Τότε μπορούμε να τους βάλουμε να χτίζουν τα σπίτια μας, τις εκκλησίες, τα σχολεία μας, τους δρόμους μας, τις Ολυμπιάδες μας... Να φυλάνε τους γέρους και τα παιδιά μας, να μαζεύουν τα σκουπίδια μας, να καλλιεργούν τα χωράφια μας. Να σκοτώνονται στα γιαπιά, στις σκαλωσιές, στα υπουργεία... Και δεν είναι καν υποχρεωτικό να τους δώσουμε και αυτό το ξεροκόμματο. Μπορούμε απλά, να τους καταγγείλουμε! Γιατί-ω τι κακούργημα!- δεν έχουν χαρτιά, δεν έχουν δικαιώματα. Δεν έχουν δικαίωμα στην ύπαρξη. Ποινικοποιούμε την ίδια τη ζωή!"
"Κι όμως, στην συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση, δικαίωμα γι' αυτούς θεωρείται η δική μας υποχρέωση να τους ασφαλίζουμε. Δεν το κάνουμε παρότι μας υποχρεώνουν οι νόμοι, ενώ και το ίδιο το κράτος δεν μας ελέγχει γιατί δεν τηρούμε τους νόμους. Παρότι εργάζονται για πολλά χρόνια, δεν μπορούν - όχι με δική τους ευθύνη - να συγκεντρώσουν τα ένσημα που πιστοποιούν ότι εργάζονται και κατά συνέπεια δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν αδεια παραμονής. Άρα, σύμφωνα με την λογική του νόμου δεν υπάρχουν. Η δική μας λογική το ίδιο λέει;" [ syspeirosi.wordpress.com
"Πράγματι όμως, μόνο αυτά ενοχλούν. Οι χορεύτριες και οι πουτάνες από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες στα στριπτιτζάδικα δεν ενοχλούν κανέναν. Κανένας δεν ρωτάει τις δίμετρες Ρωσίδες και Ουκρανές αν είναι νόμιμες ή παράνομες. Μετράει ότι είναι καλές στο πήδημα και φτηνές. Κανέναν δεν ενοχλούν οι λαθρομετανάστες που κάνουν σε όλη την Ελλάδα τις αγροτικές δουλειές για ένα κομμάτι ψωμί. Κανένας δεν έχει πρόβλημα να του καθαρίζουν το σπίτι του ξένες γυναίκες. Και να του μεγαλώνουν τα παιδιά Φιλιππινέζες. Ούτε κανέναν ενοχλούσαν οι Αλβανοί όταν τα πρώτα χρόνια δουλεύανε στις οικοδομές με μισό μεροκάματο. Αυτοί που ενοχλούν είναι οι 250 της Νομικής, που καταπατούν και εκμεταλλεύονται το πανεπιστημιακό άσυλο.
(...) Ενοχλούν την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα οι 250 λαθρομετανάστες που μαζευτήκανε στη Νομική. Τα δύο εκατομμύρια συνολικά δεν ενοχλούν κανέναν. Κανέναν πολιτικό και κανέναν μεγαλοδημοσιογράφο δεν ενοχλούσαν αυτοί οι 250 της Νομικής όσο δούλευαν παράνομα στην Κρήτη. Ενοχλούν τώρα που καταπάτησαν τα ιερά και τα όσια της πανεπιστημιακής κοινότητας. Όταν σκάει όμως μια χύτρα, δεν φταίει το καπάκι που πετάγεται. Φταίει αυτός που άφησε το μάτι της κουζίνας ανοιχτό. Δεν αποφάσισε μόνο του το καπάκι να τιναχτεί στον αέρα. (…) Μοιραία ξαναγυρνάμε στην γκετοποίηση και την εγκληματικότητα. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι μετανάστες και λαθρομετανάστες ρέπουν εκ φύσεως στην παρανομία και την εγκληματικότητα. Ότι είναι μέσα στο αίμα των Αφγανών, των Κούρδων και των Σομαλών. Δύσκολο όμως."
