-- «Απόψε υποσχόμαστε ότι ενωμένοι θα παλέψουμε τη "δικτατορία της εποχής μας", η οποία δεν είναι εθνική, δεν είναι πολιτική, αλλά είναι ευρωπαϊκή και οικονομική και επιβάλλεται από τις πανίσχυρες αγορές. Ενωμένοι θα βάλουμε ένα τέλος στη συντηρητική, νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη της οικονομικής εξαθλίωσης (...) θα πολεμήσουμε τη λιτότητα και έτσι θα νικήσουμε».
Η σύγχρονη «δικτατορία» λοιπόν δεν είναι η δικτατορία του κεφαλαίου, αλλά του νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας, των αγορών. Αρα με «αντινεοφιλελεύθερη» πολιτική και κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ναι μεν τα μονοπώλια θα έχουν στα χέρια τους την οικονομία και την εξουσία, αλλά θα είναι δημοκρατικά, άρα φιλολαϊκά, το ίδιο και οι αγορές... Απάτη ολκής!
-- «Στα τέλη της δεκαετίας του '70, η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ισπανία είχαν γίνει αντικείμενο θαυμασμού ως παραδειγματικές περιπτώσεις μετάβασης από τη δικτατορία στη δημοκρατία. Σύντομα οι χώρες μας θα γίνουνε και πάλι παραδείγματα για τη μετάβαση από τη λιτότητα στη δημοκρατία».
Αυτό που κατ' ουσίαν υμνεί ο Αλ. Τσίπρας είναι η αστική δημοκρατία, των εκμεταλλευτών του μόχθου των εργαζομένων. Η δημοκρατία της ενσωμάτωσης εργατικών και λαϊκών κινημάτων στην αστική εξουσία και στο αστικό πολιτικό σύστημα, για τη διαχείριση της οποίας προαλείφεται να πάρει τη σκυτάλη της κυβερνητικής εξουσίας, για την προώθηση των συμφερόντων των εκμεταλλευτών. Συστατικά στοιχεία της σύγχρονης «μετάβασης» στην οποία αναφέρεται είναι - διακηρυγμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ - η ανάσχεση τάσεων ριζοσπαστικοποίησης και η ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της υποταγής του λαού στα μονοπώλια.
-- «Οταν ο ευρωπαϊκός Νότος είναι ενωμένος, είναι πιο δυνατός από την κ. Μέρκελ και τους συμμάχους της. Αν η κάθε χώρα, ως ξεχωριστή οντότητα, έχει μικρή βαρύτητα για το σύνολο της Ευρωζώνης, μαζί και ενωμένοι οι λαοί μας μπορούμε να γείρουμε προς το μέρος μας την πλάστιγγα της πολιτικής ισχύος στην Ευρώπη. Περάσαμε διαδοχικά την πόρτα της λιτότητας. Θα βγούμε όλοι μαζί».
Ο ευρωπαϊκός Νότος που συμμετέχει στα διαβούλια της Ευρωζώνης είναι του Ολάντ, του Ραχόι, του Μόντι, του Κοέλιο. Αυτός ο Νότος όλος μαζί, και με την κ. Μέρκελ, συναποφάσισε τα μέτρα σφαγιασμού των λαών και του Νότου και του Βορρά. Η ΕΕ είναι το σπίτι των μονοπωλίων της. Ο λόγος των λαών δεν θα φτάσει ούτε ως ηχώ, ούτε κανένας λαός θα μπορέσει να διαβεί την έξοδο από τη βαρβαρότητα που βιώνει, αν δεν παλέψει καταρχήν στη χώρα του ενάντια στον καπιταλισμό, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία τους. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να εγγυηθεί και αποτέλεσμα ως προς την ανακούφισή τους σήμερα.
