παίρνουμε έξυπνες αποφάσεις και μεταφέρουμε την ευθύνη αυτή στους υπαλλήλους του σχολείου και της Πολιτείας”

Εν τω μεταξύ, οι νομοθέτες του Ουισκόνσιν μετά από μάχη με τα σωματεία, κατήργησαν τους περιορισμούς που έθεταν οι κανονισμοί εργασίας στις ώρες τις οποίες παιδιά 16-17 ετών θα μπορούσαν να δουλέψουν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και των σχολικών διακοπών.

Στο Μισούρι, ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Jane Cunningham πρότεινε την άρση των περιορισμών στην πρόσληψη παιδιών ηλικίας κάτω των 14, όπως επίσης και για τη διάρκεια και τις ώρες της ημέρας της όποιες οι έφηβοι μπορούν να δουλέψουν. Διαλαλώντας την πολιτική του ως “κοινή λογική”, o Cunningham υποστήριξε τον περασμένο Φεβρουάριο, “Εμείς δεν κάνουμε καμία χάρη στους μαθητές, λέγοντάς τους,” Δεν μπορείτε να εργαστείτε”.”

Αν και οι αλλαγές αυτές δεν παρακάμπτουν τους περιορισμούς που θέτουν οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί εργασίας, οι οποίοι καθορίζουν συνήθως τα 14 ως ελάχιστη ηλικία απασχόλησης -με εξαιρέσεις για τις αγροτικές εργασίες και κάποια άλλα είδη εργασίας- εν τούτοις, αυτά τα σε πολιτειακό επίπεδο πισωγυρίσματα, υπονομεύουν κρίσιμους κανόνες προστασίας των εργαζομένων. “Τα παιδιά στις Πολιτείες αυτές μπορούν πλέον να εξαναγκαστούν να εργάζονται περισσότερες ώρες, αργότερα μέσα στη νύχτα” λέει η Anne Thompson, πολιτικός αναλυτής του Ταμείου Δράσης Προώθησης Εθνικής Εργατικής Νομοθεσίας. “Αυτό αποτελεί μέρος των συντονισμένων προσπαθειών των συντηρητικών σε όλη τη χώρα να χρησιμοποιήσουν την οικονομική κρίση για να πετσοκόψουν κρίσιμα εργασιακά δικαιώματα”.

Ακολουθώντας το παράδειγμα του κινήματος εναντίων των ρυθμίσεων στην ομοσπονδιακή και κρατική πολιτική, οι νομοθέτες που αμφισβήτησαν τους περιορισμούς στην παιδική εργασία υποστηρίζουν ότι οι περιορισμοί αυτοί είναι ένα αχρείαστο εμπόδιο στην έκθεση των νέων στην παλιά καλή πειθαρχία και στην αυστηρότητα του χώρου εργασίας

Σε μια δημόσια διάλεξη που δημοσιεύτηκε και στο YouTube, ο γερουσιαστής της Γιούτα Mike Lee αμφισβήτησε τους ομοσπονδιακούς νόμους για την παιδική εργασία σε συνταγματικό επίπεδο. Επικαλούμενος την 1918 απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία ακύρωσε νομοθεσία για την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας ως παράνομη καταπάτηση της πολιτειακής εξουσίας, ο Lee υποστήριξε ότι, “To πόσο κατακριτέα είναι η παιδική εργασία και το κατά πόσο θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί-αυτό είναι κάτι που πρέπει να ρυθμιστεί από τους νομοθέτες της Πολιτείας.”

Το νομικό σκεπτικό του Lee πάει πίσω στο παρελθόν, έως και τη συζήτηση σχετικά με την Keating-Owen Act του 1916, η οποία θα επέτρεπε τον περιορισμό της απασχόλησης παιδιών εάν το Ανώτατο Δικαστήριο δεν την είχε μπλοκάρει.. Μεγάλης κλίμακας πολιτικές κατά της παιδικής εργασίας δεν είχαν σταθερά υλοποιηθεί μέχρι τη Μεγάλη Ύφεση. Με την υποστήριξη των οπαδών του New Deal και την πίεση του εργατικού κινήματος, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τελικά προώθησε ηλικιακούς και χρονικούς περιορισμούς για τους παιδιά-εργαζόμενους στην Fair Labor Standards Act του 1938.

