Νατάσα Μποφίλιου: Μιλάμε για τον Τσίπρα σαν να είναι ηθοποιός, εγώ ψηφίζω ΚΚΕ

Συνέντευξη στο aixmi.gr

Κύκλος, Σάββατο βράδυ. Στο μαγαζί που τραγουδάει η Νατάσσα Μποφίλιου, ο κόσμος συνωστίζεται έξω από νωρίς. Χίλια τετρακόσια άτομα χωράει το μαγαζί, όμως μέσα δεν πέφτει καρφίτσα. Αγαπημένο πρόσωπο της νέας γενιάς -και η ίδια άλλωστε ανήκει σε αυτήν- τραγουδάει για το κοινό της, δίνοντας τον καλύτερό της εαυτό. “Εν λευκώ”, “Ασπιρίνη”, “Μέρες του Φωτός”… Το κοινό παθιάζεται μαζί της, απελευθερώνεται…
Τη συνάντησα μία ώρα πριν ξεκινήσει η παράσταση. Μιλήσαμε για όλα. Κυρίως για πολιτική. Ήταν η πρώτη της πολιτική συνέντευξη, μου είπε. Στα 30 της χρόνια, έχει κατασταλαγμένη άποψη για την Αριστερά, γνωρίζει τι θα ήθελε να αλλάξει και γιατί ψηφίζει το Κ.Κ.Ε. Για τις προτάσεις του Σύριζα είναι ειρωνική, «δεν τις καταλαβαίνω», λέει. Ενώ για τον Αλέξη Τσίπρα, υπογραμμίζει ότι είναι λάθος να μιλάμε για εκείνον «σαν να πρόκειται για ηθοποιό ή τραγουδιστή». Συμφωνεί με τις καταλήψεις, όχι, όμως, και με τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος.

Η Νατάσσα Μποφίλιου… πήρε φόρα και δε δίστασε να μιλήσει για όλα στην aixmi.gr. Ακόμη και για την Χρυσή Αυγή, από την οποία έχει δεχθεί απειλές. Και όταν οι συνεργάτες της, μας διέκοψαν ευγενικά, γιατί έπρεπε να ανέβει στη σκηνή, τους είπε: “Αφήστε με, έχω οίστρο τώρα, θέλω να τα πω…”

-Πώς βιώνει ένας καλλιτέχνης την κρίση στη χώρα μας; Και δεν εννοώ μόνο την οικονομική… Τι σκέψεις κάνεις για τη σημερινή κατάσταση;
Έχω αποφασίσει να προσπαθώ να παίρνω τα θετικά. Όχι από αισιοδοξία, αλλά γιατί θεωρώ ότι το μόνο που μπορεί να μας πάει μπροστά είναι να σκεφτόμαστε τη λύση και όχι να παροπλιζόμαστε και να λέμε «γιατί να μας τύχει εμάς»… Αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι είμαι καλλιτέχνης, αλλά με το ότι είμαι πολίτης που βιώνει, όπως όλοι οι άλλοι, αυτές τις συνθήκες σήμερα. Ως καλλιτέχνης, νομίζω πως απλά μπορώ πιο έντονα να αφουγκραστώ την ανάγκη του κόσμου να βρει κάτι να πιαστεί, που θα τον απελευθερώσει. Μέσα από τα live, καταφέρνω κι εγώ να απελευθερώνομαι και να επικοινωνώ τις σκέψεις μου με το ακροατήριο – είτε με αυτά που λέω, είτε με τον τρόπο που τραγουδάω είτε με τον τρόπο που ενσωματώνω τα τραγούδια στην ψυχοσύνθεση του κοινού.