-- «Ενωμένοι μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για μια ρεαλιστική, δίκαιη και βιώσιμη συλλογική λύση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη». Λύση που να ωφελεί και τους λαούς και τα μονοπώλια και την ευρωένωσή τους, δεν υπάρχει. Αυτό που αξιώνει ο Αλ. Τσίπρας είναι να βάλουν πλάτη οι λαοί για να ξελασπώσουν τα μονοπώλια.
-- «Στις 25 Απριλίου του 1974, προκαλέσατε την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος στη Νότια Ευρώπη (...) Μπορείτε τώρα να προετοιμάσετε το έδαφος για μια νέα Μεσογειακή Ανοιξη (...) Τρεις μεγάλες νίκες στο Νότο, θα αλλάξουν την πορεία της Ευρώπης (...) Τον περασμένο χρόνο, οι Ελληνες ψηφοφόροι τετραπλασίασαν σχεδόν την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Κάντε το ίδιο με το Bloco! Τον επόμενο χρόνο, στην πεντηκοστή επέτειο από την Επανάσταση των Γαριφάλων, η Ελλάδα θα έχει απαλλαγεί από την τρόικα (...) Η Πορτογαλία μπορεί επίσης να είναι και θα είναι απαλλαγμένη από την τρόικα. Η Ισπανία το ίδιο. Η Ιρλανδία. Η Κύπρος...». Λέει στο λαό της Πορτογαλίας να μη διδαχτεί τίποτα από την ιστορία του. Να παρέμβει τόσο όσο να αλλάξει το κόμμα που θα εκφράζει, από το κυβερνητικό πόστο, την εξουσία των μονοπωλίων. Οι χώρες στις οποίες αναφέρεται μπορεί πράγματι να απαλλαγούν από την τρόικα. Οι λαοί τους όμως δεν θα απαλλαγούν από τα βάσανα που βιώνουν ήδη, σήμερα, και οι λαοί των χωρών που δεν έχουν τρόικες και μνημόνια, έχουν όμως μονοπώλια κυρίαρχα στην οικονομία, δεσμεύσεις στο πλαίσιο της ΕΕ, κυβερνήσεις που διασφαλίζουν τα κέρδη τους και την ανταγωνιστικότητα των αστών, καταρχήν με το μόνο σίγουρο τρόπο, την καρατόμηση όλων των δικαιωμάτων των λαών.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ευρωκομμουνισμός
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό «Ρ» ( http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7409554&publDate=25/4/2013 )
(..)Για την προγραμματισμένη συνάντηση Τσίπρα – Σοάρες.
Ανακοινώθηκε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, πηγαίνει στην Πορτογαλία με αφορμή την επέτειο της Επανάστασης των Γαριφάλων (25 Απρίλη 1974).(..). Στη διάρκεια της δικτατορίας, το 1968, δήλωνε ετοιμότητα να συνεργαστεί με τη φασιστική κυβέρνηση Καετάνο, ενώ δυο φορές συμμετείχε ως υποψήφιος στις «εκλογές» - οπερέτα του καθεστώτος. Καθόλου παράξενο που παράγοντες του καθεστώτος προσέβλεπαν να παίξει το ρόλο «γέφυρας» με τους φιλελεύθερους αστούς για μια «ειρηνική μετάβαση».