Ο κατήφορος στο ζήτημα της παιδικής εργασίας διασταυρώνεται και με την προεδρική προεκλογική εκστρατεία. Μιλώντας στο Harvard’s Kennedy School of Government τον περασμένο Νοέμβριο, ο Newt Gingrich προώθησε ημι-επαγγελματικά προγράμματα στους μαθητές των φτωχών σχολείων, για να προσφέρει “εργασιακή εμπειρία στην καφετέρια, στη βιβλιοθήκη του σχολείου, στο γραφείο” Άλλωστε, είπε, “τα παιδιά της μεσαίας τάξης το κάνουν συστηματικά. Πρέπει να δώσουμε και στα φτωχά παιδιά την ίδια ευκαιρία να κυνηγήσουν την ευτυχία.”

Αυτά τα ιδεολογικά δολώματα δεν είναι ούτε νέα ούτε περιορίζονται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Το στερεότυπο του τεμπέλη, επιρρεπούς στις εξαρτήσεις φτωχού διαμόρφωσε την πλασματική εικόνα της “Welfare Queen” του Ρόναλντ Ρίγκαν. (Σ.τ.Μ “Welfare Queen” είναι μια υποτιμητική φράση που χρησιμοποιείται στις Η.Π.Α για να περιγράψει τους ανθρώπους που εισπράττουν υπερβολικά επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας, με απάτες. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1976 στην προεδρική εκστρατεία του Ρόναλντ Ρίγκαν) Αποτελούσε, επίσης, έναν από τους πυλώνες των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Κλίντον στην πρόνοια, οι οποίες κατεδάφισαν ισχυρούς κοινωνικούς φραγμούς με στόχο να “εκπαιδεύσουν” έγχρωμους φτωχούς μέσω “προνοιακών προγραμμάτων εργασίας”.

Την φιλοσοφία του Gingrich για την παιδική εργασία συμπληρώνουν οι δηλώσεις του Dickensian σχετικά με την ευημερία των παιδιών κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Βουλευτής: Πρότεινε τον εγκλεισμό των παιδιών με δυσλειτουργικούς γονείς σε ορφανοτροφεία, απομακρύνοντας τα από τις αρνητικές επιρροές των γονέων τους.

Πολλά παιδιά που “κυνηγούν την ευτυχία” μέσω της εργασίας έχουν θλιβερές επιλογές. Οι πιο κοινές απασχολήσεις για τους νέους -όπως είναι οι οικοδομές, η εστίαση, τα εστιατόρια και η γεωργία- κρύβουν συχνά μείζονες κινδύνους. Σύμφωνα με μια ομοσπονδιακή ανάλυση των στοιχείων, σε σύγκριση με τους εργαζόμενους 25 ετών και άνω, οι εργαζόμενοι ηλικίας 15 έως 17 παρουσιάζουν πολύ υψηλότερα ποσοστά εργατικών ατυχημάτων.

Οι γεωργικές εργασίες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, αφήνοντας περίπου 3.400 παιδιά και έφηβους σοβαρά τραυματισμένους το 2009. Μακριά από το ιδανικό βουκολικό σκηνικό της αγροτικής οικογένειας, μεγάλο μέρος της δουλειάς του τομέα αυτού σήμερα, αφορά φτωχές οικογένειες λατίνων μεταναστών. Τα αγροκτήματα μπορούν να προσλάβουν σήμερα παιδιά ηλικίας από 12 χρονών, με γονική συναίνεση. Σύμφωνα με την έκθεση του Human Rights Watch για το 2010, οι απειλές που αντιμετωπίζουν τα παιδιά-εργαζόμενοι περιλαμβάνουν τα φυτοφάρμακα, θερμική καταπόνηση, ατυχήματα, εργοδοτικές αυθαιρεσίες και μεγάλα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου.