-Ο καλλιτέχνης είναι σχεδόν πάντα πολιτικοποιημένος. Πιστεύεις επομένως, ότι οφείλει να χρησιμοποιεί τη σκηνή για να μεταφέρει τις απόψεις του στο κοινό;
Φοβάμαι το αντίθετο, δεν είναι η πλειοψηφία. Αν ήταν πολιτικοποιημένοι οι καλλιτέχνες, ενδεχομένως να ήταν και διαφορετικά τα πράγματα…

-Ούτε σήμερα κάτω από αυτές τις συνθήκες;
Οι περισσότεροι προσπαθούν να είναι πολιτικοποιημένοι, όμως, μεσολαβεί ένα μεγάλο κενό. Συζητώντας με συναδέλφους -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγώ τα γνωρίζω όλα αισθάνομαι ότι υπάρχει κενό στο πώς έχει παρακολουθήσει ένας συνάδελφός μου την πολιτική κατάσταση της χώρας. Πολλές φορές συζητούν, απλώς επειδή εκεί τους οδηγεί το ρεύμα, ασυνείδητα. Γιατί υπάρχει σαφές ρεύμα στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Εννοώ πολιτικο-κομματικά. Ελπίζω το τωρινό ρεύμα να μην είναι τόσο επικίνδυνο όσο ήταν σε παλαιότερες εποχές.

Οι «αγανακτισμένοι» δεν με έπειθαν – Δεν ήμουν ανάμεσά τους

-Μια και μιλάμε για ρεύματα… Για τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος, που επέστρεψαν στα σπίτια τους, τι πιστεύεις;
Δεν ήμουν ανάμεσα στους «αγανακτισμένους». Πήγα μία φορά στην Πλατεία και ένιωσα ότι αυτό που συνέβαινε εκεί δεν με εξέφραζε καθόλου. Ήταν ένα “απλωμένο” πράγμα, που δεν καταλάβαινες και ποια ήταν τα κίνητρα του κάθε ανθρώπου που βρισκόταν εκεί. Στην Πλατεία ενώθηκε μία μάζα κόσμου που δεν είχε στόχο. Θεωρούσα ότι ήταν κάτι που θα «ξεφούσκωνε» πολύ γρήγορα και δεν θα απέφερε κανένα ουσιαστικό πολιτικο – κοινωνικό αποτέλεσμα. Ήταν κάτι που δεν με έπειθε. Μπορεί να ήταν φαντασμαγορικό -και με την καλή και με την κακή έννοια- μπορεί να ταρακούνησε λίγο τα νερά, αλλά δεν είχε πίσω του μία στιβαρή ιδέα, γι’ αυτό και δεν οδήγησε πουθενά.

-Για τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, όπως τη Βίλα Αμαλία, τι γνώμη έχεις;
Έχω πάει στην Βίλα Αμαλία και συνάντησα μια χαρά περιβάλλον. Δεν είδα τίποτα το επικίνδυνο, τίποτα το παράνομο, το φοβικό. Αλλά από εκεί και πέρα δε γνωρίζω ούτε το νομικό ούτε το πολιτικό πλαίσιο – γι’ αυτό και δε θέλω να εκφραστώ περισσότερο. Πιστεύω, όμως, πάρα πολύ στην ελευθερία των ανθρώπων και στις ιδέες που είναι απελευθερωτικές. Συμφωνώ ότι οι καταλήψεις πολλές φορές στο παρελθόν έχουν αποφέρει θετικά αποτελέσματα για την κοινωνία. Ως φοιτήτρια, έχω συμμετάσχει πολλές φορές σε καταλήψεις Σχολής και θεωρώ ότι κερδήθηκαν σημαντικά πράγματα. Θεωρώ ότι οι καταλήψεις, όπως και οι απεργίες, είναι όπλο των ανθρώπων για να μπορέσουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

-Ελλάδα της μιζέριας και του γκρίζου, Ελλάδα που διώχνει τα παιδιά της, Ελλάδα της λαμογιάς… Τελικά, υπάρχει ελπίδα για τη χώρα;
Μιλάμε για την Ελλάδα, ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για τους εαυτούς μας. Εμείς είμαστε η Ελλάδα. Αυτό που πρέπει να εξετάσουμε είναι το πώς εμείς θα μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι πολίτες, καλύτεροι Έλληνες, καλύτεροι Ευρωπαίοι κλπ κλπ. Το λάθος που κάναμε ως άτομα και ως κοινωνία, είναι ότι θεωρήσαμε πως ό,τι είμαστε, δεν το δημιουργούμε εμείς, αλλά κάποιοι άλλοι. Εμείς μπορούσαμε να είμαστε ό,τι θέλουμε, να ψηφίζουμε τόσα χρόνια βάσει αποφάσεων συμφέροντος, που στην καλύτερη περίπτωση δεν αποτελούσαν προϊόν πολιτικής σκέψης και επιθυμίας για το πού θέλαμε να πάει η χώρα…

