Η πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφηκε στα πρότυπα του νέου αντεργατικού νόμου ...

Σφαγιάζει τους μισθούς για να σώσει την ανταγωνιστικότητά της

Επιχειρησιακή σύμβαση στα πρότυπα του νέου αντεργατικού νόμου υπέγραψαν η εργοδοσία και οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ

Επιχειρησιακή Σύμβαση για μείωση των αποδοχών κατά 9%, τουλάχιστον για μία διετία, υπέγραψε η δραμινή γαλακτοβιομηχανία «ΝΕΟΓΑΛ ΑΕ» με το Σωματείο της επιχείρησης που ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ.

Οπως σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση που υπογράφουν οι εκπρόσωποι της επιχείρησης και του σωματείου και κατατέθηκε στο ΣΕΠΕ, η μείωση των αποδοχών κατά 9% είναι «εύλογη και αναγκαία προκειμένου να αποφευχθεί η αύξηση της τιμής των προϊόντων της και η παραπέρα μείωση της ανταγωνιστικότητάς της και προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη συνέχιση της λειτουργίας της βιομηχανίας στις νέες συνθήκες της αγοράς».

Με την επιχειρησιακή σύμβαση (πρόκειται για εφαρμογή του νέου αντεργατικού εκτρώματος που ενέκρινε πρόσφατα η Βουλή με το νόμο 3899/2010, ο οποίος ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση των ΣΣΕ) αυτό που επιδιώκει είναι να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητά της μέσα στο άγριο τοπίο της συγκέντρωσης του κλάδου στα χέρια των πολυεθνικών ομίλων. Η σύμβαση υπογράφτηκε στις 29 του Δεκέμβρη, ισχύει από 1η του Γενάρη 2011 και αφορά στις πάσης φύσεως αποδοχές όλων των εργαζομένων (περίπου 120) της εταιρείας.

Η «ΝΕΟΓΑΛ» είναι κερδοφόρα επιχείρηση. Το 2009 είχε 2 εκατ. ευρώ κέρδη και σύμφωνα με δήλωση του διευθύνοντος συμβούλου της, Χ. Σεβαστίδη, και το 2010 θα κλείσει με κερδοφορία, παρά το γεγονός ότι από τον Αύγουστο του 2010 προχώρησε σε μείωση της τιμής του φρέσκου παστεριωμένου γάλακτος κατά 10 λεπτά στο 1 λίτρο και αντίστοιχα στις υπόλοιπες συσκευασίες 1/2 λίτρου και 2 λίτρων.

Από την 1η του Γενάρη έχει απορροφήσει την αύξηση του ΦΠΑ κατά 2% στις τιμές των προϊόντων της, κάτι που η διοίκηση αξιοποιεί για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους με το επιχείρημα ότι - δήθεν - αυτοί κάνουν θυσίες που καρπώνονται οι ίδιοι. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Γιατί η αύξηση του ΦΠΑ που επέβαλε η κυβέρνηση επιβαρύνει αποκλειστικά και μόνο την εργατική - λαϊκή οικογένεια, που βλέπει καθημερινά το κόστος ζωής της να ανεβαίνει. Και αν (σήμερα, προσωρινά) το επίπεδο των τιμών των προϊόντων της «ΝΕΟΓΑΛ» μένει ίδιο, αυτό «φορτώνεται» στις πλάτες των εργαζομένων της εταιρείας, την ώρα που η εργοδοσία προσδοκά αύξηση των κερδών της.

Εστρωσαν το έδαφος με απειλές

 

Τις πλάτες της εργοδοσίας έσπευσαν πρώτες να ζεστάνουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, που βρίσκονται στη διοίκηση του επιχειρησιακού σωματείου, όχι μόνο υπέγραψαν την κατάπτυστη σύμβαση, αλλά ανέλαβαν μετά να φιλοτεχνήσουν και το προσωπείο της εταιρείας. Σε χτεσινή του δήλωση στο ρ/σ «Φλας» ο Γιώργος Μιχαηλίδης, πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου, δικαιολογώντας την εργοδοτική επιθετικότητα είπε: «Στην ουσία εμείς πάμε να καλύψουμε την αύξηση του ΦΠΑ, γι' αυτό γίνεται. Δεν πηγαίνει στην εταιρεία»!

Αλλωστε, ακριβώς επειδή στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν έκαναν τίποτα για να οργανώσουν την αντίσταση των εργαζομένων στη λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων που ήρθε και συνεχίζεται. Αντίθετα, τρέχουν πρώτοι να νομιμοποιήσουν αυτή την πολιτική και πασχίζουν να πείσουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν να κάνουν κι άλλες θυσίες στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου.

Και στην περίπτωση της «ΝΕΟΓΑΛ», τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ προετοίμασαν το έδαφος συζητώντας εδώ και καιρό για την «ανάγκη να γίνουν μειώσεις στους μισθούς», υιοθετώντας τις απειλές της εργοδοσίας πως σε διαφορετική περίπτωση θα «αναγκαστεί να προχωρήσει σε απολύσεις». Και αφού υπέγραψαν την κατάπτυστη συμφωνία δεν μπήκαν στον κόπο να ενημερώσουν τους εργαζόμενους για τα «συμφωνηθέντα». Μάλιστα, ένα από τα πρώτα «βιολιά» της ΠΑΣΚΕ στο νομό, εργαζόμενος της «ΝΕΟΓΑΛ», δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει για τις εξελίξεις ούτε το Εργατικό Κέντρο Δράμας, παρότι είναι μέλος της διοίκησής του.

Πάντως, αποκαλύπτεται ότι η μείωση των μισθών απειλεί όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από την κερδοφορία ή όχι των επιχειρήσεων. Η επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων δε θα έχει ημερομηνία λήξης καθώς το νομοθετικό οπλοστάσιο στα χέρια του κεφαλαίου έχει εμπλουτιστεί ώστε να μπορεί να ικανοποιεί κάθε αξίωσή του προκειμένου να φτάσει την τιμή της εργατικής δύναμης στον πάτο. Αυτό που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι δεν είναι μόνο η κρίση αλλά και η ανάπτυξη των επιχειρήσεων, αφού για να βγει κερδισμένη κάθε επιχείρηση από τον άγριο ανταγωνισμό για τη συγκέντρωση και μονοπώληση των κλάδων «σαρώνει» κάθε κατάκτηση και δικαίωμα των εργαζομένων.

 Από τον Ριζοσπάστη