ΣΥΡΙΖΑ: Εκλιπαρεί για συμμαχία με τους δήμιους του λαού.Με ομπρέλα τη χάραξη «εθνικής στρατηγικής», ζητάει να κυβερνήσει με τη στήριξη των αστικών κομμάτων

Εκκληση στον Αντ. Σαμαρά (!) να χαράξει «εθνική στρατηγική διαπραγμάτευσης», την οποία, όπως είπε, θα στήριζε και ο ΣΥΡΙΖΑ, απηύθυνε ο Αλ. Τσίπρας στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε προχτές βράδυ στον τηλεοπτικό ΣΚΑΪ. Επιβεβαιώνοντας την έγνοια του για το ταχύτερο δυνατό ξελάσπωμα της αστικής τάξης απ' την κρίση, ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε τη συγκρότηση μιας«συμμαχίας του Νότου», που θα αντιταχθεί τάχα στη «γερμανική ηγεμονία».Αναφέρθηκε σε συμμαχία των κυβερνήσεων Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας - που ενιαία τσακίζουν τους λαούς με πανομοιότυπα βάρβαρα μέτρα - προκειμένου να διεκδικήσουν από κοινού καλύτερους όρους για την ανάκαμψη των αστικών τάξεων των χωρών τους, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού που λυσσομανά στην ΕΕ.
Είναι τέτοια η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ για κολεγιές που θα υπηρετήσουν το συμφέρον της αστικής τάξης, που ερωτώμενος ειδικά για τον Γκρίλο, τον οποίο μνημόνευσε σαν δυνάμει σύμμαχο, ξεκαθάρισε:«Ποσώς με ενδιαφέρει αν είναι αξιόπιστος, η χώρα πρέπει να βρει συμμάχους»!
Δεν παρέλειψε να κλείσει το μάτι και σε άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε εκείνα τα τμήματα της αστικής τάξης που καλοβλέπουν συμμαχίες μαζί τους, όπως η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Κίνα. Είπε μάλιστα ότι θα επιδιώξει συμμαχίες μαζί τους στη «βάση των κοινών συμφερόντων», θέση
εξόφθαλμα αστεία, ιδιαίτερα μετά τις εξελίξεις στην Κύπρο και τις διαβουλεύσεις με τη Ρωσία. Ο ίδιος παρουσίασε περίπου σαν «εθνικό χρέος» την αξιοποίηση του «φόβου των Αμερικάνων για τη λιτότητα της Μέρκελ», καλώντας το λαό να στοιχηθεί κάτω από τις ξένες γι' αυτόν σημαίες της μιας ή της άλλης μορφής διαχείρισης που ενδιαφέρει διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου και τον ρίχνει στο καναβάτσο.

Πρόβαλε, μάλιστα, σαν μοντέλο την Κύπρο για το πώς κινήθηκε σε ό,τι αφορά στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, προσπερνώντας σκόπιμα τις τελευταίες εξελίξεις, που δείχνουν ότι τέτοιου είδους κολεγιές είναι ευμετάβλητες, αφού συνομολογούνται ή διαλύονται αναλόγως του πώς ορίζουν τα συμφέροντα των αστών κάθε χώρας και σε κάθε περίπτωση επικίνδυνες για τους λαούς.

Διαπραγμάτευση ενάντια στο λαό

Στο ίδιο πνεύμα και για τον ίδιο στόχο, ο Αλ. Τσίπρας ξεκαθάρισε πως θα συνεργαστεί με οποιονδήποτε και στο εσωτερικό της χώρας, απειλώντας μάλιστα ότι όποιος δεν στηρίξει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός έρθει πρώτος μετά από εκλογές, θα «πάρει την ευθύνη για την αστάθεια», ενώ προανήγγειλε εκβιαστικά διλήμματα στο λαό, σαν αυτά που έλεγε προεκλογικά και η ΝΔ, ισχυριζόμενος«ή ΣΥΡΙΖΑ με το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό ή οδηγούμαστε στην αβεβαιότητα», δηλαδή καλεί το λαό να συμβάλει στην αναμόρφωση και ισχυροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος που θα στείλει το κίνημα πολλά χρόνια πίσω.
Δείχνοντας ότι μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα υπηρετεί τον εξωραϊσμό και τη διαιώνιση του καπιταλισμού, είπε ότι «το κύριο σήμερα δεν είναι ο σοσιαλισμός, αλλά η σωτηρία της χώρας», και για να δικαιολογήσει την πρεμούρα τους να ασκήσουν αστική διαχείριση, πρόσθεσε ότι «απ' τη βαρβαρότητα στο σοσιαλισμό υπάρχουν πολλά στάδια», κόντρα στην πραγματικότητα που συνηγορεί για το αντίθετο.
Αποκαλυπτικός ήταν στο σημείο που κλήθηκε να εξηγήσει τι θα κάνει αν συναντήσει «τοίχο» στην ΕΕ, όπου λέει ότι θα πάει να διαπραγματευτεί. Προεξόφλησε ότι οι Γερμανοί έχουν ήδη επεξεργαστεί κάποιες υποχωρήσεις που μπορούν να κάνουν για να έρθουν σε συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι ότι δεν παραχωρούν στη σημερινή κυβέρνηση, γιατί «θέλουν να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα πριν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ»! Αν τα λεγόμενά του έχουν βάση, επαληθεύει τη θέση του ΚΚΕ ότι η όποια διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ γίνεται με σημαδεμένα χαρτιά σε βάρος του λαού και αυτό ομολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ίδιος διεμήνυσε στους «εταίρους» ότι αναγνωρίζει πως «η Ελλάδα χρωστάει», αλλά «πρέπει να βρεθεί λύση win win», δηλαδή να κερδίσουν όλοι οι ντόπιοι και ξένοι άρπαγες του πλούτου που παράγει ο λαός, ο οποίος καλείται να αποπληρώσει χρωστούμενα της πλουτοκρατίας που ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει και νομιμοποιεί. Πρόσθεσε, μάλιστα, πως μια προοπτική διαγραφής μέρους του χρέους«δεν θα έβρισκε αντίθετο το ΔΝΤ», παρακάμπτοντας ότι κάθε «κούρεμα» πάει πακέτο με νέα μνημόνια.
Ο ίδιος περιέγραψε τη σύνθετη και εγκυμονούσα κινδύνους κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, αλλά απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι να συγκεκριμενοποιήσει τις θέσεις του κόμματός του για τους ανταγωνισμούς που κλιμακώνονται στην περιοχή και πώς θα διαχειριστεί την περίπτωση της ανάφλεξης, αν βρίσκεται στην κυβέρνηση.