Ντρέπομαι για τη διακυβέρνηση της χώρας μου

-Η κυβέρνηση είναι επαρκής; Σε ικανοποιεί αυτό το σχήμα των τριών αρχηγών;
Σαφώς και όχι! Οι πολιτικές μου θέσεις είναι δηλωμένες πολύ ξεκάθαρα, από την πρώτη στιγμή που τέθηκε τέτοιο ζήτημα. Ντρέπομαι για τη διακυβέρνηση της χώρας μου. Λυπάμαι βαθιά που οι Έλληνες έχουμε επιτρέψει να συμβεί αυτό το πράγμα και εύχομαι, ελπίζω και προσπαθώ (μέσα από τη μικρή μου καθημερινή διαδρομή) να κάνω κάτι για αυτό. Μία αλλαγή. Και ξέρεις, θεωρώ ότι η αλλαγή ξεκινάει πρώτα από τον ίδιο σου τον εαυτό. Μετά πηγαίνει στην οικογένεια, στη γειτονιά, στην πόλη σου και μετά έρχεται στη χώρα. Αυτές οι μικρές καθημερινές επαναστάσεις, εντός εισαγωγικών, που αποτελούν την άρνηση σε αυτά που δεν μας αρέσουν, που μας καταδυναστεύουν, που δε σέβονται το δικαίωμά μας να ζούμε ελεύθεροι και τίμια, αυτές οι «επαναστάσεις», μπορεί να μας αποφέρουν και όλα τα υπόλοιπα.

Πολλοί στην οικογένειά μου είχαν κάνει εξορία

-Προέρχεσαι από οικογένεια Αριστερών που βίωσαν ακόμη και εξορία…
Πολλοί στην οικογένειά μου έχουν κάνει εξορία, όχι ένας. Προέρχομαι από οικογένεια κομμουνιστών.

-Σήμερα πιστεύεις στην Αριστερά; Θεωρείς ότι έχει τη δύναμη να προσφέρει στον τόπο;
Φυσικά και πιστεύω στην Αριστερά. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι είναι μία ουτοπική θεωρία. Θεωρώ ότι είναι η λύση για την κοινωνία. Σαφέστατα ανήκω στο χώρο της Αριστεράς, με τους προβληματισμούς μου, βέβαια, και τις διαφωνίες μου.

-Σε ποια σημεία είναι οι ενστάσεις σου;
Θεωρώ ότι η Αριστερά, στο σύνολό της, βρίσκεται σε μεταίχμιο και δεν ξέρει προς τα πού να κατευθυνθεί. Υπάρχουν πολλές τάσεις, ρεύματα και ζυμώσεις στο χώρο της Αριστεράς, από την Κεντροαριστερά μέχρι την άκρα Αριστερά, -εμένα θα με συναντήσεις περισσότερο προς την άκρα Αριστερά, ιδεολογικά εννοώ. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η Αριστερά ψάχνει να βρει το δρόμο της. Χρειάζεται ανανέωση, αλλά νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Είναι σε καλή φάση ή έτσι θέλω να πιστεύω. Βέβαια, το ίδιο νόμιζαν και οι γονείς μου πριν κάποια χρόνια. Τους θυμάμαι να συζητάνε με τις ώρες όλη αυτή την ανανέωση και την αλλαγή που θα έρθει.

