Φτιάχνουν το μέτωπο, ώστε να αντιμετωπιστεί το ΚΚΕ

Ένα φάντασμα πλανιέται στα μυαλά των αστών και μικροαστών υπηρετών τους: το φάντασμα του ΚΚΕ και της εργατικής εξουσίας. Όλες οι δυνάμεις του γερασμένου ελληνικού καπιταλισμού ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα : από την Χρυσή Αυγή μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον αντιδραστικό αστικό τύπο μέχρι τις διαδικτυακές αριστερές παραφυάδες τους. Και όπου λάσπη, αντικομμουνισμός και χάρα, ο γελωτοποιός του βασιλιά δεν μπορεί παρά να είναι πρώτος στην σειρά.

Όταν η επιθυμία βαφτίζεται πραγματικότητα

Πηγή : 902.gr

Το χαβά τους τα αστικά ΜΜΕ. Ενόψει του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ εξαπολύουν ανοιχτή επίθεση στο ΚΚΕ με ομοβροντία άρθρων για «εμφύλιο», για «κύμα διαγραφών», για «δελφίνους», για «κόντρες και αντεγκλήσεις». Φυσικά, ούτε λόγος για παρουσίαση των Θέσεων της ΚΕ για το Συνέδριο, ρεπορτάζ από τις δεκάδες εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ ή πρόσκληση σε εκπρόσωπο του ΚΚΕ για να παρουσιάσει τις θέσεις του Κόμματος. Ο «πόνος» για το ΚΚΕ δεν τους έπιασε επειδή τάχα θέλουν να ενημερώσουν το λαό, αλλά γιατί θέλουν να χτυπήσουν το ΚΚΕ και δε διστάζουν να παίζουν την ίδια κασέτα κάθε μέρα, είτε ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τις ομιλίες των στελεχών του ΚΚΕ σε κομματικές εκδηλώσεις, είτε – όπως ο διαβόητος Φώτης Παπούλιας της Εφημερίδας των Συντακτών – καταφεύγοντας σε γελοιότητες βγαλμένες από το κεφάλι τους.

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στις σημερινές υπηρεσίες τους προς τα αφεντικά τους; «Μάλλον θα κερδίσει η Αλέκα στο ΚΚΕ, αλλά θα χυθεί αίμα» (aixmi.gr-Τάσος Παππάς), «Ένα ήταν το κόμμα» (Τα Νέα), «Κλιμακώνεται η σύγκρουση στο ΚΚΕ» (Αυγή), «Στα χαρακώματα πάλι το ΚΚΕ» (Δημοκρατία), «Μάχη χαρακωμάτων» (Εφημερίδα των Συντακτών), «Ετοιμάζουν εκκαθαρίσεις στον Περισσό» (paraskhnio.gr), «Ετοιμάζουν διαγραφές στο ΚΚΕ» (tvxs.gr), «Εσωκομματική χούντα από την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ» (spirospero.gr-ιστοσελίδα του Σπ. Καρατζαφέρη), «Οι δέκα μέρες που θα συγκλονίσουν το ΚΚΕ-Έρχεται διάσπαση» (ethnikismos.net – Portal της Χρυσής Αυγής)…

Το πνεύμα όλων των άρθρων είναι κοινό: Αξιοποιούν απόψεις που διατυπώθηκαν στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου για να διαμορφώσουν πολεμικό κλίμα (τη στιγμή που έχουν ολοκληρωθεί οι προσυνεδριακές διαδικασίες και οι Θέσεις της ΚΕ έχουν υπερψηφιστεί με συντριπτική πλειοψηφία) και ερμηνεύουν κατά το δοκούν άρθρα και ομιλίες μελών της ΚΕ και του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ που υπερασπίζονται τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, για να υποστηρίξουν ότι «φιμώνεται όποιος διαφωνεί» (τη στιγμή που στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου έχουν εκφραστεί απόψεις τόσο υπέρ όσο και κατά των Θέσεων της ΚΕ). Θα ήθελαν πάρα πολύ ο «θόρυβος» που επιθυμούν να δημιουργήσουν να ανταποκρινόταν και στην πραγματικότητα, αλλά γνωρίζουν και οι ίδιοι πως δεν είναι έτσι. Δεν τους ενδιαφέρει, όμως, η πραγματικότητα. Τους ενδιαφέρει πώς θα ασκήσουν πίεση στο ΚΚΕ για να αλλάξει στρατηγική, να υπαναχωρήσει από τον ιστορικό του ρόλο, να ενσωματωθεί στη διαχείριση του καπιταλισμού. Καρβέλια ονειρεύονται.