***
Κατά την εξέλιξη της «Επανάστασης των Γαριφάλων», βεβαίωνε την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και τον ιμπεριαλισμό ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι «η μόνη δύναμη στη χώρα ικανή να αντισταθεί στους κομμουνιστές». Σιγόνταρε τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις και το κύμα ενορχηστρωμένων επιθέσεων ενάντια στους κομμουνιστές το καλοκαίρι του 1975, με οργανωμένες επιθέσεις, βόμβες και εμπρησμούς σε γραφεία του ΠΚΚ, τα οποία αποκάλεσε «αυθόρμητες αντιδράσεις», «γνήσια λαϊκή αγανάκτηση» και «λαϊκή απόρριψη του κομμουνισμού». Επαιξε ενεργό ρόλο στην προετοιμασία της αντεπανάστασης σε ανοικτή γραμμή με τα κέντρα του ιμπεριαλισμού. Το Σεπτέμβρη του 1974, απευθυνόμενος στην υποδιευθύντρια της CIA, Βάλτερς, ζητούσε «πάνω απ' όλα κατανόηση και πολιτική στήριξη των ΗΠΑ (...) να βοηθήσουν την Επανάσταση των Γαριφάλων να είναι πραγματικά δημοκρατική», ενώ ο Βρετανός ΥΠΕΞ, Τζέιμς Κάλαχαν, διαβεβαίωνε τον Κίσινγκερ ότι πρόκειται για άνθρωπο της εμπιστοσύνης του. Συμμετείχε ενεργά στη διαμόρφωση του «Σχεδίου Κάλαχαν» που προέβλεπε συντονισμένη δράση της ΜΙ6 και της CIA σε περίπτωση κομμουνιστικής αντίστασης στο αντεπαναστατικό εγχείρημα.
***
Υπήρξε εχθρικός απέναντι σε ριζοσπαστικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και υποστηρικτής ακραία αντιδραστικών δυνάμεων στις πρώην πορτογαλικές αποικίες, όπως η αγκολέζικη UNITA. Χρόνια μετά, αποκάλυψε ο ίδιος τις στενές επαφές και τις φιλικές σχέσεις που είχε με τον περιβόητο Καρλούτσι, τον πράκτορα της CIA, ο οποίος στάλθηκε ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Πορτογαλία για να «τακτοποιήσει» τα πράγματα. Είναι όντως ο άνθρωπος στον οποίο αξίζει να υποβάλει τα σέβη του ο οπορτουνισμός, με την αφορμή της 25ης Απρίλη. Πάντως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη συνέπεια του οπορτουνισμού στη στήριξη της αντεπανάστασης. Δεν είναι τυχαίο ότι την περίοδο που συζητάμε, ο Μάριο Σοάρες ήταν αγαπητό παιδί των αποστατών του ευρωκομμουνισμού και ιδιαίτερα των κορυφαίων του εκπροσώπων, Καρίγιο και Μπερλίνγκουερ, που σε όλες τις κρίσιμες στιγμές «άδειασαν» τις λαϊκές δυνάμεις στην Πορτογαλία, συντασσόμενοι με τη σοσιαλδημοκρατία, τους αστούς και την αντίδραση για τη σωτηρία και τη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας:
• Οταν οι Πορτογάλοι κομμουνιστές επέλεγαν τη γραμμή της λαϊκής εξέγερσης για την ανατροπή της δικτατορίας, ο Καρίγιο τους συμβούλευε να μην κάνουν τίποτα γιατί θα έθεταν σε κίνδυνο την «ειρηνική δημοκρατική μετάβαση» στην Ισπανία.
• Οταν το ΝΑΤΟ συγκροτούσε την «Επιτροπή Κρίσεων» για την παρακολούθηση των εξελίξεων σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα και απειλούσε ένοπλη επέμβαση στην Πορτογαλία, ο Μπερλίνγκουερ στο 14ο Συνέδριο του ΙΚΚ πετούσε στον κάλαθο των αχρήστων τη θέση για έξοδο από το ΝΑΤΟ.
• Οταν οξυνόταν η ταξική πάλη στην Πορτογαλία την άνοιξη του 1975, Μπερλίνγκουερ και ΙΚΚ υιοθετούσαν τις συκοφαντίες για δήθεν αντιδημοκρατικές μεθόδους του Πορτογαλικού ΚΚ. Μάλιστα έφτασαν να καταλογίζουν στους Πορτογάλους κομμουνιστές... έλλειμμα διεθνισμού γιατί με τη στάση τους δε συνέβαλαν στη σούπα του «ιστορικού συμβιβασμού» ενόψει και των ιταλικών εκλογών του Ιούνη 1975. (..)Ιlief