"Το άσυλο προστατεύει όχι μόνο τους διδάσκοντες και τους διδασκόμενους, αλλά και γενικά όσους βρίσκονται στον χώρο του πανεπιστημίου με τη δημοκρατικά εκφρασμένη συναίνεση των αρμόδιων ακαδημαϊκών οργάνων. Συζήτηση για επέμβαση στον χώρο του ασύλου μπορεί να σταθεί μόνο σε περιπτώσεις που τελείται αξιόποινη πράξη, η οποία στρέφεται κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας." [ avgi.gr ]
"Οι μετανάστες - που είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι - δεν μίλησαν, και με τη σιωπή τους μας εξέθεσαν όλους. Όλα τα διαπλεκόμενα λαμόγια ξεσπάθωσαν εναντίον των μεταναστών. Κι όπως τους άκουγα, ήταν λες και οι μετανάστες δεν είναι άνθρωποι σαν κι εμάς που κάνουν απεργία πείνας, διεκδικώντας κάποια στοιχειώδη δικαιώματα - ήταν λες και είναι Τούρκοι κομάντος οπλισμένοι με μπαζούκας και θέλουν να μας καθαρίσουν όλους." [ pitsirikos.net ]
"Αραγε, δεν μπορούμε να κρύψουμε το αίσθημα υπεροχής μας έναντι των ξένων ούτε και όταν δηλώνουμε ότι τους νοιαζόμαστε; Μάλλον. Αλλιώς δεν εξηγείται η σιγουριά όλων των βοώντων εν τη τηλεοπτική ερήμω ότι τους μετανάστες «τους καθοδήγησαν» και τους «παραπλάνησαν». Τους θεωρούμε δηλαδή πρόβατα προς διαβουκόληση, ανίκανους να έχουν πολιτική σκέψη, ανίκανους να κάνουν λόγο την ανάγκη και την αγωνία τους, να διεκδικήσουν. Και όμως, διαβάζοντας δηλώσεις τους σε εφημερίδες άλλα πληροφορείσαι.
Ιδού η δήλωση του Μαροκινού Νουά στον προχθεσινό "Ελεύθερο Τύπο": «Το 2008 έκανα απεργία πείνας γιατί δεν μου έδιναν άδεια παραμονής στην Ελλάδα, που δικαιούμουν. Τελικά η αίτησή μου έπειτα από πολλές προσπάθειες έγινε αποδεκτή. Ήρθα να συμπαρασταθώ στους μετανάστες που αν και πληρούν τις προϋποθέσεις, η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε». Λοιπόν, αν αντιστρέψει κανείς όχι τα πράγματα, αλλά τον τρόπο που τα βλέπουμε, ίσως το κτίριο της Νομικής είναι αυταπόδεικτα το καταλληλότερο: Εκεί δεν διδάσκεται το Δίκαιο;"
"Δεχόμαστε να μας απολύουν, δεχόμαστε να μας κόβουν τους μισθούς, δεχόμαστε να αλλάζει έντονα το επίπεδο ζωής μας, δεχόμαστε τις σφαλιάρες, γιατί το κάνουν οι πιο πάνω από μας, το κάνουν όσοι φορούν γραβάτα, όσοι μας εξηγούν πως έτσι γίνεται παντού, το κάνουν οι leaders, οι winners, οι ισχυροί, υποκύπτουμε στο όνομα ενός τρόπου ζωής, υποκύπτουμε για να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται από αυτόν τον τρόπο ζωής. Αλλά τώρα, σφαλιαρισμένοι από παντού, ξεφτιλισμένοι από παντού, φοβισμένοι από παντού, δεν θα ανεχτούμε να καταλάβετε το σαλόνι μας εσείς.
Εσείς είστε πιο κάτω από εμάς στην τροφική αλυσίδα, όπως είμαστε κι εμείς πιο κάτω στην τροφική αλυσίδα από όσους μας εξηγούν πως το πάρτι μας τελείωσε. Έχουμε μέσα μας συσσωρευμένη τέτοια οργή και τέτοιο τρόμο που είναι φυσικό μας δικαίωμα να το ξεσπάσουμε επάνω σας. Τί θέλετε επιτέλους από εμάς; Να γίνετε σαν εμάς; Να γίνουμε σαν εσάς; Να πάτε να ψοφήσετε αλλού. Μακριά από τα μάτια μας.