-Επομένως, η ψήφος σου σε ποιο κόμμα της Αριστεράς πηγαίνει;
Ψηφίζω ΚΚΕ. Για μένα είναι το πιο πιστό και το πιο προσανατολισμένο κόμμα της Βουλής. Και ας μη συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις του. Η πιστότητα και ο σαφής προσανατολισμός του, με ικανοποιούν περισσότερο από το να πιστέψω σε κάτι που πάει να συμβεί, που δεν ξέρεις αν θα είναι αυτό ή εκείνο ή το άλλο…

-Είπες ότι δε συμφωνείς απόλυτα με τις θέσεις του. Επομένως, τι είδους… λίφτινγκ πιστεύεις έχει ανάγκη; Σε πρόσωπα ή σε κάτι άλλο;
To ΚΚΕ έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από νέα πρόσωπα, νέους ανθρώπους που θα αναθεωρήσουν τις όποιες λάθος θέσεις και τους λανθασμένους χειρισμούς του παρελθόντος. Χρειάζεται απόλυτη ανανέωση στην επικοινωνιακή πολιτική του, γιατί πάρα πολύς κόσμος νιώθει ότι δεν έχει την πρόσβαση στις θέσεις του ΚΚΕ. Πιστεύω σε ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο θα μπορέσει να χωρέσει ανανεωτικές ιδέες και ρεύματα της Αριστεράς, με στόχο να εξελιχθεί σε ένα κόμμα που στους κόλπους του θα γίνονται οι αντίστοιχες πολιτικές ζυμώσεις από ανθρώπους διαφορετικών απόψεων και προέλευσης, αρκεί φυσικά αυτοί να συμφωνούν στα βασικά ιδεώδη.

-Θα επιθυμούσες την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ;
Δε μπορώ να εκφέρω ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα γιατί δεν είμαι ούτε οικονομολόγος ούτε πολιτικός αναλυτής. Θα ήθελα, όμως, ως ελεύθερος άνθρωπος και πολίτης, ένα νόμισμα το οποίο δε θα ενώνει τους λαούς κάτω από την ίδια κεφαλαιο-ομπρέλα, αλλά μία νομισματική συνθήκη που θα διευκολύνει την επιβίωση και τις συνθήκες της ζωής μας, χωρίς να μας καταδυναστεύει και να μας τρομοκρατεί.


Συζητάμε για τον Τσίπρα σαν να είναι ηθοποιός ή τραγουδιστής

- Τι γνώμη έχεις για τον Αλέξη Τσίπρα;
Ξέρεις κάτι; Αυτό, είναι πρόβλημα της Αριστεράς. Η Αριστερά είναι ιδεολογία, θέση και κατεύθυνση για τη ζωή. Δε μπορεί να αντιπροσωπεύσει κανένα πρόσωπο αυτή τη σπουδαία ιδεολογία. Την ιδεολογία της Αριστεράς και την ιδεολογία του κόσμου, την αντιπροσωπεύει μόνο ο ίδιος ο κόσμος. Άρα, όλο αυτό είναι μία λάθος τοποθέτηση, το ότι ρωτάμε αυτή τη στιγμή “πώς σου φαίνεται το πρόσωπο;” Δε με αφορά το πρόσωπο! Με αφορά η θέση του κόμματος, με αφορά η ιδεολογία του. Με αφορά το πού θέλει να με πάει, οι προτάσεις του για την Ευρώπη. Συζητάμε για τον Αλέξη Τσίπρα σαν να συζητάμε για έναν τραγουδιστή ή έναν ηθοποιό και αυτό δεν είναι σωστό, διότι μιλάμε για πρόσωπο που αντιπροσωπεύει μία αριστερή ιδεολογία.

-Πόσο ρεαλιστική θεωρείς την πρόταση εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλά για άμεση κατάργηση του Μνημονίου, για αποκατάσταση του κατώτατου μισθού και για επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές;
Όταν αποφασίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τι πράγμα ακριβώς μιλάει και θα μπορέσω εγώ -γιατί μπορεί να είναι δικό μου πρόβλημα αντίληψης- να το καταλάβω, θα σου πω την άποψή μου. Προς το παρόν δεν έχω καταλάβει. Μπορεί, όμως, και να μην έχω την ευφυΐα να αντιληφθώ τις προτάσεις του, τι να σου πω…

- ΠΑΣΟΚ: Αυτό το κόμμα έχει μέλλον ή μόνο παρελθόν;
Δε θα συζητήσω ούτε για το ΠΑΣΟΚ ούτε για τη Ν.Δ. Νομίζω ότι η πραγματικότητα απαντά σε όλα από μόνη της! Δε χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Έχει μιλήσει η θέση μας σήμερα, η ζωή, οι καταστάσεις που βιώνουμε…

