Ο Τράγκας, η Χρυσή Αυγή και οι Εφοπλιστές

Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν διαβάζω Τράγκα. Για αισθητικούς λόγους, όχι πολιτικούς. Από μικρό παιδί τον αντιπαθούσα, καθώς μου έβγαζε μια στημένη ψευτομαγκιά, έναν δήθεν ανδρισμό και μια fake επαναστατικότητα. Το δε χιούμορ του ποτέ δεν μου άρεσε, και ειλικρινά απορώ γιατί αρέσει σε πολύ, κατά τις μετρήσεις, κόσμο. Οι επαγγελματικές του επιλογές ήταν πάντα αμφιλεγόμενες: ΣΚΑΙ, ALPHA, EXTRA3, ALTER, REAL, CRASH, Βραδυνή, και ξανά ΣΚΑΙ με ένα σύντομο πέρασμα κάποτε και από το MEGA, μου δίνουν την εικόνα ενός ανθρώπου που αν μη τι άλλο, τα έβρισκε με τους καναλάρχες. Με όλους τους καναλάρχες.

Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Τράγκας θα κάνει εκπομπή και στον ΣΚΑΙ μειδίασα, βλέποντας το σύστημα να αποκαλύπτεται ξανά για όσους θέλουν να το δούν. Ο υπερμνημονιακός ΣΚΑΙ προσλαμβάνει τον δήθεν αντιμνημονιακότερο δημοσιογράφο και παράλληλα ο αντιμνημονιακός, πατριώτης δημοσιογράφος δέχεται να δουλέψει στο κανάλι των «γερμανόψυχων», των «προσκυνημένων», των «συνεργατών των δυνάμεων κατοχής». Ίσως τελικά η γραμμή μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών να μην είναι και τόσο διαχωριστική. Ή, για να το θέσω ποιητικά, αν η γραμμή μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δεν είναι κόκκινη, τότε δεν είναι γραμμή. (Όχι, Φώτη δεν μιλάω για τις δικές σου κόκκινες γραμμές).

Ότι έκανε εκπομπή καλώντας τέσσερις βουλευτές της Χρυσής Αυγής, το έμαθα με καθυστέρηση. Δεν με εξέπληξε, ούτε με έβγαλε από τα ρούχα μου. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Το έχει ξανακάνει και στο EXTRA ή στο KONTRA (δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω αυτά τα δύο), αλλά τότε δεν είχε γίνει μεγάλος ντόρος. Μικρά κανάλια, μικρές φουρτούνες. Δεν έχω πολλές απαιτήσεις από έναν «πατριώτη», «δεξιό» δημοσιογράφο, ο οποίος το μόνο που είχε να προσάψει στην Χρυσή Αυγή ήταν ότι δεν καίνε γερμανικές σημαίες.

Οι Χρυσαυγίτες, όπως και ο Τράγκας, συνδέονται με τους εφοπλιστές στενά. Τόσο οι φασίστες όσο και οι πλοιοκτήτες συχνάζουν στη θάλασσα. Οι μεν πρώτοι εντός της, οι δε δεύτεροι μέσω των πλοίων τους. Εντάξει, αρκετά με τα κρύα αστεία. Πάμε να δούμε πως συνδέονται οι Χρυσαυγίτες με τους εφοπλιστές:

- Υποστηρίζει την ακόμα μεγαλύτερη φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών

- Ζητάει μονίμως την μείωση των ημερομισθίων. (Θυμίζω την δια στόματος Φυρερ παραδοχή ότι οι Έλληνες πρέπει να δουλεύουν με μισθούς που σήμερα δουλεύουν οι αλλοδαποί, στην εκπομπή του ποιητού Μπογδάνου)

- Με μικρά δωράκια που κατά καιρούς δίνονται στους εφοπλιστές

- Με την καλλιέργεια της αντίληψης ότι το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι κομμάτι του Ελληνισμού και οι έλληνες εφοπλιστές είναι πατριώτες. Το ότι τα πλοία τους έχουν σημαίες «βαρβάρων» και οι επιχειρήσεις τους έδρες άλλων χωρών είναι σαφώς μια πράξη εκπολιτισμού των υπάνθρωπων ξένων.

Εδώ, λοιπόν, μιλάμε για έμπρακτη στήριξη της Χρυσής Αυγής στους εφοπλιστές. Όχι για μια απλή θεωρητική ή ιστορική σύνδεση του φασισμού με τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο. Αυτή η στήριξη των φασιστών στους εφοπλιστές (ή στους Μπόμπολες) εξαργυρώνεται ποικιλοτρόπως. Ένας από τους τρόπους είναι και η προβολή στα κανάλια που οι ίδιοι οι εφοπλιστές κατέχουν. Προβολή η οποία είναι πολύπλευρη και πολύμορφη, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες για ξεκάρφωμα θέλουν να προβάλλονται ως αδικημένοι από το τηλεοπτικό σύστημα. Οι τηλεοπτικές κάμερες δεν έχουν λείψει ποτέ από τα εγκαίνια κανενός νέου γραφείου της Χρυσής Αυγής, όπου κι αν είναι αυτό. Δεν έχουν παραλείψει να καλύψουν κινητοποιήσεις των Χρυσαυγιτών ακόμα κι αν αυτές συγκεντρώνουν λιγότερο κόσμο κι από τον ετήσιο χορό του Συλλόγου Φιλοτελιστών Πολίχνης. Προβάλλουν εκπομπές αγιοποίησης ή έστω συμφιλίωσης (λέγε με Σταύρο Θ.) και κυρίως προβάλλουν την Χρυσή Αυγή ακριβώς όπως θα ήθελε η ίδια να προβληθεί. Της επιτρέπουν να εμφανίζεται ως η εξωσυστημική δύναμη που δεν καλείται στα talk shows, μιλάει για αυτήν αρνητικά ο Πάγκαλος και ο Βενιζέλος, και ενίοτε σπάει κανένα ποτήρι ή κανένα μικρόφωνο για να μείνει πιστή στην προεκλογική υπόσχεση ότι θα ξεβρωμίσει τη Βουλή.

Οι εφοπλιστές είναι η κοινή συνισταμένη των Χρυσαυγιτών και του Τράγκα (ή καλύτερα του κάθε Τράγκα). Τους χρειάζονται και τους δύο. Τους δημοσιογράφους για να παραπλανούν τους καταπιεσμένους, είτε ευθέως είτε δια της πλαγίας –αντιμνημονιακής- οδού και τους φασίστες για να αποπροσανατολίζουν, κυνηγούν, καταπιέζουν και «δηλητηριάζουν» τους «από κάτω». Ο φασισμός άλλωστε δεν ήταν ποτέ σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ήταν πάντα το τελευταίο τους χαρτί, αυτό που επιστράτευαν όταν τη δουλειά δεν μπορούσε να την κάνει η δημοκρατία. Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, ο φασισμός υπήρχε, φωλιασμένος σε παρακρατικές οργανώσεις, περιμένοντας καρτερικά τη στιγμή που θα έρθει στο προσκήνιο σαν έτοιμος από καιρό.

Η εικόνα του Τράγκα με τους Χρυσαυγίτες είναι μια όμορφη εικόνα. Αρκεί να την δούμε ολόκληρη. Ο δημοσιογράφος (το όνομα του οποίου ήταν αν δεν με απατά η μνήμη μου σε κάποια λίστα), οι φασίστες και πάνω αριστερά το λογότυπο του τηλεοπτικού σταθμού με τις cool και «μοντέρνες» εκπομπές. Για να πετύχει το φαγητό πρέπει να δέσουν καλά όλα τα υλικά…

Πηγη:2310net