Μαύρο σκοτάδι , στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας ...

Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε στη Γερμανία η νέα πρόεδρος (μάλλον συμπρόεδρος) του αριστερού μορφώματος που ονομάζεται Die Linke, του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς (αντίγραφο του οποίου αποτελεί ο ελληνικός ΣΥΡΙΖΑ) καθώς δημοσίευσε ένα μανιφέστο με τίτλο «Οι δρόμοι προς τον κομμουνισμό». Μην τρομάζετε, μόνο για κομμουνισμό, δεν γράφει η κυρία ... Απλά ο τίτλος χρησιμεύει μια χαρά, για τις τεχνητές αντιδράσεις που προκάλεσε και την χολή που ξέρασε σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος της Γερμανίας !

Η Γκεζίνε Λετς όμως, δεν επικρίθηκε μόνο από στελέχη των παραδοσιακών αστικών κομμάτων, αλλά και απο βουλευτές του ίδιου του κόμματός της, στο οποίο συμμετέχουν διάφοροι αριστεροί τυχοδιώκτες που παθαίνουν φλύχταινες μόλις ακούνε για Κομμουνισμό όπως επίσης οι "δυσαρεστημένοι του SPD, του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας ... κάποιοι σαν τον Δημαρά, ή τον Μητρόπουλο.

Πολύ σωστά επισημαίνει η γαλλική αστική φυλλάδα Le Figaro "Αν δεν υπήρχε ο προκλητικός τίτλος, το μανιφέστο της Λετς, ίσως να περνούσε απαρατήρητο" ... όπου προκλητικό, φυσικά η αναφορά στον Κομμουνισμό !

Η Γκεζίνε Λετς, ουσιαστικά μέσα απο το μανιφέστο αυτό, που μόνο επαναστατικό δεν είναι, προωθεί σειρά - ήδη δοκιμασμένων - σοσιαλδημοκρατικών παρεμβάσεων και μεταρρυθμίσεων, με κυριότερο την οικονομική ανάπτυξη μέσω δημοσίων επενδύσεων και την δημιουργία ενός δημοσίου τομέα που θα παρέχει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας ! Πρόκειται για ένα μανιφέστο διαχείρισης, όχι ανατροπής. Η μόνη αναφορά που γίνεται στον Κομμουνισμό, είναι μέσω της πρότασης "Ο κομμουνισμός επιδιώκει την ισότητα ... ο μόνος τρόπος να βρούμε τους δρόμους προς τον κομμουνισμό, είναι να ξεκινήσουμε να τους δοκιμάζουμε, είτε βρισκόμαστε στην αντιπολίτευση, είτε στην κυβέρνηση."

Η παραπάνω πρόταση ήταν αρκετή, ώστε να αρχίσουν οι υπερασπιστές των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, όπως βουλευτές και δημοσιογράφοι, να ξεκινήσουν ένα ιερό πόλεμο κατά των κομμουνιστικών ιδεών, ξεθάβοντας όπως πάντα ...τον Στάλιν (γνωστή πρακτική και στην Ελλάδα ) και μερικοί έφτασαν μάλιστα στην γελοία θεατρική πράξη, να ζητήσουν την απαγόρευση του αστικού κόμματος Die Linke. Όλα αυτά φυσικά για τα μάτια, του καλά κοιμώμενου γερμανικού λαού ... Όσων δηλαδή δεν έζησαν στην Ανατολική Γερμανία, ώστε να γνωρίζουν και 5 πράγματα παραπάνω.

Ο γενικός γραμματέας του CDU, Χέρμαν Γκρέχε, κατήγγειλε αυτή τη «σκανδαλώδη κομμουνιστική νοσταλγία», ενώ ένας αξιωματούχος του βαυαρικού CDU -ο Αλεξάντερ Ντόμπριντ- ζήτησε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης να εξετάσει το ενδεχόμενο να απαγορεύσει το Die Linke. «Προτείνοντας την επιστροφή του κομμουνισμού στη Γερμανία» τόνισε, «η ηγεσία του κόμματος συνιστά απειλή για το Σύνταγμα».

Φυσικά βρήκε την ευκαιρία και ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD, και ζήτησε εξηγήσεις από το κόμμα της Αριστεράς.

Η καλύτερη όμως δήλωση ανήκει στον Κλάους Λέντερερ, μέλος και επικεφαλής του κόμματος Die Linke στο Βερολίνο, ο οποίος διαχώρισε την θέση του απο αυτήν την διακύρηξη, λέγοντας πως "Η ρήξη με τον σταλινισμό (????) ήταν η συνέπεια των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στο όνομα του κομμουνισμού".

Απο τα κανάλια φυσικά παρέλασαν και διάφορα άλλα τσιράκια  της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας, όπως αυτός ο ανεκδίηγητος Ουμπέρτους Κνάμπε, που παριστάνει τον επικεφαλής της ένωσης θυμάτων της Στάζι, που δήλωσε πως "Όταν οι ηγέτες του Die Linke προβληματίζονται για το ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος για την επιστροφή στον κομμουνισμό, δεν μπορεί παρά να ανησυχούμε"

Μαύρο σκοτάδι στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας, στην χώρα που γέννησε τον Κάρλ Μάρξ και τον Φριντριχ Ένγκελς, την Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Κάρλ Λήμπκνεχτ ....

Τους αφιερώνουμε τον δικό τους Μπέρτολντ Μπρέχτ  ... 

με το "Εγκώμιο στον Κομμουνισμό"

Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος.
Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις.
Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν.
Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό.
Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα.
Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν.
Αλλά εμείς ξέρουμε:
Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος.
Δεν είναι παραφροσύνη, μα
Το τέλος της παραφροσύνης.
Δεν είναι χάος
Μα η τάξη.
Είναι το απλό
Που είναι δύσκολο να γίνει.