Εκτιμώ τον Φώτη Κουβέλη, αλλά…

- Σε ενοχλεί που ο Φώτης Κουβέλης συμμετέχει στην κυβέρνηση;
Προφανώς και όλα με ενοχλούν γιατί δεν είμαι ικανοποιημένη από αυτή την κυβέρνηση… Τον Φώτη Κουβέλη τον εκτιμώ πάρα πολύ σαν πρόσωπο, θεωρώ ότι είναι σοβαρός και αξιόλογος, αλλά δεν με αντιπροσωπεύουν οι θέσεις του κόμματός του. Και για να πω την αλήθεια, αναρωτιέμαι: Τι ρόλο παίζει η ΔΗΜ.ΑΡ. σε αυτή την κυβέρνηση;

Η Χρυσή Αυγή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας

-Έχεις δεχθεί απειλές από τη Χρυσή Αυγή, εξαιτίας παλαιότερων σχολίων σου στο twitter, κατά του κόμματος. Τι είχες γράψει;
Είχα χρησιμοποιήσει ένα οξύμωρο σχήμα, αρκετά επιθετικό μέσα από tweets, με αποτέλεσμα να προκληθούν αντιδράσεις, τις οποίες δεν είχα και σκοπό να προκαλέσω. Δεν πιστεύω ότι είμαι κάποια που η άποψή της σφραγίζει ή στιγματίζει τις πολιτικές θέσεις. Μίλησα ως Νατάσα και τίποτα άλλο- όπως μιλούσαν όλοι οι άνθρωποι εκείνη την περίοδο στα social media, αλλά προφανώς επειδή μπορώ να απευθυνθώ σε περισσότερο κόσμο, το θέμα πήρε άλλες προεκτάσεις. Αυτή, όμως, είναι η άποψη μου. Και αποδείχθηκα σωστή. Τότε μου έλεγαν όλοι: “Τι ασχολείσαι; Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Είσαι υπερβολική κλπ κλπ”. Αλλά δυστυχώς επιβεβαιώθηκε ο τρόμος μου, όχι ο φόβος μου, ο τρόμος μου. Αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι η Χρυσή Αυγή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, της ελληνικής κοινωνίας. Όχι μόνο επειδή υφίσταται ως κόμμα στη Βουλή, αλλά ως τάση της κοινωνίας.

-Η Χρυσή Αυγή ξεκίνησε ένα είδος… κατηχητικού σε παιδιά του δημοτικού. Σε φοβίζουν οι προεκτάσεις του φαινομένου της ακροδεξιάς στη χώρα μας;
Δε θέλω καν να αντιμετωπίζω ως ρεύμα τη Χρυσή Αυγή. Τη θεωρώ κάτι παραμορφωμένο που, όμως, προέρχεται από την κοινωνία. Δυστυχώς, πολύ περισσότεροι άνθρωποι από αυτούς που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή εκδηλώνουν φασιστικές τάσεις, αλλά τρέμω και μόνο στην ιδέα ότι αυτό είναι πραγματικότητα. Είναι αντίθετο σε αυτά που έχουν κατακτήσει οι άνθρωποι. Ο φασισμός έχει καταδικαστεί από την ανθρωπότητα με αγώνες, με πολέμους, με ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι φριχτό, ειδικά σε μια χώρα που έχει υποφέρει τόσο πολύ.

- Ένιωσες ικανοποίηση με την εικόνα του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης, να οδηγείται στη φυλακή;
Όχι, δε μου λέει τίποτα το αν κάποιος μπήκε στη φυλακή. Θα μου έλεγε κάτι αν αυτό επέφερε ουσιαστική αλλαγή. Το να πιάσουν 10-15 ανθρώπους και να τους χρησιμοποιήσουν ως αποδιοπομπαίους τράγους, με σκοπό να νιώσει ο κόσμος δικαίωση, δεν φέρνει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολλοί – πολλοί – πολλοί περισσότεροι από αυτούς τους 15 που θα έπρεπε να μπουν μέσα και κυκλοφορούν ανάμεσα μας, χαλαρά…