Οι προσπάθειες κατάργησης των νόμων κατά της παιδικής εργασίας συμπίπτουν με μια μικρή ώθηση προς την άλλη κατεύθυνση από την κυβέρνηση Ομπάμα. Μετά από χρόνια πιέσεων από υποστηρικτές, το Υπουργείο Εργασίας έχει προτείνει νέους κανόνες για το εργατικό δυναμικό στις γεωργικές εργασίες που θα αποκλείει τα παιδιά κάτω των 16 ετών από τον χειρισμό ορισμένων επικίνδυνων μηχανημάτων και από το να επιδίδονται σε “εργασίες με ζώα και φυτοφάρμακα, εργασίες υλοτόμησης, λάκκους κοπριάς και κάδους αποθήκευσης.” Ακτιβιστές εξήραν την πρωτοβουλία, αλλά είπαν ότι ήταν αυτό είναι μόνο ένα μικρό βήμα προς την αντιμετώπιση της εκμετάλλευσης των παιδιών στον τομέα της γεωργίας.

Εκτός από αυτό, ομάδες υπεράσπισης πίεσαν για μια πιο ολοκληρωμένη Πράξη Απασχόλησης Παίδων, η οποία θα επεκτείνει τους υφιστάμενους κανονισμούς εργασίας των παιδιών και σε άλλους κλάδους πλην της γεωργίας. Όμως, το νομοσχέδιο έχει μπλοκαριστεί στο Κογκρέσο.

Ακόμη και αυτές οι ήπιες προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις του Υπουργείου Εργασίας για τα αγροκτήματα, προκάλεσαν αντιδράσεις. Μια ομάδα γερουσιαστών απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας προς την Υπουργό Εργασίας Hilda Solis το Δεκέμβριο, προειδοποιώντας ότι η αυστηρότερη ρύθμιση θα μπορούσε να έχει “σοβαρές αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις στους αγρότες εργοδότες” που βασίζονται σε έφηβους εργάτες “για την κάλυψη εποχικών αναγκών απασχόλησης.”

Η δεξιά πτέρυγα της “παράδοσης” μπορεί να μην οραματίζεται προς το παρόν μια πλήρη επιστροφή στις εποχές του Oliver Twist, παρ’ όλα αυτά, οι πρόσφατες συζητήσεις γύρω από την παιδική εργασία έχουν ξεσκονίσει παλιά επιχειρήματα κατά της “αποτυχίας της κυβέρνησης λόγω υπερβολικού ζήλου” που χρονολογείται από πολύ σκληρές οικονομικά εποχές.

“Φαίνεται ότι οι συντηρητικοί πολιτικοί προσπαθούν να μας πάει πίσω στο δέκατο ένατο αιώνα, μια εποχή που τα παιδιά πήγαιναν να εργαστούν, αντί του σχολείου και μοχθούσαν κάτω από επικίνδυνες συνθήκες για μερικές δεκάρες”, δήλωσε ο Justin Feldman της Public Citizen. Αν και κάποια οργανωμένη επαγγελματική εμπειρία μπορεί να θεωρηθεί εκπαιδευτική, πρόσθεσε, περιπτώσεις κατάχρησης και τραυματισμών δείχνουν ότι “τα παιδιά χρειάζονται περισσότερη προστασία από τους κινδύνους αυτούς και όχι λιγότερη”.

Η φράση «παιδική εργασία» παραπέμπει σε ξεθωριασμένες φωτογραφίες, ή εικόνες παιδιών παγιδευμένα σε κάτεργα μακρινών χωρών. Αλλά όταν οι αμερικανοί πολιτικοί γκρινιάζουν για στοιχειώδεις προστασίες για τους νεότερους, πιο ευάλωτους εργαζομένους, αποκαλύπτουν ότι η κληρονομιά της Βιομηχανικής Επανάστασης του αχαλίνωτου καπιταλισμού, ακόμα στοιχειώνει πολιτική σκηνή της χώρας.

Πηγη