Μανωλάδα: Τα κροκοδείλια δάκρυα της Χρυσής Αυγής.

Της Μαρίνας Βήχου

Αν επρόκειτο για καλοκαιρινή επιθεώρηση πιστεύω πως ο τίτλος θα ήταν «Και κλάμα η κυρία». Αυτή την εβδομάδα η Χρυσή Αυγή μέσα από το site της έχει ρίξει πολύ κλάμα, τόσο για το δημοσίευμα του Guardian που τη φέρει να χρηματοδοτείται από Έλληνες εφοπλιστές, όσο και για όσους την συνδέουν με τα γεγονότα στη Μανωλάδα, ισχυριζόμενη ότι αυτή «ποτέ δεν έχει πυροβολήσει λαθρομετανάστες».

Όχι, η αλήθεια να λέγεται, μέχρι τώρα οι βουλευτές της έχουν μόνο χαρακτηρίσει τους μετανάστες στην Ελλάδα «υπανθρώπους», υποψήφιοι βουλευτές της (Θ. Σκορδέλη) έχουν κατηγορηθεί για ενορχήστρωση επίθεσης εναντίον Αφγανών μεταναστών στον Άγιο Παντελεήμονα και οπαδοί της ανά την Ελλάδα εφαρμόζουν το έθιμο της αρχαίας κρυπτίας κυνηγώντας και μαχαιρώνοντας τη νύχτα ανύποπτους μετανάστες μελαμψού δέρματος. Μαχαιρώματα ναι, αλλά όχι και πυροβολισμοί!

Σήμερα όμως νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε με τις σχέσεις των ελληνικών φασιστικών και δικτατορικών καθεστώτων στην Ελλάδα με το μεγάλο κεφάλαιο και δη το εφοπλιστικό με αφορμή την επέτειο της χούντας.

Η ΧΑ προκειμένου να αυξήσει την εκλογική της πελατεία διατείνεται ότι είναι ένα λαϊκό κόμμα, κατά της πλουτοκρατίας και του πολιτικού κατεστημένου.

Σε ορισμένες μάλιστα ανακοινώσεις της, αν δεν άκουγες ότι πρόκειται για ανακοινώσεις της ΧΑ θα νόμιζες ότι προέρχονται από τον Περισσό. Η αλήθεια κρύβεται στις λεπτομέρειες, αυτές που κατά κανόνα αποκρύπτονται από τα δελτία των 8, έτσι ώστε ο πολύς ο κόσμος, που δεν αγοράζει εφημερίδα και δεν ενημερώνεται από το διαδίκτυο -όπως είναι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΧΑ- ποτέ να μην τις μαθαίνει.

Το Νοέμβρη που μας πέρασε, έτσι πέρασε στα ψιλά η είδηση ότι η ΧΑ ζήτησε στη Βουλή να απαλλαγούν φορολογίας τα φέροντα ελληνική σημαία πλοία εφόσον οι ιδιοκτήτες τους απασχολούν ελληνικά πληρώματα.

Πρώτη παρατήρηση που θα είχε κανείς να κάνει είναι ότι είναι ελάχιστα τα πλοία τα φέροντα σήμερα ελληνική σημαία, καθώς οι Έλληνες την καταγωγή ιδιοκτήτες τους έχουν εδώ και χρόνια φροντίσει να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους και την φοροαπαλλαγή τους.

Το δεύτερο είναι ότι όσα έχουν ελληνική σημαία και απασχολούν αλλοδαπούς για πλήρωμα δίνουν εξευτελιστικά μεροκάματα, που Έλληνες δεν θα δέχονταν να δουλέψουν με τέτοιες συνθήκες . Άρα ο λαϊκισμός της ΧΑ φθάνει και περισσεύει.

Όμως, γιατί κόπτονται οι Χρυσαυγίτες τόσο πολύ για το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο; Ο ανεμίζων τη σημαία με το πουλί της χούντας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΧΑ Χρήστος Παππάς και «οι συναγωνιστές του» ας εξηγήσουν στον ελληνικό λαό αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει μάθημα σε όλα τα ελληνικά σχολεία. Ότι δηλαδή η χούντα με δύο νόμους τον 89/1967 και τον 378/1968 πριμοδότησε ιδιαίτερα την τάξη των Ελλήνων εφοπλιστών. Ειδικότερα ο 378/68 όριζε ότι «πλοία υπό ξένη σημαία, πάσης κατηγορίας απαλλάσσονται των φόρων εισοδήματος και παντός ένα γένει τέλους, φόρου, δασμού, εισφοράς ή κρατήσεως υφισταμένου ή επιβληθησομένου εις το μέλλον για το εισόδημα το κτώμενο εξ εργασιών μέσω ή δια των ως άνω εταιρειών. Της αυτής απαλλαγής απολαύουσιν και οι πλοιοκτήται, εφοπλισταί ή οι καθ' οιονδήποτε τρόπο εκμεταλλευόμενοι τα πλοία αυτά μέσω ή δια των ως άνω εταιρειών».

