Η χούντα ενίσχυσε το κεφάλαιο

Ο Τομ Πάπας με το δικτάτορα Παπαδόπουλο.

Είναι αποκαλυπτικά όσα είπε ο ίδιος ο δικτάτορας Παπαδόπουλος διαβεβαιώνοντας τους εφοπλιστές (19/3/1968): «Θα σας παράσχω το παν (...) Ελθετε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώσει». Σε αυτό το πλαίσιο τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα, τα κέρδη τους εκτινάχθηκαν, η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης εντάθηκε, το εργατικό κίνημα βίωσε άγρια καταστολή. Γιατί η χούντα δεν ήταν έργο ορισμένων «ακραίων», αλλά ανάγκη του συστήματος να προστατέψει τα συμφέροντα των πλουτοκρατών. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο σήμερα η υμνωδός 

της χούντας Χρυσή Αυγή καλεί το κράτος να στηρίξει εφοπλιστές, φαρμακοβιομήχανους, μεγαλοξενοδόχους με νέες φοροαπαλλαγές, εγγυήσεις, επιδοτήσεις. Την ίδιαπερίοδο ενισχύθηκαν από το κράτος οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην ενέργεια, ιδιαίτερα στον τομέα του πετρελαίου, όχι μόνο ο Αμερικανός Τομ Πάπας αλλά και εγχώριοι, όπως επίσης και οι κατασκευαστικοί όμιλοι.

Επί χούντας υπήρξε όργιο διαφθοράς και «ημετεροκρατίας». 

Ενδεικτικά: 

Ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε, των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε κατά 75%. Ο Παπαδόπουλος ζούσε σε βίλα του Ωνάση στο Λαγονήσι αντί «συμβολικού ενοικίου». Μάζεψαν περίπου 453 εκατ. δραχμές για να φτιάξουν ένα ναό στην Αθήνα (η ναζιστική Χρυσή Αυγή το θυμήθηκε και ζήτησε πρόσφατα στη Βουλή την ανέγερσή του). Μετά τη χούντα στο ταμείο βρέθηκαν μόλις 47 εκατομμύρια, πάνω από 400 εκατομμύρια εξαφανίστηκαν για «μελέτες», «απαλλοτριώσεις» κ.τ.λ. Μέχρι και ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, προπαγανδιστής της δικτατορίας, αναγκάστηκε να γράψει «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νεο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κ.ο.κ.)».

Αυτή ήταν η χούντα και αυτοί όσοι ωφελήθηκαν από αυτήν, τα μονοπώλια, σε βάρος φυσικά του λαού που στέναξε σκληρά. Του λαού που στενάζει και σήμερα ως συνέπεια της πολιτικής που συνεχίστηκε να εφαρμόζεται, με άλλους εκφραστές, ίσως πιο «ανθρωπιστές» και «δημοκράτες», αλλά εφαρμόζουν την ίδια υπέρ των μονοπωλίων πολιτική. Οι όποιες προσπάθειες αποπροσανατολισμού του λαού από την αιτία της κακοδαιμονίας του, είτε για να θρέψουν το φίδι, είτε για να συντηρήσουν την κυρίαρχη πολιτική αναβαπτίζοντας ως διαχειριστές της στη συστημική κολυμβήθρα του Σιλωάμ τα αστικά κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου», θα πέσουν στο κενό. Ο οργανωμένος λαός και μνήμη έχει και δύναμη και θέληση και σχέδιο και στόχο να τους προσπεράσει όλους τους, ανοίγοντας δρόμο για τη δική του εξουσία, με το λαό μοναδικό αφέντη στον τόπο του και ιδιοκτήτη όλου του πλούτου που με το μόχθο του παράγει.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