Δεν θέλουμε να σας βλέπουμε. Δεν θέλουμε να υπάρχετε. Να συνεχίσετε να ψοφάτε εκεί που ψοφάγατε. Όχι εδώ, όχι μπροστά μας. Σας μισούμε. Βαθιά κι αληθινά. Σας μισούμε όσο μπορεί να μισήσει άνθρωπος. Βρωμιάρηδες. Αράπηδες. Λεχρίτες. Ζώα. Γαμιέστε κι εσείς και η δυστυχία σας. Δεν σας καλέσαμε εδώ. Να σας σκοτώσουν όλους. Φύγετε από το σαλόνι μας. Φύγετε από το σαλόνι μας." [ oldboy.blogspot.com ]
"Αν το κριτήριο για να «απαλλαγούμε» από τους μετανάστες είναι ότι είναι πολλοί, τότε «νομιμοποιώντας» αυτό το κριτήριο, αύριο θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους συνταξιούχους γιατί κατά ορισμένους είναι «πολλοί» και ζουν «πολύ», θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους δημόσιους υπαλλήλους γιατί είναι «πολλοί», να «απαλλαγούμε» από τους έχοντες ανάγκη την κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική συμπαράσταση γιατί είναι «πολλοί». Το θέμα δεν είναι να «απαλλαγούμε» από τους ανθρώπους επειδή είναι «πολλοί», αλλά να λυθούν τα προβλήματα των ανθρώπων που είναι πολλά."
"Το ερώτημα όμως παραμένει: η αυτοϋπονόμευση του αιτήματος αρκεί για να μας αποσπά από το μείζον; Μπορεί η ελληνική κοινωνία να αποφεύγει ες αεί τη συγκρότηση ενός πλέγματος δικαιωμάτων όσων επί μακρόν διαβιούν εδώ; Πόση τύφλωση απαιτείται για να μη βλέπουμε τους ανθρώπους-σκιές; Πόση υποκρισία για να παραγνωρίζουμε ότι η έως δουλείας εργασιακή εκμετάλλευση σχετίζεται άμεσα με το καθεστώς διαμονής τους; Πόση μανία αυτοκαταστροφής για να παραβλέπουμε πως η θεσμική αφάνεια χιλιάδων μεταναστών τροφοδοτεί παραβατικότητα και προβλήματα κοινωνικής συνοχής; Πόση ανοχή για να επιτρέπουμε στους ψηφοσυλλέκτες υποστηρικτές αυτής της αφάνειας ανερυθρίαστα να καμώνονται πως κόπτονται για τη δημόσια ασφάλεια;"
"Πριν από λίγες ημέρες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων εξέδωσε καταδικαστική απόφαση σε βάρος της Ελλάδας και του Βελγίου. Ο λόγος ήταν ότι έκρινε πως ο τρόπος με τον οποίο οι δύο χώρες συμπεριφέρονται στους αιτούντες πολιτικό άσυλο παραβιάζει δυο άρθρα της κείμενης νομοθεσίας. Το άρθρο 3 περί κακής μεταχείρισης και το άρθρο 13 περί στέρησης πρόσβασης σε ένδικα μέσα.
(...) Γιατί όλα αυτά; Κυρίως επειδή η χώρα μας απέκτησε τη φήμη του κράτους που έπαψε επί της ουσίας να εξετάζει αιτήσεις χορήγησης ασύλου: το 2009 χορήγησε άσυλο στο 0,3% όσων το ζήτησαν, έναντι του 31% που ήταν (κατά το ίδιο έτος) ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη κι αν συνυπολογιστούν οι απόλυτοι αριθμοί των αιτήσεων σε συνάρτηση με τον πληθυσμό κάθε χώρας, πάλι προκύπτει αβυσσαλέα διαφορά."
"Το μεταναστευτικό δεν έχει εύκολη λύση. Είναι πρόβλημα που παράγεται εκτός συνόρων, και εκδηλώνεται εντός. Είναι μείζων ιστορική μεταβολή, είναι μαζική και διαρκής μετακίνηση φτωχών ανθρώπων από τον Τρίτο Κόσμο προς τον Πρώτο, η οποία δεν πρόκειται να ανασχεθεί εφόσον δεν αρθούν τα αίτια της δυστυχίας και της άνισης ανάπτυξης επιτόπου, στις χώρες προέλευσης.
Εξ ου και είναι εξαιρετικά δύσκολο να λυθεί εδώ· εδώ, απλώς μεταφέρεται η πενία μακριά από την πηγή της, και λιμνάζει, σε μια πύλη εισόδου, σε έναν χώρο τράζιτ, σε μια χώρα που έχει πια τα δικά της δυσεπίλυτα προβλήματα. Ο έσχατος πένης, ο εξόριστος, ο μέτοικος, ζητάει βοήθεια από τον νεόπτωχο γηγενή, από τον έμφοβο άνθρωπο της κρίσης. Η φτώχεια προσκρούει στην απειλή φτώχειας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ
Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.
Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog
ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.
Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.