Ανθρακες και οι «αυξήσεις» στο μισθό.

Σε άλλο σημείο αποσαφήνισε ότι το κόμμα του τάσσεται υπέρ των «διαρθρωτικών αλλαγών», όπως διακηρύσσει και η κυβέρνηση, και δεσμεύτηκε μόνο για μια αύξηση «50, 100 ευρώ» στον κατώτατο μισθό, που ήδη βρίσκεται στον πάτο, με προοπτική περαιτέρω μείωσής του. Στην επίμονη ερώτηση του δημοσιογράφου ποιος θα πληρώσει, απάντησε «ο Ελληνας φορολογούμενος»! Ακόμα όμως κι αυτή την αύξηση - κοροϊδία που υποσχέθηκε, την συνέδεσε με την πορεία της διαπραγμάτευσης στην ΕΕ!
Υπερασπίστηκε τις καπιταλιστικές επενδύσεις, αν οι επενδυτές «σέβονται τους νόμους, τις εργασιακές σχέσεις», που φυσικά έχουν ήδη διαμορφωθεί στα μέτρα των αναγκών τους για περισσότερα κέρδη. Τους διεμήνυσε ακόμα πως ό,τι έχει ήδη ιδιωτικοποιηθεί, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης, θα είναι πολύ δύσκολο να ανακτηθεί, κάνοντας πίσω ακόμα και από τις δημαγωγίες περί «εθνικοποίησης», που ούτως ή άλλως είναι η άλλη όψη των ιδιωτικοποιήσεων και γίνεται για λογαριασμό μερίδων του κεφαλαίου.
Αποκαλύπτοντας πλήρως τη διαχειριστική λογική του ΣΥΡΙΖΑ, πρόσθεσε πως όταν η δημόσια περιουσία αποτιμούνταν σε 50 δισ. τότε «διακρίναμε ένα νόημα, λέγαμε ότι είναι ένα εργαλείο να ξεχρεώσουμε, να μην κόβουμε μισθούς»! Δηλαδή, ο καημός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι για την παράδοση του δημόσιου πλούτου στο κεφάλαιο, αλλά για το τίμημα της εκποίησης.
Ο Αλ. Τσίπρας, όπως και τα αστικά κόμματα, επαίνεσε την «ωριμότητα του λαού» απέναντι στην κρίση και διεκδίκησε τα εύσημα απ' τους αστούς για το γεγονός πως το κόμμα του κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για την ανώδυνη εξαέρωση της λαϊκής αγανάκτησης. «Πρέπει να πιστωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι πολιτικοποιεί την οργή και δεν την αφήνει ανεξέλεγκτη», όπως κομψά το έθεσε ο Αλ. Τσίπρας.
Τέλος, και πάντα στο πλαίσιο των διαπιστευτηρίων του στην αστική τάξη, αποκήρυξε το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα αλλά και την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, την εποποιία του ΔΣΕ. Εξισώνοντας θύτες και θύματα, είπε ότι «η Ελλάδα έχασε τη δυνατότητα της μεταπολεμικής άνθησης, υπέστη μεγάλη ζημιά απ' τον εμφύλιο» και «δεν πρέπει να επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος».
Η αποκήρυξη του σοσιαλισμού συνοδεύτηκε από μια μεγαλοπρεπή υπόκλιση στον καπιταλισμό. Οπως είπε, «ο υπαρκτός απέτυχε, το ίδιο το μοντέλο της σοσιαλδημοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού».Δηλαδή, ο σοσιαλισμός απέτυχε, κατά τον Αλ. Τσίπρα, όχι όμως ο καπιταλισμός, παρά μόνο μορφές διαχείρισής του, σκορπώντας αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει διαχείριση που θα εξανθρωπίσει τη βαρβαρότητά του.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