Ορισμένα άρθρα, όμως, του αστικού Τύπου επιχειρούν να κάνουν απαράδεκτους συνειρμούς, όπως του Τ. Παππά στην ιστοσελίδα aixmi.gr, ο οποίος εκτιμά ότι «θα χυθεί αίμα» στο ΚΚΕ! Και τα λέει αυτά για ένα κόμμα, του οποίου τα μέλη και τα στελέχη έχουν χύσει κυριολεκτικά το αίμα τους για να υπερασπιστούν το Κόμμα τους και τα δίκαια της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού.

Τα όρια της φαντασίας ξεπερνά το άρθρο του Φ. Παπούλια στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπου μεταξύ άλλων γελοιοτήτων αναφέρεται ότι «στελέχη του Περισσού (…) κάνουν λόγο για μια πρωτότυπη τακτική που ακολούθησε το κόμμα, να οχυρώνεται δηλαδή πίσω από τις “αποφάσεις της πλειοψηφίας”, καθιστώντας τις αποφάσεις των συνεδρίων επί της ουσίας κενό γράμμα»! Τις αποφάσεις του συνεδρίου, δηλαδή, κατά τον Παπούλια, προφανώς τις παίρνει η μειοψηφία και συνεπώς η πλειοψηφία έρχεται να τις «ακυρώσει»! Δεν είναι απόφαση της πλειοψηφίας η απόφαση του (εκάστοτε) Συνεδρίου; Τα μπέρδεψε μάλλον ο Φ. Παπούλιας. Δημοκρατικό συγκεντρωτισμό έχει το ΚΚΕ, όχι συνιστώσες, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στον κόσμο της φαντασίωσης ζει και ο Η. Κανέλλης, ο οποίος βαφτίζοντας την επιθυμία του πραγματικότητα, γράφει στα Νέα «Ένα ήταν το κόμμα». Θα ήθελε αυτός και η αστική τάξη να έχουν ξοφλήσει με το ΚΚΕ, αλλά έλα που δεν τους βγαίνει. Γι’ αυτό και αναμασά επιχειρήματα βγαλμένα από το «τέλος των ιδεολογιών» και «το τέλος των τάξεων», όπως «το ΚΚΕ δε ζει στην εποχή του», είναι «ιερατείο», έχει «εικονίσματα του παρελθόντος». Σταχυολογούμε: «Θα έλεγε κανείς ότι η πολιτική κέρδισε τους μηχανισμούς – αλλά μετά τον θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη, η Αλέκα Παπαρήγα επανέκαμψε στη σιγουριά του κλειστού πλην ελεγχόμενου οργανωτικού, κομματικού και επιχειρηματικού μορφώματος (τρία σε ένα) – απ’ όπου διαγράφονταν κατά το δοκούν όποιοι τολμούσαν να αμφισβητήσουν τη γραμμή. Αλλά η πολιτική δε συμβιβάζεται με την ακινησία». Τώρα, πού την είδε την ακινησία αυτός που δε σταματά να καταγγέλλει το ΚΚΕ ότι «υποκινεί» τις διαδηλώσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων κ.λπ., μόνο ο ίδιος το γνωρίζει. Δεν παραλείπει, βέβαια, να ρίξει λάσπη περί «επιχειρηματικού μορφώματος», το οποίο, φυσικά δε στηρίζει πουθενά. Απλά το αφήνει να αιωρείται, ενώ γνωρίζει ότι το ΚΚΕ δεν είναι επιχείρηση.

Τους μύχιους πόθους όλων των γραφίδων της αστικής τάξης εκφράζει ο πιο ωμός υπηρέτης τους, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής. Στο portal της Χρυσής Αυγής, στο αντίστοιχο άρθρο για το ΚΚΕ, ο Χρυσαυγίτης ακραιφνής αντικομμουνιστής καταλήγει με την εξής φράση: «Δε μπορώ να σας περιγράψω πόσο… λυπόμαστε που θα διαλυθεί – επιτέλους – το ΚΚΕ. Μιλάμε για πολύ …κλάμα! Φέρτε μου μαντήλια…». Οι άσπονδοι φίλοι του ΚΚΕ το ίδιο θέλουν, μόνο που δεν το λένε, αλλά παριστάνουν είτε τους «πονόψυχους», είτε τους «αντικειμενικούς δημοσιογράφους» και λένε ότι κάνουν κριτική στο ΚΚΕ για το …καλό του! Εννοούν το καλό της πλουτοκρατίας που θα ήθελε ένα ΚΚΕ μόνο με το όνομα, συμβιβασμένο. Ματαιοπονούν οι αντικομμουνιστές – υπηρέτες της αστικής τάξης, όποια ιδεολογική προβιά και αν φορέσουν. Θα πάρουν απάντηση από το ίδιο το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που θα βγάλει το Κόμμα πιο δυναμωμένο στην πάλη του για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.