Το αποτέλεσμα από αυτή την τεράστια φόρο απαλλαγή ποιο ήταν; Το 1966 το σύνολο του εσωτερικού και εξωτερικού δανεισμού της Ελλάδας ήταν 3,5 δις. δρχ και το 1972 15, 8 δις δρχ. Το Δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 1966 ήταν 32, 1 δις. δρχ (19,28 % του ΑΕΠ) και το 1972 87,5 δις (26,77% του ΑΕΠ. Τα στοιχεία είναι από την ελληνική Στατιστική Επετηρίδα). Ο δανεισμός συνολικά την επταετία 1967-1973 ξεπέρασε 3 φορές το σύνολο των δανείων από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους ως το 1967. Δε νομίζω να δικάστηκαν ποτέ οι πρωταίτιοι  της χούντας για αυτό το σκάνδαλο  σε βάρος του ελληνικού λαού, για αυτό τώρα οι υμνητές τους έχουν το θράσος να βγαίνουν και να μιλάνε.

Είχαν όμως και οι πρωτοκλασάτοι της χούντας τα δωράκια τους από αυτή την «εκδούλευση» . Η βίλα του Παπαδόπουλου στο Λαγονήσι ήταν παροχή του Αριστοτέλη Ωνάση έναντι ευτελούς ενοικίου. Στους γάμους του ζεύγους Ρουφογάλη ( αρχηγός της ΚΥΠ) παρήλασε με τα δώρα της όλη η αφρόκρεμα του ελληνικού εφοπλιστικού  και βιομηχανικού κεφαλαίου ( Π. Βαρδινογιάννης, Θεοδωρακόπουλος, Κ. Δρακόπουλος, Ν. Ταβουλάρης, Μποδοσάκης, Α. Κανελλόπουλος, Τομ Πάππας, Γ. Λύρας, Γ. Ταβλάριος ( Νέα Υόρκη) , Γ. Λάτσης).

Την ίδια ώρα δηλαδή που ο Παπαδόπουλος με διάγγελμα του στον ελληνικό λαό (15/12/1969 ) έλεγε «ολιγώτερον θα φάγωμεν κύριοι , ολιγώτερον θα απαιτήσωμεν υπέρ ημών και ολιγώτερον θα θέσωμεν εις την τράπεζα δια την ικανοποίηση των ιδικών μας αναγκών», ο ίδιος και η ακολουθία του έτρωγαν και έπιναν με χρυσά κουτάλια και κρυστάλλινα ποτήρια.

Αυτά είναι που ζηλεύουν οι σύγχρονοι λήσταρχοι Νταβέληδες και παραμυθιάζουν τον ελληνικό λαό ότι δήθεν κόπτονται για το συμφέρον του Έθνους και της Πατρίδας.

Αλλά και από την πλευρά του ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου και δη του εφοπλιστικού είναι διαχρονική η αγάπη του προς τα δικτατορικά καθεστώτα στην Ελλάδα, είτε αυτά λέγονται Δικτατορία Μεταξά είτε Δικτατορία των συνταγματαρχών. Αν ανατρέξουμε στην περίοδο της Δικτατορίας Μεταξά, ιδιαίτερα κατά τα έτη 1938-1939 διαπιστώνουμε ότι 8 ανώνυμες εταιρείες με μετοχικά κεφάλαια 2,4 δις δρχ. πήραν πιστώσεις 8,7 δις και οι πιο ευνοημένες  από το κράτος και το πιστωτικό κεφάλαιο ήταν η Εταιρεία Πυριτιδοποιείου του Μποδοσάκη, αυτού που πρωτοστάτησε για την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας, η αγγλική Power και η Εταιρεία Χημικών και Λιπασμάτων (Κανελλόπουλος, Χαρίλαος κ.α).
Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά το 1939 τα κέρδη του ελληνικού βιομηχανικού κεφαλαίου ήταν 25% και του εφοπλιστικού 30%, την ίδια εποχή που οι έμμεσοι φόροι αποτελούσαν το 75% της φορολογίας και οι άμεσοι το 22% και το ψωμί ακρίβυνε κατά 30% και το λάδι κατά 50%.

Το 1939 εξάλλου το καθεστώς Μεταξά επιχορήγησε το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο με 60 εκατ. δρχ το χρόνο, ενώ η ελληνική ναυτιλία ήταν ήδη 9η δύναμη στον κόσμο. Η Δικτατορία Μεταξά ήταν αυτή που υπέγραψε ληστρική σύμβαση με την αμερικανική εταιρεία ΚΟΥΠΕΡ δίνοντας της το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης των νερών του Αχελώου και  την ίδρυση υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και συγχρόνως υπέγραψε συμφωνία με την Βρετανία -τον κύριο υποστηρικτή του καθεστώτος- για την αύξηση των τόκων που θα πλήρωνε το ελληνικό Δημόσιο στους  Βρετανούς πιστωτές του, με αποτέλεσμα το τοκοχρεολύσιο του ελληνικού δημόσιου χρέους να αυξηθεί από 30 σε 40% τη διετία 1935-1937 και το 1940 να φθάσει το43%. Συνολικά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος βρήκε την Ελλάδα να οφείλει στους δανειστές της 400 εκ. δολάρια.

Τόσος ήταν ο πατριωτισμός και ο φιλολαϊκισμός των δικτατορικών καθεστώτων στην Ελλάδα που ονειρεύεται να αναβιώσει η ΧΑ. Μόνο που αυτά δεν θα τα βρει κανείς να διδάσκονται ούτε φυσικά στα σεμινάρια ιστορίας της ΧΑ ούτε δυστυχώς στα βιβλία της ελληνικής ιστορίας στα σχολεία. Και βρίσκεται τελικά ένας λαός στερούμενος της ιστορικής μνήμης να κινδυνεύει να διαπράξει τα ίδια ολέθρια λάθη.