-Με το κοινό σου, που είναι κατά βάση νέοι άνθρωποι, κάνεις διάλογο; Υπάρχει κάτι που σε συγκλονίζει από αυτές τις συζητήσεις;
Με το κοινό κάνουμε διάλογο μέσα από τη μουσική, μέσα από την ίδια συγκίνηση την οποία μοιραζόμαστε. Έχουμε τις ίδιες επιθυμίες, να νιώσουμε καλύτερα, να λυτρωθούμε, οπότε νομίζω κάνουμε διάλογο, ο οποίος, όμως, είναι περισσότερο συναισθηματικός και φορτισμένος συγκινησιακά, στο επίπεδο του live.

- Τους δίνεις συμβουλές; Λες στους νέους να μείνουν σήμερα στην Ελλάδα;
Δε δίνω συμβουλές. Συζητάω μαζί τους, ουσιαστικά ανταλλάσουμε απόψεις. Δεν είμαι άνθρωπος που δίνει συμβουλές.

Δεν έχω φτάσει στην κατάθλιψη – Την έχω δει κοντά μου

-Ακούμε, όλο και συχνότερα, ανθρώπους που σπάνε το φράγμα της σιωπής και αποκαλύπτουν ότι έχουν περάσει από τη «μαύρη περιοχή» της κατάθλιψης. Εσύ έχεις απειληθεί ποτέ από αυτήν;
Όχι, δε μου έχει συμβεί αυτό. Μπορώ να την αντιληφθώ, την έχω ζήσει πολύ κοντά μου, αλλά δεν έφτασα ποτέ ως εκεί. Επειδή έχω πάρα πολλή δύναμη μέσα μου και είμαι πολύ ενεργητικός άνθρωπος, μέσα από τη δημιουργία και την έκφραση, μπορώ και διώχνω τις δυσκολίες μου. Δεν ξέρω, κάποια στιγμή μπορεί να μου συμβεί, αλλά όχι, μέχρι στιγμής δεν έχω φτάσει ως εκεί. Εντάξει, έχω και τις στεναχώριες μου και τα down μου, αλλά όχι σε βαθμό που να είναι νόσος.

Δεν φοβάμαι το θάνατο, αλλά μήπως πεθάνει κάποιος που αγαπώ

-Είσαι πολύ νέα και γεμάτη ζωή. Παρ’ όλα αυτά έχεις σκεφτεί ποτέ τον θάνατο; Ίσως μέσα από τον χαμό δικών σου ανθρώπων; Πώς τον αντιμετωπίζεις;
Αν θα πεθάνω; Δεν με πειράζει. Δε θέλω να πεθάνει κανένας που αγαπάω. Εμένα δε με ενδιαφέρει καθόλου. Δε φοβάμαι τον θάνατο.

-Ο πατέρας σου ήταν μουσικός. Αυτό σημαίνει ότι από μικρή ονειρευόσουν να κάνεις την καριέρα στο τραγούδι;
Ούτε καν περνούσε από το μυαλό μου! Είχα στο μυαλό μου να γίνω διπλωματικός ακόλουθος. Σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική και το σκεφτόμουν, αλλά έγινα αυτό που βλέπεις. Καμία σχέση!

-Δεν το μετάνιωσες;
Όχι, όχι, δεν το έχω μετανιώσει. Η ζωή πάντα κάνει καλύτερα σχέδια από μένα και, για άλλη μια φορά, έκανε καλύτερα σχέδια! Αυτά που σχεδιάζω εγώ είναι βλακείες μπροστά σε όσα μου φέρνει η ζωή! Έχει πάντα καλύτερα όνειρα για μένα…

Το «Εν λευκώ» είναι τραγούδι – σταθμός για μένα

- Ποιο τραγούδι έχεις αγαπήσει περισσότερο από όσα έχεις ερμηνεύσει και ποιο είναι αυτό που θα ήθελες να έχεις τραγουδήσει;
Τραγούδι – σταθμός για μένα είναι το “Εν λευκώ”. Είναι έρωτας που δε θα ξεπεράσω ποτέ. Είναι η συνάντησή μου με τον Θέμη Καραμουρατίδη. Και θεωρώ ότι είναι και σπουδαίο τραγούδι. Και δεν το λέω… ψωνίστικα, προφανώς το θεωρώ, ειδάλλως δεν θα το τραγουδούσα. Επίσης και η “Ασπιρίνη”, που είναι η πρώτη μας συνεργασία με τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο και τον Κώστα Τσίρκα. Όσο για το ποιο θα ήθελα να έχω ερμηνεύσει… Είναι τόσα πολλά τα τραγούδια, που δε νομίζω ότι θα βγάλει πουθενά η ερώτηση!


-Ποια ήταν η σημαντικότερη συνεργασία μέχρι σήμερα; Με ποιον θα ήθελες στο μέλλον να συνεργαστείς;
Θα ήθελα να συνεργαστώ με πολλούς. Δεν έχω συγκεκριμένα κάποιον στο μυαλό μου, γιατί είναι τόσοι πολλοί και θα χαθώ στη σκέψη μου. Κορυφαία στιγμή για μένα είναι η συνεργασία μου με τον Σταύρο Ξαρχάκο και η απόλυτα ευτυχής συγκυρία που βρεθήκαμε μαζί με τον αγαπημένο μου φίλο και καλλιτέχνη Γιάννη Χαρούλη.

- Χαρούλης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μαραβέγιας, Μόνικα και κάποιοι άλλοι ακόμη, είστε μία νέα γενιά ερμηνευτών που υπόσχεται πολλά. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία σας στο νεανικό κοινό;
Είμαστε στην ηλικία τους, είμαστε η γενιά τους. Κάνουμε κάτι που θεωρώ ότι αντιπροσωπεύει και εκφράζει την εποχή μας, αυτός είναι ο λόγος. Είναι πολύ ωραίο που νιώθουμε ότι μας υποστηρίζουν. Όπως κι εμείς ως ακροατές υποστηρίζουμε μεταξύ μας, ο ένας τον άλλο. Γιατί κι εμένα που μου αρέσει η Ελεωνόρα και την ακούω ή ο Μουζουράκης ή ο Χαρούλης, σαν ακροάτρια τους ακούω γιατί είναι καλλιτέχνες της γενιάς μου.

Αγαπώ τη Νίνα Σιμόν και τον Φράνκ Σινάτρα

-Ξένη μουσική ακούς; Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις περισσότερο;
Ακούω πολύ ξένη μουσική. Είναι πάρα πολλοί οι καλλιτέχνες για να τους απαριθμήσω. Από Muse και Deftones μέχρι Νίνα Σιμόν και Φράνκ Σινάτρα.

- Ελεύθερος χρόνος υπάρχει;
Δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος στη ζωή μου και όσος κι αν υπάρχει τον αφιερώνω στους ανθρώπους που αγαπώ, στους φίλους μου, την οικογένειά μου, τον άνθρωπό μου.

-Επόμενα βήματα… Τι ακολουθεί μετά τα live σου στον Κύκλο;
Μετά τον Κύκλο, ετοιμαζόμαστε να δοκιμαστούμε σε κάτι διαφορετικό, πάλι οι τρεις μας. Εγώ, ο Θέμης και ο Γεράσιμος. Δεν είναι ακόμη κάτι ανακοινώσιμο, γιατί ακόμη το σκεφτόμαστε. Είναι κάτι που νομίζω θα μας πάει σε άλλο δρόμο ή θα μας εξελίξει καλλιτεχνικά. Βαριόμαστε κιόλας. Είμαστε από τους ανθρώπους που θέλουμε συνεχώς να αλλάζουμε.

- «Μέρες του Φωτός»… Άραγε, θα βγούμε κάποτε σε αυτές;
Τις δούμε δεν τις δούμε, για τον άνθρωπο είναι μονόδρομος να κοιτάει το φως. Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται. Αν δεν κοιτάς το φως, δε μπορείς να πας μπροστά. Άρα λοιπόν, ναι. Δεν ξέρω πότε, αλλά κάποια μέρα είμαι σίγουρη ότι οι «Μέρες του Φωτός» θα έρθουν…

(*Φωτογραφίες: Γιάννης Βελισσαρίδης)

Πηγη